Waarschijnlijk herkent het gros van jullie mijn verhaal wel. En ja, het gaat weer eens over schoonfamilie Allereerst vind ik dat ik het best goed heb getroffen met mn schoonfamilie. Ze hebben (net als mijn familie) wat trekjes die voor mij vreemd en lastig zijn, maar ik heb wel het gevoel dat ik erbij hoor en dat ze mij, met mijn vreemde en lastige trekjes accepteren. Sinds wij een zoontje hebben, staat de familie geregeld op de stoep en wij komen ook daar wel één keer in de week gemiddeld. En al vanaf het begin word ik overladen met ongevraagde goede raad. Daar heb ik mijn weg in gevonden. Mijn sm en sz praten graag over andere mensen en ik maak mezelf dan ook niet wijs dat ze dat over mij niet doen Ik sta vrij stevig in het leven en het kon me niet zoveel schelen totdat bleek dat ons manneke niet zo lekker groeide. We kwamen hier achter doordat ik het gevoel had dat hij zich niet lekker voelde. Ik ging hem vaker wegen bij het cb en zo zag ik dat hij langzaam steeds meer zakte met zn gewicht terwijl de rest wel gewoon op de lijn bleef. Ik checkte regelmatig bij het CB of hij wel genoeg at en hij at bovengemiddeld goed. Op dat punt verzekerden CB, mijn sm, mijn sz, mijn man en mn vriendinnen me ervan dat het vanzelf wel weer goed zou komen. Maar op een dag zat hij op -2,5 en heb ik voor een doorverwijzing gevochten. Zo kwamen we bij de kinderarts. Die zei dat het meestal door te weinig eten kwam, maar vanwege het verhaal van ons ventje kwam er toch een uitgebreid onderzoek. Natuurlijk maakte ik me zorgen. En ja, ik werd zelfs onzeker of ik het wel goed deed. Sz noemde het nog voor de uitslagen bekend waren, liefelijk: verwaarlozing (want vanuit haar vak weet ze dat dat de medische term is als een kind niet groeit en er niets gevonden word.) En toen ik daar om moest huilen (superkwetsbaar, omdat het wel om mijn kind en mijn moederschap gaat) zei ze dat bijna geen één moeder het met opzet doet. Lompigheid? Of gewoon heel gemeen? Ik kan het niet met zekerheid zeggen, want dit zijn de soort gesprekken die ze met sm weleens over anderen heeft in mijn bijzijn. Mijn sm stond me bij en dat was erg fijn. Mijn zoontje is erg dol op haar en dat is precies waar ik op hoopte toen ik hem vanaf het begin begon te delen met de mensen om me heen. Zij geeft me ook echt het gevoel dat ik zn moeder ben. Maar soms als ik hem op de arm heb steekt ze expres haar handen naar hem uit om te laten zien dat hij dan naar haar wil. Ik vind dat een niet leuke manier! Moet dan echt mijn jaloezie (Ja, dat zeg ik heel eerlijk. Stiekem wil ik dat hij dat alleen bij mij doet, maar deze ervaring moet ik delen ) verdragen en bedenken dat het voor mijn ventje superleuk is dat ze zo'n goede band hebben. Enne...uiteraard ben ik me er van bewust dat mama boven alles gaat. Het is alleen dat ik hem al zo vaak breng. Geef mij dan ook mijn momenten. Ik wil niet mijn kind weg hoeven houden om hem even voor mezelf te hebben. En ook zij kon het niet laten om raad te geven. Heb je dit al geprobeerd? Heb je dat al geprobeerd? JA, ik heb ALLES al geprobeerd!!!!! (Geef mij nou gewoon eens de credits dat ik een verdraaid goede moeder ben!) Nu heb ik het gevoel dat sm en sz over mij praten. Negatief. En ik word er zo onzeker van. Dat gevoel heb ik ook omdat ik nu vanwege zn gewicht een eetschema aanhoud voor mn zoon in overleg met CB, waardoor hij per dag meer binnenkrijgt dan eerst. Hij is namelijk dol op fruit en dat eet hij toch wel, dus eerst de rest en dan het fruit. In mijn gezicht zeggen ze ja en amen, maar hij krijgt zn eten niet. Veel fruit, waardoor hij al vol zit voor hij aan zn maaltijd toe is. Ze zijn dan supertrots op wat hij allemaal gegeten heeft terwijl hij bij mij een hele maaltijd extra eet. En hij heeft het echt broodnodig! Maar zij denken het beter te weten dan ik. Ik wil me niet verantwoorden tegenover hen. Ik wil niet helemaal op papier laten zien dat ik het overlegt heb enz. Ik ben zn moeder! Ik verwacht van hen dat ze mij vertrouwen, maar het voelt alsof zij hebben besloten dat ik hem verwaarloos en dat zij hem wel eens even lekker vol zullen stoppen! Ik ben degene die aangedrongen heeft op onderzoek, degene die doorhad dat het niet goed ging en degene die zorgt dat ze een band met hem hebben. Ik wil dat ze mn vertrouwen waard zijn, zodat ik me er goed bij blijf voelen om mn zoontje naar hen toe te brengen. Maar hoe doe ik dat als ze mij niet vertrouwen in de zorg voor hem? Hoe moet ik dit nu aanpakken, zonder me te hoeven verantwoorden voor de verzorging van mijn kind? Overigens kwam uit de test dat hij een darmprobleem heeft. Ik hoop op opbouwende reacties. Reacties als: Ik zou er nooit meer heengaan, heb ik niets aan. Want ik wil voor mijn zoon dat de goede band blijft bestaan. Dus wil ik graag weten wat een goede manier is om dit op te lossen.
