Hallo dames, Bij mijn 36 weken echo hebben ze mij verteld dat ik een sterrenkijkertje heb. Ze konden met de echo niet vertellen of hij/zij al ingedaald was maar mijn verloskundige heeft 's avonds mij bevestigd dat de kleine wel ingedaald was. Volgens mijn verloskundige kan ik gewoon thuis bevallen met een sterrenkijker maar volgens kennissen van mij kan het niet en zou je naar het ziekenhuis moeten voor een keizersnede. Een keizersnede is toch echt iets wat ik eigenlijk niet wil, wil gewoon een natuurlijke geboorte. Ik heb aardig brede heupen en ben ook nog hypermobiel. Volgens de verloskundige moest een natuurlijke geboorte voor mij geen probleem zijn. Op internet lees ik verhalen van dames die pas op het laatst weten dat ze een sterrenkijker hebben maar heb nog weinig verhalen kunnen vinden over een thuisbevalling met een sterrenkijker.
Vriendin van mij had ook een sterrenkijker en ze is behoorlijk aan de maat zelfs. Maar de ontsluiting bleef bij haar uiteindelijk hangen waardoor het een keizersnede werd,,, hoor dat ook wel vaker
nou ik vind eerlijk gezegd dat jouw verloskundige het wel heel positief en makkelijk inziet. Is het je eerste kindje? Mijn dochtertje was een sterrenkijkertje. Alleen wist ik dit niet en kwamen we er tijdens de (thuis)bevalling pas achter. Mijn eerste bevalling was een heel snelle, dus waren we er een beetje vanuit gegaan dat het deze keer wel heel snel zou kunnen gaan. Alleen bleef ze dus steeds achter mijn schaambeen steken. Ik heb van alles geprobeerd, maar ze kwam er niet uit. Dus is de ambulance gebeld en ben ik toch naar het ziekenhuis gegaan. Daar werd alles al klaar gemaakt voor een spoedkeizersnede, maar eerst wilden ze het nog een keer proberen met behulp van de vacuumpomp. Het cupje kregen ze niet geplaatst, en pas na een hoop gewrik zat het cupje eindelijk. Ik ben niet ingeknipt omdat ik volgens de vk en gyn "voldoende ruimte" had, maar dat ze echt achter mijn schaambeen bleef steken. Maar door het (hardhandig) plaatsen van het cupje leek het als of ze net iets daalde en kreeg ik haar er (eindelijk) uit. Bizar genoeg, zonder ingescheurd oid te zijn. De vk zei naderhand ook dat ik, als ze geen sterrenkijker was geweest, zeer waarschijnlijk een heel snelle bevalling zou hebben gehad. Ik zou, als ik nog een keer zwanger zou worden, weer thuis willen bevallen. Maar... als ik zou weten dat het een sterrenkijkertje is, zou ik niet weten of ik het aan zou durven hoor! Ik heb, ondanks dat het een heel pittige bevalling was, er wel een goed gevoel aan over gehouden. Maar ik heb heel lang geworsteld met mijn emoties over de bevalling en was ook echt een heel stuk kwijt door dat het zo overweldigend was. Wel had ik een fantastische verloskundige die ontzettend goed geluisterd heeft en de hele tijd, ook in de ambulance bij mij was gebleven en mijn hand vast had gehouden. Dat is mij heel waardevol! Maar of het nog een x zo zou willen/doen... Sorry, geen positief verhaal, maar ik vind echt dat je vk wel heel rooskleurig doet! Ik ben uiteindelijk bevallen zonder scheurtjes oid, dus in dat opzicht heel goed. Ik ben overigens ook hypermobiel, maar dat betekende niet dat ze er zo wel gemakkelijk uit kon, alleen omdat ik hypermobiel ben. Mocht je het een fijn idee vinden, dan kan je het altijd proberen thuis. Maar bereid je er wel op voor dat het kan dat je tijdens je bevalling (persen) naar het ziekenhuis moet. Preventief een keizersnede is niet noodzakelijk denk ik, maar ik zou denk ik daar toch de mening van een gyn over willen.. Succes met je keuze en hopelijk heb je een heel mooie (natuurlijke) bevalling!
Ik heb er geen verstand van maar iemand in mijn omgeving is natuurlijk bevallen van een sterrekijker. Het kan dus wel maar er zitten wel meer risico's aan. Of dat ook thuis was, weet ik niet maar een verloskundige zal dat toch wel weten. Kan je niet voor de zekerheid bevallen in het ziekenhuis? Mocht het niet natuurlijk gaan dan is het een stuk minder stress!
