Nee net als wat de anderen ook al gezegd hebben zou ik ons kindje wel met z'n papa op visite laten gaan, maar niet daar laten logeren
Is dat logisch? Je 'gunt' oma de liefde van haar kleinkind, en daarmee je kind de liefde van zijn oma niet omdat ze jou heeft beledigd? Met andere woorden: ze moeten beide boeten door ze onderling contact te verbieden? Is dat echt zo logisch, om het leven van je kind op die manier te beïnvloeden omdat jij je persoonlijk beledigd hebt gevoeld? Ik begrijp de connectie met het kind en zijn oma totaal niet, dus nee, logisch vind ik het zeker niet. Ik zou het overigens wel logisch vinden als oma het kind had beledigd, gedreigd, tegen geschreeuwd, mishandeld of wat dan ook.
Nou ja, als beide ouders geen contact meer hebben met opa/oma/oom/tante kan ik me wel voorstellen dat het kind ook geen contact meer heeft. 't Lijkt me niet handig om je kind alleen achter te laten bij mensen waar je zelf ruzie mee hebt. Lijkt me voor het kind ook niet bepaald een prettige / veilige sfeer. Maar als het gaat om één ouder wel, andere ouder niet, zou ik het kind niet weg laten blijven. Al zou ik er ook dan niet voor kiezen het kind alleen te laten bij die mensen. Dus alleen samen met de partner die wel normaal contact heeft. Wij laten ons kind alleen 'achter' bij mensen waar we vertrouwen in hebben.
Mijn eerste reactie wil ik ook wel nuanceren met dit. Ik heb bijv. niet zo'n denderende band met mijn vriends ouders maar dochter gaat er wel met vriend naar toe. Ik vind het belangrijk dat ze een band met haar grootouders heeft. Ze passen nu zelfs af en toe op. Voor mij een hele stap, maar voor haar is het belangrijk. Mijn vriend vertrouwt het en ik vertrouw erop dat ze het beste met haar voor hebben. Op bezoek gaan voor een uurtje vind ik anders dan logeren. Je moet doen waar je je prettig bij voelt.
Ik snap Amdaa's punt, maar in de praktijk komen er toch vaak al onderhuidse sneren, een afwerende blik van opa/oma/tante als de ouder (met wie ruzie is) wordt benoemd, geen respect hebben voor de regels van ouders en dus ook inconsistente regels etc. voor, als er zulke erge ruzies zijn dat grootouders niet omgaan met een of beide ouders. Of de simpele opmerking "ja, dat mag niet van mama hè, maar opa en oma zijn wèl lief, van ons mag je dat snoepje wel". Als er al zulke spanningen zijn, is dat echt too much. Dat vind ik ook niet goed voor het kind, want reken maar dat die de ruzie dan ook of nog meer meekrijgen. Ideaal is het (binnen de narigheid van zulke ruzies) als beide partijen nog steeds enkel aan het bestwil denken van de kleine. Ik denk echter dat dat in de praktijk bij zulke erge ruzie dat contact geweigerd wordt, onhaalbaar is. Dus zomaar stellen dat een kind zo jong beter af is om gezellig met iedereen te zijn omdat het nou eenmaal familie is, terwijl er zulke spanningen zijn, vind ik nogal wat. Ik heb het overigens nooit meegemaakt, maar als mijn moeder zulke spanningen had gehad met iemand, had ik dit in openheid willen weten van haar, maar had degene pas willen opzoeken als ik oud en mentaal sterk genoeg was. Niet eerder.
Nou, ik heb het zelf wel meegemaakt als kind, en ik zou het mijn moeder nooit vergeven als ze mij weggehouden had bij mijn oma. Gelukkig deed ze dat niet, en beide vrouwen waren volwassen genoeg om hun ruzie niet via mij uit te vechten. Ik merkte er pas iets van als ze allebei in 1 kamer aanwezig waren. Dat was idd niet leuk, maar nog erger zou het zijn om mij naar 1 kant te trekken. Mijn oma was waarschijnlijk geen leuke schoonmoeder, maar ze was wel een geweldige oma. Overigens werd ik meer verwend door mijn andere oma, waar mijn ouders prima band nee hadden. Daar mocht ik veel meer dingen dan thuis. Vind ik ook niet echt heel raar voor een oma en opa. Mijn kinderen mogen bij mijn moeder ook meer snoepen, tv kijken, langer opblijven enz dan thuis. In een goede relatie worden dat soort verwennerijen meestal gewoon door de vingers gezien. Bij slechte verhoudingen wordt het juist op de spits gedreven. .
