Ik heb ook nergens gezegd dat alle werkzoekende graag een baan willen hebben, er zijn er genoeg die zoals jij beschrijft liever in de kroeg willen zitten maar ben van mening dat de meeste wel degelijk een baan willen hebben maar deze gewoon niet krijgen door de moeilijke bedrijven van tegenwoordig.
I know maar die hoor je dan t hardst schreeuwen dat er toch geen werk te vinden is. Terwijl als je echt heel graag wilt er wel mogelijkheden zijn Ik had bij mn huidige baan gesolliciteerd in mn zw-verlof maar moest per direct beschikbaar zijn dus kon niet. Eind van mn verlof stond functie weer open, opnieuw gesolliciteerd, weer achteraan gebeld.. Niet dat ik mezelf de hemel in wil prijzen maar uit mijn ervaring als paar keer werkloos geweest te zijn, ben ik t wel eens met de stelling. Dat bedoel ik verder helemaal niet kwetsend naar anderen toe.
Heb niet alles gelezen wat er hier geschreven is (beetje veel) maar altijd wat te vinden, tja. Te vinden wel, maar er ook nog aangenomen worden is een tweede. Ik ben nu meer dan een jaar werkloos (verlof + ziekte na bevalling erbij) en ben op zoek. Kom officieel uit de zorg, maar zelfs hierin is moeilijk werk te vinden vanwege alle bezuinigingen. Dus nu op zoek naar wat dan ook. Maar krijg vooral veel afwijzingen, omdat ik (logisch) niet aansluit op het gevraagde profiel. Pas geleden had ik wel een uitnodiging voor een gesprek, voor schoonmaakwerk, en dat was op een dag dat ik geen oppas kon hebben, ging qua tijd gewoon niet. Dus voorgesteld dat ik 3 andere dagen wel kon en ze zouden me nog terugbellen. Een dag gewacht, niks gehoord. Toen zelf gebeld omdat we een weekend weg gingen, krijg ik te horen dat als ik die ene dag niet kon, het dan helemaal niet doorging. Tja, ik kan kwalijk een kleintje van (toen) 4 maanden meenemen of alleen achter laten... Dus dan maar verder gezocht. Ook pasgeleden wel een 'speeddate sollicitatie' gehad, en daar had ik wel de capaciteiten, maar ik was niet flexibel genoeg en ik had niet de beschikking over een auto. Het begrip flexibel was daar wel heel erg flexibel, namelijk wel een rooster hebben maar 5 minuten voor tijd bijvoorbeeld gezegd worden dat je 2 uur later kan beginnen maar dan ook 4 uur later klaar bent. Zie het maar te regelen met je oppas. Niet te doen dus, was wel een bijzondere baan, en ergens ook logisch die flexibiliteit maar gewoon niet te doen voor mij. (Uitvaartcentrum medewerker) Nu nog een aantal sollicitaties open staan maar soms hoor je gewoon niks terug.
toen mijn man thuis kwam te zitten heeft die een jaar nodig gehad om weer een baan te vinden.. hij deed precies wat jij deed, solliciteerde zich suf etc.. eerste dat hij bij het uwv te horen kreeg was: sorry meneer, u bent 45+ , dan bent u voor ons al afgeschreven.. hoe motiverend is dat.. ik krijg jeuk van die kortzichtige antwoorden dat men niet wilt werken etc..
Nee zeker niet...al is het niet zo gek dat mensen dat denken als onze premier ook dit soort onzin verkondigd.
