Ik heb eens met 900 man op 1 functie gesolliciteerd. Groepsopdrachten, presentaties, assessments, iq-testen, filmpjes, enz. Ik zat bij de laatste drie, dus ik ben het niet geworden. Dat heeft niets met geluk te maken, maar met zorgen dat de beste bent voor de baan. Met de feedback die ik heb gevraagd ben ik op wat dingen gaan letten en mijn volgende baan was raak. Solliciteren moet je leren!
Ja denk het wel, we zoeken echt veel mensen voor uitbreiding van de afdeling op werk, en we moeten gewoon bijna iedereen aannemen omdat we zo weinig cv's binnen krijgen. En we nemen echt wel mensen aan die eigenlijk alleen een leuke babbel hebben, lang niet iedereen heeft relevante werkervaring, al moet het vak je wel liggen natuurlijk
Ik heb nog nooit langer dan 3 weken thuisgezeten. 1x 10 maanden maar dat was inclusief zwangerschapsverlof, bedrijf moest de deuren sluiten en een moeilijke start gehad bij ons zoontje. Was beter dat de 1 van de ouders 24/7 bij hem waren om hem in de gaten te houden. Toen ik werk ging zoeken had ik binnen 3 weken werk. Parttime en dat is in mijn werk zeldzaam, zeker in België! Na een halfjaar werd ik ontslagen en 3 weken later had ik weer werk en weer parttime! Ik solliciteerde veel en ging naar uitzendbureaus. Op maandag bijvoorbeeld de uitzendbureaus in stad A, dinsdag in stad B, donderdag belde ik naar uitzendbureaus in stad A, vrijdag belde ik naar de uitzendbureaus in stad B. + ik hield ook hun websites bij met vacatures en solliciteerde erop. En op maandag ging ik weer langs bij de uitzendbureaus,... Ze moeten ook weten dat je echt wil werken, dan pas gaan zij ook moeite voor u doen
Ik vind dan dat je niet kan zeggen dat je soms geen werk kan vinden, maar dat je niet bereid bent jezelf aantrekkelijk te maken voor een werkgever...
Ik weet het niet. Als ik naar de cijfers kijk van het CBS dan waren er in 2006 (goeie tijd, om zo maar te zeggen) ongeveer 320.000 werklozen. Vorig jaar was dat 600.000. Als je die cijfers vergelijkt, dan zou je zeggen dat het merendeel al werkloos was. Maar goed, de cijfers zijn niet op de detail.
Ik stem ja. Ik begrijp dat het niet makkelijk is om een passende baan te vinden, zeker niet als je wat ouder bent. Maar je moet als werkzoekende ook genoegen nemen met minder salaris, minder/meer uren dan je eigenlijk wil, of een andere branche dan je voor ogen had. Als je al deze dingen naast je neerlegt dan zou je er toch in moeten slagen een baan te vinden lijkt mij. Een rijbewijs of omscholing kan helpen, je moet daar dan ook wel voor openstaan. En je moet jezelf goed kunnen presenteren.
Ik heb ja gestemd omdat ik zelf heb ervaren dat ik al snel weer aan het werk kon gaan toen ik hoorde dat het bedrijf waar ik werkzaam was ging sluiten. Ik moet er wel bij zeggen dat ik nog jong ben en toevallig al werk vanaf mijn 19e in deze sector waar ik erg veel geluk mee heb gehad.
Ik denk dat je als je écht wil werken, je wel wat kan vinden. MAAR: daarvoor moet je dan wel veel op willen geven. Dingen, die de meeste mensen niet willen. Soms omdat ze zichzelf ergens te goed voor vinden, maar soms ook omdat het niet realistisch is... Bijvoorbeeld: - Flinke consessies doen in inkomen. Vooral mensen, die jaren wél gewerkt hebben, hebben bepaalde verwachtingen van hun loon. Ze stellen een minimum maandbedrag en kijken überhaupt niet naar banen, die minder verdienen. - Ver moeten reizen of zelfs moeten verhuizen. Ik geef eerlijk toe, dat ik dat ook niet zie zitten. Zo raar vind ik het niet dat mensen dat niet doen. Maar als je écht wil werken, dan doe je dat dus wél. Nou ja, als je dan niet een partner hebt, die vanwege zijn/haar werk niet kan verhuizen. - Onder je niveau werken. Dit is een lastige, want vaak nemen ze je niet aan als je te hoog gekwalificeerd bent. Maar dit werkt twee kanten op. Er zijn ook genoeg mensen mét diploma, die zich te goed voelen voor bepaalde banen. Aan de lopende band, stratenveger, afvalverwerking, wc's poetsen, etc, noem het maar op. - Een carrièreswitch maken. Iets totaal anders gaan doen. Misschien zelfs iets waar je interesses totaal niet liggen. Of op banen solliciteren, die je echt niks lijken. Er zijn nog wel meer drastische maatregelen te noemen. Ik denk dat het dus wel kán. Maar of je er beter van wordt? Nee, ik denk het niet. Ik denk ook niet dat je zo ver moet gaan om toch maar aan het werk te komen. Ik ben wel een voorstander van vrijwilligerswerk, misschien wel een soort van bonus als je vijwilligerswerk doet. Vrijwilligers zijn erg belangrijk en hard nodig. Maar goed, dat is een ander onderwerp.