Echt logisch is het niet als je t bekijkt zoals jij het doet. Maar dat is moeilijk als je zo enorm bent beschadigd door uitspraken. Dan gun je iemand, die zo tegen je gedaan heeft, je eigen vlees en bloed liever niet. Dan vindt je eigenlijk dat ze hier geen recht meer op heeft. (Doordat je als volwassene zo over de schreef gaat door onwaarheden over je schoondochter te zeggen.) Het gaat dan tegen mijn gevoel in. Ook al zegt mijn verstand dat t niet logisch is. Natuurlijk heeft oma mijn kinderen niks aan gedaan, maar mijn kinderen zijn onlosmakelijk aan mij verbonden waardoor het heel moeilijk is om dit los van elkaar te zien. Gelukkig is het niet zover gekomen en hebben we t uitgepraat. Het verstand heeft het dus wel gewonnen van het gevoel.
Als je zoontje er even zou gaan spelen dan zou ik er over nadenken en waarschijnlijk ja zeggen maar logeren echt niet. Er zijn grenzen.
Ik ben het met eliza eens dat het er maar net aan ligt hoe of wat. Hier is door een lid van de schoonfamilie gezegd dat ik maar geen kinderen had moeten krijgen, dat dat gewoon zielig voor de betreffende kinderen is. Dit is overigens maar een topje van de ijsberg. Geen haar op mn hoofd die juist mijn kinderen daarheen brengt.
Je slaat de spijker op z'n kop denk ik met je post. 😑 Om dit te kunnen, moeten de volwassenen die hierin partij zijn in staat kunnen zijn om ook daadwerkelijk volwassen te zijn en hun eigen ego en gevoel opzij te kunnen zetten. Helaas zijn er veel mensen die dit niet kunnen en dan zijn dus idd de onschuldige kinderen meestal het slachtoffer. Kortom ik zou het wel proberen....het geluk van mijn kinderen bovenop stellen en boven mijn gekrenkte, wellicht wraakzuchtige gevoelens gaan staan. 😅 Het is natuurlijk ook het beste voorbeeld wat je je kinderen kan geven, zeker voor later. Maar wat Tupp zegt ik moet wel het vertrouwen in die mensen hebben dat ze in alle opzichten goed voor mijn kind zullen zorgen!
Niet logeren. Ik heb eenzelfde situatie. De nieuwe vriendin van mijn stiefvader vindt mij niet aardig en heeft mijn stiefvader zover gekregen dat hij het contact heeft verbroken. Echter zou hij wel de kinderen willen zien. Maar dat gaat bij mij niet gebeuren. Wil je ons niet dan mijn kinderen al helemaal niet...
als je vriend het vertrouwd om jullie kindje te laten gaan zou ik het gewoon doen. eventueel je kindje zelf vragen of die het leuk lijkt om bij tante te logeren. net als eerdere reacties vind ik niet dat je je kind moet betrekken in ruzies en onenigheid binnen de familie. je kindje kan er niks aan doen toch? ik vind zelf mijn sz nou ook niet de leukste persoon op de wereld maar ik ga dl er daarom niet bij weg houden. dat is mijn probleem niet die van dl..
Niet logeren, ik zou eventueel overdag toestaan maar snachts zou het me helemaal niet lekker zitten. wat amdaa eerder schreef ben ik het wel mee eens maar ik zou wel grenzen stellen.