Ten eerste, je klinkt als een top moeder! Ten tweede, dat zou ik niet waarderen. Ten derde, die opmerking van je sz over verwaarlozing vind ik het een lage, geniepige, heksenopmerking. Ik zou serieus aangeven HOE zijn eetschema is, met tijden en wat wel en wat niet er uit moet zien op een dag, omdat het MEDISCH nodig is. Als ze daar niet mee eens zijn zou ik hem daar niet meer alleen laten. Als je er zelf bij bent hebben ze respect te hebben voor hoe jij het wil hebben. Daar zou ik ook gewoon op mijn strepen staan, en dan maar er bovenop zitten om tegen te houden als ze wat geeft wat niet mag, en steeds uitleggen waarom, alsof je een klein kind probeert op te voeden. Tevens zou ik met je schoonmoeder in gesprek gaan en eerlijk je gevoelens overbrengen. Je onzekerheden en het gevoel wat je krijgt door hun gedrag. Daarnaast zou ik haar duidelijk maken dat het echt van groot belang is dat het op jou manier gaat, gezien zijn problemen. kom voor jezelf op en stel je kwetsbaar op door je geboel en onzekerheid omtrent dat onderwerp te delen.
Beter advies is er niet! En uhm..... Top Mama hoor! Als je sm en sz het niet zeggen.... dan even via de digitale snelweg, JE DOET HET GOED!
Ik zou ook een eetschema maken, en dat door manlief streng laten overhandigen aan zijn familie. (Overigens denk ik niet dat ze veel over jou praten hoor, waarschijnlijk praten ze vooral over zichzelf - ik heb ook een sm die alles beter weet maar dat heeft weinig met mij te maken, dat is haar afwijking)
Waarom geven je sm en sz hem eigenlijk eten? Passen ze structureel enkele dagen per week op? Zo ja dan zou ik echt duidelijk afspraken maken omdat het medisch noodzakelijk is. Houden ze zich daar niet aan, dan moet je op zoek naar een kdv of gastouder. Oppassen kan alleen als ze zich aan jouw regels houden, anders niet.
Op de eerste plaats: wat naar dat het niet zo goed gaat en dat er dus iets gevonden is. Je hebt als moeder goed aangevoeld dat er iets niet klopte en dat bewijst alleen maar dat je een hele goed moeder bent!!! Verder maak ik uit je verhaal op dat je behoorlijk emotioneel bent onder de hele toestand. Ik vraag me dan ook af of je sm en sz wel door hebben hoe jij je voelt. Maak je gevoelens naar hen duidelijk, spreek het uit. Zij hebben waarschijnlijk ook het beste voor met jouw kleine man, ze houden van hem en zijn ook bezorgd. Zeg ook tegen je zs dat je die opmerking van haar niet leuk vond en dat dat je raakt. En ja, dat van die armpjes naar haar uitsteken als zij hem van je over wil pakken... dat doen ze nou eenmaal . Mama is "maar gewoon", oma is lol! Ik zou daar verder niet te veel achter zoeken. Hoe vaak gaat je zoontje naar de sm? Want als het een darmprobleem is, dan zal er wel iets van een dieet volgen en daar zal zij zich dan ook aan moeten houden als ze het beste met hem voor heeft. Vaak hebben medische argumenten net iets meer gewicht dan "mama's wil". Ik ben inmiddels wel wat makkelijker geworden als het gaat om al die goede adviezen en bedoelingen, ik doe het tóch op mijn manier. Wat betreft het "praten/roddelen". Dat gebeurt waarschijnlijk wel, maar je weet het niet zeker, je voelt je onzeker en gaat overal wat achter zoeken. Ook daar zou ik proberen me niet te veel er van aan te trekken. Maak dingen bespreekbaar, blijf niet met al die vermoedens zitten, dat gaat niet werken. Sterkte!
