Mijn moeder vs schoonmoeder

Ik hou ontzettend veel van mijn moeder, maar moet er echt niet aan denken om haar bij de bevalling te hebben. Ze zou best wel van betekenis kunnen zijn, maar dit wil ik gewoon met mijn man doen. Het lijkt me zoiets intiems, zoiets moois, om dat samen te beleven, daar wil ik echt mijn moeder niet bij hebben.
Misschien ziet jouw vriend het ook wel zo voor zich? Ik vind in ieder geval dat je het wel met hem moet bespreken, zou er in zijn plaats verdrietig om kunnen zijn als jij koste wat het kost jouw zin door wil drijven.

 

Tuurlijk mag je vriend ook bepalen maar ik vind het nogal egoïstisch van hem dat als jij dat graag zou willen hij moeilijk doet.

En ik zou inderdaad doen wat iemand al voorstelde met je moeder en schoonmoeder allebei gezellig een dagje shoppen.

Sterkte meid! Het lijkt me heel vervelend maar leg je er bij neer dat je niet altijd iedereen tevreden kan houden. Je moet wel straks kunnen genieten van je kraamtijd.

 

Blijf praten met elkaar! Hij zal er vast een goede reden voor hebben. Kom die te weten. Geef jouw gevoelens ook bloot, er zijn bv ook zwangerschapscursussen voor jou en je partner waarbij hij leert jou te ondersteunen bij het bevallen en het ademen. Misschien dat je dan wel voldoende vertrouwen hebt in zijn steun?

Er zijn idd ook mogelijkheden als in een kraamhotel bevallen of met je eigen kraamhulp in het ziekenhuis of thuis.

Hier zaten wij er meer over in hoe we ze op afstand hielden het eerste uur hahaha. Gelukkig mochten ze er ook pas na 3 uur bij van het ziekenhuis en maar per twee in de kamer (Lieke was te vroeg, ik had een zware bevalling). Dus dat "probleem" werd vanzelf opgelost.

Ik zou nu bv graag mijn schoonzus erbij hebben voor een fotoshoot. Maar mijn man vindt het echt iets van ons, zo'n bevalling. Dat snap ik dan ook helemaal, we gaan het samen weer doen! Hij maakt wat meer foto's en we vragen de verpleging wat meer. Ik heb namelijk een heel slecht geheugen... heb de beelden nodig om het me te kunnen herinneren hoe het ging. Gelukkig herinner ik me wel de gevoelens na de bevalling

 

Oooh ben ik blij dat hier beide families hun plek weten en dat dit bij ons nog nooit tijdens een zwangerschap heeft gespeeld.

Wat betreft het bevallen, vind ik toch echt dat je je vriends keuze en wens ook moet respecteren. Het is waar jij doet het harde werk, maar ook hij wordt voor het eerst vader. En eerlijk is eerlijk je bent 22 jaar en hebt de keuze gemaakt om een kind te krijgen, dan moet je dat ook voor elkaar krijgen zonder dat je moeder erbij is hoor.

 

Ach wat jammer dat hij zo reageert! Echt niet leuk voor je. Hoe ver ben je? Kun je het onderwerp nog even laten rusten?
Vind dat je het goed hebt proberen op te lossen hoor.
En anders, misschien, eens met je schoonmoeder praten als je samen wegbent over hoe hij reageert en dat het je verdrietig maakt (je hoeft niet precies in details te treden). Dat doe ik wel eens als manlief zich onmogelijk gedraagt of een 'raar' standpunt heeft. Naar z'n moeder luistert ie vaak wel, haha!

 

Oh wat lastig! Nu klinkt het een beetje alsof hij zn zin wil doordrammen.
Met zijn moeder hierover spreken is inderdaad een mooie optie. Wellicht dat zij wat goede tips heeft of even met m kan praten.

Vind het al een mooi gebaar dat jij het samen met hem wil doen. Jammer dat ie dan zo reageert.

Je kunt ook met je moeder afspreken dat ze standby staat? Dat ze naar binnen komt zodra je aangeeft dat de steun van je vriend toch niet voldoende is of iets.

Hoop dat jullie er samen uit komen.

 

Hmmms lastig.... Vind het persoonlijk fijner alleen mijn man er bij te hebben. Wanneer er anderen bij zijn zou ik me niet 100% kunnen laten gaan. En denken dat ik me in zou moeten houden, me groot moet houden etc.

Alleen mijn man het is van ons samen.... Niets fijner dan na de bevalling bij te komen en de eerste uurtjes samen doorbrengen. Zijn dingen die je nooit over kunt doen.

 

Anders krijg je bij een tweede kindje dat je schoonmoeder er perse bij wil zijn omdat je moeder er bij de eerste was

 

Vervelend dat je het gevoel hebt dat iedereen aan je trekt.
Wat betreft de bevalling. Ik begrijp je vriend wel. Voor hem is dit ook het meest bijzondere wat hem gaat overkomen, zijn kind wordt geboren! Ik zou dat moment ook met zijn 2en willen delen. Dat moment komt nooit meer terug. De vaders heeben daar ook wat over te zeggen vind ik.

Qua inkopen heb ik de grote dingen samen met mijn partner gedaan. (Kamertje, kinderwagen etc...) Zo leuk om samen te doen.
Voor kleertjes etc zou ik dan samen met je moeder en schoonmoeder doen. Las dat je het wilt verdelen. Lijkt me prima.

