Ik zit me vanavond best wel af te vragen nav een aantal topics (over de sexverslaafde kinderdagleider, waar je je spullen laat op het strand en laminaat leggen) of jullie mensen of de maatschappij in het algemeen nog wel vertrouwen? Dus: doen jullie klusjes gratis voor een ander zonder er iets tegenover te verwachten? En: Vertrouwen jullie mensen in het algemeen nog? Hier: Ik doe nog steeds klusjes voor een ander gratis, al moet ik er wel bij melden dat ik het niet voor iedereen meer doe. Behangen, schilderen, voor taxi spelen als iemand noodgedwongen naar het ziekenhuis moet, ik doe het met alle liefde, maar niet meer voor iedereen. Ik heb vaak wat voor iemand gedaan en als je dan eens hulp vroeg gaf er niemand thuis. Ook al doe ik het daar niet voor, het is wel fijn dat je wanneer je regelmatig geeft, ook eens terug mag krijgen. Wat betreft vertrouwen: Ik vertrouw niemand voor de volle 100% Iets wat ik geheim wil houden hou ik echt voor mezelf, maar ik zie ook niet op iedere straathoek een dief zeg maar. Ik laat dus rustig mijn portemonnee in de strandtas zitten (wel zonder bankpassen alleen contant geld ) Toch geloof ik nog steeds in: Wie goed doet, goed ontmoet! Hoe is dit bij jullie?
Ik ben een naieve muts. Geloof altijd in de goedheid van anderen, omdat het niet in mijn hoofd zou opkomen een ander te n**ien. Helaas val ik regelmatig genadeloos op mijn bek met deze instelling, maar ach... Wie goed doet goed ontmoet
Ik geloof in de goedheid van de mens. Dat ik door die instelling bij tijd en wijle het deksel op de neus krijg... Het zij zo. Ik zie regelmatig voorbeelden dat de mensheid niet in-en-inslecht is, en daar doe ik het voor
Ik wil graag in de goedheid van mensen geloven maar ben (en ga) hier nog al eens mee onderuit gegaan. Desalniettemin probeer ik altijd het goede in mensen te zien. Een klusje voor iemand doen vind ik geen probleem, het ligt er ook wel een beetje aan hoe het contact met iemand is en wat er gedaan moet worden. Er iets voor terug verwachten in de vorm van geld o.i.d doe ik niet maar iets te drinken tijdens een dagje klussen bijvoorbeeld stel ik wel op prijs. Ik vertrouw mensen in het algemeen ook wel, maar ik merk aan mezelf dat dit met de jaren minder word. Er zijn de laatste jaren wat dingen voorgevallen waardoor ik mensen minder snel vertrouw. Zo zijn er al meerdere keren spullen uit onze tuin gestolen en zelfs wat oude troep uit de voortuin is 's nachts meegenomen. Ook kwam er eens een man aan de deur die vroeg of hij een fiets, die in onze voortuin stond, mee mocht nemen. Het was een roestig ding maar werd nog gebruikt, dus ik vertelde de man dat we die nog gebruikten. De volgende ochtend was de fiets weg... Dat soort voorvallen zorgen er voor dat ik steeds vaker moeite heb mensen te geloven en vertrouwen. Toch blijf ik dat wel proberen want alles negatief bekijken en mensen bij voorbaat al als slecht bestempelen maakt het leven niet leuker. Dan maar wat vaker op m'n bek gaan.. Ik geloof dat goedheid uiteindelijk beloond zal worden.
Ik geloof in de goedheid van een hééél klein deel van de mensheid, dat is in de praktijk ook mijn ervaring. In mijn leven heb ik letterlijk een handjevol mensen die ik door en door kan vetrouwen en van wie ik weet dat ze een geweldig goed 'karma' hebben (man & beste vriendinnen). Voor de rest tja, er lopen veel slechte mensen rond op deze aardkloot in alle gradaties. Dat is altijd zo geweest en zal altijd zo zijn, is inherent aan de mens. Ik probeer altijd het goede te doen ook al heb ik daar de nodige diepe emotionele littekens aan over gehouden...dat dan toch liever dan worden/doen zoals de meeste anderen. No way!
