Mooi gezegd Magnolia! Hele rake woorden! Ik denk dat niemand anders dan jij dat zo goed kan verwoorden, juist omdat jullie in dezelfde situatie zitten. Wij hebben nu 'makkelijk' praten omdat wij wel zwanger zijn. Ik hoop dat het jullie ook snel gegund is!
Ik ben er stil van, Magnolia, helemaal waar... Ik schrijf ook mee in een ander groepje met dames met PCOS, al vanaf het begin van de groep ben ik erbij want die werd net opgestart toen ik de testen onderging. Ik was één van de eersten die zwanger werd en vond dat erg moeilijk naar de andere meiden toe. Ik herken het schuldgevoel en heb me ook afgevraagd of het niet tijd werd om deze groep te verlaten. Ik herken ook jouw gevoel, Magnolia, die maanden dat ik niet zwanger was. Je hoopt dat het snel weer aan jou is maar beseft ook dat het dan pas begint. Eigenlijk heb ik juist in die eerste bange weken het meeste behoefte aan de steun van dit groepje. Bedankt daarvoor dames! Ik vind het op zich geen slecht idee om op een gegeven moment over te stappen naar een volgende groep, dat deden we met de PCOS dames ook. Op die manier bleven we samen kletsen maar maakten tegelijkertijd ruimte voor nieuwe dames met hun onzekerheden. De zwangeren bleven meelezen en reageerden nog met tips en trics maar de zwangerschapsverhalen werden op een andere plek gedeeld.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik er vaak aan gedacht heb om een nieuw groepje te beginnen. "Zwanger worden na meerdere miskramen 2015" of zo. Om zo weer een plek te creëren voor de dames (waaronder ik zelf dus) van deze club en voor nieuwe om hun hart te luchten en elkaar te steunen. Sterker nog, ik denk dat ik het gewoon doe. Niets persoonlijks naar jullie toe.
Ik kom pas net kijken, maar herken wel veel in wat er gezegd word. Ik heb ook getwijfeld of ik mee wilde schrijven hier, juist doordat er zo'n kloof is tussen een MK en nog zwanger proberen te worden en aan de andere kant al ver zwanger zijn. Natuurlijk gun je het iedereen van harte, maar het steekt gewoon wel een beetje. Ik vind het heel dubbel. Aan de ene kant is het heel prettig om ervaring van anderen te vragen, juist ook van degene die nu ondertussen zwanger zijn geraakt. Aan de andere kant is het soms confronterend omdat je zelf ook zo ver zou willen zijn. Voor mij was er echter genoeg steun/herkenning/medeleven te lezen in al jullie berichten, dat ik wel de keuze heb gemaakt om hier mee te lezen en schrijven.
Ik denk ook dat het voor iedereen anders is en hoe je band via het forum is En iedereen moet lekker mee kletsen in de clubjes waar zij zich prettig voelt. Ik begrijp het wel
Het is moeilijk hoor, het belangrijkste is dat je een prettig groepje vind waar je je hart kan luchten en waar je je thuis voelt. Er gebeurt zo veel in ons leven dat wat de ene maand perfect aansluit bij je behoeftes, de volgende maand plots helemaal niet meer relevant kan zijn. Gelukkig is een forum daar juist een fijne plek voor, iedereen komt en gaat en dat is helemaal niet erg!
