Joh als ik bij Jambers zou gaan vertellen dat ik s avonds meesteres ben van mannen die graag een paardekop dragen en zich graag laten slaan is er toch neem ik aan ook niemand die denkt dat ik me vergrijp aan kinderen? ??
Tja, ik zou er wel flink van schrikken. Wat vind je nu van die man? Hoe is hij verder? Als ik jullie was zou ik gewoon een gesprekje aanvragen en vertellen wat je weet en vragen hoe het nu gaat en zien wat zijn reactie is.
Tja, het is een seksueel iets; een verslaving die hij heeft overwonnen. Allereerst dus overwonnen - niet langer van toepassing. Klaar. Mij lijkt het ook dat hij in die documentaire wel zijn doelgroep heeft benoemd (volwassen vrouwen). Mijn kind is geen volwassen vrouw en heeft dus totaal niet te maken met zijn doelgroep waarbij hij eventueel mogelijk een terugval zou kunnen hebben. Wanneer iemand homoseksueel is, vergrijpt hij zich ook niet aan kinderen. Iemand met een voetfetish van oudere dames ook niet. Het is een geheel andere 'tak' wat betreft seksualiteit en ik denk dat hij door dit soort paniekvoetbal de taboe van een seksverslaving heeft willen doorbreken op televisie. Om het in de aandacht te brengen en een voorbeeld te stellen voor anderen met hetzelfde probleem. Om te laten zien dat je met behulp van je kerk en gemeenschap je verslaving kunt overwinnen. Als mijn kind het daar verder fijn heeft, zou ik hem daar laten zitten. Tenzij je niet met het beeld in je hoofd kunt leven van een directeur die zich publiekelijk onzedelijk heeft gedragen - ik ben een beelddenker, dus voor mij zou het niet meer goed komen. Maar niet omdat ik bang ben voor het welzijn van mijn kind. Waar is jouw man bang voor? Dat jullie kind getraind wordt in dezelfde verslaving? Ik mag aannemen dat jullie wel beter weten.
Haha jocey, ik weet sinds kort via mijn man dat een vader van een kind van de psz vroeger altijd seks had met oudere vrouwen voor geld. Ik vond die man altijd een beetje een nerd maar nu kijk ik meteen heel anders naar die man haha, so weird.
Vooral dat laatste lijkt mij als vrouw dan weer erg ongemakkelijk. Zodra één hand onder tafel verdwijnt, denk je toch dat ie in zijn broek zit... En wat wil je bespreken? U was seksverslaafd?
Ja nou ja, dat zou ik dus ook hebben. Sommige dingen wil je eigenlijk gewoon niet weten van een ander. Een ex-kennis van mij zat in de beginnende-vriendschap-fase, waarbij we elkaar net leerde kennen. Ze vroeg of ik haar kon helpen met het verwijderen van een vlek voor een outfit die ze zaterdag naar een feest aan wilde waar ze met haar man naartoe ging. Ik zei: ja hoor, ik kan het wel eens proberen (ik heb in een stomerij gewerkt en soms lukt het me wel). Kwam ze ineens aanzetten met een s.e.k.s. outfit. Er zat alleen maar stof op de niet-boeiende onderdelen. Oh my. Nadat ik dat bij haar gezien heb, heb ik de outfit (nadat hij schoon was, dat dan weer wel) teruggegeven en het contact laten verwateren (om nog wel meer redenen overigens). En ik ben niet bepaald preuts ofzo, maar ik hoef het niet te weten/hoef het niet te zien.
Mijn man heeft dit berichtje getypt en hij wilt graag dat ik dit post. Ikzelf heb het dus niet geschreven: Ik zeg dingen als: ik zet dat filmpje op Fb en dan zien we wel hoeveel ouders er hun kind wel vanaf halen, omdat ik het gevoel heb dat ik niet doordring. Ik maak me voornamelijk zorgen omdat deze meneer in dit filmpje ten eerste aangeeft dat zijn fantasieen steeds extremer werden, tot misschien wel in staat zijn tot aanranding of verkrachting. Hij geeft toe dat hij bang was het niet in de hand te kunnen houden. Daarnaast voel ik me bevestigd in een onbestemd gevoel dat ik vanaf het eerste contact met deze meneer al had, hierin kreeg ik ook te horen dat ik me niet druk moest maken. Klaarblijkelijk was het dus toch niet zo een gek gevoel. Verder geloof ik er niet zo in dat je jezelf met een simpele internet cursus en onze lieve heer zo maar even genezen kunt verklaren. Eens te meer omdat er voorbeelden genoeg zijn van mensen die jarenlang therapie hebben gehad en toch weer in de fout gaan. Ik ben het met mijn vrouw eens dat het dapper is van hem om hierover op tv naar buiten te komen, maar dat betekend voor mij niet dat hij daarom te vertrouwen moet zijn.