Ik geloof nog wel in de goedheid van de medemens, maar test het liever niet. Mijn telefoon ligt bijvoorbeeld altijd op de zonnekap van de kinderwagen,ook in een overvolle bus en wie hem wil pakken kan hem ook onopgemerkt pakken. Maar dat komt eigenlijk door mijn luiheid, net als het feit dat mijn tas 9 van de 10 keer open staat of ergens op een bankje onbewaakt ligt. Ik blijf goed doen, als ik gevraagd word om te helpen zal ik dat zonder aarzelen doen en verwacht er ook niks voor terug,MAAR ik let wel op wie ik help. Ik ga altijd van uit dat men handelt zonder slechte bijbedoelingen, maar ik blijf sceptisch.
Hier sluit ik me bij aan. In bepaalde dingen ben ik nog goed van vertrouwen en bied mijm hulp aan. Maar als er iemand in mijn huis logeert dan neem ik mijn portemonnee en autosleutels mee naar boven, normaal liggen ze in mijn tas. Rare gedachte misschien, want een dief van ze ook stelen, maar goed dat is mijn gevoel van een logee in huis. Ben in de jaren te vaak op mijn bek gegaan met bepaalde personen en dat veroorzaakt wantrouwen.
Echt? Ook als het familie is of je beste vriendinnnen? Nee dat doe ik dan weer niet. Ik sluit mij verder aan bij het verhaal van sennavt. En een deel bij dat vn Nikki88: mensen die dicht bij mij staan vertrouw ik vrij blind. De rest probeer ik in te schatten en afhankelijk daarvan handel ik.
Ik ga vaak uit van mijn eigen gevoel eigenlijk. Verder doe ik wel dingen zonder er iets terug voor te verwachten eigenlijk. Ik ben goed van vertrouwen en zie het goede in mensen, althans dat probeer ik wel. Maar mijn gevoel heeft mij zelden in de steek gelaten eigenlijk.
Ja vooral mn schoonfamilie. Nare ervaringen gehad waardoor ik wel 10 keer na denk. Mijn eigen familie niet trouwens.
Ah ok Dat snap ik dan. Het ligt er natuurlijk aan wat de ervaring en geschiedenis is met je vrienden en familie.
Ik geloof nog wel in de goedheid van mensen maar niet in alle mensen. Doorgaans vind ik mensen zelfingenomen kuddedieren die over lijken gaan maar ik prik daar heel makkelijk doorheen dus heb er weinig tot niets mee te maken. Ik heb gelukkig in mijn nabije omgeving genoeg goede en lieve mensen waarop ik kan vertrouwen. Ik geloof heel erg in karma en houd me daar aan vast.
Ja, ik doe nog wel klusjes gratis. Volop trouwens. Andersom doe ik niet meer; gratis klusjes aannemen. Ik kom uit een familie waarbij het voor-wat-hoort-wat-principe altijd continu aanwezig is, ook wanneer men zegt dat het niet zo is. Als Liesje maandag iets voor jou doet en roept dat het vrijblijvend is, eist Liesje woensdag dat jij A of B voor haar doet, want zij heeft dit of dat gedaan voor jou. En dan kan het dus ook zijn dat je verwijten krijgt dat Liesje in 1989 je luier heeft verschoond en dat je daarom haar plafond moet witten ofzo. Echt heel erg onredelijk en absurd zulke verzoeken. Wanneer Pietje in 1923 de woonkamer heeft helpen behangen, Pietje sinds 1956 niet meer hebt gesproken, verwacht Pietje nog wel dat je in 2012 op komt draven om zijn nieuwe woning te helpen behangen - ook al heeft hij je beduvelt/bedonderd of een andere nare streek geleverd. Ik geef jou *dit* dus jij bent mij *dat* verschuldigd. Plus daarbij de eeuwige dankbaarheid tot aan het einde der tijden. En ik heb daar zo'n gruwelijke rothekel aan. Ik accepteer niks meer van niemand en wil ook geen cadeautjes of liefdadigheid of iets wat op geld waardeerbaar is of what not, want je krijgt het ALTIJD in je gezicht terug gesmeten. En er zijn geen uitzonderingen. Moeder, zus, nicht, neef, tante, oom... Ze doen het bijna allemaal. Het is zelfs zo dat ik gewoon klusjesmannen of een professioneel bedrijf in wil huren, wanneer er iets 'simpels' (dat voor een ander simpel is) opgelost kan worden. Mocht