welkom Koali! wat erg dat je dit ook moest meemaken, ik hoop dat je hier je hart kunt luchten, het is zo'n leuke/steunende groep Ik vind deze groep wel heel prettig om mijn hart aan te luchten. Vandaag ongesteld geworden en ik ben echt verdrietig deze keer. Morgen dokter bellen voor afspraak. kijken of we misschien hulp moeten krijgen. De maanden sinds december duren zo lang :'(
Na twijfelen toch een reactie ook vanuit mijn kant. Het is niemand zijn bedoeling een ander het gevoel te geven dat er weinig ruimte is voor haar kant van het zwanger worden / zijn na een miskraam / miskramen (beiden doet veel pijn). Andersom gezien zal het ook niemands bedoeling zijn dat wel zwanger zijn nu als een bezwaar voelt hier binnen de groep. Toch is dat ook de bijsmaak die deze 'discussie' mij weer geeft. Ik kom hier niet meer omdat ik mijn mk een plaatsje probeer te geven en ook niet om mijn onzekerheid over mijn zwangerschap te delen. Dit is al een hele tijd zo. Dit is ook de reden waarom ik het zo weinig over mezelf en mijn zwangerschap heb, naast het feit dat ik me al die tijd beseft heb hoe lastig het kan zijn voor anderen. Mijn doel om hier te blijven was om anderen hopelijk te mogen laten zien dat het ook goed kan gaan na een miskraam. Als ik dat niet binnen zo'n groep zou zien zelf, zou ik juist vertrouwen gaan missen. Want is er nog wel hoop voor mij, dat gevoel zou dan heel sterk zijn. Deze groep moet er juist zijn zodat de kant van bijvoorbeeld Lindaatje juist belicht word. Iedereen moet zijn verhaal kwijt kunnen, maar het gaat aan zijn doel voorbij als juist deze mensen vertrekken of zich niet vrij voelen hun verhaal te doen. Misschien zou er bewuster ruimte gemaakt kunnen worden hiervoor door de zwangeren (in plaats van dat er mensen vertrekken). Onzekerheid ook door een miskraam blijft vooral de eerste 12 weken. Daarna denk ik dat het voor velen (hopelijk! ) meer naar de achtergrond trekt. Dan ga je ook meer aansluiting vinden en zoeken bij de bevallingsgroepjes. Hierdoor is er ook meer ruimte om vooral bemoedigende woorden te hebben voor de andere dames zonder de nadruk te leggen op je eigen vorderende zwangerschap. Misschien klinkt dit ook wel verkeerd voor sommigen, maar ik zou het jammer vinden dat juist mensen hier niet meer komen voor wie deze plaats opgericht is... Wellicht zouden dan inderdaad de zwangere dames een apart groepje op kunnen starten als daar behoefte voor aan is. Dan blijft ook deze groep voor nieuwelingen waarvoor het bedoeld is. Zo en dat moest mij even van het hart...
Tacita. Ik ben blij dat gereageerd hebt. En ik snap je gevoel heel erg goed. Het is wat mij betreft geen zij tegen wij. Niemand doet iets fout maar je kunt gevoel niet dwingen. En hoe lief iedereen ook is, persoonlijk voel ik me gewoon niet fijn in een groep waarvan ik met best veel samen zwanger geweest ben. En dat kan niemand veranderen. En daarmee wil ik op geen enkele manier dat er ook maar iemand vertrekt uit deze groep. Helemaal niet zelfs! Ik vind het alleen maar geweldig Hoe deze groep zich ontwikkeld heeft en vind het super dat jullie steun aan elkaar hebben. Daar was en is de club voor bedoelt. Ik lees vaak even mee hoe het met iedereen gaat. Maar reageer niet meer omdat het tegelijk te veel pijn doet. Dat is ook de reden dat ik een nieuwe groep gestart ben. En daarmee wil ik niemand tegen het hoofd stoten. Hè, lastig dit. In een gesprek zou dit zoveel makkelijker uit te leggen zijn! Ik wilde geen drama of rel veroorzaken. Goed, ik ga weer terug naar meelezen en af en toe reageren.