Prima, maar zoek het dan bij jezelf. JIJ hebt er geen goed gevoel bij, jij denkt dat het misschien fout af kan lopen en daarom wil je je kind elders onderbrengen. Dan hoef je zijn leven niet te beschadigen. Want, even afgezien van een slecht voorgevoel, is er misschien wel helemaal geen reden toe. Toch?
Ik zou ook een gesprek aan gaan, de man heeft zelf in de gate gehad dat zijn verslaving steeds verder ging en zelf hulp gezocht, dat wil ook iets zeggen, dn t risico van meedoen aan een documontaire is dat je herkend wordt en daar toch verantwoording over schuldig bent.. Als hij niet had meegedaan had je dit niet geweten, wat heeft de buurman voor geheim die niet aan dergelijk documentaire meedoet😉 , thja zo kan je iedereen veroordelen...
Je kunt toch ook doordringen door dit gewoon professioneel aan te pakken en in gesprek te gaan. Dat jij niet gelooft dat hij op zijn aangegeven manier genezen is jouw ding, hij zegt van wel. Het zou toch niet eerlijk zijn om deze meneer aan de schandpaal te nagelen en zijn bedrijf naar de knoppen te laten gaan zonder precies te weten hoe het nu op dit moment zit.
Als je m niet vertrouwd moet je je kind er niet brengen simpel... en hier zou dat gelden ook als de ander die persoon wel vertrouwd. .. Er wordt hier alleen gezocht naar bevestiging of het ontbreken van vertrouwen op basis van deze informatie terecht is... en dat is het niet echt...
Ik zou het dan idd niet over koetjes en kalfjes gaan hebben Ik zou hem laten weten wat mij te hore is gekomen en hem vriendelijk vragen mij daar meer over te vertellen aangezien ik daar niet zo bekend mee ben en me daarom misschien onterecht zorgen maak om mijn dochter. Ik zou er verder ook heel discreet mee omgaan en zou niet de behoefte voelen om het aan de grote klok te hangen, nergens voor nodig.
Zelfs als hij genezen is; ik vind het nogal bizar dat je als directeur van een PSZ, waar tientallen ouders dagelijks hun kinderen aan toevertrouwen, op tv dit soort fantasieën wilt bespreken. Je wéét toch dat je daar alleen maar onrust mee zaait? Ik ben het eens met je man. Mijn kind zou daar ook niet meer naartoe gaan.
Het is een filmpje van 5 a 6 jaar geleden.... Ik weet niet of je iets van profilers afweet (misschien niet geheel logisch voorbeeld, maar vooruit...), maar profilers kijken naar patronen van mensen. Bijvoorbeeld van seriemoordenaars, wat is hun doelwit, hoe gaan ze te werk etc. Als je nagaat dan zo'n patroon niet zomaar veranderd en zo'n seriemoordenaar hier niet zo aar van afwijkt, zou ik mij in dit geval meer druk maken om mezelf (volwassen vrouw) dan mijn dochter (niet hét lustobject van meneer de psz directeur) Op Facebook zetten en de man en zijn vrouw hun hele leven, misschien wel onnodig en onterecht, op de kop gooien vind ik enorm kinderachtig. Als het jouw man zo enorm dwars zit zou je een persoonlijk gesprek kunnen aangaan, wat voor deze man waarschijnlijk net zo ongemakkelijk zal zijn als voor jullie en waarbij je je eens serieus moet afvragen of je hierna überhaupt nog wel een "zakelijke" relatie kan hebben en niet alsnog van psz moet veranderen.
Man van evenzo: dan nog heb je hem niet aan de schandpaal te nagelen. Is er enige reden om aan te nemen dar hij iets met kinderen doet? Zo niet, dan moet je doen waar jij je goed bij voelt (je kind dus overplaatsen) en de rest gewoon zo laten. Ik vind je overdreven reageren. Wat moet je mensen dan van doordringen dan? Hij zegt dat hij het overwonnen heeft, en iedereen heeft zijn eigen redenen. Dat jij niet gelooft in een cursus en het geloof, wil niet zeggen dat het hem niet heeft gewerkt. Dan zijn 2 totaal verschillende dingen. Als je een beetje ballen hebt, dan bespreek je dat dus eerst voordat je zelf allerlei conclusies trekt zo der de echte achtergrond te weten en de man zijn leven vergalt. Mensen die zelf inzien dat dingen niet langer gaan en daar hulp voor zoeken zijn in mijn boek dan dapperder dan menig ander.