Hij kwam bij mij ineens thuis en dan paste de sleutel niet meer. Liet zo alle sloten veranderen. En als je zwanger bent kan je bij veel woningbouw verenigingen een urgentie krijgen voor een huis. Van mij zou hij de pleuris kunnen krijgen, wat een respectloos stuk vreten zeg. Wil je heel veel sterkte wensen.
Ik zou ook proberen de sloten te verwisselen. En tegen mijn vriend zeg ik altijd (voor de grap): als ie vreemd gaat komt ie er niet meer in en staan de koffers op straat, met de kleren ernáást (en met een beetje pech afgefikt). Ben helemaal niet zo haatdragend, maar dan ga ik wel los Niet pikken meis, jij en je kind zijn veel meer waard dan dit.
Het huis staat op de naam van ons beide. Als ik de sloten zou vervangen zal hij de politie bellen en aan kunnen tonen dat het net zo goed zijn huis is als het mijne. Hier schieten we dus niks mee op. Hij doet er alles aan mij dwars te bomen en ik heb geen idee waarom. Inderdaad geen berouw, respect of moeite. Dit is heel frustrerend.
Ik heb zijn schoonmoeder we al bij betrokken en die zegt dat hij mij niet mag laten stressen vandaar dat hij nu zet heen contact meer te hebben zodat ik me daar niet druk om hoef te maken Zolang we samen onder een dak leven. Ik ga inderdaad morgen even rond bellen en informeren wat mijn opties zijn nu.
Helaas is een zwangerschap geheel geen reden voor een urgentie. Weet niet hoe je daar bij komt, maar ik ken geen enkele woningbouw die dit als urgentie ziet. En sloten mag je ook niet zomaar veranderen als het huis op beide namen staat, dat us huisvredebreuk. Krijg je een hoop gedonder van. TS: wat een heftige situatie. 3x vreemdgaan is echt een bewuste actie hoor. Daar zou ik nooit overheen komen, zou ook mijn kind niet samen in 1 huis willen opvoeden met zo' iemand. Je kunt je kindje haar vader niet ontzeggen denk ik, maar dat betekend niet dat je niet voor jezelf mag kiezen. Sterkte!
Als hij je dit flikt, kun je altijd de huur opzeggen, dan staat hij ook op straat. Heb je al juridisch advies ingewonnen (https://www.juridischloket.nl/)? Hebben jullie een samenlevingscontract? Heeft hij je dochter al erkend? Sterkte
Jeetje wat een idioot, lijkt wel een grap. Tuurlijk moet je weggaan, eigenlijk al 9 jaar geleden maar aangezien je de tijd niet terug kan draaien lijkt me NU een goed moment. In Nederland woon je echt niet op straat hoor. Zo'n vent verdient geen vrouw en ook geen kind dus gewoon wegwezen daar en je kind alleen opvoeden.
We hebben geen samenlevingscontract en hij heeft haar nog niet erkend maar wilt dit zo snel mogelijk regelen. En wie ben ik om hem dit te ontnemen? Wat zou een juridisch Loket voor mij kunnen betekenen denk je?
