Ha ha ha..... Mijn verloskundige zei telkens.... Puf maar op het ritme deze wee komt nooit terug..... Op een gegeven moment was ik daar zo klaar mee met haar mee puffen dat ik zei " mens hou op" ik kon alleen maar puffen deze wee gaat nooit meer weg😫
Ik lig dubbel om dit topic!! Heb alleen wat kleine grapjes. Ik voelde me voor het eerst in 8 maanden in staat om te eten dus hoppa wij naar de Griek met vrienden. Ik heb heerlijk zitten buffelen daar, mijn man ook. Lekker veel knoflook, lekker veel Mythos (Grieks bier). Heerlijke avond maar ik was kapot. Viel meteen in slaap om 22:00 en sliep tot een uur of 1. Moest naar de wc maar voelde me anders. Diarree. Tja dom mens, als je 8 maanden bijna niets kunt eten en dan naar de Griek gaat wat verwacht je dan?! (maar het was zo lekker....) Oké wc gepoetst en toen wilde ik aan het bad en de douche beginnen. Op dat moment kreeg ik een helder moment van zelfreflectie: dit is serieuze business, jij wilt gaan poetsen?! Maarja m'n vent had gedronken en lag snurkend en stinkend in bed te pitten. Dan maar schoonmaken. Pff last van m'n rug, dan maar terug liggen. Inmiddels was het 2 uur. Harde buiken, verdorie, zie je wel, te veel gedaan. En toen opeens om de 3 min hele sterke weeën. Ik wist het meteen. Ik riep: Ik moet bevallen nu!!! Manlief wakker, huh wat?! Heb je gedroomd? Je bent 36 weken, doe rustig. Hij deed z'n ogen open, keek me aan en was op slag helder. Fuck, je gaat bevallen. Ja joh... Hij direct gebeld en onder de douche gesprongen. Wij beiden 10x tanden gepoetst en toen de vk er was had ik 3 cm ontsluiting. Naar het ziekenhuis. Wat een hel. En daarbij mocht m'n man officieel volgens mij nog niet rijden gelukkig maar 2 kilometer. Duurden een eeuwigheid in een kleine auto (tja we waren aan het kijken maar hadden nog geen nieuwe). Heel gedoe verder, sterrenkijker, niet helemaal goed liggend en ruggenprik enzo wilden ze onze dochter aansluiten op een hartmeter. Ze legde uit dat ze dat op het hoofdje zou doen. Ik...dom en onnozel ..."met tape dan ofzo?" nee een haakje "wat?! Een gat maken in mijn baby, echt niet!!" wel gedaan natuurlijk en maar goed ook, ze had het moeilijk en is er uiteindelijk met pomp en veel knippen uitgetrokken omdat haar hartslag wegviel. Daarna de placenta nog. Of ik even wilde persen. Ik zette aan en voordat ze de zin "niet zo h...aaard" had uitgesproken had ze m tegen haar kleren en in haar handen. Mijn man: goed gemikt! Hahaha dat ding vloog Lieke deed het daarna super maar alleen het drinken niet. Tongriempje zat vast, losgeknipt en daarna 5x een ander advies gehad en toen geroepen, ik ga naar huis! Had m'n koffer al gepakt. Beste besluit ooit. Dacht het ziekenhuis anders over, ik heb nog gezegd "ik laat m'n kind niet verhongeren hoor, dan kom ik wel terug".Verbaasde gezichten "doeiiii" Thuis in alle rust en met een geweldige kraamhulp is het gelukt. Bv slokje, kolven, flesje kv. Vanaf 10 weken dronk ze alleen nog Bv rechtstreeks uit de borst. Zonder die kraamhulp nooit gelukt. Ik had ook meteen vertrouwen in Lieke. Zo mooi! Oh als ik me down voel lees ik een paar pagina's hier!
Tijdens mijn zwangerschap heb ik dit topic met schaterlachen en thee-sproeien gelezen, nu mag ik ook eindelijk iets toevoegen.. Bij heftige ontsluitingsweeën moest ik flink overgeven. Omdat ik al uren niks gegeten had, was dit vooral gal, totdat er bij de vierde keer ook iets anders in het bakje viel. Reactie van manlief: "wanneer heb jij paddo's gegeten?" (pizza funghi de vorige dag ) Ik bleef vrij netjes, zelfs schelden kon ik niet. Op het hoogtepunt van een wee riep ik dan ook "K!" in plaats van de laatste twee letters ook nog toe te voegen...
