@eef: is er echt geen manier om toch alvast aan prednison te komen? Als je gevoel zegt dat dit de oplossing is... @verdriet/jaloezie: ik heb er geen last meer van sinds mijn zoontje, maar zou denk ik anders zijn als ik sinds dien nog miskramen had gehad. Eerder had ik m.n. Moeite bij het zien van nieuwe kindjes van vrienden. Van kinderen die er al waren voor mijn miskramen werd ik niet verdrietig. Denk dat we allemaal wel iets van dit soort gevoelens herkennen.
".......Er komt nu een hele goede vriendin op bezoek die ik hier heb leren kennen maar is naar Engeland verhuisd. We gingen tegelijkertijd trouwen en aan kinderen beginnen, hebben dit erg met elkaar beleefd. Zij is nu zwanger van de tweede. Ik ook. Maar zij heeft haar eerste kind en ik niet. Ik zie haar zondag maar vind het moeilijk dat ze zwanger is. Raar he. ......" Helemaal niet raar hoor. Ik snap het helemaal. Ik gun het mensen ook, maar liever NA mij...niet eerder Op mijn werk WEER twee babies erbij. Maar dit keer wel met al oudere broertjes/zusjes, dus dan ben ik al een tikje minder jaloers...en dat geeft me weer hoop. Van dat gewassen zaad, dat ken ik niet. Maar het zaad van mijn man was in prinicipe goed. Het zou dan eerder aan mijn eitjes liggen. Minty: dan zou je inderdaad alle vruchtjes moeten onderzoeken en dat doen ze maar zelden. Bovendien kunnen ze bij vroege miskramen niet veel onderzoeken. Wat Nuage dus ook al zei. Ook zoiets frustrerends. Ik kreeg laatst weer zin in shoppen, maar als ik daar dan mee bezig ben zoals vandaag in de middagpauze, dan heb ik het ook zo weer gehad. Bij alles wat ik vastpak denk ik ofwel "Dat zou handig zijn, mocht ik ook nog zwanger blijven". Of..."Tsja, maar mocht ik zwanger raken, dan kan ik het niet meer aan...". Etc. Nou, de lol is er dan weer snel af.
cdvg, wat heerlijk, het vertellen ! Geniet er van ! Hopefor2, ik heb niks toe te voegen, maar ben wel benieuwd naar de antwoorden van je gyn ! Y30, net even met mijn man overlegd. We gaan niet wachten op de uitslagen en op het antwoord of de biopsie wel of niet opnieuw moet. Maar ik heb er erg weinig vertrouwen in zonder medicatie. Asperine en utro helpen duidelijk niet. Dus ga ik toch maar eens voorzichtig proberen te mailen of ik niet toch alvast de prednison mag. Hoeveel zal ik dan vragen? En vanaf eisprong? Ook heparine erbij? En utro omdat prednison de progesteron afbreekt?? Tips?? Heb er overigens weinig vertrouwen in hoor, dat ze het gaat geven...
Eef Prednison 10mg vanaf eisprong. Utrogestan 3x 200 per dag na de eisprong. Heparine 0,3 of 0,4 vanaf eisprong en aspirine 80 of 100mg per dag vanaf eisprong. Dat is de meest gebruikte "cocktail". Het is jammer dat je in het buitenland woont want ik kon je anders denk ik helpen aan de Prednison. Maar opsturen kan denk ik niet naar het buitenland. Wat denk jij?
Ik herken de jaloezie ook wel, al is het niet echt jaloezie maar de confrontatie. Mijn broer en zijn vrouw verwachten hun eerste kindje. Ik had 2 miskramen gehad al dus vond het moeilijk om te horen. Inmiddels heb ik vorige week mijn 3e miskraam gehad en is het moeilijk om alle vreugde in de familie te beleven. We hadden zaterdag een familie aangelegenheid en dan is iedereen met hun in de weer en superblij. Ik zat er een beetje versuft bij, het doet pijn op zo'n moment. Op het werk ook vrouwen die zwanger zijn en waar alles goed gaat. Het is frustrerend. Niet echt jaloezie maar het opnieuw beseffen/beleven van de miskramen en de wens/verlangen naar een goede zwangerschap.
