Ik heb bij beide jongens 1 of 2 opnamens gehad. Bij nr 1 voelde ik mij een aansteller. Bij nr 2 was ik erg dankbaar. Met hem Ben ik 2x geweest. Het is geen schande. Ik zie het als een luxe. Een manier waarbij deskundige echt mee kunnen kijken. Tips geven, dingen uitsluiten etc. 1 tip als je voor een opname gaat. Durf afstand te nemen en blijf zelf niet slapen. Zij moeten ervaren we de kleine doet, dat weekt niet wanneer je erbij bent. Neem de tijd voor jezelf. Tank bij. Sta niet raar te kijken wanneer de eerste 2 nachten goed gaan.
Dit bewijst inderdaad maar weer dat je als ouder eigenlijk altijd naar je eigen gevoel moet luisteren.. Hopelijk geen operatie en geen blijvende schade voor je zoontje zeg! En fijn dat je kindjes nu medicijn vrij zijn en geen allergieen meer hebben. Ben benieuwd wat ik morgen voor elkaar ga krijgen.
Ben iets verder gaan lezen. Tijdens een opname kunnen ze ook een onderzoek doen of het daadwerkelijk reflux is. Hier bleek dat het niet niet te zijn. Een leuk onderzoek, maar beter dan steeds andere medicatie uitproberen. Snap dat je liever niet voor een opname gaat, maar het werkt vaak goed om de cirke te doorbreken en hopelijk te achterhalen wat het is
Bedankt voor je berichtje, mocht het tot een opname komen heb ik hier inderdaad wat aan. Ze zeiden wel dat ze inderdaad het liefste niet hadden dat ik dan zou blijven slapen.. Wat ik echt vreselijk vind.. Wil hem al niet bij iemand van mijn familie brengen haha. Mag ik vragen waarom je zoontjes werden opgenomen? Ook reflux of iets anders?
Nr. vanwege de onrust. Ik trok het echt biet meer en mijn man was nauwelijks thuis ivm werk. Toen hebben we daar tips en reflux medicatie gehad. Hij wed daarna rustiger, maar was niet over. Ka van mijn zoontje nu zei heel duidelijk, reflux daar geloof ik pas in wanneer het bewezen is (gemeten). Nr. 2 heen we al snel contact met de ka opgenomen omdat wij zelf weer dachten dat hij reflux had. Medicatie gekregen. Hij werd wel rustiger maar was ook snip verkouden. Vervolgens kwamen de klachten in voe hevigheid terug. Zijn toen terug maar de ka geweest en hij wilde dingen gaan uitsluiten om te weten wat het kon zijn. Ph metrie werd ingepland en ik moest ivm bv naar de diëtist. Uiteindelijk liep het anders. Ik was woensdag geweest. In het weekend werd het gekrijs steeds erger. Op zondag zijn we via de hap op de eerste hulp terecht gekomen. Toen opperde ze weer een crisisopname wat wij niet wilde. Uiteindelijk zette hij het op het krijsen en daar schrok ze van. Toch naar huis gestuurd met de boodschap dat een dag later mijn eigen ka zou bellen. Die belde op met de mededeling dat hij een dag later de kleine wilde opnemen (8 wkn oud). Na 2 dgn kwamen ze erachter dat hij een urineweginfectie had en hebben ze meteen ook een ph metrie gedaan. Hier bleek tot onze verbazing uit dat hij geen reflux had. Een maand terug had hij al 2 oorontstekingen en een ab kuur gehad en leek hij weer pijn te hebben. Na 8 nachten noet slapen (Ml weer druk met werk waardoor door de week niet thuis) heb ik naar het zkh gebelt en gezegd dat het een noodkreet was. Kon dezfde dag komen. Weer een oorontsteking. Hiervoor hebben ze hem noet opgenomen maar ze hebben een crisisopname gedaan omdat ik het echt noet meer trok. Daarna is het 2 wkn rustig geweest. Toen kwamen van de week zijn eerste tandjes door en nu vermoed ik weer oorontsteking...... Hij heeft de laatste x een Weel in het zkh gelegen. Structuur hebben ze aangebracht en zijn aan een papfles begonnen. Dat laatste ben ik ni even mee gestopt ivm het niet drinken door zijn tandjes en de moeite die ik ervoor moet doen. (Opblijven en kolven).....