Tacita, bedankt voor je mooie uitleg. Mijn gevoel sluit zich erg aan bij hoe jij het verwoordt. Zoals je aangeeft, dat het verhaal van goed zwanger ook goede moed kan geven voor de mensen die nog niet weer zwanger zijn. Zo kan ik me goed herinneren dat er kort na elkaar binnen dit forum een paar miskramen voor kwamen van dames die zo goed op weg leken.. de moed zakte toen ook mij in de schoenen omdat ik zo met ze mee leefde tijdens hun zwangerschap en de spanning. Daar hoorde onder andere Magnolia, Ucks en Belony bij.. juist door de fijne groep die we hier hadden deed hun verdriet mij ook echt pijn.. Nu.. geen idee.. Voor mijn gevoel was het allemaal goed, maar overschaduwd opeens een donkere wolk en is er van het wederzijds respect niet veel over zo lijkt het:. Alsof geen enkel verhaal hier nog past of welkom is. Dit is alles behalve jouw schuld Lindaatje, het zal een gevoel zijn die blijkbaar leeft en die nu naar boven komt. Niet-zwangeren die zich niet meer thuis voelen of... Zwangeren die niet teveel meer over hunzelf zouden moeten praten omdat dit nu pijn doet. Mij gaf het goede moed, leefde mee en voelde mee toen ik zelf zo graag in hun schoenen had gestaan toen die dames een goede test of echo hadden. Er werden dansjes gedaan die werden toegejuicht. Ik begrijp het gevoel dat dit confronterend is.. dit alles roept op dit moment echter wel een beetje een dubbel gevoel op bij mij. Ik weet niet wat ik nu echt vindt. Mijn gevoel kan ik misschien niet helemaal goed onder woorden brengen, dus laat ik vooral benadrukken dat ik vind dat er ruimte moet zijn voor de mensen die na een miskraam steun nodig hebben en hun ei kwijt willen, die begrip zoeken voor hun gevoel en die aansluiting voelen bij deze groep. Verder laat ik het hier even bij.. wil niemand voor z'n hoofd stoten door er verder te diep op in te gaan. Koali en CVG, welkom op dit topic! Verdrietig dat jullie ook een miskraam mee hebben moeten maken. Hopelijk voelen jullie je hier begrepen in je gevoel en kunnen jullie je ei hier kwijt. Zoals ook al door andere dames aangegeven kan je cyclus goed van slag zijn na een miskraam.. Mijn eerste cyclus na de miskraam heeft lang op zich laten wachtten, deze duurde een dubbele tijd. Alsof ik een menstruatie gemist had. Normaal heb ik een cyclus van 32 dagen, die eerste keer na de miskraam 64 dagen.. Ik heb me dagen heel slecht gevoeld.. Soms ging het weer beter waarna ik opeens weer een huildag kon hebben... Probeer er veel over te praten en je gevoel de ruimte te geven. Wat je nu meemaakt is heftig. Heftiger dan ik ooit had kunnen denken. Ik duim dat jullie gauw goed zwanger mogen zijn.
Jij ook bedankt voor je reactie Magnolia (en later ook Lizzy)! Ik vind het gewoon jammer dat de groep een beetje uiteen valt en ik gewoon begaan ben met velen, zoals ook met jou. Ondanks dat ik mijn bevalgroepje heb en het daar prettig vind, heb ik met jullie iets anders opgebouwd. Een stukje verleden en voor mij de mogelijkheid iets positiefs te doen met wat ik heb meegemaakt. Ik vind het super dat het met velen heel goed gaat nu, maar net zo pijnlijk dat anderen met een heel ander pijnlijk gevecht zitten. Soms voel je je zelfs schuldig dat je gelukkig maar 1 mk hebt meegemaakt en ook zo snel weer zwanger bent geraakt. Ik hecht me ook wel aan een groepje, waardoor het lastig is dat mensen zich weer gaan verspreiden. Je wilt er voor ze zijn en hopelijk ook mee mogen genieten als dat geweldige nieuws toch komt. Maar gevoel kun je niet dwingen of sturen en ik hoop dat iedereen vind wat ze zoeken.
En voordat we vergeten waar t eigenlijk omdraait Shit boni, dikke knuffel voor jou. Waardeloos dat wachten en teleurstelling. Het is ook best lang, wachten vanaf december. Ik hoop dat de dokter iets voor jullie kan betekenen, al is t maar dat je je verhaal kwijt kunt. Voor nu de chocolade uit de kast trekken en even wegkruipen op de bank. Voor een dekentje is t helaas te warm...knuf!
Absoluut! Boni, you rock girl!! Dikke knuffel voor jou! M&M's een wijntje en alles waar je zin in hebt! Hopelijk ben je nu niet alleen en is je vriend bij je. Hopelijk kan de huisarts jullie verder brengen.. Hou je ons op de hoogte?
