Ik vraag me iets af, wat eigenlijk altijd vanzelfsprekend is geweest voor mij. Ben benieuwd naar jullie mening. Ik vraag me af of ik (en mijn vriend in mindere mate) te bescheiden en te volgzaam zijn, of ik niet wat meer ruimte voor mezelf moet opeisen. Paar voorbeeldjes: wij zijn bezig ons eerste huis te kopen. Nu hebben we een leuk huis gezien waar we op willen bieden, het staat te koop voor 215. Omdat het allemaal nieuw is hebben we een aankoopmakelaar. Wij dus aan het regelen en uitzoeken of we die 215 aankunnen. Dat kan, dus we belden de aankoopmakelaar dat het gaat lukken. Zegt hij wat lacherig "ja, maar je denkt toch niet dat je de vraagprijs gaat betalen?! Daar praat ik minstens vijf procent vanaf!" Nu vragen mensen waarom wij die aankoopmakelaar hebben, waarom we zelf niet gaan bieden. Maar dat is dus helemaal niet ons ding, afdingen en onderhandelen....zelfs op de markt dingen wij niet af Ander voorbeeld: op mijn werk (huisartsenpraktijk) konden mensen tussen 10.30 en 14u alleen voor spoed bellen. Nu wilde mijn baas dat ze ook in die uren voor gewone niet-spoedeisende zaken kunnen bellen. Prima, dacht ik. Helaas komt mijn pauze en andere werkzaamheden (administratie etc) daardoor wel in de knel, maar vlg mijn baas leven we in een 24u economie en is het niet meer van deze tijd om maar zo beperkt terecht te kunnen met vragen. Dus ik de hele dag telefoon aannemen. Nu kwam vorige maand mijn collega terug van zw-verlof, en zij zegt meteen "dat ga ik niet doen, dan komen andere werkzaamheden in de knel en kunnen we niet rustig pauzeren"en zij doet het ook echt niet. Gevolg is dat zij de oude methode hanteert en ik de nieuwe. Dus: zij neemt pauze, ik alleen als de telefoon rustig is. Ik dacht er niet echt over na, mijn baas wil het zo, dus doe ik het zo. Hij is de baas, denk ik dan. Hij had er een reden voor. Later pas bedacht ik me dat er zo legio voorbeelden zijn dat ik opdrachten vaak automatisch opvolg, dat ik bv niets er van zeg als collega's 10min te laat komen, maar dat ik me uitgebreid verontschuldig en wat langer blijf als ik door files een minuutje te laat kom. Een vriendin zei dat mensen heel makkelijk over mij heen kunnen walsen, omdat ik veel te braaf en veel te volgzaam ben. Maar ik denk bij mezelf: als ik te laat kom ben ik mijn collega's tot last, ze zitten te wachten op me, dus is sorry op zijn plaats. En als wij geld hebben om iets te kopen, dan vind ik het brutaal om te gaan afdingen (huizenprijs natuurlijk anders, maar daarom doet de aankoopmakelaar dat voor ons) als we het niet kunnen betalen, kopen we het niet, dan is het pech. Ben ik nou echt zo'n braverik of is mijn omgeving nou zo bijdehand?
We zijn allemaal anders en er zijn mensen die "braver" en "meegaander" zijn dan anderen. Ik vind dat je pas TE braaf bent als je er zelf last van hebt. In je voorbeeld van je werk heb jij nu bijvoorbeeld niet altijd meer een pauze. Dat lijkt me erg vervelend en ik kan me voorstellen dat je daar last van hebt. In dit geval ben je dus te braaf ja. Waarom zou je niet met je baas een gesprek aan gaan en dit aangeven. ik ben zelf ook nogal braaf maar ik merk ook dat ik daar weinig last van heb en dat mensen mij eerder respecteren daardoor dan over me heen lopen. Dus vriendelijk en beleefd zij ja, maar niet meer over je heen laten lopen☺. Succes
Wij hadden ook een aankoopmakelaar hoor, want onderhandelen is niet ons ding. Verder ben ik ook wel een beetje zoals jij, als ik dingen redelijk vind, zou ik ze ook uitvoeren. Wel zou ik in je voorbeeld van het werk een tussenoplossing zoeken. Onze huisartsenpraktijk is in principe ook de hele dag bereikbaar, maar zij kunnen een boodschap op het antwoordapparaat opzetten dat ze een half uur niet bereikbaar zijn (behalve voor spoed natuurlijk), ik weet niet zeker of dat aan specifieke tijden gebonden is, ze zijn in ieder geval wel goed bereikbaar en op die momenten dat je het antwoordapparaat krijgt, duurt het nooit lang tot ze weer bereikbaar zijn. Helemaal geen pauze kunnen houden op drukke dagen, lijkt mij ook niet de bedoeling.