 

Ik snap dat moment samen delen niet echt. Je bent sowieso niet samen aangezien er een vk of gyn is. Die begeleid de bevalling, niet de partner. Bovendien is t voor de meeste mensen de bevalling zelf ook helemaal geen romantisch moment.
Je moeder kan er toch bij zijn zonder je vriend meteen buiten te sluiten? Of je beslist op t moment zelf of je haar in de kamer erbij wil hebben? Gekke vriend die dan nog in discussie gaat
Dat je vriend erom gaat schreeuwen vind ik erg kinderachtig sorry

 

Ik vind de gyn erbij echt wel iets heel anders als familie. En een bevalling hoeft toch niet romantisch te zijn om het samen te willen delen?
Er zijn genoeg mensen die samen delen wel belangrijk vinden zoals de vriend van ts. En ik vind dat dat ook gehoord mag worden. En niet meteen van : hij hoeft niet te bevallen dus hij heeft er niks over te zeggen.

 

Nou ben het niet eens over het feit dat er gezegd wordt dat jij niet alleen kan bepalen wie erbij mag zijn..

Ik bepaal het zeker wel en mooiste is dit zegt mijn man ook hij zegt jij bent diegene die het moet doen en ik wil dat jij je fijn voelt met wie je erbij hebt!! en dit vind ik zelf ook.

De vrouw doet het toch ook ??! De man doet niks in principe dus ja als jij 2 steunpilaren wil naar jou keuze vind ik dat terecht en normaal

 

Hier hetzelfde maar zeg gwn nee want ik wil haar er niet bij hebben en man wel maar wil ook dat ik me prettig voel dus gebeurd het niet

 

Gaat hij werkelijk schreeuwen jeetje zeg...

Bij mij waren mijn tante,moeder en man erbij. Waarom? Omdat ik dat wilde (en hun natuurlijk ook hahah)
Mijn man heeft gezegd jij moet bevallen dus jij beslist of ze erbij zijn of niet. Daarnaast had mijn man 0,0 verstand van bevallen en vond hij het zelf veel te spannend. Mijn moeder is al 3 keer bevallen, kent mij door en door dus niets fijner als 'iemand met er verstand van' die je door de bevalling helpt.

Mijn man was echt niet achteruit gesteld en heeft alles gedaan om mij te steunen. Maar hij kon ook alles zelf ervaren. Dat vonden wij beide belangrijker. Ipv zich alleen met mij bezig te zijn.

Overigens zou mijn man mij overal gelijk in geven zeg maar. Mijn moeder geeft tegengas en dat had ik zeker nodig

 

Ooh het is wel heel jammer dat hij als je er rustig over wil praten zo reageert, respect en begrip voor elkaars wensen en gevoels moet natuurlijk wel van beide kanten komen. Ik hoop dat jullie hier samen uitkomen zodat jullie beide tevreden zijn over de situatie.

 

He bah wat vervelend dat je vriend zo overdreven reageert...

Heeft je vriend een idee wat hij van de bevalling kan verwachten? Hebben jullie je daar al samen in verdiept?
En hoe lang het kan duren?

Komt op mij over alsof je vriend denkt dat doen we ff 123. Misschien als hij meer informatie heeft over hoe lang het kan duren, en watvoor heftige pijnmedicatie soms gebruikt moet worden en langdurige support en steun de vrouw nodig heeft. Zal ie misschien je moeder erbij wel kunnen waarderen?

Mijn vriend schrok wel even over hoe lang een eerste bevalling gemiddeld duurt. die Grapte van even persen en komt het hoofdje! Gelukkig hier geen discussie, hij vind het prima dat moeders erbij is. Maar ze heeft ook heel duidelijk aangegeven stapje terug te doen als wij dat willen, en of zelfs de ruimte of ziekenhuis te verlaten. Heel lief hoe vrijblijvend ze zich ook wil opstellen.

 

Wat een vervelende situatie onafhankelijk van of je moeder er nu wel niet bij moet zijn en of je genoeg gaat winkelen met beide. Vervelend dat je er samen niet echt uit komt en het niet met elkaar eens bent.
Wat betreft de bevalling vind ik persoonlijk dat jij je veilig moet voelen en als dat is als je moeder er bij is dan is dat zo. Natuurlijk is het jullie kind, MAAR het is jouw bevalling. .
Mijn vriend is het gelukkig met mij eens en daarom ga ik thuis bevallen ondanks dat zijn voorkeur uitgaat naar het ziekenhuis. .
Voor de rest vind ik eigenlijk dat zowel je moeder als je schoonmoeder zich een beetje aanstellen.. nogal kinderachtig om alles af te wegen en jaloers te zijn op de ander en jou met het probleem op te zadelen.
Ik heb een prima contact met mijn schoonmoeder maar ze is mijn moeder niet en dus anders. En daarom moet ik daar meer mijn best voor doen en zal ik haar misschien vaker bellen oid.. zou wat zijn als mijn moeder dan jaloers zou zijn..
Ik denk dat je er het beste gewoon niet op in kan gaan en doen waar jij je prettig bij voelt.
Het meningsverschil met je vriend wel echt goed uitspreken anders gaat dat nog heel veel stress geven..

 

Je vriend moet niet zo jammeren en zich volwassen gedragen, kan hier wel een beetje boos om worden. Jij ligt daar in je blote gat, niet hij. Dat jij je zo wil aanpassen siert je echt, maar laat niet over je heen walsen!

 

idd!!

bij dl wilde ik mijn moeder erbij dus ml vond dat zijn moeder er dan ook wel bij mocht..
uhmm nee ik bepaal liever zelf wie er naar mijn doos mag kijken