Ik wil echt heel graag aan het werk. Ik kan helaas niks naar wens vinden en ik ben erg kieskeurig omdat ik niet MOET werken maar wil werken.. Ik ben bereidt om cursussen en zelfs opleidingen te volgen als ik aan de slag kan bij een baan die ik leuk vind maar helaas word ik overal afgewezen.. Wie weet als ik niet kieskeurig zou zijn dat ik dan een baan kan vinden... Maar tot nu toe echt zonder succes! Inderdaad eisen ze belachelijke dingen. Ik ben vorig jaar afgestudeerd maar overal vragen ze alleen nog maar mensen met ervaring.. En als ze mensen zonder ervaring zoeken dan is het weer met een hoger opleidingsniveau pfff
Ik heb nee gestemd. Absoluut Nee! Zelfs vrienden van ons die dit dachten zijn daarvan af gestapt toen ze zagen hoeveel moeite ik had om een baan te vinden en dat ook omscholen weinig uithaalde. Ik heb een afgeronde HBO opleiding en ben na iets meer dan een half jaar alleen in het eigen vakgebied solliciteren(en meerdere hele positieve gesprekken maar helaas steeds afgewezen) ook daarbuiten gaan solliciteren. En uiteindelijk zelfs geprobeerd om te scholen. En dan solliciteerde ik echt op alles wat los en vast zat. Ik heb er bijna 3 jaar over gedaan om een baantje te vinden in een supermarkt. De reden dat ik die kreeg? Ik was de enige die door de weeks overdag kon werken. Anders was het een scholier/student geworden. Het is tegenwoordig echt makkelijker gezegd dan gedaan om een baan te vinden. Je hebt mazzel als je door kunt rollen omdat de banen net goed aansluiten op wat jij te bieden hebt. Maar als jij dat niet hebt, en je valt ook nog eens net buiten wat zij willen qua leeftijd/levensfase enz, dan heb je het echt niet makkelijk. Dit is een werkgeversmarkt! Ze kunnen de meest idiote eisen stellen! Ik ben zelfs afgewezen vanwege het JAARTAL waarin ik stage heb gelopen, ze hadden namelijk iemand die net na mij was afgestudeerd en dus ook na mij stage had gelopen.. Tja.. sorry, maar ik stond echt met mijn mond vol tanden toen ik dat hoorde. Maar goed, natuurlijk zijn er profiteurs, die heb je altijd. Maar als je het daar over hebt dan moet je je ook zeker realiseren dat dit niet de meerderheid is. Het IS lastig om een baan te vinden momenteel, ook als je er veel tijd in stopt. Ik kijk er ook niet echt naar uit om dit proces straks weer te moeten herhalen als ik eruit wordt gegooid omdat ze geen vaste contracten meer geven bij het bedrijf waar ik nu werk. Maar het is niet anders. Ik ga er gewoon weer mijn best voor doen, en hopelijk duurt het de volgende keer minder lang voor ik weer wat heb.
Je bent nog kortdurend werkloos tot een jaar, dus dan heeft je man toch gewoon een baan kunnen vinden? Hoe eerder hoe beter natuurlijk, maar je bent pas langdurig werkloos na een jaar.
En dit vindt ik dus schandalig. Het loont zeker NIET want je bouwt niks op en het staat niet netjes op de CV.
Wij wonen in Zeeland, hier hebben we te maken met seizoenswerk. En ja in de zomermaanden komen we personeel tekort. Mijn man werkt van apr-okt. En ja daarbuiten kom je niet aan de bak. Je woont te ver enz. Gelukkig werkt ie genoeg om die 6 mnd met WW door te komen. Maar ze krijgen met moeite goed personeel! Inmiddels is de hele kennissenkring geronseld. Opa, de kinderen, vriendinnen, zelfs de hulp (en zij heeft weer een vriendin meegenomen) Zelf ik sta regelmatig mee te helpen. We plaatsen advertenties zelfs dat ook 'ouderen' kunnen reageren. Respons : net 2 reacties.. Er is soms werk, maar ik heb het idee dat ze hier kieskeurig zijn met werktijden, en dan kan ik niet op vakantie. Enz.jammer, want elk jaar mag je terugkomen, met meestal uitbreiding van je uren.
Ben inmiddels ervaringsdeskundige. Na drie maand thuis zitten begonnen aan een baan als invaller. Wel in mijn werkveld, maar onder mijn niveau. In juli en augustus behoorlijk wat diensten op de planning staan, maar geloof mij; september vraag ik mijn WW weer aan, want er is geen reet te doen dan.
Wat voor soort bedrijven zijn dat die mensen na tijdelijke contracten geen vast contract aanbieden? Ik hoor het wel eens om me heen, maar ik heb in mijn afgelopen twee banen uiterlijk na een jaar een vast contract gekregen. Was beiden tijdens de crisis.