Ik zit in een soortgelijke situatie. Alleen zit ik in een verdere stadium, ben getrouwd en hij heeft me echt verlaten voor een Bulgaarse werkloze slet. Vreemd gaan is gewoon not done en vooral niet als je zwanger bent. Hallo zit er iets los in je bovenkamer...sukkel (dat is nog zacht uitgedrukt). Deze mannen moeten echt flink op hun bek gaan. Wat ik je als advies wil geven: - Kom snel in actie. Blijf niet in een situatie zoals het nu is. Je pijnigt jezelf alleen maar. - Ga naar de gemeente en vraag om een maatschappelijk werker. Die kan je helpen met praktische zaken en weet vaak de volgende stappen te zetten - Omring je met vrienden en zoek lotgenoten op die je kunnen adviseren. - Blijf zo kalm mogelijk. Onthouden goed dat jouw kind je eerste prioriteit is en haar belang het allerbelangrijkste is. - Blijf realistisch. Je hebt hierna nog een lange weg te gaan, maar nu zorgen voor rust door het huis uit te gaan en een plekje te vinden voor jezelf. Als je behoefte heb om allerlei vragen te stellen, mag je gerust een bericht sturen. Ik help je wel. Ik vind het persoonlijk fijn dat ik allerlei handvatten krijg van verschillende mensen die ook een dergelijke situatie hebben meegemaakt of erin zitten. Iemand die echt weet hoe het is als de grond onder je voeten vandaan geschopt wordt. Dus voel je niet bezwaard. Nu is het belangrijk om actie te ondernemen...die eerste stap. Succes
Ik zeg het altijd "Ik zou niet bij hem kunnen blijven, ik maak hem af. Ik stuur hem er uit, steek al zijn spullen in brand." Maar vervolgens zeg ik ook meteen "Dit zeg ik nu... Als het er echt op aan komt weet ik niet wat ik zou doen? Misschien vergeef ik hem wel, misschien reageer ik nog erger, dat kan je niet voorspellen" Zo iets kan je niet van te voren bepalen, en niemand kan die keuze voor jou maken... Wil jij hem vergeven? Ga je gang. Het enige wat mensen je als advies zouden moeten geven is; Laat niet over je heen lopen, doe je zelf niet keer op keer pijn. Als je het naar vind, als het je pijn doet, als je er kapot aan gaat, er depressief van wordt, wat effect kan hebben op jou of op de gezondheid van je kind, dan is het een verstandig idee om dit hoofdstuk met hem te sluiten. En zoals veel dames al aangeven. Het is misschien beter voor jou wat familie of vrienden op de hoogte te houden. Ik zou het verschrikkelijk vinden als mijn vriendin zo iets ergs van mij verbergt, terwijl ze het zo moeilijk heeft. Ik zou meteen me deur openen voor haar. Heb je geen familie of vrienden die in staat zijn om dit te doen. Dan zou je inderdaad eens moeten aankloppen bij een opvang voor vrouwen. Dit is niet alleen voor vrouwen die worden mishandeld. Ik kende een vrouw waarvan haar man veel deed gokken, al het geld opmaakte en thuis geen brood op tafel kwam. Veel financiele problemen en ik gok ook dat er vreemdgaannin het spel zat. Zij heeft uit eindelijk gekozen om bij hem weg te gaan met haar kind, en is terecht gekomen in een blijfvanmijnlijf-huis.
Ik ga denk ik toch maar aankloppen dan bij een opvang organisatie. Vanmiddag ga ik bellen om te kijken wat zei voor mij kunnen betekenen. Ik vind het moeilijk om toe te geven aan de situatie. Voelt alsof ik nu al heb gefaald als moeder en ik ben nog niet eens bevallen. Ik vond het prachtig om haar een leven te schenken maar als ik dit had geweten was het niet dit leven geweest. Hoelang blijf je in zo'n opvang, is dit wel te doen met een pas geboren baby?
Nogmaals veel sterkte! Het is ook zo ontzettend moeilijk. Toen mijn 16 jarige relatie over was ging dit in goede harmonie (nou,ja hij wilde niet meer) maar ik zat met mijn handen in het haar waar ik heen moest. Gelukkig nog een particuliere huurwoning kunnen vinden. Ook al ben ik nu getrouwd en hebben we een zoontje, ik blijf 30 uur werken en ten alle tijden ingeschreven staan bij de woningstichting. Ik hoop dat je uiteindelijk als laatste lacht! Heb de rest van je reacties niet allemaal goed gezien. Heb je een baan?
Ik denk dst je het gewoon voor moet leggen aan de Organisatie. Wellicht kunnen ze met spoed een huisje vinden?
Zoek aub hulp idd! Maatschappelijk werker werd ook genoemd, goed idee. En verder, breng echt je familie/vrienden op de hoogte. Want nu sta je er zo goed als alleen voor en dat is echt niet nodig
Als hij je dochter erkend, zul je samen de kosten voor haar dragen en kun je dit meenemen in je financiële planning als je een nieuwe woning zoekt. Het juridisch loket kan je vertellen welke rechten je hebt wat betreft huisvesting, oa jullie gemeenschappelijke huurwoning.