Ik heb niet alle berichten helemaal gelezen, alleen een beetje gescand, dus sorry als je het al een keer hebt verteld. Heb je al eens geprobeerd of je kindje op z'n buik beter slaapt? Mijn Sjaak heeft ook reflux (nu onder controle met Nexium) en sliep nooit overdag en 's nachts nauwelijks. Gelukkig kwamen we er al snel achter dat hij op z'n buik wel dutjes van 2,5 uur kan doen. Hij slaapt dus sinds 8 weken oud op z'n buik. Eerst alleen overdag als ik ernaast zat, maar later ook 's nachts.
Ojeetje wat heftig, zeker nu met je tweede zoontje!! En inderdaad het is heftig zonder hulp van man, mijne werkt ook vreselijk veel en trekt het allemaal gewoon niet.. Maar jeetje ik heb wel eens gehoord van kindjes met oorontsteking en hoe vreselijk dat is, en dat dit nu al voor de derde keer! Hopelijk is het nu vals alarm en gaat het snel weer beter met je zoontje.. En logisch dat je nu even niet wilt opblijven en kolven, je kan nu ieder uurtje slaap gebruiken!! Sterkte zeg Hoe hebben ze je kindje structuur aangeleerd in het ziekenhuis?
Had het nog niet gezegd, hij slaapt sinds kort inderdaad op zijn buik, dit heeft ervoor gezorgd dat hij na zijn niet meer in bed willen liggen periode weer enigszins is gaan slapen in bed maar ook niet langer helaas.. Ik durfde het aan het begin inderdaad alleen als ik hem kon zien op de beeldbabyfoon maar nu ligt hij snachts ook op zijn buik naast me in zijn wiegje. Bedankt voor het meedenken!!
Hier was nexium en neocate voeding de oplossing. En nog steeds kan ze niet zobder die twee maar wel een ander kind. Pas als je de oorzaak hebt kun je ritme en regelmaat toepassen. Wij hebben een geweldige ka die luistert naar ons. En heel makkelijk ons volgende en we hebben nooit hoeven laten huilen. Daarnaast oren ook even na laten kijken. Kunnen ze ook veel last van hebben.
Antwoord op je vraag: Ik ben echt overal geweest. Van kinderarts tot wichelroede, van osteopaat tot alternatief genezer. Oh en de dames die mijn zoon een edelsteen aan hebben gemeten. Ik kreeg de tip van een klant en zo sceptisch als wat ging ik er heen. Ze voelde dat het inderdaad met de darmen te maken had. Koemelkallergie zei ze zelfs specifiek. Ik kreeg een steentje mee: aventurijn, die moest ik met een touwtje om zijn luier doen en de steen tegen zijn buikje laten zitten. Dat hielp wonderbaarlijk. Maar ze zei ook dat ik op deze manier de oorzaak niet verhielp. Nu, ruim 1,5 jaar verder weet ik dat zij als eerste gelijk hadden. Na dat stenenavontuur heb ik bij artsen geprobeerd aan te geven dat er wat moest zijn. Maar keer op keer kreeg ik opvoed en huil-advies. Dat was ik zo zat dat ik stopte met alles. Ik kon alleen Pepti aanschaffen, omdat je dat zonder voorschrijving van arts kan verkrijgen, maar daar reageerde mijn zoon ook weer op. We kropen in onze schulp. Mijn zoon was toen 8 maanden. De 4 maanden daarop hielden we het vol door soms overdag oppas te regelen en bij te slapen. We gingen vaker samen slapen met zl, omdat troosten beter lukt in een warm bed dan staand in een koele kamer op je blote voeten. Maar toen was hij een jaar en het gevoel dat ik had dat er iets met zijn buikje aan de hand was werd steeds sterker. En weer een klant gaf mij de tip om naar een alternatief genezer te gaan. Maar ja, ik geloofde nergens meer in. Toen ik hoorde dat het vergoed was ging ik toch maar. Het heet biofotonentherapie. Google er maar eens op. Mijn zoon moest loden en glazen staafjes vasthouden (met mijn hulp). Op die manier konden ze de disbalans in zijn lijfje opsporen. En toen zag ik het staan. Koemelk, gluten en nog een aantal voedingsmiddelen waar hij sterk op reageerde. Zijn darmen waren totaal uit balans. Waarschijnlijk al langzaam ontstaan toen ik van borstvoeding overstapte op flesvoeding toen zl 5 weken was. Daarom verdroeg hij steeds minder. Zelfs wortelen niet meer. Op eigen houtje en tips van