Ik ken dat met name in de zorg, omdat daar bij veel organisaties helemaal geen vaste contracten meer gegeven worden. Dat heeft o.a te maken met de onzekerheid nu de zorg naar de gemeenten is overgegaan. Ik vermoed dat er over een tijdje wel weer vaste contracten gegeven worden, maar voor nu is het wel erg frustrerend..
De zorg inderdaad, maar horeca en kinderopvang hier ook. Zelden vaste contracten. In de horeca is hier dan wel weer veel te vinden en kan je dus zo na je niet verlengde contract 'door', maar in de zorg en kinderopvang is het drama in deze regio.
Het loont om in de ww te zitten?? Zoiets doms heb ik werkelijk nog nooit gehoord. Een vriendin van mij kreeg gisteren te horen dat het hotel waar zij in werkt gaat sluiten over een paar maanden. Ze is dus nu al bezig met wat anders te zoeken en heeft zich al aangemeld bij het UWV. Weet je wat je tegenwoordig aan ww krijgt? 1 3e maand per gewerkt jaar. Weet niet maar vind dat nou niet echt lonen hoor.
Ik vind dat asociaal. Dat je mensen niet verlengt omdat er betere mensen zijn kan ik begrijpen, maar alleen maar omdat je dan een risico loopt... Ik zie in mijn werk hoe makkelijk het is om werknemers te ontslaan wegens bedrijfseconomische redenen, mocht het zover komen dan kan je altijd nog van je personeel af...
Ik heb het geluk gehad dat ik, in 2013, een baan heb gevonden waarbij ik meteen een vast contract kreeg (3 maanden proeftijd). Op het moment nemen ze uitzendkrachten/detacheerders aan, maar ook met de intentie om ze na die periode een contract aan te bieden. De werkgever waar ik stopte in 2013 had mij net een vast contract gegeven (ik verhuisde naar de andere kant van het land ivm samenwonen). Dat bedrijf ben ik via een uitzendbureau binnengekomen. Bij mij hebben alle administratief gerichte banen via een uitzendbureau mij een (vast) contract aangeboden tot nu toe. De bedrijven zijn er die het doen, maar je moet wel geluk hebben. Er zijn genoeg bedrijven die liever voor 'goedkoop' gaan dan voor 'kwaliteit' en dus liever een nieuw iemand inwerken. Overigens ben ik via een gewone sollicitatie bij mijn huidige baan terechtgekomen, maar de meesten zijn er 'via-via' binnengekomen (ze zoeken nog ervaren it-ers met unix en oracle kennis )
Het is een enorm complex probleem wat helaas niet op te lossen is door omscholing en meer vaste contracten alleen, ik vrees dat er nog meer bij komt kijken dan we ons kunnen voorstellen. Ik heb wel eens iemand horen opperen om vrijwilligers werk af te schaffen en het om te zetten naar betaalde functies (in ieder geval voor in bedrijven, de sportverenigingen dan nog als uitzondering), waardoor er ook lokaal meer (dan al niet geschoold) werk vrijkomt. Klinkt als een prachtig plan maar ook daar zoveel praktische bezwaren! Ik vrees dat er weinig opzit voor veel mensen dan een hele lange adem hebben en in veel gevallen waarin mensen heel graag willen en bereid zijn er heel veel aan te doen is dat natuurlijk niet eerlijk. Mensen met een baan en met name met een dubbel inkomen mogen zich mijns inziens dan ook zeer gelukkig prijzen, al verdient iedereen die er had voor wil werken natuurlijk die baan! In de afgelopen 50 a 60 jaar is er hard voor gestreden dat vrouwen ook na een huwelijk en kinderen mochten blijven werken. Helaas is een dubbel inkomen van een luxe haast naar een noodzakelijkheid gegaan al voelt het wel weer als een luxe positie om in een dergelijke situatie te zitten. Mijn oplossing? Als je iemand kent die werk zoekt, die persoon blijven steunen en de motivatie prijzen want dat is na veel tegenslagen soms best wel eens lastig om vol te houden. En als we elkaar een beetje proberen te helpen (een werkloze vriend op de hoogte stellen van een vacature binnen het eigen bedrijf) is er misschien in je directe omgeving wel wat leed te verzachten