Ik zou eens goed en rustig met je schoonmoeder gaan zitten, samen met je man. Zonder kinderen erbij, zonder anderen. Uitleggen wat het advies van de kinderarts is, wat zijn darmprobleem inhoudt en dan dus aangeven dat het heel belangrijk is dat zij dit advies ook opvolgen. Doen ze dat niet, dan onthouden zij jullie kind de zorg die het nodig heeft en zal structurele opvang door oma moeten stoppen. Voordat je daar bent, ben je een aantal stappen verder natuurlijk, maar als zij zich na een goed gesprek nog steeds niet houden aan de aanwijzingen van de arts, zul je haar wel moeten voorhouden dat dit de gevolgen zullen zijn.
Dankjewel, ik wilde het niet zo zeggen, maar dacht het precies! Iedereen bedankt voor de steun. Kon ik even goed gebruiken. Helaas kan ik vanwege mijn onregelmatige werktijden geen kdv regelen. Evt. een oppasmoeder als het nodig is. Ik heb een contact en zou dus over kunnen stappen. Natuurlijk vind ik het leuker voor ons allemaal als het in de familie geregeld kan worden. Mijn idee is om met sm rustig te bespreken waarom ik zo bovenop zn voeding zit met de verklaring van de arts erbij. Ook zij houd van mn zoon, dus ik neem aan dat ze zich wel aan het schema wil houden. Het staat me bijzonder tegen om me te verantwoorden voor wat hij te eten krijgt, maar zoals ik al las is het woord van een arts net iets gewichtiger dan het mijne. Dat is dan maar zo. Mocht het dan nog niet werken, dan zal ik mijn man vragen om met zn allen, zonder de kleine in gesprek te gaan. En als dat niet werkt dan regel ik de opvang elders. Op het moment wordt er gedacht aan een (chronische) infectie of ontsteking van de darm. Verder onderzoek moet uitwijzen of het idd chronisch is, of dat hij er met bv een kuurtje er weer vanaf is. Zijn gewicht bepaald deze week of er een ziekenhuis opname nodig is. Vandaar dat ik er zo verschrikkelijk boos over ben dat er niet naar me geluisterd word en ik me niet serieus genomen voel. Ik wil het mn kind besparen om opgenomen te worden als dat enigzins kan! Mijn ervaring is dat je in het ziekenhuis sneller te maken krijgt met medische ingrepen en dat er wat minder naar het kind gekeken wordt. Alles moet natuurlijk meetbaar zijn, dus ik begrijp dat wel. Maar als ik dat kan voorkomen dan graag!! Bedankt voor alle complimentjes over mijn moeder zijn! Echt fijn om dat te horen/lezen!
Nee je wilt je niet verantwoorden maar sommige hebben nogal een bord voor hun kop, hoe lief ze ook zijn als oma. En ik zou ook echt uitspreken dat dit is wat jullie het beste vinden voor je kind en dat ze daar respect voor moet hebben. Anders is opvang daar niet mogelijk wamt je wilt graag het beste voor je kind. En dat van je sz, alsjeblieft, ik hou niet van dat soort heksengedrag, je doet het fantastisch zo te horen, twijfel er niet aan!!
Misschien een tip: Ik heb een gastouder die flexibel is en ook kindjes heeft waarbij de ouders onregelmatig werken. Via een gastouder bureau kan je laten bemiddelen voor je. Ik heb een hele fijne moeder gevonden die rekening houd met flexibel zijn en onregelmatigheid. Succes!
Welk gastouderbureau is dat? Of doen alle bureaus dat? Ik ben er wel steeds meer over aan het denken. Wat betaal je er per uur voor? En krijg je nog iets terug van de belastingdienst?
