u zeggen?

Hier wordt door vrijwel alle kinderen wel u gezegd tegen leraren. En ook door veel tegen de ouders, dus ik denk niet dat je zo in het algemeen kunt zeggen dat het afstand creëert.

Zoals ik aangaf zelf altijd geleerd u te zeggen tegen mijn ouders, maar ben juist heel close met ze. Dat hangt verder niet van u of jij af. Maar je hebt wel gelijk u wordt steeds minder gebruikelijk en het is uiteindelijk ook gewoonweg de toon waarop je iets zegt/vraagt of het beleefd over komt of niet. Merk ook zelf dat ik lang niet altijd meer u zeg tegen mijn ouders en dat is gewoon ok zo, maar mijn kinderen leren het in bepaalde situaties dus wel om u te zeggen. Vind ik persoonlijk soms net even beter passend.

 

Nee hoor, dan begrijp je me verkeerd.
Ik vind het netjes als kinderen u zeggen tegen hun ouders.
Wij hebben dat niet afgedwongen.
Onze kinderen hoorden om zich heen niet anders en zijn dit vanzelf gaan doen en wij vinden het beleefd/ netjes en willen het daarom graag zo houden.
De meeste andere kinderen horen blijkbaar meestal jij en jou om zich heen, dus ik neem aan dat jullie ze ook niet hebben hoeven corrigeren om het u te veranderen in jij en dat er in te stampen?
Heeft niks met onzekerheid te maken of om duidelijk te maken wie "de baas" is.
We vinden het puur beleefd/ netjes.

Wel vinden wij het belangrijk dat onze kinderen ons niet als gelijke zien. Niet uit onzekerheid, maar omdat ik er van overtuigt ben dat we geen gelijken zijn. We zijn gelijkwaardig, dat zeker, maar wij zijn wel de ouders, dus nemen wij uiteindelijk de beslissingen thuis ( en ja, hier heeft gewoon iedereen een stem die wordt gehoord). Niks mis mee lijkt me en ik snap in vredesnaam niet wat dat met onzekerheid te maken zou hebben.
We staan er juist 100% achter en tot op heden pakt het ook nog heel goed uit

 

Wij staan er zeker achter!
Ik vind het gewoon vervelend dat men er vanuit gaat dat het afstand schept.
Blijkbaar ben ik de enige hier die u genoemd wordt door haar kinderen en daarmee de enige ervaringsdeskundige.
In de praktijk kan ik je verzekeren dat het zeker niet afsandelijk hoeft te zijn, want dat is hier nl niet zo ( en ook niet in de gezinnen die ik ken waar ouders ook u genoemd worden).
Ik zou mensen daar graag van overtuigen. Valt dat op soms

 

Mijn zoon hoeft tegen mij geen u te zeggen. (Tegen papa ook niet omdat papa dat onzin vond) tegen de rest wel. Tot diegene zegt dat jij/je goed is.

 

Oh maar ik heb het ook alleen maar over mijn kinderen tegen MIJ he, tegen vreemden/ouderen/ouders van vriendjes etc. zeggen ze in eerste instantie u.

 

@lies276

Ik vind het nogal wat dat jij bepaalt hoe mensen aangesproken dienen te worden, ookal willen ze dat zelf helemaal niet. Ik leer mijn kinderen i.i.g. dat je respect moet hebben voor de wensen van anderen dus ook of ze met je of u aangesproken willen worden.

Hoe die vader reageerde was uiteraard ook niet ok.

 

Ik neem aan dat jij het zelf ook op prijs stelt als andere ouders waar jouw kind komt respecteren wat jij belangrijk vind in de opvoeding?
U zeggen is nou niet bepaald een kwestie van leven of dood, dus dat jij het niet nodig vindt, wil nog niet zeggen dat mijn kind het om die reden niet MAG doen.
Ik zeg ook nergens dat ze een andere ouder geen je/ jij MOGEN noemen als ze dat zelf ok vinden, het is ze gewoon niet aangeleerd en daardoor vergissen ze zich meestal en zeggen toch nog gewoon u.
Hoe verschrikkelijk vervelend is het nou als een klein kind je aanspreekt met U?! Ik vind dat het nogal opgeblazen wordt.
Dat jullie het niet doen, wil niet zeggen dat jouw kind mij u moet noemen als het hier komt spelen ( ook al vind ik persoonlijk jij en jou niet netjes voor een jong kind) en dat verwacht ik ook andersom.
Gelukkig heb ik op dit incident na, nooit meegemaakt dat anderen er een probleem van hebben gemaakt.
Maar misschien komt dat omdat het hier heel gebruikelijk is.....

 

Ik vind het zelf zeer ongemakkelijk om door bekende kinderen met u aangesproken te worden, dus door mijn eigen kinderen wil ik dat al helemaal niet. Ik heb wel twee nichtjes die hun ouders u noemen, zelf zal ik dit nooit begrijpen. U is voor mij inderdaad een aanspreektitel voor mensen die je niet goed kent en vooral voor mensen die ouder zijn dan jezelf.

@Lies276, als je vind dat afstand en saamhorigheid niet in een aanspreekvorm zitten, waarom zit respect daar dan wel in? Respect is toch ook een hele gedragsvorm en zit niet alleen in een aanspreektitel? (niet aanvallend bedoeld)

Ben ik trouwens de enige die zich kan voorstellen dat de vader uit de openingspost het 'ik zet je uit de auto' gewoon grappig bedoelde/zei? Dat dit niet over kwam is natuurlijk heel vervelend en zielig, maar ik zeg ook automatisch u en heb dit soort opmerkingen ook wel eens gehad, maar dan altijd als grapje (zo van, echt je mag me echt je noemen).