Ik lees dat omscholing en cursussen veel genoemd worden en voor een groot deel ben ik het hier absoluut mee eens. Echter is het zoals genoemd wel een fikse investering en niet iedereen kan dit zich veroorloven, hetzelfde geldt voor het behalen van een rijbewijs.
Idem. 8 jaar geleden afgestudeerd en stufi was afgelopen en ik zat dus enorm omhoog. Kon niets vinden in mijn branche. Echt alle uitzendbureaus afgelopen en uiteindelijk gezegd dat ik per direct huisjes wilde schoonmaken of vis schoonmaken maar ze zeiden dat ik kansloos was op die vacatures... Uiteindelijk toch snel iets gevonden. Niet mijn branche maar wel hoog geschoold werk.
Ja gevonden, dank je. Zijn er best een hoop die wel kunnen werken maar niet recent naar werk hebben gezocht
Heb niet echt een duidelijk antwoor dhier op. Zie in mn omgeving mensen die binenn no-time 3 baantjes hebben, maar ook mensen die zich duf solliciteren en niets vinden. Zelf 22 jaar, alleen vwo-diploma. Studeer nog en straks dus een kleine. Zie dan maar eens een bijbaan te vinden. Doordeweeks zeer wisselend rooster, weekenden en avonden zijn wel vaste momenten. maar ja. 22, dus voor mijn uuirloon hebben ze er 2 van 16 die hetzelfde werk kunnen doen. Mijn zusje van 20 had al moeite om de zorg in te kunenn, terwijl ze daar een opleiding voor doet. En dan blijft vaak alleen de horeca over of callcenters, waar vaak het personeel elk half jaar veranderd.
Erg herkenbare situatie! Daar liep ik ook tegenaan. Heb in mijn school/studiejaren ook enkel in de zomervakanties wat gewerkt omdat ik mij op mijn studie wilde focussen om goede resultaten te halen, en toen ik graag ook naast mijn studie een bijbaan wilde (ivm samenwonen), werd dat erg moeilijk gemaakt door de huidige regelgeving in het onderwijs (twee of meer werkgroepen missen betekend geen tentamen en dus meteen een her.), hierdoor dus absoluut niet flexibel inzetbaar en dus ook niet aantrekkelijk om aan te nemen.
Maar als er geen geld is om cursussen te volgen of eventueel een rijbewijs te kunnen halen hoe moet je dan jezelf beter presenteren naar een nieuwe baan? Dat is dan toch gewoon onmogelijk?
Voor lief nemen dat je tijdelijk misschien 2 uur enkele reis onderweg bent met het openbaar vervoer om geld te verdienen voor je rijbewijs. Ik moet wel zeggen dat ik vind dat ouders hun kinderen op dit soort zaken moeten wijzen, zodat ze niet 'opeens' geen werk kunnen vinden, terwijl ze al jaren geleden hun rijbewijs hadden kunnen halen.
Ik ben het er mee eens dat sommige wat flexibeler zullen moeten zijn maar ben ook van mening dat jullie het nu allemaal wel heel makkelijk doen laten overkomen dan het allemaal in werkelijkheid is.
Ja dit dus, ook in het Noorden. Ik ken ook niemand in mijn omgeving die op dit moment werkeloos is.. Zelfs mijn vader (59 jaar) had toen hij werkeloos werd keuze tussen 3 verschillende banen Maar ik geloof best dat het op andere plekken in dit land misschien wat moeilijker is..