Mijn moeder en tante hebben ook geen contact meer. Toen zij destijds ruzie kregen heeft dat vreselijk geknald. Maar ik weet dat mijn nichtje toen jarig was en ze vroeg of ik bij haar wou komen slapen.. Gelukkig mocht ik dat toen van mijn moeder. Ze heeft het nooit tegengehouden. Maar ze wist ook wel dat haar zus verantwoordelijk genoeg zou zijn om er nooit iets over te zeggen tegen mij. Mijn tante heeft mij ook altijd met respect behandeld en ik voelde me gewoon heel welkom. Later toen ik ouder werd ben ik zelf ooit het gesprek aangegaan met mijn tante en vanaf toen heb ik ook met haar(niet met mijn nichtje) het contact verbroken. Omdat ik er niet achter kan staan en vind dat ze mijn moeder en haar zussen enorm veel verdriet doet. Maar mijn moeder heeft me die keus zefl laten maken.. In jouw geval ken ik je schoonzus dus niet.. Als zij verder volwassen genoeg is om zich normaal naar jouw kinderen toe op te stellen.. Tja.. Nu is die van jouw erg jong natuurlijk dus heeft er niet veel aan. Ik wou destijds zefl graag daar slapen.
Bedankt voor alle reacties en natuurlijk is een band belangrijk. Het is gewoon de situatie mijn sz heeft me wel zo gekrenkt dat als ze ooit kinderen zou krijgen het nooit naar mij toe zou gaan want dan zou ze het misschien niet meer terug krijgen dit was toen ik de ene miskraam na de andere kreeg en we het stukje kinderen aan het afsluiten waren. Ik heb aan ons zoontje gevraagd of hij wil slapen bij tante.... en dan zegt hij nee eigen bed slapen. Ik ben ook voor een band opbouwen zeker wel maar waarom dan 1x in het halfjaar een keer zien en dan gelijk logeren verder vraagt ze nooit hoe het is aan haar broer en dit zijn dan maar kleine dingen. Ik weet dat er in de 14jaar dat mijn vriend en ik nu samen zijn een hoop is gebeurt en dit is natuurlijk van beide kanten ik ben hier ook niet om me schoon te praten. Ik zie wel dat de meeste het eens zijn met niet logeren maar wel spelen en hier kan ik ook heel goed mee leven
Dacht ik ook meteen! Als je vriend een keer bij zijn zus op visite wil, dan kan jullie zoon toch mee? Waarom zou jij daar bij willen zijn? Is zij wel welkom bij jullie thuis? Komt ze ook wel eens? Een verrassing voor haar aanstaande, is dat er een peuter komt logeren? Ik kan wel wat leukers verzinnen.... Trouwfeest bedoel je? Ik zou wel gaan. Etiquette. Ik heb ook de partners van een vriend en een vriendin uitgenodigd, toen we gingen trouwen. Ik kon hun bloed wel drinken! Nu is de vriend van de vriendin niet op komen dagen. Was echt heel onbeschoft. En sneu voor die vriendin. Ik zou daar niet mee akkoord gaan. mijn eerste idee dat ik het ook heel onprettig zou vinden als mijn zoon ging logeren. Ik zou het zelf ook hebben! Helemaal mee eens! Je hebt ook al een streepje voor, omdat jij aangeeft te willen praten en zij niet.
Ligt aan de situatie... Als je de kinderen gewoon kan afzetten op een volwassen manier, en er niet slecht word gesproken in het bijzijn van je Kids en man dan zou ik het wel doen. Kinderen hoeven niet de dupe te zijn. Helaas zie ik mijn neefjes ook niet meer omdat ik voor sz niet meer welkom ben, terwijl ze niet eens ruzie heeft met mij maargoed. Dus zolang het goed gaat als de kinderen elkaar kunnen zien, zou ik zeker weten het contact voor de kinderen doen.
Is zij wel welkom bij jullie thuis? Komt ze ook wel eens?taande jarig is en ze dat als een verrassing wilt doen. Ze zijn hier gewoon welkom maar in de 12jaar dat we samenwonen is ze hier weinig geweest na de geboorte van onze zoon is ze in het ziekenhuis geweest en verder op zijn verjaardag meer niet beide geplaatst door minimuis Ik weet nog niet of ik naar het feest ga Trouwfeest bedoel je? Ik zou wel gaan. Etiquette. Ze heeft tegen mijn vriend gezegd ik nodig minimuis uit maar alleen voor jou dus met andere woorden ik ben niet echt welkom maar ze tolereert het dat ik er ben voor mijn vriend en waarschijnlijk de rest van de fam die dan vragen gaat stellen