Mijn vruchtjes zijn ook onderzocht na de curretages. Niks gevonden. Weet miet wat ze onderzoeken hoor. Vraagje zijn er hier meerderen bij wie de miskramen niet spontaan op gang komen? Ik heb 2x een ma gehad. Ben nu helemaal niet bang om voor bloed maar enkel voor die echo.. Ga al niet meer uit van een mk enkel van ma. Zo bang om weer geconfronteerd te worden met een slechte echo..
Dat doet zeker pijn snowhite. Het lijkt zo makkelijk bij anderen he. Eef, waar woon jij als ik vragen mag? Ik hoop dat je gyn met je mee gaat denken. Anders missch eentje zoeken die dat wel doet...?
Zonnetje: Aangezien ik nu zo strak onder controle sta, krijg ik elke week vanaf een week of 6/7 een echo. Hierdoor heb ik eigenlijk alleen nog maar MA's want je lichaam heeft als het hartje stopt denk ik toch wel zo'n week of twee nodig voordat het spontaan op gang komt. Dat is bij mij in ieder geval zo. De laatste keren heb ik trouwens nooit meer afgewacht. Cytotec werkt bij mij heel erg goed dus op het moment dat er op de echo wordt geconstateerd dat het hartje niet meer klopt dan neem ik de pillen mee, wacht ik tot het weekend en neem ik die pillen. De laatste keer zaterdagochtend om 7.00 uur begonnen en om 10.00 uur kwam het vruchtje al. Ik wil geen tijd meer verliezen..we wachten nu al drie jaar en alle onderzoeken en dat afwachten kost ook weer tijd.
@Eef: ik snap dat je het niet af wilt wachten. Het wachtend duurt al zo lang. Wat betreft MK of MA. Bij mij gaat het - op deze keer na - altijd erg snel. De eerste keer een dag of vijf na het eerste bloedverlies. De tweede keer: op woensdag nog kloppend hartje, meteen na het weekend Vruchtje verloren. Derde keer met ruim 9 weken nog kloppend hartje, bij 11 weken bloedverlies en bij echo hartje gestopt met 10+5, bij 12,5 vruchtje verloren. Ditmaal voor het eerst MA die ook niet op gang lijkt te komen. Ik vermoed dat het door de progesteroncreme komt. Er begint wel wat hoofdpijn op te komen, dus misschien dat er eerdaags toch iets gaat gebeuren. @Snowwhite: knuffel! Balen dat get weer mis is gegaan.
Herkenbaar die gevoelens Op mijn werk ook de een na de ander die met verlof gaat. Een aantal keer was ik samen met iemand zwanger en bij mij ging het dan weer mis. Laatste zwangerschap tegelijk met schoonzusjes en die kinderen zie ik nu bijna nooit, vind het zo moeilijk. Zie ze dit weekend dan op een verjaardag, maar verder ontloop ik ze als ze met hun kinderen ergens zijn. Zo slecht ben ik Hopelijk gaat het over als ik straks ook een keer een kindje mag krijgen. Conejita, helemaal niet raar dus hoe je je voelt over je vriendin. Het is gewoon heel moeilijk, zeker na wat jullie is overkomen. Zonnetje, wij lopen gelijk, wat grappig Ik heb het 2x gehad dat de MA niet vanzelf op gang kwam en heb de 1e keer 3 weken gewacht (ivm vakantie) en de 2e keer 1 week. Verder altijd spontane miskramen gehad. Maar snap je gevoel hoor, ga er ook vanuit dat de echo slecht kan zijn. Of dat ik eerst goede echo's heb en dat dan ineens het hartje stopt. Heb ik ook al eerder gehad. Maar heb wel hele goede hoop nu met mijn medicatie. Eef, ik wist niet dat prednison progesteron afbreekt... Volgens mij is dat niet zo. Ik gebruik beide omdat progesteron (utro) ook je immuunsysteem rustig houdt. Goed idee om alvast prednison te vragen, ik zelf moet 10 mg vanaf eisprong gebruiken van Gent. Heparine heb ik niet gekregen, omdat ik geen stollingsafwijking heb voor zover bekend. Alleen een immuunprobleem.