Tacita. Mooi verwoordt. Je hebt ook gewoon gelijk! 100%. Helaas weegt voor mij nog de pijn van het niet meer hebben wat de meeste van jullie godzijdank wel hebben zwaarder dan de geschiedenis die is opgebouwd. En daar schaam ik me voor, maar het is gewoon zo. Ik ben al het vertrouwen in een goede zwangerschap op het moment kwijt. Ik voel me stuurloos en machteloos. Het voelt niet goed om die 'zwarte' gevoelens in een groep als deze neer te leggen en te bespreken. Lizzy: jouw reactie vind ik pijnlijk. Ik heb niets dan respect voor jullie gevoelens en ga hier daarom ook weg. En ben daarom ook uit de fb groep gestapt. Ik kan het amper uitleggen maar mijn verdriet en ongeluk voelt als besmettelijk en ik wil jullie niet omlaag brengen met mijn pijn en soms ook woede. Daarbij is het confronterend. Ik vind juist dat jullie juist over je zwangerschap moeten kunnen praten, Jezus als iemand het verdient heeft is deze groep het wel om daar heerlijk over te kunnen praten. Maar ik ben daar nog niet dat ik dat kan lezen zonder te janken. Maar ik wil wel graag die herkenning. Mijn oplossing is dan simpel. Begin een nieuwe groep. Juist uit respect voor de oude. Goed. Ik wil zeker geen zwarte wolk zijn dames. De bedoelingen zijn goed.
Dames, ik wil hier morgen ook graag nog even op reageren als ik achter de computer zit. Net even makkelijker dan via telefoon. M, ga niet weg dat is wat ik nu alvast wil zeggen. Er is hier voor elke emotie plek. Morgen meer, voor nu welterusten...
Een dikke knuffel voor Magnolia, wat je zegt komt gewoon uit een goed hart en je omschrijft jouw gevoel duidelijker dan je zelf denkt. Je bent zeker geen donkere wolk, ik vind juist jouw manier van dingen verwoorden prettig. Zoals het is. En onthoud, ieder zn weg is anders en jouw gevoel en jouw gedachten mogen (moeten!) er ook zijn! Wees altijd eerlijk naar jezelf en volg je eigen behoefte xxx
Dikke knuffel ook van mij Boni xx Daar ben ik het niet mee eens, ik vind juist dat iedereen er juist respectvol mee omgaat. Ik denk dat Tacita ook gelijk heeft om wat minder over het zwanger zijn te praten en wat meer over wat we gemeen hebben, de pijn van een miskraam en hoe we er mee omgaan. Magnolia, je bent uiteraard vrij om te komen en gaan wanneer je je hier niet meer thuis wordt. Ik respecteer dat het meelezen hier je pijn doet maar je hoeft niet uit respect voor ons weg te gaan. In tegendeel, wij zijn er voor je als je ons nodig hebt. Je mag gerust op onze schouder komen uithuilen als je dat nodig hebt!! Ik merk ook dat bij mezelf de pijn minder wordt, ik krijg er ook meer vertrouwen in dat het deze keer wel goed gaat. Toch blijf ik nog steeds een beetje huiverig om over te stappen naar een zwangerschapsclubje. Ik schrijf wel mee maar het is mij daar net wat te onbezorgd. Ze zijn bezig met dingen waar ik nog niet aan toe ben, juist dat terughoudende vind ik bij jullie terug... Daarom voel ik me nog steeds thuis bij de meesten hier, zwanger of niet. Jullie begrijpen de onzekerheid die af en toe de kop opsteekt.
Fijn om te horen Saartje5 en het klopt, zeker in het begin is het lastig jouw specifieke zorgen te delen in zo'n groepje. Soms voelde het onterecht bijvoorbeeld dat iemand die geen mk gehad heeft zich zorgen maakte over al dan niet een kloppend hartje. Terwijl het voor mij zo'n reële angst was. En die zorgen werden hier wel begrepen. Net zoals je steeds maar het gevoel hebt dat je een bloeding krijgt enz. Dus dit groepje heeft me zeker geholpen hierin en dit kunnen wij een volgende weer aanbieden, of het nu een 'oud' los is of een nieuwe.