die natuurarts gaf ik vanaf dat moment plantaardige melksoorten en sloot alle allergenen uit. Dat heeft alles veranderd. Rust in zijn lijf, in ons huis, beter slapen en geen krijsbuien meer. Het vertrouwen in geneeskunde is voor mij lastig, omdat ze inderdaad in vakjes denken. Ik krijg de kriebels van het woord 'doorbreken' als ze het hebben over opname. Want hoe doorbreek je intense pijn? Je kan alleen gedragsproblemen doorbreken. Maar dat kan ook met nabijheid en hoeft zeker niet met het alleen laten en laten-huilen schema's. En wat je schrijft over de 45 minuten slaapjes. Dat hadden wij precies zo! Soms dan zijn ze zo moe dat ze wel in slaap kunnen vallen, ondanks het ongemak en de pijn. Maar na 45 minuten is er een slaapcyclus om en dan worden baby's altijd licht wakker. Een gezonde baby lukt het dan beter om er nog eens 45 minuten aan vast te knopen. Maar een baby met pijn en ongemak gaat gewoon heel hard huilen. En wat ik je zeker mag aanraden is om een goed gesprek met je partner aan te gaan. Je schrijft dat hij niet weet hoe hij met hem om moet gaan. Maar geef je hem wel de tijd om dat te leren? Mijn moederinstinct krulde ook als een leeuw om mijn baby heen, maar het is ook belangrijk om soms te vertrouwen op je partner. Ook als het niet direct lukt. Je hebt elkaar hard nodig. Nu denk je nog dat er nooit geen eind aan komt, maar geloof me: het wordt beter en dan kijk je terug op een heftige tijd, maar dan heb je een fantastisch kereltje in je leven. Slapen en huilen gaat steeds beter welke weg jullie ook bewandelen. Het allerbelangrijkste: volg je gevoel. Ook wat je schrijft over je gevoelens over opname. Veel sterkte! En je mag me best pb-en met vragen als je wilt.
Ik vind het zo heftig om dit te lezen, en serieus er staan tranen in mijn ogen.. Heftig dat je er ZO lang over hebt moeten doen voordat er eindelijk een oplossing kwam voor de problemen van je zoontje, en ik herken zo de wanhoop, het als een leeuw om mijn zoontje heen krullen, ik wil het ook allemaal zelf doen en hem niet naar zijn oma's brengen, ik ben niet voor niets nu nog bewust thuis! Al vind ik het echt knap dat jullie dat deden, bij mij gebeurt het ook steeds vaker. Mijn man probeer ik de kans te geven, ik vind het vaak lastig maar ook hij.. Hij wil wel maar hij voelt het soms alsof ons zoontje hem uittest, als we hem optillen is hij vaak binnen een paar seconden stil. Voor hem is dit als een bevestiging, zie je hij huilt omdat hij zijn zin wil.. Hij begint wel steeds meer in te zien dat dit niet zo is, maar het voelt soms nog wel zo voor hem. En toch vind ik het ook mooi om te lezen dat je moederinstict gewoon al die tijd gelijk had, alleen niemand luisterde naar wat je zei. Het meest herkenbare vind ik dat het allemaal is gekomen toen je stopte met borstvoeding en overstapte op kunstvoeding.. Hier is het PRECIES hetzelfde gegaan.. Hij heeft borstvoeding gekregen, toen dit niet meer kon kreeg hij kunstvoeding en is het 100x erger geworden! Ik ga je morgen een PB sturen want ik wil nog wel wat dingen vragen, zeker over het pad dat je hebt bewandeld. Ik ben ook sceptisch over allerlei alternatieve geneeswijzen, maar ik wil ALLES proberen.. Ik wil weer rust in huis. Ik ben inderdaad ook moe van de adviezen van het laten huilen, uit bed halen en troosten en weer in bed leggen en weer laten huilen. Ik wil gewoon geen gehuil meer... en ik snap best dat een kindje zo nu en dan huilt.. maar niet altijd hysterisch bij naar bed gaan . Werd jouw kindje na 45 min huilend wakker? Of ook wel eens rustig? Mijn zoontje word soms ook wel eens rustig wakker en dan denk ik weer... Zou er echt wat zijn?! ik vind het zo lastig maar zo fijn dat mensen het herkennen... en het echt beter word! Lekker wazig bericht van mij geworden.. Ik ben moe, lig normaal al met mijn zoontje op bed, maar ik wou ook eens een keer een "gewone" avond!
