Nee zeggen tegen je ouders

Zie mijn post.

Je moeder dus niet. Die kan niet echt zelfstandig wat doen? En je vader verzorgd haar eigenlijk?

Je kan altijd een klein gesprek je gaan gaan van ik wil graag wat voor jullie doen maar het komt soms niet uit. Als ze niet meer werken heb je ook kans dat ze vergeten zijn wat het is om een huishouden te draaien en te werken ect ect.

Als je het brengt kan je het te spraken brengen van ik wil best iets voor jullie doen. En vraag ook meteen zien jullie mij te weinig is dat het missen jullie mij is het een soort (smoes) om mij te laten komen.

Stel open vragen. Zonder kritiek. En kijk hoe ver je dan komt.

 

We tikken langs elkaar heen Dus ze zien je al een keer per week.

Dan bel je van te voren op hebben jullie nog iets speciaals nodig en spreek dan af dat je het die dag dan mee brengt dat het voor de rest minder in je schema past je ze wel wil helpen maar je in tijd nood zit of zo.

Succes verder en ooit zijn we zelf oud en dan hopen wij ook dat onze kinderen in geval van nood of slecht ter been dat ze voor ons klaar willen staan. Deze maatschappij gaat grotere offers brengen naar de kinderen omdat de regering wil dat veel oudere langer thuis blijven wonen en dus ook meer mantelzorg bij de kinderen terecht moet gaan komen.

Want als ze er voor open staan hadden ze (20 jaar geleden bijvoorbeeld al naar een aanleun woning kunnen gaan. Niet hun maar zo ging het pak weg 20 jaar geleden nog ging je wat mankeren dan ging je naar een aanleunwoning en was er een verzorgingstehuis om de hoek maar dat gaat dus verdwijnen.

 

Ik zou in principe alles voor mijn ouders doen want zij staan ook altijd klaar voor mij. Maar ik denk dat hier het probleem is dat jij je gebruikt voelt omdat zij het ook goed zelf kunnen doen. Ik snap goed dat je je daaraan irriteert. Als mijn moeder me zou vragen of ik iets kan ophalen terwijl zij alle tijd heeft maar gewoon geen zin heeft om het te doen (of omdat het gewoon makkelijker is als iemand anders het doet) dan zou mij dat ook irriteren.

Misschien is het een idee om tijdens je wekelijks bezoekje te zeggen tegen je pa. Kom we gaan ff samen naar de apotheek om het op te halen dan ben je er meteen ff lekker uit . Dan heb je je bezoek meteen gecombineerd met het ophalen van de pillen en dan moet ie zelf ook mee.

 

Het gaat niet alleen om het helpen denk ik maar ook om een stukje zelfstandigheid. Het is niet gezond om jezelf zo afhankelijk van een ander te maken enkel uit gemak. Dat loopt snel uit de hand en dan doet vader helemaal niks meer.

Soms moet je ook nee zeggen uit liefde

 

Ik denk dat het wel verstandig is om te leren nee te zeggen, je ouders zitten al in scootmobiel, hebben dus al lichamelijk klachten, dit wordt niet beter, wordt in de loop van tijd alleen maar erger, het is beter die hulp te geven als het echt nodig is.Het is lief van al die meiden die het wel even doen voor hun ouders, maar voor de ouders is het beter als ze het zelf doen is. Dat houdt ze langer zelfredzaam en zelfstandig !

 

precies!

 

Dat wij meer mantelzorg moeten geven is juist een extra reden om dat alleen te doen als dat echt nodig is! Ts zal nog lang mantelzorg moeten geven wellicht, door alleen te doen wat ouders zelf niet meer kunnen ( uitzonderingen daar gelaten natuurlijk, maar deze ouders doen geregelt een beroep op ts) houd je het langer vol. Mantelzorg geven aan hulpbehoeftige ouders is zwaar, en dan bedoel ik niet het boodschapje. Maar alles wat erbij komt kijken.

 

Weet het heb het van dicht bij mee gemaakt ouders van mijn vader en nu de moeder van mijn moeder die in verpleegtehuis zit.

Mijn opa en oma weigerde tafeltje dekje mijn vader heeft jaren dubbel gekookt voor zijn ouders.

Mijn oma belt geregeld op naar mijn moeder van neem je nog vis mee boter kaas ect ect ze zit full in de verzorging kan ook echt niks meer maar pff dat mondje blijft wel vragen.

Eerst ging mijn ma drie keer per week op bezoek en werken en haar eigen kinderen en kleinkinderen nog dat werd te veel snap t.s echt wel.

