Ja ik heb een vaste baan van minimaal 21 uur per week. Dus ik kan niet zomaar door heel nederland gaan huisvesten.
Hij gaat wel vreemd en wil je niet meer maar hij wilt wel het kind erkennen en ik denk gewoon om jou te zieken. Je zegt "wie ben ik om het te ontzeggen" nou hij behandeld je als vuil en jij moet hem maar alles gunnen? Ik zou goed onderzoek doen wat zijn rechten zijn als hij het kind erkend want hij zal waarschijnlijk alles doen om je ermee dwars te zitten en tot dingen te dwingen. Ik zou het weigeren om het kind door hem te laten erkennen in ieder geval (jou handtekening moet er namelijk ook onder en hij kan je niet dwingen!) Ik zou zeggen dat ie dan maar 1 van zijn nieuwe s*etjes moet zwanger maken als hij dat zo graag wilt.
Nog even een toevoeging als hij het kind erkend dan heeft hij recht op dat hij het kind heeft een x aantal dagen in de week. Wil je dat? Dat hij je kindje minstens 2 dagen in de week bij zich heeft? Wat voor vrouw denk je dat er dan over de vloer komt bij jou kindje.
Issie nou helemaal?!?!?! Wat een mafkees joh!!! Heel snel bij hem weggaan! Ik zou hem wel zeker laten erkennen. Hij heeft dan namelijk wel de verplichting te betalen. Het recht op omgang heeft hij namelijk ook al door de biologische band. Dus daar heeft erkennen geen meerwaarde op. Zolang hij geen ouderlijke macht heeft, heeft hij weinig te zeggen. Hij kan jullie kleine wel willen zien, maar dat kun je eventueel aanvechten met de bewijzen die je hebt. Maar zou voor de alimentatie wel laten erkennen! Heel veel sterkte
Als jij nooit aangeeft dat hij de vader is heeft hij recht op niks bioligische of niet. En ik zou niet het geld kiezen boven de veiligheid van mijn kind. En als je hem laat erkennen denk ik niet dat vreemdgaan een reden is dat hij zijn kind niet mag zien.
Het erkennen is een lastig punt. Hier moet ik maar eens goed overna gaan d enken en wat advies inwinnen bij het juridisch loket. Wat zijn inderdaad de rechten en plichten na het erkennen van. Ik ben benieuwd
Bedenk je wel dat de vader gewoon erkenning kan afdwingen via de rechtbank hè. Hij is de vader, hoe beroerd hij jou ook behandeld, dat betekent niet dat hij jullie kind ook zo gaat behandelen. Als hij daadwerkelijk een vader wil zijn voor jullie kindje, dan kan je hem dat niet ontnemen om iets wat tussen jullie 2 speelt.
Precies dit, hoe moeilijk dat ook zal zijn. Mijn man had ook contact met een andere vrouw in mijn zwangerschap (maar ik heb het niet over structureel vreemdgaan, waardoor ik nog geloof in onze relatie nu), en ik vond het heel moeilijk hem bij de bevalling te hebben. Maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen hem de geboorte van zijn zoon te ontnemen, en mijn zoon dus het eerste contact met de 2 mensen die wellicht het meest van hem houden van alle mensen om hem heen. Mijn zoontje kon niets aan het gedrag van zijn vader doen. Die had gewoon recht op zijn beide ouders. Maar zo denk ik er over hoor. En ik kan me voorstellen dat in een relatie met geweld en/of misbruik je als moeder je kindje ten alle tijden zult beschermen! Ook tegen een vader.
Als je hem laat erkennen komt er een omgangsregeling en weet uit ervaring van mijn schoonzus dat dat niet altijd makkelijk is. Zeker niet met iemand die 9 van de 10 keer met een vrouw in bed ligt. Erkenning kan ie inderdaad afdwingen via de rechter maar laat hem dat maar doen. Kost t hem in ieder geval veel geld. Daarbij kan ie ook kans op voogdij krijgen als ie erkent heeft, dat is nog weer een stapje meer. Hier heeft mijn vriend zelfs nog steeds de voogdij niet, alleen ik, en wat mij betreft blijft dat ook zo, ik teken daar niet voor Er zullen op dit moment wel meer vrouwen rondlopen die zwanger van hem zijn, wil je dat je kind daar allemaal mee omgaat dan?
