Kan het niet zijn dat ze stiekem heel graag wil dat haar moeder erachter komt? Dat ze het eigenlijk, diep in haar hart, heel graag met haar wil delen maar dat ze het zelf niet durft te zeggen? Alsnog zou ik niks tegen haar moeder zeggen hoor..
Ik zou er niet over beginnen, maar ook niet liegen als het ter sprake komt. Ik zou dit ook zo duidelijk aan de dochter uitleggen, met het advies er zelf met de moeder over te praten voor een ander het doet. Uit welke cultuur ze ook komt (ik vind persoonlijk de opgelegde gebruiken in buitenlandse culturen net zo vrijheidsbeperkend als in binnenlandse 'culturen'), ze mag zelf kiezen welke normen en waarden zij in haar leven wil laten. Ze hoeft niet de normen en waarden van haar ouders opgelegd te krijgen. Als zij een vriendje wil doet ze niets verkeerd. Ik hoop dat onze zoon zich later goed oriënteert, zodat hij tevreden kan zijn bij zijn partner naar keuze en zich niet af hoeft te vragen hoe het met een ander zou zijn. Familie, kerk of cultuur hoeft dat niet voor hem te bepalen.
Nee, dat denk ik niet. Ik weet niet hoe het met andere dames hier zit, maar toen ik op mijn 17e voor het eerst een vriendje kreeg had ik het ook verder niet over hem thuis. Mijn ouders wisten het wel, maar ik had even niet de behoefte om het allemaal met mijn ouders te bespreken
Ik ben ook opgevoed met de boodschap dat verkering doodnormaal is, maar dat ik niet met elke scharrel thuis hoef te komen voor 'introductie'. Als het naar mijn idee echt een relatie ging worden (lees: langer dan 2mnd verkering ong) was ie thuis ook echt welkom. Blijven slapen was voor mijn ouders ook weer een stap verder, dat mocht echt na een half jaar ongeveer. Uiteindelijk heb ik pas op mijn 19de een vriendje thuis gebracht, daar had ik uiteindelijk 3jaar een relatie mee. De volgende die bij mijn ouders kwam is mijn huidige man. Bij sommige van mijn vriendinnen ging het veel opener, en zaten soms 3 jongens per maand aan de ontbijtafel.
nou precies, hier ging dat op precies dezelfde manier thuis, en ook mijn oudste van 18 hoeft niet 3x pm met een ander meisje thuis te komen, want dan zou ik zeker even een gesprekje met hem voeren Verkering, prima, maar hou het wel serieus.
Dat is iets anders dan het bespreken van vriendjes an zich doodeng te vinden. Ik vind het helemaal niet vreemd als jonge meiden (of jongens) de behoefte niet hebben om het thuis te bespreken, maar dat is iets anders dan het niet durven en expliciet vragen dat jullie ook niks zeggen.
Het was mij al een paar keer aan jouw posts opgevallen en ik wilde er eigenlijk niets van zeggen, maar het valt mij héél erg op dat het er op lijkt dat jij wilt insinueren dat er sprake zou zijn van huiselijk geweld, of in ieder geval een gevaarlijke situatie voor dit meisje wanneer haar ouders er achter komen. Ik heb al een aantal keren aangegeven dat dit niet aan de orde is/zal zijn. En ik vind het dan ook zeer vervelend dat je er steeds weer op probeert aan te sturen.
Het is ook maar hoe bepaalde dingen wilt interpreteren. Dat zij het doodeng vindt hoeft absoluut niet te betekenen dat haar iets ergs zou gebeuren, het kan ook betekenen dat ze het enorm spannend vindt, omdat het wellicht de eerste keer zou zijn dat ze een vriendje ter sprake zou brengen bij haar ouders.
Excuses, het is zeker niet mijn bedoeling om aan jou voorbij te gaan. Maar ik heb gewoon wel een aantal keer gezien dat er te makkelijk voorbij wordt gegaan aan iemands signalen. En dat de buurt dan achteraf zegt, het was altijd zo'n aardige rustige man. Bij mij gaan daarom eerder alarmbellen rinkelen als iemand aangeeft iets doodeng te vinden. Ik denk trouwens zeker niet dat er dan per se sprake zal zijn van geweld. Maar jij hebt gelijk dat jij ze het beste kent. Daar mag ik zeker niet zomaar aan voorbij gaan. Dat was ook op zich niet mijn intentie en het spijt mij oprecht dat het zo over kwam.
Ik snap je bezorgdheid op zich wel, je hoort zoveel op het nieuws etc. En dat is ook goed en lief bedoeld. Maar ik geloof echt niet dat dat in dit gezin daar sprake van zou zijn. Natuurlijk weet je het nooit 100% zeker, maar nog mijn collega (haar moeder dus) noch haar man zouden zo iets doen. Nogmaals, zij is behoorlijk vrij opgevoed (naar Turkse begrippen) en ze is naar mijn beste weten gewoon nerveus omdat het haar eerste vriendje is en zij het moeilijk vind dit thuis bespreekbaar te maken. Enerzijds doordat ze gewoon niet weet wat haar ouders er überhaupt van zouden vinden, anderzijds door haar leeftijd en onervarenheid.