Nu twee keer in de week. En dat te bedenken dat ze meer bezoekkrijgt dan de meeste bewoners maar ja met iemand van 85 ga je geen ruzie meer maken. Al hoe wel haar kinderen zouden haar graag eens van een schans duwen weet ik zeker.Klinkt zo bot maar ja soms.

 

Ik kan er niet zo goed tegen als ik zulke dingen, zoals de jouwe lees. Je kent de relatie tussen ts en haar ouders toch niet? Ik zie mijn eigen vader ook alleen maar als ik wat voor hem kan doen/ophalen/repareren/regelen/noem maar op. Ik wilde dat ik assertief was want ik ga ook altijd terwijl het niet uitkomt.

 

ha we zitten een beetje in hetzelfde schuitje, mijn ouders worden ook steeds afhankelijker van mij. Moeilijk he, aan de ene kant wil ik ook graag ze helpen, maar het moet niet ten koste van mijn eigen gezin gaan. Soms had ik een hele berg boodschappen voor mijn ouders gehaald terwijl mijn eigen koelkast leeg was! Of soms had ik hun huis gepoetst terwijl mijn eigen huis een zooitje was. Ik maak nu altijd die afweging, hoe belangrijk is het nu eigenlijk in vergelijking met de andere dingen op mij todo-lijst deze week? Niet alles in hun huishouding is mijn verantwoordelijkheid, ze mogen ook best een ander vragen of het zelf proberen...

Goed stuk van die apen op je schouder!

 

Ik herken het dus ook heel erg, en wij helpen mijn schoonouders echt met alle liefde hoor, mijn man regelt hun financiën etc (daar gaat echt veel tijd in zitten, helemaal nu met pgb-problemen!). Ik doe noodzakelijke klusjes. Mijn schoonzus helpt ontzettend in de verzorging van mijn schoonmoeder (die heeft 24/7 zorg nodig). En daarnaast gaan we ook regelmatig gewoon met de kinderen even op de koffie - want echt klusjes doen mét de kindjes erbij, dat gaat niet.
Maar het is gewoon frustrerend als ze dan iets vragen waar éigenlijk geen spoed achter zit. Zo zijn ze nu bv een weekje op vakantie en doet schoonzus de post en planten etc, prima, maar er wordt dan ook van haar verwacht dat ze de tuin en oprit veegt. Want stel je voor dat daar een week lang blaadjes liggen!
En als schoonvader een probleempje met zijn computer heeft, dan moet dat meteen worden opgelost, ook al moeten we daar 30 minuten enkele reis voor rijden én hebben ze twee computers (dus kan hij prima even op de andere). Ik heb zelf amper de tijd om even achter míjn computer te zitten, maar ze verwachten dan dus wel dat ik hun computer kom maken
De afgelopen maanden hebben we wel vaker gewoon gezegd dat we die klusjes doen als we daar zijn, we gaan er niet speciaal voor naar toe. Mijn schoonzus vindt het nog lastig dit zo te zeggen, dus die veegt braaf de oprit tijdens hun vakantie

 

Weet je wat je kunt voorstellen? Dat je belt als je naar het centrum gaat en dat ze dan alle boodschappen door kunnen geven. En daarbuiten kunnen ze het dan even zelf doen.

 

Heb je geen broers of zussen die in de buurt wonen? dan kunnen jullie het afwisselen

 

Helemaal mee eens

 

Jij vindt dat hij het zelf wel kan doen 'op zijn scootmobiel'. Hij is dus al niet zo vlot ter been.. Misschien zit er wat anders achter en durft hij niet goed?
Ik zou daar eens naar informeren en dan met een vraag als 'lukt het niet om zelf te halen?'

Als iemand vraagt iets voor hem f haar te doen zal er toch een reden zijn dat ze het zelf niet doen?
Geen zin hebben is meer een reden voor een puber.

 

De meeste apotheken hebben bezorg diensten waarom kijk je niet of je kan regelen dat ze standaard gaan bezorgen?

 

Ik begrijp je helemaal. Ik kan ook geen nee zeggen tegen mijn ouders en daar maken ze soms echt gebruik van.
Ze zijn nog jong en erg vitaal dus daar ligt het niet aan. Maar het is gewoon gemakzucht van ze. Waarom moeilijk doen of je inspannen als het makkelijk kan.......

 

Als je vader het zelf nog kan doen dan is het juist goed dat hij er op uit gaat.

Van alles voor je laten doen ga je alleen maar achteruit.

Snap ts wel hoor.
Ze wil best wat doen maar niet steeds komen opdraven wanneer dat eigenlijk niet nodig is.