Wat een horror verhaal zeg. Wat ik me dan afvraag.. je kiest toch samen voor een kindje?? Als het dan raak is dan ben je toch heel blij en doorsta je de zwangerschap toch samen? Ongeacht hormonen of wat je er ook allemaal voor moet laten. Hij zou jou en je dochtertje moeten willen beschermen. Als hij met allemaal vrouwen vreemdgaat.. sorry maar daar heb ik geen positieve woorden voor. Zou je willen dat je dochtertje zo'n vader als voorbeeld krijgt? Ik zou bij hem weg gaan. Ga des noods naar een vriendin of een familielid. Er is altijd wel iemand die je kent toch? Ook al heb je er geen band mee dit is nood! Het zal heel zwaar worden zonder een man als alleenstaande moeder maar ooit ben je heeeel dankbaar dat je die keuze hebt gemaakt. Er zal ooit nieuw geluk op je pad komen. Ik zou voor je kindje kiezen. Hij heeft het verpest.
Ik vind het echt ongelooflijk dat je 9 jaar samen bent, bewust zwanger wilt worden en dan als het eenmaal zover is een hele trits aan vreemde dames in je bed uitnodigt en je relatie 'ontkent'. Je zou bijna denken dat 'ie een soort psychisch probleem heeft ofzo... Nooit eerder iets gemerkt?
Even een update, Ik denk dat ik hem wanneer hij hier zelf mee komt alsof laat erkennen. Blijft de vader en dat kan ik niet weg nemen. Het is uiteindelijk aan hem om zich als vader te gedragen. Ik ben begonnen bij een afspraak maken bij de huisarts en die heeft vast een goede sociale kaart met organisaties waar ik terecht kan, deze staat gepland voor maandag. De situatie thuis, geen verandering. Hij vind het allemaal prima zo lijkt wel en wilt ook niet praten over de situatie en hoe nu verder. Kan hem niet bereiken, heel vervelend want ik vind dat er veel te bespreken is. De stappen die ik ga maken zijn groot en definitief.
Kan je huisarts niet eerder? Vind 4 dagen nog best lang... Weet niet hoe je finsncieel zit enzo maar kun je dit weekend niet ergens logeren of bijv een spa hotelletje voor jezelf boeken. Even weg thuis lijkt me goed.
Toen ik de titel las dacht ik; NEE! toen ging ik nadenken en dacht ik.. Hmm misschien. Maar nu ik je verhaal heb gelezen .. NO WAY. ik kan er heel lang omheen praten en daar heb je misschien niks aan maar goed er zijn omstandigheden waarbij ik het nog zou overwegen het te vergeven maar minstens 3! Nee dat zou er bij mij niet in gaan..
Ik ben bevallen bij mijn moeder en uiteindelijk na 8 maanden naar een opvang gegaan. Vanuit daar een gedeelde woning voor een jaar gehad en toen een eigen flatje. Zolang de kinderen jong zijn kan je nog goed verplaatsen. Als ze eenmaal vriendjes en school hebben wordt het lastiger. Beter nu even doorbijten.
Ik heb geen flauw idee hoelang je er kan blijven. Die vrouw die ik kende zat in een tehuis in amsterdam eerst zat ze in rotterdam, terwijl ze in zeeland woonde. Ze is een aantal keer verplaatst naar een andere locatie, na een paar jaar hebben we geen contact meer met haar gehad. Ze heeft er naar mijn idee best lang gezeten, denk 3 jaar toen we haar nog spraken. Het is verstandig van je om te beginnen met een aantal stappen en het na vragen van informatie. Wellicht heeft de huisarts een aantal adresjes voor je... Ik wens je veel succes!
Kun je niet alvast uitrekenen bij de belastingdienst wat je misschien aan huurtoeslag ,kindgebonden budget enz.. krijgt? Ik had het laatst voor de grap ingevuld toen ik kinderopvang toeslag wilde uitrekenen. Schrok me rot wat ik als alleenstaande moeder zou krijgen.
Ja je krijgt best veel hoor. In elk geval 350 euro kgb en huirtoeslag is afhankrlijk van je huur. Maar ze kijken ook naar jou inkomen. Je moet jezelf bepaald niet rijk rekenen. Afijn. Heb je topic een beetje gevolgd. Ik zou dit voorlopig zeker NIET door de vingers zien. En die vent naar een goede psychiatet sturen. Wat denkt hij wek dat ie is. En petje af voor jou dat je zo kalm blijft onder deze situatie. Vind het heek slim van je dat je naar de HA gaat die kan je zeker wat handvaten geven. Heel veel sterkte.