Braaf of bijdehand is niet echt een goede vergelijking, maar dat is mijn mening De één zit nou eenmaal anders in elkaar dan de ander. Als jij en je vriend hier geen problemen mee hebben, dan zie ik het probleem niet. Waar komt dit vandaan? Heb je er zelf problemen mee? Zou je wat brutaler willen zijn?
Ik kan je er geen antwoord op geven want wij zijn net zo. zoals afgelopen zaterdag, mijn man zou met zijn zwager een curcus vliegvissen gaan doen. (kosten 85 euro). Op woensdag kregen ze de bevestiging dat deze (ondanks het weer) door ging. (voorspelling was op dat moment 41 graden met kans op onweer) Mijn man verteld mij dus dat hij dit niet zit zitten om met 41 graden in de volle zon in een meer te staan (onbeschut) en dat hij het wel heel simpel vind dat ze alleen de mededeling krijgen dat ze een pet op moeten en zonnebrand mee moeten nemen en besluit dat hij niet gaat (dan maar de 85 euro kwijt. Mijn zwager belt dus de meneer van de curcus op met de vraag of hij een grapje maakt en dat hij niet hoeft te verwachten dat ze komen met deze weersvoorspelling en dat ze dus of het geld terug of ingedeeld bij een andere dag willen. Nu worden ze dus op een andere dag ingedeeld.
Wat betreft het huis. Daar hoort een beetje bij dat je niet de vraagprijs betaald, tenzij het een gewild huis is, met meerdere geïnteresseerde. Een aankoopmakelaar kan jullie erbij helpen. Die heeft nl meer verstand van huizen en alles er omheen Wat betreft je werk. Je zult je, zeker tegenwoordig, flexibeler op moeten stellen. Dus dat jij meegaat in het geen wat je baas vraagt vind ik niet raar, en dus niet braaf. Bij mijn man beginnen ze sinds kort om 7.00 ipv 8.00 (autobedrijf) . We leven idd in een 24u maatschappij en de klant is koning.
Ik herken wel wat je bedoelt. Maar bescheiden ben je al snel in Nederland omdat iedereen hier nogal "Recht door zee, Aso, Overal een mening over hebben" is. Cultuur bv in Azie is heel anders.
Zo was ik eerst ook hoor, maar ik heb snel geleerd om mondiger te worden. Werkte als secretaresse en mensen lopen snel over je heen met zulk werk, denken dat je er zit om elk stom klusje te laten doen waar ze zelf geen zin in hebben. In had mezelf binnen een half jaar volledig klem gewerkt. Tot mijn collega zei 'je werkt niet voor ze, je werkt met ze' en zo is het maar net, ben daarna wel een kreng geworden, maar mijn nieuwe baas was juist heel blij dat ik niet over me heen liet lopen. Op andere gebieden ben ik ook veel mondiger geworden, gewoon omdat ik heb gemerkt dat ik dan veel meer voor elkaar krijg. Het is even wennen, maar ik ding af, onderhandel, spreek mensen er op aan als iets niet goed gaat etc. Als jij het niet doet, doet een ander het wel.
Ik werk zelf bij een huisartsenpraktijk, maar ik word een half uur niet betaald per dag. Dus ik heb er ook recht op. En als het rustig is, zet ik geen bandje op. Maar als het erg druk is, dan toch mooi wel. Leuk zo'n 24-uurseconomie, maar bij Appie kan ik ook geen bloemkool halen midden in de nacht. Bij een huisarts kan het dus ook zo zijn dat je even nniet bereikbaar bent. Half uur per dag vind ik dan heel schappelijk.
Ik merk wel dat ik in veel situaties meer accepteer dan anderen, en veel meer geneigd ben om mezelf in bochten te wringen om de ander tevreden te krijgen. Daarbij haal ik inderdaad mezelf omlaag vaak. Mijn vriend zegt dat ik moet uitkijken dat ik van mijn zoon niet net zo'n pleaser (zo noemt hij het) maak. Als iemand tegen me aanbotst denk ik ook veel eerder dat ik blijkbaar in de weg stond dan dat die ander lomp is. Laatst was ik met mijn zoon in het zwembad, mijn zoon is groot, beresterk en ontzettend energiek. In het zwembad was een baby van een mnd of 9, nogal bang ventje, durfde net in het water te staan. Komt mijn zoon, loopt enthousiast op die baby af, glijdt uit, valt bovenop die baby die vervolgens onder water ging en het op een brullen zette. Ik begon honderd excuses te maken voor mijn lompe zoon bij die moeder, maar zij had echt zoiets "nou ja, waarom zeg je sorry, dit hoort erbij hoor". Maar ik schaamde me echt toen die baby ontroostbaar uit het water gehaald werd Terwijl, als het andersom geweest zou zijn, ik gedacht zou hebben "oei, ik had mijn angstige zoon niet in de baan van dat andere kind moeten zetten, als dat andere kind zich maar niet bezeerd heeft"
Ik werk zelf in de zorg, vaste nachtdienst. Ik heb ook recht op een half uur pauze maar ik loop alleen........ Dus als mijn pieper gaat, helaas zal er toch heen moeten.
