Gatverdamme, ben de hele dag al tegen de tranen aan het vechten. Vorige twee zwangerschappen ben ik erg aangekomen (30 en 40 kilo) en dat ging me deze keer niet gebeuren. Tot 23 weken kotsmisselijk geweest en amper iets gegeten. Sindsdien hou ik alles binnen, snoep soms ook heus, maar pas nog veel van mijn pre-zwangerschapskleding en vond mijn spiegelbeeld ook 'normaal' ogen. Nadat de weegschaal aan het begin van mijn zwangerschap stuk ging, geen nieuwe meer gekocht en vandaag voor het eerst sinds week 11 bij de gynaecoloog gewogen...in die 18 weken 28!! kilo erbij. Ik kan wel janken, ik dacht echt dat ik het onder controle had deze keer. Wat ik nog het ergst vond, is de veroordelende blik van de gynaecoloog. Ik had net namelijk verteld dat ik zo blij was dat ik dit keer niet zoveel was bijgekomen. Ze heeft het woord 'liegen' nog net niet in de mond genomen, maar het kwam op hetzelfde neer. Voelde me zo beschaamd naar haar en mijn man toe en bedonderd door mijn eigen lichaam. Gelijk maar een nieuwe weegschaal gekocht om mijn groei in de gaten te houden en ik zal zeker niet meer snoepen, maar allemachtig kan ik straks weer 40 of 50 kilo eraf zien te krijgen. Weet niet zo goed wat ik met dit topic wil, eigenlijk vooral van me af schrijven omdat de schaamte te groot is om dit met vriendinnen te delen. Of, mocht iemand de ideale ik-val-kilo's-af-zonder-moeite pil hebben gevonden, dan hou ik me over tien weken warm aanbevolen..
Bij mij gaat het ook sky high! Tuurlijk, ik ben zwanger van een tweeling, maar het gaat te snel qua gewicht. Vandaag bij de gyn geweest en ze gaat me laten testen op diabetes. Veel en snel aankomen is een symptoom daarvan. Hebben ze dat met jou besproken? En, ik herken je frustratie!!!
Dank voor je reactie! Ik zit bij de gynaecoloog door diabetes tijdens mijn tweede zwangerschap inderdaad. Deze zwangerschap echter normale suikerwaardes bij dagcurves, maar wel een licht gestoorde glucosetest. Omdat de baby heel gemiddeld is en de suikerwaardes ook, mag ik toch terug naar de vk. Ik betwijfel dus of het daar aan ligt, aangezien ik afgezien van de suikertest, geen hoge waardes heb. Het is het allemaal waard uiteraard, maar zuur is het wel. Jij succes met de test. Dat we maar niet net zo breed als hoog mogen worden!
Ik snap hoe je je voelt. Ben altijd slank geweest en lang. Inmiddels 39 weken zwanger en 30 kilo aangekomen...weeg nu 100 kilo. Ik vind het echt schrikbarend. Heb het er al een paar keer met de verloskundige over gehad maar het enige wat ze zegt is dat ik het snoepen voor gezond snoepen moest vervangen. Nu vind ikzelf niet dat ik me vreselijk heb laten gaan gedurendende mijn zwangerschap maar de kilo's zitten er wel aan. Ik vond zelf ondanks de geleidelijke gewichtstoename dat ik er goed bleef uitzien maar opeens zag ik er anders uit. Flinke armen en benen en een voller gezicht. Toen ik me vorige week op foto's terugzag die net gemaakt waren schrok ik me echt rot! Ik herkende mezelf niet meer terug! Ik voel me ongemakkelijk in mijn eigen lichaam. Naar anderen toe mag ik hier blijkbaar niets over zeggen. Opmerkingen als: Je krijgt toch een kind, dat wilde je toch? Na de bevalling ben je zo alles kwijt, vantevoren was je toch ook slank? Ik wil natuurlijk helemaal niet ondankbaar overkomen want ik ben dolblij als ik straks mijn kindje in mijn armen heb maar mag je je dan niet ongerust maken over je gewicht?? Je kunt je verdriet en frustraties hier sowieso van je afschrijven! Ik weet niet of het iets is om met een diëtiste hierover te spreken? Ik voel in ieder met je mee!!
Meid ik snap je helemaal. Bij mijn zoontje heb ik vanaf 20 weken bedrust gehad dus de kilos vlogen eraan de teller is blijven steken op 25 kilo en helaas heb ik er 15 ook niet vanaf gekregen. En nu tot 20 weken geen grammetje en hoppe nu 29 weken en er zit 14 kilo aan. Ik.hou me hart vast waar dit weer gaat eindigen.. dacht zelf ook dat het heel erg meeviel maar toch alweer 14 kilo en dan moet ik nog 11 weken..