Nuage, ik ga zo de mail versturen. Mocht ze nee zeggen, dan overweeg ik je (lieve) aanbod graag. Ik heb zelf al utro opgestuurd naar iemand hier van het forum in NL. Was geen probleem. Gewoon in een envelopje. Maar hoe kun jij eraan komen dan? Misschien kan ik er zelf dan aankomen via dezelfde weg? (mag me ook pbtje sturen ) Nijntje, ik dacht dat hier gelezen te hebben van iemand, dat je bij prednison de progesteron moet verhogen...Maar inmiddels zie ik ook door de bomen het bos niet meer zo... Snowwhite, Nijntje...wat moeijlijk zeg. Collega's zie je niet in het WE en vrienden kun je vermijden, maar familie is inderdaad een stuk lastiger. Al helemaal als je dan ziet dat iedereen er helemaal in meegaat en jij aan de zijlijn staat. Wat zou dat ook aan me vreten. Ik had al aangegeven aan mijn partner dat ik er niet op stond om mijn schoonzus deze zomer te zien. Uiteindelijk is het bij haar ook een miskraam geworden. Ergens lucht het op dat ik deze situatie dus nog even kan vermijden, al gun ik haar dit uiteraard ook niet. Voor hun komt het ook niet aanwaaien op dit gebied. Zonnetje, ik heb 2x en MA gehad en 3x een miskraam. Ik ben dus bij zwangerschap zowel bang voor bloed als voor echo's Afwachten doe ik ook niet echt aan, net als Marjol. Ben het wachten beu. Maar de laatste keer leek het vanzelf los te komen en heb ik uiteindelijk toch nog lang moeten wachten. Had ik dat van te voren geweten, dan was ik misschien ook voor de pillen gegaan. Overigens heb ik het idee dat ik bij de zwangerschap van mijn zoon het langst heb moeten wachten op de eerste zwangerschapsverschijnselen. Maar dat komt misschien ook omdat ik toen nog niet zo ervaren was met beginnende zwangerschappen als nu.
Is goed hoor Eef! Ik heb het gekregen. Ik krijg verwacht ik over 1,5 week zelf recepten vanuit Gent dus dan kan ik makkelijk wat weggeven.
Heparine e.d. Heb ik nooit gebruikt, utrogestan i.d.d 3 x 200 ( je kunt ophogen als je waarde laag is, heb ik ook gedaan. Ik gebruik 3x 300) M.b.t.prednison, ik ben eerlijk gezegd geen voorstander van Gents standaard 10 mg. Ik heb nu al een paar keer gezien dat meiden toch een miskraam krijgen, en voor mij zou het ook niet voldoende zijn geweest. Is het geen idee om snel naar dr.p te gaan, kun je heel snel terrecht. Als je dan naderhand (na uitslagen) toch pred. Van NL krijgt dan is dat mooi meegenomen. Al zou ik dan wel navragen of ze je immuunwaarden ook blijven checken, anders zou je daar alsnog voor naar elders moeten. Het is een heel gedoe en investering dat weet ik, maar het is echt te doen hoor
@zonnetje: 1x mk en 2 x ma. Ik moest na de cytotec toch worden gecureteerd. Beide keren van de pillen bloeden als een rund met stolsels als golf en tennis ballen (excuses voor de details) en toch resten die na weken wachten en meerdere keren pillen niet weg gingen.
Persoonlijk zou ik eerst 10mg proberen. Prednison is niet niks en er zijn ook genoeg meiden waarbij het wel genoeg was.