 

Ook respect vind ik niet zozeer in het woordje u zitten, maar ik vind het wel netjes en beleefd overkomen.

Natuurlijk bedoelde die vader het grappig, maar hij had duidelijk aan mijn zoon kunnen merken dat hij er wel bang van werd.
Hij had al meerdere keren gezegd dat mijn zoon hem met je aan moest spreken, maar mijn zoon vergat dat telkens, omdat hij nu eenmaal gewend is om u te zeggen.
Ik vind het hem te verwijten dat hij daarover door bleef drammen en vond het zeker veel te ver gaan om te dreigen om hem uit de auto te zetten.

 

Bij ons is u niet gebruikelijk bij ouders. Mijn partner komt uit een andere regio en zegt nooit u maar komt toch heel beleefd over. Ik heb verkeerd u te zeggen tegen onbekenden en ouderen, waaronder mijn opa's en oma's, met wie ik heel close was en zeker geen afstand voelde. Ik heb er voor mijn kinderen niet zo over nagedacht. .. bedenk ik me die dit topic. Ik zal eens overleggen wat mijn ouders willen.
Gewoon doen wat je zelf prettig vindt.

 

Ik vind het idd wat ouderwets en afstandelijk. U is voor mij een beleefdheidsvorm die je gebruikt voor vreemden en ouderen. Niet voor de mensen die je nabij staan. Ook opa's en oma's zijn hier dus gewoon 'je'.

 

Hier een halfuurtje zuidelijker, bij de grens met België, wordt er ook veel vaker u gezegd. Maar in onze directe omgeving is dat helemaal niet. Gelukkig maar, want wij houden het ook gewoon bij je en jij. (m.u.v. vreemde volwassenen)

 

Ik vind het heel afstandelijk klinken.
Hier zeggen we alleen u tegen vreemden.

 

Ik denk dat het heel erg ligt aan waar en hoe je op bent gegroeid of het wel of niet vreemd is om je ouders aan te spreken met u.
Ik ben opgegroeid met het idee dat ik alle volwassen mensen aan moet spreken met u, behalve mijn ouders.
Opa en Oma noem ik dus ook gewoon u en voor mij is dit heel gewoon. Ook nu ook 26 ben, spreek ik volwassen mensen aan met u. Vaak krijg ik bijvoorbeeld van onze werknemers te horen dat ik je mag zeggen en zeg ik automatisch nog vaak u omdat het er zo in zit.
De vader van mijn kind en mijn beste vriendin zeggen wel u tegen hun ouders. Voor mijn gevoel is dit vreemd omdat ik dit zelf niet gewend ben. Mocht ik wel mijn hele leven u tegen mijn ouders hebben gezegd, dan zou het voor mijn gevoel waarschijnlijk juist vreemd zijn als er bij andere mensen thuis je wordt gezegd.
Ik vind het trouwens niks met afstand te maken hebben, eerder met beleefdheid. Ik zeg geen u tegen iemand omdat ik afstand wil hebben tussen die persoon en mij, maar gewoon omdat het voor mijn gevoel beleefd is.
Net als het voorbeeld van de cassiere. Als er een jong meisje achter de kassa zit dan zeg ik je. Als er een oudere dame zit dan zeg ik u.

Ik wil mijn zoontje ook aanleren dat hij tegen elke volwassen persoon u moet zeggen, tot hun aangeven dat het niet nodig is.
Tegen mij mag hij gewoon je zeggen.

 

Mensen die tegen mij "je" zeggen, zeg ik ook "je".
Mensen die mij met "u" aanspreken, zeg ik "u" tegen.

Ik ben zelf 20 maar als iemand van 80 mij continue "je" noemt dan zeg ik ook "je". Leeftijd heeft er voor mij niks mee te maken. Net alsof je meer respect verdient omdat je ouder bent. Heb ik altijd onzin gevonden.
Uitzonderingen zijn kleine kinderen omdat t niet de norm is die met u aan te spreken. Zou beetje gek zijn

 

Dan kan je iedereen wel je gaan noemen? Van wie verwacht je dat je als 20 jarig meisje door u aangesproken gaat worden? Alleen door kinderen, maar die tellen dan weer niet mee?

 

Ik vind het inderdaad erg afstandelijk als een kind tegen z'n ouders u zegt ja
Ik zou dat zelf nooit willen
Ik vind dat respect uit gedrag blijkt en niet uit een woord

 

Ik doe niet mee met dat gedoe. Ik zeg even vaak u tegen mijn zoon als hij u tegen mij zal zeggen. Ik ben een Belg dus het woord u word hier vaak gebruikt. Ligt er gewoon aan aan welke zin gebruikt word.
Doe je schoenen aan vind ik bijvoorbeeld niet klinken dus ik zeg doe u schoenen aan.
Respect zit niet in het woord u. Ik vind een verplichting of verwachting totaal respectloos.

Een ouder iemand is wel een mevrouw of meneer en een leerkracht ook. Of juffrouw en meester, geen idee hoe je het in Nederland noemt.
Maar hij zal het woord u automatisch vaak gebruiken puur omdat ik het woord u ook vaak gebruik.

 

Euh? Meisje?!
Ik word door iedereen met u aangesproken, op straat, in winkels, op mn werk.. Maar af en toe zit er iemand bij die "jij" zegt, en dan blijf ik geen "u" zeggen maar ga automatisch tutoyeren. Dat bedoelde ik.