Klinkt misschien een beetje gek, maar het is fijn om te lezen dat er meer meiden veel aankomen. Hoor om mij heen alleen maar trotse verhalen van vriendinnen die slechts 10 kilo aankomen en dat zij die ook weer binnen no time kwijt waren. Dat maakt mij enorm onzeker en dan ga ik aan mezelf twijfelen. Bedankt voor het delen van je verhaal. Een en al herkenning.
Ik herken het ook. Dit is mijn vierde zwangerschap. Eerste en derde eindigden in een miskraam maar zelfs van die paar weken kwam ik vijf kilo aan die er niet meer af gingen. Wat ik ook deed. Bij de tweede twintig kilo aangekomen. Ook daar bleven er vijf van plakken. In totaal woog ik dus 25 kilo meer dan voor ik zwanger werd. Zonder elke dag een pak vla met hagelslag leeg te vreten, zoals een vriendin trots vertelde. Of elke dag een magnum en een roze koek zoals een ander zei. Gek genoeg is het dit keer anders. Ik ben gediagnostiseerd met zwangerschapsdiabetes en zit nu, bij 30 weken, op 7 kilo. Kennelijk zijn het vooral de koolhydraten die tijdens mijn zwangerschap aantikken. Nu ik daar alerter op ben, gaat het beter en zie ik het plofferige van m'n armen en gezicht verdwijnen. Ohja, en ik beweeg wat meer. Gewoon rustig wandelen helpt ook.
Ik herken het helaas. Ik woog voor mn zwangerschap 72 kilo en van de week woog ik bij de vlos 94 pffff. Bij mij vliegt het er ook aan terwijl ik gewoon normaal eet en geen snoep of vreetbuien heb. Ik beweeg wel een stuk minder dan voor mijn zwangerschap omdat ik chronische heupklachten heb maar ik mag mijn medicijnen nu niet innemen. Het vocht in mn voeten en benen doet ook erg veel pijn. Ik ben nu 30 weken dus nog afwachten wat er die laatste 10 weken bijkomt. Mijn vriend maakt zich er niet druk om maar ik wel. voel me net een opgeblazen olifant. Weet niet of ik het er straks allemaal weer af ga krijgen.
Tja, ik woog bij de 1e 52 kilo en was 26 kilo aangekomen. Bij de 2e dacht ik dat gaat me niet weer gebeuren! Ik was toen weer 54 kilo en kwam 35 kilo aan, dat is echt gigantisch wanneer je kijkt naar m'n gewicht ervoor meer dan de helft van m'n normale gewicht aankomen. Toch ging t altijd goed met de baby en mij en ook geen zwangerschapsdiabetes oid. Waarschijnlijk heel veel vocht want ik at werkelijk niet heel gek probeerde er altijd erg goed op te letten! Bij mijn derde heb ik er heel erg op proberen te letten en dat ging best goed, helaas ben ik met ruim 18 weken bevallen van ons levenloze zoontje. Inmiddels zwanger van de vierde en ik heb nog niet 1 x op de weegschaal gestaan, ik weet dat ik een stuk zwaarder ben, sommige broeken niet meer pas, behoorlijke kont heb, maar het maakt me werkelijk geen reet uit, laat me dit keer maar weer 35 kilo aankomen als we dit kindje maar mogen houden! Na zoiets heb ik erg leren relativeren en werkelijk als alles goed met de baby gaat en met jou, wat maken die klote kilo's dan nog uit, die komen na de tijd wel weer, nu eerst maar een gezonde baby in je armen sluiten!
Ah jeetje zwaar balen is dat begrijp je gevoel heel goed. Om me heen hoor ik ook veel dames trots vertellen ik at alles en kwam maar 10 kilo aan😑 Bij mn eerste zwangerschap woog ik ook maar 53 kilo bij 1.63, ben van mnzelf heel slank. Ik kwam 25+ kilo aan.. Vreselijk! Leek wel zo'n michelin poppetje. Gelukkig was ik het heel snel kwijt. Al had ik bij de eerste wel zwangerscchapsvergiftiging. Nu 27 weken zwanger en geen idee wat ik ben aangekomen, bij 24 weken geloof ik ongeveer 2 kilo. Ik hoop dat het op het laatst niet weer zo hard gaat.
Supervervelend! Ik wil graag meer kunnen eten en meer aankomen maar dat lukt me niet. Ik zit nu op krap 5 kilo (zelfs 1 kg afgevallen de afgelopen weken) bij 35 weken: ik maak me zorgen: bang voor tekorten baby en mijzelf. Eten gaat moeizaam en nog regelmatig misselijk en overgeven..... Deze baby is gemiddeld tot iets groter dan gemiddeld: ik hoop dat ik na de bevalling zelf beter kan eten. Beide situaties zijn niet fijn.