Ja meis, de eerste stap is toch echt onderdak vinden voor jezelf. Al is het maar tijdelijk. Je geeft aan dat je daar zou kunnen blijven wonen met financiële bijdrage van hem. Maar als ik een beetje zo tussen die regels doorlees, gaat er van die financiële bijdrage niet zomaar wat terecht komen. Bel de woningbouw en vraag hoe het daar zit als jij de huur op wil zeggen, maar je partner niet. Wat daarin de weg te volgen is. Zoek onderdak voor jezelf, bij vrienden, familie, opvang. EN idd zoek hulp in de vorm van begeleiding. Ga anders naar je huisarts toe, leg de situatie uit en vraag hem welke instanties hij jou aan kan raden. Vreemdgaan is gewoonweg geen excuus, en hoe hij zich gedraagt dat kan echt niet door de beugel. En hoe langer je wacht, hoe moeilijker het zal worden om de stap te zetten. Maar als je straks slapeloze nachten met een kleintje hebt en hij is continue op stap dan heb je nog meer ellende.
Pfff meis, heftig. Ik heb zelf in een soort gelijke situatie gezeten. Een relatie van 9 jaar, hij vond het nodig om een vriendin van mij te doen, maar ik had het allemaal gedaan. We hadden een eigen zaak, stond op zijn naam, dus of ik even een andere baan kon zoeken. Koophuis die ik niet meer kon betalen dus ik moest maar wat anders zoeken. Gelukkig waren er geen kinderen in het spel. Ik had geen familie waar ik op terug kon vallen, dus ik moest het allemaal zelf doen. Ik ben door een diep dal gegaan. Ik moest een huis kopen, want ik stond niet ingeschreven en particuliere huur kon ik niet betalen, maar subsidies kreeg ik niet want ik verdiende te veel. "Gelukkig" mocht ik nog een aantal maanden in het bedrijf blijven, aangezien ik anders echt niets meer kon qua kopen e.d. Maar om een lang verhaal kort te maken. Ja, het zal even aanpoten worden, maar uiteindelijk word jij hier een blijer mens van. En uiteindelijk zal je iemand tegen komen die helemaal voor je gaat en je behandeld als een prinses! Ik wil je heel veel sterkte wensen!!
Jeetje meid Ik weet hoe het voelt 😔 bij mij was het 4 jaar geleden met mijn ex. Ik merkte ook iets aan hem en toen keken we elkaar aan en hij zei ik kan het niet meer. Dus ik zei kom ff zitten en zei kalm als het niet meer gaat dan gaan we uit elkaar. Want wist dat hij ook vreemd ging en dacht dit is mijn kans om uit elkaar te gaan zonder ruzie want je blijft tog hoop houden. Ik was toen 6 weken zwanger en week 7 ging t mis bbz. Dus was alles kwijt. Maar meid kom op ga daar weg. er gaat een mooie wereld voor je open. Denk aan jezelf en jouw kindje dat is het belangrijkst. Alles komt goed. Echt waar 😀geniet van je wondertje
Als hij je wil zieken, dan zou ik inderdaad een ander onderkomen zoeken en alle familie erbij gaan betrekken. Dwing hem maar op die manier zijn ware gezicht te laten zien. Zet hem voor het blok! Laat hem nu zeggen wat hij nou van je wil, je bent geen huisslaaf! Niet pikken! Einde relatie is dus ook einde samenwonen! Bel je schoonouders, leg ze uit wat hij met jou en jullie ongeboren kind aan het doen is. Zoek een ander onderkomen. Je zegt dat hij er toch niet kan blijven wonen zonder jou, dus moet hij er sowieso uit. Waarschijnlijk denkt hij dat het toch niet zover komt, omdat jij blijft zitten. Erkenning: tuurlijk, als hij gaat meewerken. Kind heeft recht op een vader, maar deze moet wel betrouwbaar zijn. Maar goed, dat is mijn mening. Erkenning betekent trouwens niet dat hij ook ouderlijk gezag heeft! Dat is alleen als je getrouwd bent zo. Dit moet nog apart aangevraagd worden na de geboorte. Hij heeft dus nog geen rechten bij alleen erkenning. Kijk eens op woonnet haaglanden. Daar staan bij "direct te huur" soms woningen waar je meteen op kan reageren. Deze gaan niet op duur van woonpas, maar wie het eerste reageert en voldoet aan de eisen. Kijk ook bij particulier huren, ook al is dat misschien niet de voorkeur. Heb je wel werk?