Wat eerder gezegd is, het ligt eraan of je er zelf last van hebt. Ik ben zelf ook best meegaand en ik denk dat dingen soms heel wat soepeler zouden lopen als meer mensen wat meegaander waren, dus het is echt niet alleen negatief, maar als iets of iemand echt je grenzen over gaat is het ook wel erg prettig als je je grenzen aan kan geven.
Dit laatste stukje kan ook aan de leeftijd van je kind liggen. Tenminste bij mij was dat zo. Toen mijn oudste voor het eerst dingen ging doen voelde ik me heel vaak bezwaard over van alles. Maar nadat mijn kinderen inmiddels een paar honderd keer omver zijn gelopen (of wat dan ook) en zij dat even vaak bij andere kinderen hebben gedaan, maakt ik me er niet meer zo druk om. Ik probeer ze wel bij te brengen dat ze een beetje voorzichtig moeten zijn en bied heus wel verontschuldigen aan als ze iets doen hoor, maar ja het hoort er inderdaad een beetje bij.
Sorry maar ik vind het ecnt niet gezond als je zo over je heen laat lopen...... Vind de voorbeelden ook niks met braaf te maken hebben
Ik werk zelf ook in een dokters praktijk en hier ook regelmatig dit soort irritaties mbt beschikbare tijden. We hebben nu een andere manager en ik moet zeggen het werkt verfrissend. Eerst moesten we van 1 tot 4 weer aan de telefoon zitten maar die tijd is nu verschoven van 2 tot 4 uur waardoor er meer tijd is voor schoonmaakwerk, bestellingen,post inscannen etc etc. Onze artsen hebben ook de gewoonte om overleggen in onze lunchpauze te doen en dan bleef er maar een kwartier over om te eten want om 1 uur ging de telefoon weer en hadden we geeneens pauze gehad. In de lunchpauze worden we vaak ook tig keer gestoord door mensen die weer zo nodig op de spoedlijn moeten bellen omdat ze menen dat een kind met 1 dag keelpijn een spoedgeval is wat niet kan wachten tot na de lunchpauze. Het kan allemaal wel zo wezen dat we in een 24 uurs economie leven maar daar doen wij met de collega's niet aan mee want anders zitten we straks allemaal met een burn out thuis. Het is inderdaad wat iemand anders al zei dat het pas vervelend wordt als je er zelf last van hebt.
Bij onze praktijk doen de huisartsen telefonisch spreekuur tussen 12 en 13 uur, dat moet je van tevoren aanvragen. De assistenten kunnen dan pauzeren. Los daarvan, ik ben net als jij en daar wordt ook weleens misbruik van gemaakt. Ik ben wel braaf maar niet dom en zie dat echt wel, vandaar dat ik langzaamaan toch wat meer nee zeg. Stapje voor stapje..
Ik vind dat als jij het een probleem vind, dat je te braaf bent en dat je misschien wat assertiever kunt zijn op sommige vlakken. Je kunt op je beslissingen terug komen; dat geeft niks. Ik ben iemand die niet zoveel met regels heeft. Ik heb problemen met autoritair gedrag (dat is anders dan problemen met autoriteit) en wil gewoon schappelijk samenwerken in alle redelijkheid. Wanneer iemand mij iets dicteert, is de kans groot dat het niet gebeurt - je kan het beter gewoon vragen. Ook heb ik echt een hekel aan moeten; dus op sommige vlakken heb ik echt maling aan regels en procedures. Vooral als het mij wordt opgedrongen. Ik ben dus volgens anderen niet braaf, maar (te) rebels ofzo. Ik zie dat zelf alleen niet zo. Ik kan het mij gewoon niet veroorloven om me de kaas van het brood te laten eten. Ik moet wel voor mezelf opkomen, want een ander doet het niet. Het wordt allemaal pas een probleem, wanneer je er niet meer door kunt functioneren.