Wij hebben 2 prachtige meiden van 3 en 4 jaar. Voor mij is het gezin nog niet compleet. Ik zou graag nog een een broertje of zusje willen voor de meiden. Ik hield afgelopen jaar toch hoop. Maar vandaag zij mij man het echt niet meer te willen. Hij zij ook hoe gaan we hier uit komen. Ik heb er echt moeite mee en ben er ook echt verdrietig om. Zijn hier moeders die de wens voor een 3e ook aan de kant hebben moeten zetten? Hoe hebben jullie dit gedaan. Groetjes
Ja hier hetzelfde, zie mijn onderschrift. Voor mij is het nog heel vers en dus ook pijnlijk. Probeer me te richten op andere dingen, eigen bedrijf, later reizen met de kinderen.. Maar die wens blijft. Denk dat het pas weggaat als ik in de overgang kom. Sterkte
Ik kan niet direct meepraten omdat ik hier geen ervaring mee heb maar wilde je toch even een hart onder de riem steken en sterkte wensen met het een plekje geven.
Bij ons moest de wens voor een tweede kindje aan de kant gezet worden.... Ik ben vooral gaan kijken naar wat we wél hebben, en hoe we genieten van onze prachtige dochter. Maar dat is niet in tijd van een week gepiept hoor..... (Oh ja, en we hebben een super lieve labradorpup (wel overwogen) in huis genomen, en dat is zo goed voor ons geweest, en voor onze dochter ook.)
Pff wat lijkt me dat ontzettend moeilijk zeg. Ik weet uit ervaring dat de wens voor nog een kindje helemaal niet anders is als de wens voor het eerste kind. Daar denkt de buitenwereld soms anders over. Zo van je hebt al gezonde kinderen dus je mag niet zeuren. Sterkte ermee. Ik hoop dat jullie er uit komen. Geeft je man wel een reden waarom hij het niet wil?
Ik kan me voorstellen dat een onvervulde wens voor een tweede, derde etc ook zeker moeilijk is maar toch denk ik dat het anders is dan de angst om nooit moeder te worden. Ik heb die angst gehad en al zou ik het moeilijk vinden als het bij eentje blijft, dan ben ik met mijn gezonde zoontje toch een gezegend mens. Één is beter dan geen. Ik denk dat meer dames met een medisch traject dit vinden.
Hier zal er ws ook geen derde (en eventueel vierde) komen helaas, maar de wens is er zeer zeker. Mijn man ziet het echter niet zitten, omdat hij bang is dat ik nog een zwangerschap en bevalling fysiek niet trek. Ik vind het moeilijk, maar we hebben twee prachtige dochters en ik wil kinderen met hem, niet zonder hem, dus als hij het zo goed vindt, dan houdt het toch op, hoe moeilijk ik dat ook vind.
Mee eens! Voor onze dochter hebben we weliswaar geen medisch traject hoeven volgen maar na mijn operatie in januari 2014 bleek dat we wel enorm heel veel geluk hebben gehad dat we haar hebben gekregen.... Voor een tweede kindje zouden we vanwege mijn endometriose wel een medisch traject moeten gaan volgen met mini minimale kansen. Hoewel de wens groot was hebben we besloten dit traject niet in te gaan om het gezin dat we nu zijn te beschermen voor pijn, verdriet, radeloosheid en onrust. Volgens de gyn een verstandige reële beslissing... Ik had er niet aan moeten denken op dit punt te staan als mijn dochter er nog niet geweest was..... Ik.... De vrouw die als klein meisje al zei " ik wil later moeder worden!" Ik voel me enorm gezegend met onze prachtige dochter.
Ik ken het wel hier de wens voor een vierde. Maar man vind 2 eigenlijk al genoeg haha samen toch voor een derde gegaan en dat vind hij geweldig. Nu wil ik graag nog een vierde. Maar man houd de deur dicht althans op een kier. Hij zegt nog niet nooit maar wel voorlopig niet. Hier door ben ik al wel afscheid gaan nemen van mijn wens nu. En ik moet zeggen dat valt me best zwaar
Ik vond het ook erg jammer dat mijn man geen kindje meer wilde na onze 2 jongens. Komt wel bij dat hij nog een dochter heeft en hij vindt het goed zo. Ook omdat het best lang geduurd heeft voordat ik zwanger werd en hij zichzelf te oud vindt worden om weer in de luiers te zitten, heb ik me neergelegd bij zijn keuze. Ik respecteer het ook hoor, het is goed zo.
Mijn man zei vroeger altijd dat hij graag drie kinderen zou willen. Zelf vond ik twee wel voldoende. Nu is het andersom, ik ben klaar voor een derde, deze wens wordt steeds sterker, echter mijn man vindt het wel goed zo. Hij is bang dat de derde er weer ruim 2,5 jaar over doet voordat hij helemaal doorslaapt (zoals onze jongste), dat we het financieel nog krapper krijgen en met de ruimte in huis moeten schuiven. Ik kan me er maar moeilijk bij neerleggen, de wens wordt steeds sterker en ik heb het gevoel dat mijn gevoelens compleet aan de kant worden geschoven. Erover praten wil hij niet, het blijft toch een nee zegt hij.