Ik weet van me zelf dat ik een ontzettende piekeraar ben en dus voor te snel over dingen doordenk, Maar ik kan aan mezelf merken dat ik heel snel geïrriteerd ben op het moment... Kan dat van de hormonen komen? Ben nu 5 weken zwanger, en herken dan niet van mijn vorige korte zwangerschap die eindigde in een miskraam met 7 weken. Vind het een beetje lullig voor mijn man, maar hij kan op het moment niet zo heel veel goed doen. Probeer er echt op te letten, maar merk dat ik echt te snel negatieve conclusies trek op het moment.
Hihi klinkt zo bekent,, hoort erbij heb er ook veel last van .. Ook een enorme piekeraar nu 21weken zwanger en gaat echt met ups en downs ene week gaat het beter als de andere week, hij heeft er wel begrip voor en een enorm engelen geduld 😋 Ik hoop voor je dat je het snel achter je kan laten
Kan ook echt wel per zwangerschap verschillen. Ik was in mijn 2e zwangerschap erg labiel, emotioneel (echt, bij iedere scheet in tranen!), voelde me ook somber en negatief. En al voordat test überhaupt positief werd! (iemand riep tegen mij op fiets: pas op en ik barstte in tranen uit omdat ik idd niet zo goed opgelet had . Compleet over the top) Ben in die zwangerschap ook erg bang geweest om na bevalling af te glijden in een postnatale depressie, had paniekaanvallen en enorme slapeloosheid en piekeren over van alles... Zat iedere afspraak huilend bij VK dat ze ook echt vroeg of ik echt niet met iemand wilde praten. Tijdens kraamweek en vooral de nacontrole 6 weken na bevalling herkende ze mij nauwelijks terug. Ik was zo'n compleet andere vrouw (en dan dus niet fysiek gesproken)... In andere zwangerschappen was dat niet het geval, hadden de hormonen aanzienlijk minder 'psychische' bijwerkingen. Waren weer andere kwaaltjes ... Blijven uitleggen aan je man dat je niet geheel jezelf bent en dat het niet aan hem ligt ...
Ohhhh ik ben de eerste week dus 3,5 a 4,5 weken zwanger vreselijk geweest. Alles schoot verkeerd. Super snel geïrriteerd. En ik merkte het aan mezelf maar kon het gewoon niet tegenhouden. T was echt verschrikkelijk. Mn vriend wist niet wat hij met me aanmoest. Gelukkig nu weer minder. het is te verklaren en probeer excuus aan te bieden nadien. En hopelijk wordt het gauw minder! Sterkte!
oh dit herken ik! manlief heeft het maar te verduren met mij! vanuit het niets, bam! en hij snapt er niets van de lieverd! probeer er op te letten maar soms gebeurt het zomaar! hoop dat het minder wordt de komende tijd!
Hahaha hier net zo!! Kan soms ineens een rotopmerking maken en wil t liefst mensen hun nek omdraaien. Mijn vriend zei al: blijf jij de aankomende 8 maand zo doen? Hoezo wat doe ik dan?'! oooh niks hoor, laat maar. Heb niks gezegd... Wel! jij doelt ergens op.... Zo gaan onze gesprekken ongeveer *kijkt schuldbewust een andere kant op *
Jup heel herkenbaar, dat zijn de hormonen en misschien ook wel t.g.v. de vermoeidheid en het niet lekker voelen. Ik weet nog goed dat ik mij ook bont en blauw ergerde aan mijn katten. Het leek wel alsof (naast mijn reuk) mijn gehoor ook tien keer verbeterd was, want ik hoorde de katten zich hard wassen.. en dat terwijl ze aan de andere kant van de kamer zaten. Ik kon heel kwaad worden van die irritante smak- en wasgeluiden haha. Nu heel komisch.
Hmz nou ik ben nu bijna 18 weken maar ook ik kan een kreng wezen.. Hoort erbij arme vriend maargoed hij weet ook wel waardoor het komt moet ook om alles janken haha zo erg was het met me meiden niet
Heel herkenbaar. En dan ook van een mug een kudde olifanten maken. Vooral juist het eerste trimester. En daarna de laatste weken voor de bevalling. Er gaat zoveel door je heen. Een deel is hormonen en een deel is afhankelijk van je gedachtepatroon. Aangezien jij ook een piekeraar bent zal je extra energie moeten steken in het beseffen van het level van gepieker waar je in zit. Wanneer je de grens overgaat naar gepieker dat nergens toe leid. Probeer vertrouwen te hebben in je lichaam. Ik lees dat de zwangerschap een keer niet zo heeft mogen zijn. Ik kan me voorstellen dat je bang bent dat dit weer het geval zal zijn. Bedenk erbij dat het lichaam een vrucht afstoot op het moment dat het niet gezond genoeg zou zijn. Ik heb zelf ook een miskraam gehad. En ik vond troost in het feit dat er veel leed voor het kind bespaard zou blijven door het ingrijpen van moeder natuur. Natuurlijk blijft het verdrietig. Maar het allerbelangrijkste blijft toch een kindje dat gezond is en alle kansen in het leven zou kunnen hebben. Sterkte
Heel herkenbaar! Bij mijn zoontje had ik t heel erg. Vooral naar VL. Die heeft zelfs paar x bij een vriend geslapen omdat ik echt onhandelbaar was en echt een kreng. Hij was heel bang dat dat nu weer zou zijn. Gelukkig totaal niet! Naar hem niet dan... Merk wel dat ik snel last heb van irritatie en dit ook uitspreekt en soms behoorlijk bot. Naar vriendinnen, moeder, schoonmoeder. Sommige vriendinnen kunnen er om lachen. 1 vriendin spreek ik nu weinig want die kan sowieso al niks hebben laat staan als iemand zegt dat ze iets niet zo slim heeft aangepakt... Zoals ik afgelopen week gedaan heb en wat botter. 😇 En janken doe ik sowieso al snel met tv programma's enzo. Dat is nu nog erger. Haha. Maar minder erg ook al in m'n eerste zwangerschap. Komt best goed als je eenmaal bevallen ben.
Heel herķenbaar, vl krijgt voordurend de kleunen. Ben zo onredelijk als de pest! En volgens mij word je gehoor ook beter. Continu snel overprikkeld!