Meid, je hoeft je absoluut niet te schamen. Ik herken het gevoel wel, ik ben bij mijn eerste zwangerschap 24 kilo bijgekomen en had een gigantische buik. De VK gaf me telkens tips mee hoe ik eten moest en op de sinaasappelsap en hier en daar wat lekkers eten na at ik toch niet buitensporig. Na de bevalling was ik snel veel gewicht kwijt (20 kilo van de 24 in drie weken!) en toen pas geloofde ze me, het kon ook aan de hormonen liggen. Ik heb besloten het dit keer mij ook niet te laten gebeuren. Ik ga een eetdagboek bijhouden en iedere week de kilo's en mocht het zo zijn dat ik weer zoveel aankom, dan kan ik het haar laten kijken. Niet dat het voor mij hoeft, dat laten controleren, maar het is ook voor mijzelf, dan kan ik zien waar het fout gaat. Tot nu beperk ik mij tot kleine porties. Misschien helpt het voor jou ook.
Ik ben ook begonnen met het opschrijven wat ik eet. Misschien denk ik dat ik gezond eet, maar wellicht toch teveel suikers binnen krijg. Maar er zijn dagen, dan heb ik de hele dag trek! Mocht ik geen diabetes hebben (wat ik natuurlijk hoop) dan wil uk zeker naar een diëtist in het zkh! M'n buik ben ik trots op, zolang op gewacht en zoveel moeten doorstaan, maar de rest groeit net zo hard mee, daar ben ik niet blij mee!!!
Wat een lieve reacties, dankjulliewel! Balen dat zoveel in hetzelfde schuitje zitten En ja, een gezond kindje is wat telt, absoluut waar. Maar ik weet ook van de vorige keren dat die extra kilo's tijdens de laatste weken zwangerschap, bevalling en kraamtijd letterlijk behoorlijk in de weg zaten en des te hoger mijn gewicht kwam, des te meer mijn bloedsuikers schommelden met alle gevolgen voor baby. Had het dus erg graag voorkomen of dan in ieder geval als schrale troost voor 30 kilo plezier gehad (lees ontbijten met Engelse drop, lunchen met chips en dineren met twee repen Tony Chocolony). Hopelijk lukt het ons het enigs te beteugelen en anders graag tot in een 'weer in bikini in 2016!' topic in het voorjaar
Jeetje wat een verdriet Nana. Hoop dat je nu een fijne zwangerschap hebt en straks een gezonde baby in je armen kunt sluiten.
Ik ben net voor het eerst zwanger, dus ik weet niet of ik je acht advies kan geven, maar het helpt bij mij altijd al als ik heel veel water drink. Dan heb ik minder honger en zie ik binnen een paar weken al verschil.
Kim, dankje voor je reactie! Absoluut nog veel verdriet, maar deze zwangerschap geeft wel heel veel kracht. Het vervangt ons zoontje zeker niet, maar het verzacht wel heel erg. Lichamelijk kan ik het allemaal prima aan, maar psychisch vind ik het ook wel een zware zwangerschap. Durf er ook nog bijna niet in te geloven, maar hoe verder ik kom, hoe meer ik ik dit durf. Leef nu erg naar de 20 weken toe, eerst maar verder zijn dan waar het de vorige keer misging! Al met al snap ik je punt wel hoor! Ik ben nu steeds heel bewust gezond aan het eten en drinken en probeer iedere dag toch echt iets aan beweging te doen, al is het maar een blok om of eind fietsen. Succes ermee!
Nou dames.. Ik ben er dus zo eentje die niet veel is aangekomen en toch alles kan eten. Bijna alles dan! Ik ben momente bijna 32 weekjes zwanger en ben nu rond de 6 kilo aangekomen. Hoop niet dat t de laatste acht weken heel veel meer word, maar lijkt mij even niet. Nou mag ik misschien van geluk spreken; maar ik kwam nooit zo snel aan.. En als ik snel aankwam, vloog dat er ook snel van af. Dat is gewoon mijn bouw denk ik.. Al heb ik een zus die bij ieder koekje extra een kilo aankomt en het er met geen weken afkrijgt;(. Wat ik wel heb is zwangerschapsdiabetes. Werd absoluut niet verwacht gezien mijn buik en mn gewicht. Baby was wel iets boven gemiddeld qua grootte - gewoon een vol kindje, maar ach.. Dat hoeft niet meteen op diabetes te duiden. Omdat ik tot een van de risicogroepen behoorde, mocht ik een GTT doen. Daar reageerde mijn suiker behoorlijk op, al had ik nergens last van. Mocht ik naar de dietiste en mn suiker bijhouden. Waar ik dus vooral op reageer ; de zware koolhydraten. Dus de friet, frikandel, etc. Alles wat ik lekker vind en ongeveer 2/3 x per week at. Mn suiker was nog hoger dan de GTT test na een frietje!! Misschien toch handig voor de dames om te kijken of je daarop reageert indien je suiker hebt. Chips, snoep, chocola, etc kan er nog wel in hoor.. Maar goh. Wat mis ik mijn grote portie friet met frikandel ;(