Het is al een tijdje terug maar ik wilde eerst alle verhalen lezen tot ik zelf iets ging schrijven. OMG wat een verhalen heb echt met tranen in mijn ogen zitten lezen geweldig!! Wat hebben we gelachen tijden de bevalling heb nu nog contact met de zuster die ons begeleid heeft hebben er meer een prive relatie van gemaakt wat een onwijs tof mens!! De hele bevalling was 1 grote melige boel dus dit wordt best een verhaal Moest me de avond voor dat ik ingeleid ging worden melden voor een CTG echo en als het nodig was een ballonkatheter plaatsen. Tijdens de CTG hebben we zitten pesten en ik kreeg en melige bui nou lachen gieren brullen... komt er een zuster binnen dat ik niet zo hard moet lachen omdat de CTG alle kant uit sloeg nog harde lachen waar op ze zij dat ze niet veel mensen tegen komt die zo rustig zijn de dag voor ze worden ingeleid. Alles was verder goed dus naar de zaal en ga maar lekker slapen.... natuurlijk s'nachts niet kunnen slapen en nog veel meer met die zuster zitten ouwehoeren. Lag met met 1 vrouw op de hele afdeling..... Kreeg de instuties dat ik om 7 uur weer aan de CTG moest en dat ze van daar uit zouden op wekken. Wij om 7 uur wachten tot we werden opgehaald om naar de verloskamer, bleek achter af dat we er zelf heen moesten lopen en werden opgehaald weer met die zelfde zuster lachen. Helaas was haar dienst om 8 uur voorbij en kwam er een andere binnen die ons verder zou helpen waar op ik gelijk vroeg of ze net zo gezellig was als die andere kijkt mijn man me met een verbaasde blik aan van dat kun je niet zeggen. Achter af vertelde hij dat hij wel door de grond kon zakken. Zegt ze ja ik was voor jouw al gewaarschuwd met een dikke knip oog, leuk zeg nog geen 12 uur binnen en nu al een reputatie opgebouwd oeps Aan de opwekkers werd het snel lachen snel minder maar toen ik een ruggenprik had gehad en zelf een uurtje kon slapen was ik weer helemaal blij. Toen kreeg ik het goed nieuws dat als het niet snel zou gaan ik weer mijn gezellige zuster terug kreeg, ik mijn man aan het vertellen over de avond er voor dat het zo lachen was geweest en het nog een keer weer beleven en hij me maar steeds aan kijken met een blik van je bent niet was ik nog harder lachen. Ze had me s'nachts wat warme choko gebracht zodat ik misschien wat kon slapen maar dat moest wel ons geheim blijven. Nu raden jullie het vast al, was ik dat net aan het vertellen komt ze binnen gelopen da was ons geheim. Tijdens het persen was ik in een opperst staat van concentratie (was helemaal kapot) dus al de wee stopte haalde ik blijkbaar heel opervakkig tot niet meer adem waarop mijn man steeds zei ademen na een paar keer zei ik als ik dood ga laat ik je het weten nu je kop houden! Verder ben ik heel lief geweest voor hem. Het wilde niet vorderen dus werd de vacuüm gepakt waarop ik met een heel bang stemmetje vroeg gaat er nu geknipt worden in mijn onderkantje? Zei de zuster nu niet meer zo dapper, heeft me wel heel erg gerust gestel dat het allemaal goed ging komen. Toen was hij er en ik, ik kon alleen maar huilen het was zon mooi en ontroerd was ik het was echt een mooi moment de mooiste die ik tot nu tin mijn leven heb mogen meemaken. Tijdens het hechten heb ik heel flauw gevraagd of ze er een mooi borduur werkje van aan het maken was duurde 1.5 uur voor ze klaar was. Ik steeds auw dat is gevoelig zet mijn lieve zuster je heb net een kind er uit gedrukt en nu ga je klein zerig doen over een hechtingen. Wij lachen wat ook best zeer doet kom ej ook pas na de tijd achter. De volgende dag een heel lief kaart van haar gekregen omdat ze toen vakantie had. Heeft ze heel slecht via de VK mijn nummer gekregen om te bellen hoe het ging met de kleine. Is hier zelf nog op kraambezoek geweest en is nu een goede vriendin van ons. Zo grappig hoe het kan lopen. Het was een heftige bevalling maar wat kijk ik er met veel vreugde op terug!!