iemand toch iets doen, probeer ik er (vrijwel direct) een tegenprestatie tegenover te zetten zodat ik er zo snel mogelijk van af ben. Nadat ik hier een aantal keer flink mee op mijn snufferd ben gegaan pak ik niks meer aan. Als ik je iets WIL geven, dan geef ik je dat - no strings attached. Gratis een klusje doen? Ja hoor, dat is goed. Maar er is geen sprake van 'bij elkaar in het krijt staan'. Ik doe het omdat ik je wil helpen. Geloven in de goedheid van de mens doe ik dan weer niet. Ik heb daar teveel slechte ervaringen mee. Ik geloof zeker niet dat elk mens slecht is - ik heb namelijk ook heel veel goede dingen meegemaakt - maar ik zorg er wel voor dat het niet nodig is om afhankelijk van te zijn. Soms kun je met de beste bedoelingen nog het verkeerde doen. Ook voor een goed doel. Als je een brood steelt omdat je anders dood gaat van de honger, is het nog steeds diefstal. Wel begrijpelijk, maar niet minder 'erg' zeg maar. Een gezonde dosis wantrouwen is tegenwoordig niet verkeerd. Aan de andere kant probeer ik zelf wel een goede daad te verrichten als ik er langs loop of iets zie ofzo. Iemand die zijn sleutels aan de andere kant van de deur laat zitten, een tas boodschappen laat vallen, een portemonnee terug bezorgen of noem maar wat. Maar ik zou het zelf gewoon niet verwachten en mijn eigen zaakjes op orde hebben (houden). En anders is het dikke pech.
Ook hier iemand die nog steeds gelooft in de goedheid van de mensen, en ook vaak klaar staat voor een ander om te helpen. Wel een paar keer een beschadigde neus overgehouden door het welbekende deksel Plus dat ik wat beter op mijn eigen grenzen ben gaan letten, toen ik een jaar of 13 geleden een burnout heb gehad. Ik denk nu even "iets" langer na voordat ik klakkeloos Ja zeg.... terwijl het eigenlijk niet past. Mijn vriend wijst me nog wel eens op een openstaande tas, of zorgt er voor dat de tas tussen ons hangt... zeker in drukke centra. Ik sta daar meestal niet bij stil
zo denk ik ook vaak. ''ach dat doen ze niet'' en maar goed denken... vandaar ook mijn topic van die spullen waar je die dan laat haha... maar ja.. komt omdat je zelf ook altijd wilt helpen denk ik of goed wilt zijn voor een ander...
Voor vrienden/familie doen we alles gratis zonder er wat voor terug te verwachten. Die vertrouwen we. Ik ben wel heel wantrouwig naar vreemden, daar ben ik heeeel voorzichtig in. Mijn man heeft daar minder moeite mee.
Ja best wel. En het gaat over het algemeen bijna altijd of om geld of om eeuwige dankbaarheid. Pietje wilde de caravan verkopen aan zijn broer Leo; en zo geschiedde. De oudste broer Willem werd witheet, want hij heeft Pietje geholpen met -ikhebgeenidee- en heeft geen cent te makken, dus Willem wilde de caravan cadeau hebben van Pietje - daar had hij recht op. Dat soort domme onzin. Het slaat helemaal nergens op. Als je opgroeit in zo'n familie ben je er al gauw klaar mee. Ik krijg nog steeds verwijten dat er voor mij gezorgd is toen ik minderjarig was (opvoeden en basisverzorging) en dat ik daardoor van alles terug moet doen. Je bent gelijk vanaf dag 1 van de verwekking al iets verschuldigd. Dat wordt gewoon aangepraat en gestimuleerd.
Het vertrouwen in mensen bezit ik nog zeker wel. Alleen gelukkig heb ik er wel een berg levenservaring op zitten en zomaar iets vertrouwen nou nee. Ben verder een goedzak als ik iets hebt kun je het krijgen. Leen je iets van mij bijvoorbeeld geld dan vergeet ik dat niet en zorg wel dat ik het terug krijg. Het leven komt zoals het komt Heb geen illusie,s meer. Die naïef tijd ben ik denk al heel lang geleden kwijt geraakt.
Troost je met de gedachten. Je bent niet de enige. Helaas. Hier zijn ze allemaal goed in het trekken van oude koeien (weet niet beter)