y30, voor mij is het geen optie om naar Duitsland af te reizen. Ik heb nu om 10mg gevraagd. Mocht ik het uberhaupt nu al krijgen (voordat ik de results heb van het nk cellen onderzoek) dan wil ik deze dosis eerst wel proberen. Ze hebben immers niks gevonden van een immuun probleem. Het is dus echt een beetje testen in de zin van "misschien is er toch iets dat het vruchtje aanvalt, ondanks dat het niet is gevonden". Misschien zouden ze dan wel meer voorschrijven mocht ik heel veel nk cellen blijken te hebben. Maar ja, dan moet het onderzoek wel gelukt zijn want vooralsnog heb ik echt geen zin om het nog eens over te doen ! Uiteraard zou ik nu liever ook alles meteen hebben en liefst de hoogst dosis maar aan de andere kant is het me ook al eens gelukt zonder hulp. Af en toe vraag ik me dus toch af of het niet gewoon de "pech" is veel slechte eicellen te hebben. En dat er dus niks anders opzit dan blijven proberen. De logica daarachter is dat de zwangerschap van mijn zoon perfect is verlopen, de miskramen niet steeds vroeger komen (dat is toch vaak het geval als het immunitair is, omdat je lichaam dan steeds sneller en harder reageert???) en dat ik maar 1 miskraam heb gehad VOOR mijn zoon en ik toen zeker 3 jaar jonger was (en mijn eicellen dus ook). Maar ja...wist ik het maar zeker.....
Meiden even voor de goede orde. Ik woon in Spanje en kan hier ook vrij makkelijk medicijnen kopen zonder recept. Mocht ik iemand kunnen helpen daarmee.... Gewoon in een envelop inderdaad, of aangetekend opsturen. Hier één keer een mk, twee keer een ma. Maar bij die ma's kwam er wel na twee weken lichtelijk bloed vrij. Dus ook bang voor bloed en voor echo's. Alhoewel ik nu niet meer zo bang ben voor een mk. Omdat het op deze termijn nooit mis is gegaan. Edit: vlak voor de echo piep ik wel anders hoor. Echo apparaat is echt niet mijn beste vriend. Met Noa werd zo bevestigd dat ze niet meer leefde. Dus als iemand "pretecho" zegt dan denk ik . Maar goed dat is mijn ervaring. Ik mag straks weer. Tien uur. Ga alleen want man moet werken. Maar durf nu wel alleen. Nijn ik denk dat het wel over gaat als je zelf een kindje in je armen hebt. Alhoewel... Sommige herinneringen blijven. In mijn geval zal ik altijd kindjes met Noa's leeftijd vergelijken die ze gehad zou hebben. Erzijn vrouwen die dat ook met hun miskramen hebben. Maar ik denk zeker dat er wat verandert als er een kindje is. Dat zegt Y30 ook. Ik vind het al wat uitmaken dat ik nu zwanger ben. Dat geeft toch hoop! Ook al zijn we er nog niet. Eef, andere meiden, hebben jullie ook natuurgeneeswijzen geprobeerd? Wrsch hebben we het hier al vaker over gehad maar kan soms helpen. Ik heb wel vertrouwen in mijn pilletjes. Omdat mijn tante meerdere miskramen heeft gehad en na bij die man te zijn geweest mijn twee nichtjes heeft gekregen. Ik denk ik noem het nog maar even, mocht iemand geïnteresseerd zijn, pb-tje. Knuffel voor iedereen!
Het gaat niet echt over is mijn ervaring. Als ik een vrouw tref die heel gemakkelijk en zonder daar eigenlijk de waarde van in te zien 2 kids op de wereld schopt dan vind ik dat nog steeds moeilijk. En wij willen al heel lang een tweede, en dat gevoel blijft dus. Maar het is minder erg dan toen we nog kinderloos waren. Dat enorme hartverscheurende gevoel van binnen dat is er niet meer, want daar zit nu de liefde voor mijn dochter.
Er is nu trouwens een groep geopend op Facebook over herhaalde miskramen. Dit is geen kleine besloten groep maar een groep voor alle vrouwen die hiermee te maken hebben (gehad). Als je interesse hebt kun je je aanmelden op https://www.facebook.com/groups/1465109167120271/
Hoewel het toch snel allemaal bij ons is gegaan was ik tussentijds toch erg bang ik wij geen kinderen zouden kunnen krijgen. Vreselijk die angst. Over alle medicijnen e.d. heb ik eigenlijk niets te zeggen, heb er geen verstand van. Wel fijn dat jullie elkaar hier zo goed mee kunnen helpen.