Ja zo herkenbaar! Ik zat ook alleen maar te zeggen, deze wee gaat nooit meer weg... Opbeurend was het zeker niet maar positief zijn op dat moment kon ik ook niet meer
Haha die verhalen, lig in een deuk! Tijdens mijn bevalling heb ik volgens mijn vriend en zijn moeder zo boos gekeken ellen keer als er een wee kwam... Ze lachen er nogsteeds om (inmiddels 4 weken geleden). Tijdens de weeën heb ik alleen m'n schoonmoeder ondergekotst Hahaha en toen ik moest persen toen zei ik van oo dat doet geen eens zo'n pijn... tot dat het hoofdje kwam. En de kleine heeft de weegschaal ondergeplast toen ze hem gingen wegen hahaha
Ik heb bij de vk een memorabel moment achtergelaten wat ze nooit zal vergeten. Mijn laatste bevalling moest in t zkhs en moest ook zeker op tijd bellen, wat niet makkelijk is als je geen weeen hebt. Maar goed, in t zkhs aangekomen liep alles soepel, ik geen weeen en de ontsluiting zat binnen notime op 10 cm. Dus de vk brak op een zwakke soort weemoment mijn vliezen. Ik zei na een paar tellen dat ik wat voelde, dus de vk keek en haar ogen rolde er bijna uit. Vroeg ze of ik niets voelde... ik dus, nee wat druk maar verder niks. Ze begon te lachen en riep tegen de kraamhulp dat ze alles moest laten vallen en de handschoenen aan moest trekken. Wat bleek.. het hoofdje stond al. Zegt de vk ineens kei hard NIET TE SNEL PERSEN HET GAAT ANDERS TE SNEL. ik zeg heel droog, maar ik doe niks . En hop daar kwam ons meisje ter wereld. de vk-kraamhulp-manlief en ik kwamen niet meer bij van t lachen. Zegt de vk... dit heb ik nog nooit meegemaakt. Dit kan toch niet hahaha. Binnen een kwartier na de bevalling was ik alweer gedouched en was het alsof er niks was gebeurd (bv ging ook meteen als een tierelier). Ik moet wel zeggen dat ik al 3 bevalling geen voorweeen-weeen-persweeen heb gehad. Maar de laatste schijnt indruk gemaakt te hebben haha
Haha teigetje, nu zijn wij allemaal jaloers . Al lijkt het mij ook wel heel gek. Mijn gênantste herinnering van de bevalling; ik liet een scheet in het gezicht van de de verloskundige en de verpleegkundige toen ze mijn ontsluiting aan het meten waren.. Ik schaamde mij kapot! Ik bood snel mijn excuses aan maar ze zeiden dat het niet erg was en dat het betekende dat de ruggenprik goed werkte haha.
Jemig geen weeën voelen Bij de bevalling van 3 weken geleden, kon ik op een gegeven moment de gynaecoloog wel klappen geven. Ik gaf aan dat het niet lang meer zou duren, want ik had persdrang. Zegt hij 'Oh maar je kronkelt nog niet' 😠 'nee *piep* dat zul je ook niet zien.' Uiteindelijk had ik natuurlijk gelijk en op gegeven moment stond het hoofdje van de 1e. Blijkbaar was ik aan het vloeken oid want gynaecoloog vroeg wat ik voelde. Knarsetandend antwoorde ik met Pijn! Binnen 10 minuten was nr 2 er en die schoot eruit (stuit), de gynaecoloog kon haar nog net opvangen 😂
DIT DUS! Dit is de eerste keer dat ik van nog iemand hoor dat ze geen weeen voelt. Dit heb ik ook!!!! Beide keren zonder een centje pijn van 0 naar 10 cm ontsluiting gegaan... Echt heel apart. Ben dan ook wel een beetje bang dat deze zomaar onderweg naar de supermarkt geboren gaat worden... Bij de eerste was ik 'gelukkig' eerder dan 37 weken. Ik werd wakker met gebroken vliezen. Mijn vriend belde de vk en toen ze kwam had ik volledige ontsluiting. Toch naar het zh, want ik had nog geen persdrang. Vk vriend geinstrueerd over wat te doen als de baby onderweg zou komen. Maar heb het zh nog gehaald. Bij de tweede was ik overtijd en zou ik gestript worden. Maar het was heel druk met bevallingen op dat moment. Ik zei dat het niet per se hoefde, ik liep nog niet op mijn laatste benen zei ik... Ze ging toch even kijken. Ehm, voel je echt niks? 8 cm ontsluiting heb je. Wij naar huis, zoon uit logeren, vuurtje aan en hapje eten op ons gemak en daarna kwamen ze. Vliezen gebroken en binnen een half uurtje was hij er
Maar even serieus hè... Hoe weet je dan dat de bevalling begonnen is als je vliezen nog niet gebroken zijn?!!
Als je geen weeen hebt en je vliezen niet breken. Dan weet je dat dus niet Ik had vorige week 3 cm ontsluiting (1e kindje, 37,5 week toen) en ben tussentijds niet gecontroleerd. Word overmorgen ingeleid ivm bekkeninstabiliteit... Dus de genante verhalen komen nog Maar wel een leuke: mijn zus belde me (jaar geleden bevallen, zware bevalling, ontsluiting kwam niet op gang) en die grapte aan de telefoon. Je hebt me nu al ingehaald, ik kwam niet verder dan 2 cm