Ik heb niet alles gelezen, maar ik herken je verhaal. Hier een meisje van 10 maanden en toen ze 5 maanden was ging het ook zo. Hier bleken oorklachten de grootste oorzaak. Een opname heb ik nooit gedaan, het idee dat ze alleen in een ziekenhuis zou liggen..brr. Achteraf erg blij om. Ze zou opgenomen worden volgens het huilbaby protocol. Ze zouden d'r niet onderzoeken. Veel sterkte.
TS: dat hij stil is als je hem oppakt, heeft niets te maken met uittesten. Hoe ben je zelf als je pijn hebt, en er komt iemand bij je om je te troosten. Daar word je toch rustiger van? Niet omdat de pijn weg is, maar omdat je je gehoord voelt, en omdat je even afgeleid bent. Net hetzelfde bij een baby. Samarinde: heftig verhaal. Alleen jammer dat het je een zure smaak tov geneeskunde gegeven heeft. Jij hebt gewoon de pech gehad dat je slechte artsen tegengekomen bent. Want er zijn er wel degelijk die wel meedenken.
Ik zie het inderdaad precies hetzelfde als jou wat betreft het oppakken. Ik pak hem dus gelijk op, mijn man ook wel maar het gevoel van uittesten knaagt gewoon bij hem. Ik en bekenden om ons heen krijgen het idee niet goed uit zijn hoofd helaas!
Hoe kwam je achter de oorklachten? Ze hebben wel eens met een lampje in zijn oren gekeken en toen zagen ze niks.. Is dit voldoende onderzoek? Fijn dat ze bij je dochter een oorzaak hebben gevonden! En na alle verhalen over opnames vind ik t idee nog vreselijker.. Al hebben we t kort besproken en kwam niet echt naar voren dat ze hem zouden laten huilen, dan gaat hij direct weer mee naar huis! 😉 maar mocht het toch tot een opname komen is t wel goed dat ik dat wel echt duidelijk maak.
Ja hoe hebben ze het aangepakt. Wakker drinken, tussen 8 en 8.30u erin en ga zo maar verder. Tussendoor nooit langer dan 2u ertussen. Maar zelf net bij hap geweest. Moederinstinct weer juist. Oorontsteking. Hij krijst het uit wanneer hij ligt. Zij vindt ook kno arts. Morgen doorduwen want pffff
Beterschap voor je kleintje, en succes voor jou! Hopelijk mag je snel naar de KNO arts!! Laat je het weten? Sterkte!
Volg je moederinstinct.. ik heb mijn meisje ook nooit laten huilen. ALtijd bij me genomen en getroost. Ze kunnen ook niks anders dan huilen. Neem contact op met de kinderarts, kno arts en laat alles nakijken. Want er moet een reden zijn want anders huilen ze echt niet zoveel. Oortjes kan zijn dat er vocht achter zit. Wat je kan proberen is eens voor het slapen hem een zetpil te geven. Kijken of het dan beter gaat. Dat neemt pijn weg of iets minder in ieder geval. Kom op!! je doet het top! trek aan de bel, vraag om andere voeding, andere refluxmedicijnen. Want zo kan het niet langer.
Ik hou je op de hoogte. Moet na 14.00u de huisarts terugbellen. Betreffende jou keuzes waar je ni voor staat. Laat idd alles uitsluiten en ga overal langs. Niet telkens weer andere medicatie proberen. Meten is weten.