nou hier ben ik het mee eens, begon over nieuwe schulden waar jij je eigenlijk al niet mee te bemoeien heb mijn mening hoor , en vervolgens wordt het steeds erger zijn de ouders gestoord en de kinderen worden mishandeld sorry hoor maar denk je nu werkelijk dat je nog zo anoniem bent zo ja, dan is er van dit verhaaltje weinig waar lijkt me zo
Als er bij mij in de familie of schoonfamilie kinderen zo mishandeld zouden worden hoe jij omschrijft, dus zulke erge blauwe plekken, dan had ik de kinderen eigenhandig weggehaald en de ouders een paar goede klappen op hun smoel gegeven Over mijn lijk dat ik nichtjes/neefjes, al is het niet mijn eigen bloed zo geslagen laat worden door hun ouders.
En nog zn opmerking waar ik niets mee kan. Denk je werkelijk dat ik me erme wil bemoeien? Wij komen nu nog zn 1 x per maand over de vloer. Het word ons mede gedeeld en vragen nergens om. Vandaar dus mijn vraag wat kunnen ze het beste doen. En ja de ouders zijn psychisch absoluut niet stabiel dat helpt ook niet aan de hele situatie. Over het stukje anoniem daar maak ik me geen zorgen om aangezien we ruim uit elkaar wonen en in onze eigen woonplaats niemand hier maar iets vanaf weet. En bedankt dat je denkt dat ik hierover zou liegen, dat maakt de situatie een stuk fijner.
Ik weet het en je heb ook gelijk Ik heb ooit 1x een knaap van een blauwe plek op de rug van de middelste gezien. Verder zien we de kinderen nooit zonder kleding dus kan ik niet zien. Maar lijkt me toch dat ze er moeten zitten aan de manier van aanpak te zien.
Wen hier maar aan. Als je zoiets als dit meldt zullen de ouders als eerste roepen dat je liegt. Vervolgens wordt zo'n melding ontzettend goed uitgezocht, wat je ook het gevoel kan geven dat je liegt.
Lastige situatie. Het eerste punt: de schulden. Dat is op zich makkelijke, namelijk; jij hebt daar niets mee te maken. Om het even bot te zeggen: het gaat je geen hol aan wat zij met hun financiën doen, dus bemoei je daar niet mee. Het tweede punt: de kinderen en de verdenking van mishandeling. Daar zou ik zeker iets mee doen. Jij denkt dat je de enige bent die er vanaf weet, misschien is dat waar, misschien niet. Maar hoe dan ook is er nog niets gebeurd en ik ben van mening dat er wel iets moet gebeuren. Ik zou met je man overleggen wat hij er nou van vindt en misschien kunnen jullie contact opnemen met jeugdzorg voor informatie? Hoe kunnen we een melding maken? Wat gebeurd er met de melding? Wat gebeurd er met ons? Wat kunnen wij doen? etc. Jij zegt: ze luisteren toch niet naar/ -ontkennen jeugdzorg. Nogmaals dat is niet jou pakkie-an , dat is de zaak van jeugdzorg en de familie. Succes en sterkte!
ik begrijp dat voor jou makkelijker is er melding van te maken dan je man, dus eigenlijk moet je man overtuigen. want deze gezin die jij beschrijft, is onstabiel, in hun finacieen, omgang met elkaar. en vooral voor de kinderen. daar moet snel stappen voor gemaakt worden. het is een wonder dat ze de schuldsanering door heen zijn gekomen. lijkt wel. jeetje
Afgelopen schooljaar had ik het idee dat het bij een mede moeder niet zo heel lekker liep met haar kinderen en dat ze haar kinderen steeds harder begon te straffen (de manieren van straffen vertelde ze zelf aan mij) Ik ben met deze zorgen naar de juf geweest en toen ging het balletje snel rollen want als de juf haar zorgen uit (na aanleiding van een huisbezoek die ze hier ieder jaar afleggen) en naast de juf nog twee buitenstaanders (en ik bleek nr 2 te zijn) is school verplicht dit te melden een jeugdzorg. De ouders hebben nu hulp en het gaat stukken beter met ze. Als jij je zo ernstig zorgen maakt om je neefjes/nichtje dan is het misschien handig deze zorgen ergens te uiten. Misschien bij je eigen huisarts of de huisarts van je neefjes/nichtje, bij de wijkagent (misschien ben je niet de enigste die daar haar zorgen uit) of op de school van de kinderen (al zullen ze nu waarschijnlijk vakantie hebben) Aan hun financiën kun je weinig doen zolang ze zelf het licht niet zien (zie dit helaas in mijn omgeving ook)
Dank je voor je reactie. Het eerste punt hebben en willen we ook niets mee te maken hebben. Ze doen dat elke keer. Melden wat er aan de hand is op financieel gebied, tieren dat het aan de maatschappij en de overheid ligt en dan kijken ze ons aan net of wij alwetend zijn en dit weer op moeten lossen. Je zou zeggen na het 3 jarige traject weet je zelf hoe zaken moeten. Net al op de site van het amk gelezen. Vanavond maar weer eens met mn man erover praten en het hem laten lezen. Ik ben echt van mening dat het nodig is maar dat maakt het niet makkelijker het is toch je familie en niet een vreemde waar je geen gevoel bij heb.
Fijn om te horen dat het in dat gezin nu beter gaat dat geeft hoop. Man is pas bij de ha geweest en heeft ook hier over gepraat er staat nog en dubbele afspraak gepland zodat hij er nog uitgebreider over kan praten en ze advies kan geven.