Je kindje kan gewoon nog draaien. Dus of hij/zij nu nog steeds zo ligt weet je niet. Mijn zoontje was een sterrenkijker, daar kwamen ze pas achter toen ik al uuuuren 4/5 cm ontsluiting had thuis en toeb ook al persweeën kreeg. De vk brak mijn vliezen en voelde het toen pas. In het zkh een ruggeprik gehad. Kan je vertellen, het deed echt zeeeeeeeeeer!!! Daarna is mijn zoontje nog goed gedraaid zelfs. En toen is hij via de natuurlijke weg geboren. Aanvulling: als ik nu zou weten dat dit weer een sterrenkijker zou zijn, zou ik zeker in het zkh willen bevallen.
Mijn zus had een sterrenkijker. De ontsluiting wilde maar niet komen en de hartslag van mijn nichtje was aan het zakken (was erbij tijdens de bevalling). De dokter kwam langs en een keizersnede werd gepland. 10 minuten later was het kindje gedraaid en had mijn zus volledige ontsluiting (blijkbaar is dit nog mogelijk in de laatste "bocht") dus kon ze op natuurlijke manier bevallen, maar... Ik zou het je zeker aanraden om in het ziekenhuis te bevallen.
Geen ervaring met de thuisbevalling, sorry, maar wel met een sterrenkijker. En net als bij meerdere dames kwamen ze daar pas halverwege de bevalling achter. Ik heb een flinke zoon van 9 pond gebaard, op de natuurlijke manier (zonder knip, maar wel met scheur). Mijn bevalling was eigenlijk zo soepel dat het ook prima thuis gelukt was, de enige reden dat ik in het zh lag, was vanwege langdurig gebroken vliezen. Zoontje is er dus goed uit gekomen, alleen met een punthoofd vanwege de rare hoek...
Hier een sterrenkijker, kwamen we pas achter bij volledige ontsluiting. Ik moest op de baarkruk om haar te laten draaien en dat is gelukt. Toen ben ik op bed verder gaan persen en is ze een uur later geboren. Ik moest telkens weeën wegpuffen omdat onze dochter het moeilijk had (hartslag daalde teveel bij elke wee), waarschijnlijk kwam dat door de ligging, ik kreeg ook al persdrang met 5 cm. Ze was trouwens bijna 9 pond en haar schouder bleef een beetje hangen, waarschijnlijk doordat ze niet helemaal goed ervoor lag. Weet niet of dat komt doordat ze een sterrenkijker was. Ik vond de bevalling goed te doen, de persdrang met 5 cm was wel vervelend, gelukkig duurde dat maar 2,5 uur en toen mocht ik persen. Als ze meteen goed had gelegen was de bevalling waarschijnlijk veel makkelijker en sneller verlopen (zoals bij mijn tweede, die wel meteen goed lag )
Nee ik wil eerst thuis proberen. Ik heb in het begin van de zwangerschap al in het ziekenhuis gelegen op de kraamafdeling omdat ik met de zwangerschapsziekte HG volledig uitgedroogd was. Ik had al een hekel aan het ziekenhuis, en sinds dat ik op de kraamafdeling heb gelegen was ik heel erg blij dat ik op gegeven ogenblik met 13 weken geen medische indicatie meer had en gewoon thuis mocht bevallen. Want vanaf het begin had ik altijd al dat ik graag thuis wil bevallen gewoon omdat ik mij thuis prettiger voel dan in het ziekenhuis. Klinkt misschien raar voor de meesten, maar dat ik hoe ik mij daarbij voel.
Hier was de eerste een sterrenkijker, kwamen ze pas bij de bevalling achter. Ik wilde sowieso in het ziekenhuis bevallen, maar was blij dat ik er was, anders had ik tijdens het persen nog gemogen. Ik had hem er zelf niet uit gekregen, uiteindelijk is hij met de vacuümpomp gehaald (net geen keizersnede gelukkig). Maar volgens mij kan het idd nog draaien tijdens de bevalling en hoeft het dus niet het gezicht naar boven geboren te worden.
Hier twee weken geleden een ks gehad omdat dl er niet wilde zakken en ze niet verder in wilde dalen door de geboorte kanalen heen. Ik zal je mijn hele verhaal besparen maar ga naar t zkhs om te bevallen want de kans op een ks is idd heel groot. Uiteindelijk was ik blij dat ik in het zkhs was al. Succes iig!