Gastouderbureaus regelen de totstandkoming van een contract voor opvang en het in stand houden daarvan. Je betaalt dus pas als je opvang afneemt en voor die opvang krijg je net als bij een KDV dan kinderopvangtoeslag. De kosten die gastouderbureaus rekenen, verschillen nogal, dus kijk daar wel even kritisch naar. Als je weinig uren afneemt, is het meestal gunstiger om een tarief per uur te hebben, bij veel opvanguren is een vast maandbedrag meestal goedkoper.
Ik heb het via 4kids geregeld, laagdrempelig en prettig persoonlijk contact met het bureau. Er is via een gastouder een max vergoeding voor opvang toeslag tot 5 euro per uur, de meeste gastouders vragen dit. Als het boven de 5 euro komt, dan moet je zelf bij betalen. Sommige inclusief eten en sommige exclusief. Die van mij is exclusief, vind ik niet erg want voeding voor een baby is erg persoonlijk en omdat ik erfelijke aandoening heb bestaat een grote kans dat hij die ook kan krijgen. En dan moet hij aan het zelfde dieet. Bovendien is zij flexibel (zelfs op de zaterdag avonden beschikbaar). 4kids rekent 56 euro per maand bemiddelingskosten, net als bij kdv is de toeslag die je krijgt narato inkomen. De toeslag van de bemiddeling valt niet onder vergoeding voor toeslagen. Je betaalt trouwens per kwartier (dus 1,25 euro) bij dit bureau.
X11 het bureau zorgt er voor dat je als ouder en als gastouder steun hebt bij misvattingen en conflicten. Als je dit 1 op 1 regelt (wat kan) dan ben je minder beschermt. De betalingen gaan via het gastouder bureau, de meeste gastouders zijn ZZP'r en dus ook kwetsbaar (net als de ouder). Verder moeten de gastouders verplichte scholingen en certificaten halen doen via het bureau, en bewijs van goed gedrag van alle volwassenen waar je kindje gaat verblijven.
Mijn SM maakte de gezichten schoon met t vaatdoekje. Gevolg bij onze dochter dik abces in de wang en aan de antibiotica. Gewoon gezegd dat het niet handig is om met vaatdoekje snoeten te poetsen en een pak snoetenpoetsers erbij gegeven. Inmiddels is onze dochter al wat ouder en kan ze zelf haar mond schoonmaken en gebruikt oma een was handje voor de andere kinderen, weliswaar hetzelfde washandje voor iedereen . Dus ga in gesprek met je schoonfamilie en probeer niet boos te worden.
Ieuw...mijn sm poetst mijn zoon zijn neus met haar eigen zakdoek...zucht. Hier heb ik ook wat van gezegd, maar dit was emotioneel gezien wel anders dan het onderwerp van TS. Maar praten is wel de oplossing.
Dit! En sorry als mijn sz een opmerking maakt dat ik mijn kind verwaarloos had ze een knal gekregen en hem zeker een hele tijd niet gezien. Z'n opmerking komt in z'n situatie dubbel hard aan! Ik zit ook in z'n situatie. Mijn zoon zit onder de -2,5. Lopen al vanaf zijn 3 maanden hiervoor bij de kinderarts. Eet als een volwassen en soms nog meer en komt gewoon weinig tot niet aan.. Die opmerking is echt lager dan laag.
Bedankt voor de gedeelde ervaringen en de gedeelde verontwaardiging. Doet me goed! Met eten is het de afgelopen dagen goed gedaan en werden we gelukkig serieus genomen. Wel nog een paar opmerkingen van sz moeten verwerken. Ik heb het er met mn man over gehad en die zal met haar praten. Hij zei: "Ik denk dat ze gewoon jaloers is op je moederschap en dat je na een jaar weer je lijf terug hebt, terwijl zij moeite heeft met haar figuur en kinderen krijgen sowieso een project wordt door een gezondheidsprobleem." Dat stemt mij wel milder. De kilo's kan ze zlef wat mee doen, maar de rest niet. En dat vind ik wel rot voor haar. Maar natuurlijk geen reden om zo gemeen te doen, dus als het weer gebeurd na het gesprek met mn man dan ga ik haar wel uitleggen dat als ik minder in haar buurt wil zijn omdat ze gemeen doet, ze onze zoon ook minder ziet. Of ze wat vaker op haar tong wil bijten.... Hoop dat het goed komt en ik hoop dat ons mannetje gegroeid is. Horen we maandag...!!