Hallo meiden, Misschien herkennen jullie dit wel, hopelijk ben ik niet de enigste hihi. Ik ben een trotse ( BAM ) mama van een zoon van 4.5 en een dochter van 10 maanden. Nog 6 weekjes zoiets en ze wordt alweer 1 Ongelooflijk hoe snel de tijd is gegaan. Toen zij pas was geboren heb ik al een topic geopend van die rammelende eierstokken wat maar bleven. Meerderen zeiden me toen ach komt door de hormonen. Inmiddels ben ik ontzwangerd. En mijn verstand zegt het is goedzo alleen 2 kinderen. Maar ach als ik toch zwangere vrouwen zien en pasgeboren baby's wordt ik toch ook wel wat verdrietig en denk ik ach zou toch nog zo graag. Dat stomme gevoel en die stomme hormonen. Gaat het ooit weg!!!? Wie herkent dit? En na hoeveel tijd werd het bij verschillende van jullie weiniger?
Ha,ha! Herkenbaar. Ik wil nog wel een 2e en man wil nog een tijdje wachten: ik ben 38!!! Meneer denkt dat ik op mijn 40e nog wel kan zucht... Heb nog een beetje hoop maar niet te veel. Hoewel ik het me wel afvraag of mijn gezonde verstand wel werkt want bevallen is echt k*t
Hahahahah je legt het goed uit hihi. Als je tegen de 40 loopt snap ik je idd helemaal!! Die mannen he Ik weet met mijn verstand dat het goed zo is alleen. Maar ah stom die gevoelens toch die erbij blijven. En mijn kleine meid is maar heel kort echt baby geweest tegenover mijn zoon die toen nog zo'n 6 cm kleiner was als zij nu. Het gaat zo snel
Herkenbaar! Mijn dochter is er pas net, en ik merk dat mijn hoofd nu al weer bezig met de toekomst. "O, dat is ook een leuke naam! O, als we er nog één krijgen dan zo en zo!" We willen nog wel een broertje of zusje voor baby M. hoor, maar heb nu nog mijn handen vol aan haar! En dan die dromen...
Ja dat heb ik ook heel lang gehad! Ik heb 1 kind en mijn man ik ik vinden het goed zo, met mijn verstand wil ik geen tweede. Maar die hormonen! Lang soort van gehoopt dat ik per ongeluk zwanger zou worden (ondanks betrouwbare anticonceptie), ik droomde er zelfs van. Terwijl ik dus echt niet wil, idioot toch! Het heeft bijna 2 jaar geduurd, nu is het wel over.
T kan nog erger...ik wilde geen kinderen (heeeel leuk van een ander, kan je ze terug geven. Dat dus). Ongelukje, raakte toch zwanger, en wat ben ik gek op hem. En inderdaad, hij is nog geen 6 maanden en betrap mezelf erop dat ik hard nadenk over een 2de. Ondanks dat het een huilbaby was en nog steeds geen makkelijke baby haha. Zwanger zijn vond ik niet leuk...de bavalling vond ik zwaar...en toch...
Hahah absoluut niet herkenbaar. De eerste 9 maanden waren voor ons echt een hel. Tot 1.5 jaar heb ik nog regelmatig gedacht: ik trek het niet meer... Mijn vriend wil graag een tweede, maar ik ben zo bang dat het weer zo'n lastige periode wordt (dat kun je me wegbrengen zeg ik altijd haha). Ik ken niet anders dan dat een kind maandenlang van smorgens tot en met snachts (ofwel de hele dag) huilt...huilt... Zelfs nu nog als ik mensen met babietjes zie, dan krijg ik de kriebels en denk ik: omg ik ben zo blij dat mij zoon geen baby meer is! Ik ben dol op mijn zoon hoor, hij is mij alles! Maar die babytijd...HEL en niks van kunnen genieten. Als ik dan zo'n verhalen als dat van jou lees of van anderen hoor hoe fijn ze de babytijd vonden, dan wordt ik wel heeeeel jaloers... en krijg ik ook een beetje hoop!
Nou moet zeggen mijn kinderen waren beiden niet makkelijk maar toch Mijn zoon heeft 3 keer ( waarvan 1 keer ernstig met hersenvliesontsteking kritisch) in het zh gelegen. Mijn dochter heeft ook heel veel gehuild door de reflux. Regelmatig op de spoed gezeten door vanalles. Maar toch wat mis ik dat hele kleine Mijn zoon is 4,5 en dan denk ik waar is de tijd gebleven. En dacht na een 2e wordt het wel weiniger ahum Ik heb bij mijn dochter wel meer genoten van de babytijd omdat bij mijn zoon zat ik nog in een fout huwelijk zat. En ik nu lekker alles zelf kon beslissen Maar er is nog hoop!!
Ik herken het ook wel, al is het nu wel even wat minder. Diep van binnen zouden we nog erg graag een 3e willen, maar lijkt ons beide niet zo een goed plan en toch blijft het knagen
Herkenbaar.. Hier zijn ze nu ook 10 maanden en wat zou ik graag weer zwanger willen zijn! Vond het ook erg fijn om zwanger te zijn en alles is zo soepel verlopen tot nu toe.
Jep, ik heb altijd geroepen dat ik minimaal 2 jaar tussen de kindjes in wil hebben zitten maar dl is nu 10 maanden en wat kriebelt het soms alweer. Gelukkig is mijn verstand momenteel nog sterker dus ben ik ml nog niet besprongen maar begin er wel steeds vaker over tegen m merk ik terwijl we eigenlijk hadden afgesproken om voor dl 1e verjaardag het er zeker niet over te hebben... Overigens is ml nog totaal niet bezig met een 2e dus dat scheelt dan ook weer wel.