Onze jongste was een sterrenkijker. Overigens in het ziekenhuis bevallen i.v.m. inleiding (Hij was ook nog eens laat.) Wij kregen pas na de bevalling te horen dat het een sterrenkijker was. Blijkbaar op echo's niet gezien, terwijl ik wel een paar liggingsecho's heb gehad. Hij Hij heeft een tijdje dwars gelegen. De bevalling was zwaar. Maar dat vond in van de oudste ook. Wel had ik bij onze sterrenkijker al persweeën voor ik volledige ontsluiting gehad. Dat schijnt vaker voor te komen bij sterrenkijkers. Erg vervelend. En ik voelde tijdens het laatste deel van de bevalling heel duidelijk dat hij bleef 'steken' en heb gesmeekt om een knip. En dat terwijl ik bij de oudste echt nog lang (maanden!) erg veel last heb gehad van de knip en echt had gehoopt dat het niet meer hoefde. Overigens: de tweede knip is denk ik beter gehecht ofzo, want dat is me heel erg meegevallen. De dag na de bevalling kon ik mijn bed al uit, terwijl ik bij de oudste de eerste week nauwelijks kon lopen. Echt een wereld van verschil. Ik ben beide keren niet thuis bevallen. Maar bij mij zijn er tijdens de bevalling geen ingrepen gedaan die thuis niet hadden gekund. Natuurlijk zijn er situaties waarbij wel ingegrepen moet worden. En persoonlijk ben ik dan liever al in het ziekenhuis. Maar dat is mijn voorkeur. Zeker als je weet dat de kans op complicaties iets verhoogd is, zou ik kiezen voor een poliklinische bevalling. Maar mijn mening is gekleurd, omdat ik daar sowieso al voor koos. Dat bij een sterrenkijker per se allerlei bijzondere ingrepen of zelfs een keizersnede nodig zijn, is in ieder geval niet altijd waar.
Twee keer met een keizersnede bevallen omdat onze kindjes allebei sterrenkijkertjes waren, Ik zou persoonlijk niet het risico nemen thuis te bevallen! Het risico is nu toch groter dat je met spoed alsnog naar het ziekenhuis kan!
Hier van de eerste bevallen via een keizersnede omdat hij een sterrekijker was en de ontsluiting niet vorderde. Tijdens de bevalling kwamen ze erachter dat hij een sterrekijker was. Was al 22 uur bezig. Zijn hartslag zakte bij iedere wee die ik kreeg. Vandaar dat ik een keizersnee heb gekregen. De bevalling was te zwaar voor ons kindje. Ik heb het idee dat dit kindje ook een sterrekijker is. Volgens de gyn ligt hij wel in deze positie. Maar hij kon tijdens de bevalling nog gaan draaien. Als ik jou was zou ik in het zkh bevallen met de verloskundige.
Hier ook een natuurlijke bevalling op de planning, maar toch een keizersnede gehad. Pas toen ik open lag zagen ze dat het een sterrenkijker was. We hadden gelukkig een gezonde baby, maar ik was van de stagnerende ontsluiting en dalende hartslag van de kleine wel ongerust geworden.
Eerste was hier een sterrenkijker, en werd pas tijdens persfase bekend. Ik was thuis begonnen, maar na 7 cm ontsluiting leek het onvoldoende te vorderen en gingen we naar het ziekenhuis. Daar aangekomen zat ik opeens op 10 cm. Ik mocht dus persen. Dat schoot niet op en ik had totaal geen persdrang, schijnt vaker te zijn bij sterrenkijkers. Uiteindelijk werd het een 'zacht cupje' en werd ik daarvoor ingeknipt. Onze zoon woog ruim vier kilo. Pas achteraf heb ik begrepen dat het had kunnen uitlopen op een keizersnee. Ik heb het op het moment zelf niet als spannend ervaren. Alleen bij de tweede bevalling (weer thuis begonnen en lekker thuis kunnen blijven), had ik wel echt persdrang en begreep ik wat dat inhield. Ik vond de rit naar het ziekenhuis trouwens niet heel erg, en ook niet heel hectisch. Deze keer ga ik weer thuis beginnen (denk ik) en zien we wel waar het eindigt. Hebben jullie een ziekenhuis in de buurt? misschien kan dat meespelen in je afweging? Ik was er met een gewone auto in zeven minuten. (En 3 cm ontsluiting )
Mijn eerste was een sterrenkijker. Ben in het ziekenbuis bevallen. Wel natuurlijk. Nummer twee was geen sterrenkijker... Wat een verschil was dat!
Onze Sjaak was een sterrenkijker. Dat wisten we pas tijdens de bevalling. We waren al in het ziekenhuis, ivm prematuur (36 weken). Ondanks dat hij klein was (2800 gram) moest er toch een knip en vacuumpomp aan te pas komen, want hij kwam het hoekje niet om.