Help! Ik dacht aan een 17maanden sprong. Maar, ik bedenk net dat ik de oorzaak weet,waarom dl niet wilt slapen! (Denk ik dan...) Mijn man werkt vaak 's avonds. Vaak probeert hij weg teg aan als dl in bed ligt,dit lukt niet altijd (zo'n 1/2 x per week gaat hij meteen na het eten weg). Nu merk ik dat dl panisch wordt op dagen dat papa er dus niet is. Zij speelt dan heel lief, of zit lekker naast mij te rommelen op de bank,maar als ik haar dan eenmaal in bed leg is ze hysterisch!!! Krijsen om papa, gillen! Als ik haar eruit haar, wordt ze vrij snel rustig, vraagt wel om papa, maar is wel stil. Als ik in haar kamer zit gaat ze niet slapen, jammert wel. Soms MOET ik beneden nog wat opruimen en neem ik dl dus maar mee naar beneden, ze zit dan vaak rustig op de bank. Naar mijn idee echt te wachten op papa. Maar, papa is er dus niet. Ze is nu ook boven weer hysterisch aan het huilen. Terwijl wij haar wel samen op bed hebben gelegd. Ze was toen nog klaarwakker en niet moe. Maar toen moest paps dus weg en begon de ellende zodra ik haar naar bed bracht. Ik kan moeilijk tegen manlief zeggen dat hij xhaar nooit in bed mag leggen ivm de regelmaat, maar dit is gewoon zielig eigenlijk. Helemaal over haar toeren. Dit gaat nu ook's nachts door. Dan wordt ze (ondanks dat mijn man er dan gewoon is) huilend wakker en roept om papa. Ik hOef dan ook echthaar kamer niet in te gaan, want alles is neeeeee papaaaa! ik weet het niet zo goed meer. Onbewust geef ik manlief er de schuld van (of ik reageer het in ieder geval ophem af, hij gaat weg).
aaah zielig! Hier is het ook heel vaak "papa?" en dan is papa er ook niet (altijd). zelfs als ik even met haar in de auto zit als papa snel een bloemetje haalt bij de bloemenzaak is het "papa?". Ik probeer zoveel mogelijk uit te leggen "papa is even boodschappen doen", "papa is nog even aan het werk maar komt zo", "papa is werken, morgen zie je papa weer". en nee dat is natuurlijk geen wondermiddel maar na 4x gister in de auto gezegd te hebben dat papa boodschappen aan het doen is, kreeg ik een "oh." met een ja knik. Ik heb trouwens begrepen dat ze ook altijd naar mij vraagt als ik er even niet ben (en dat voelt wel goed haha). mijn tip voor jou, probeer zoveel moeite uit te leggen. Ze snappen al zo veel! Je kan ook proberen haar iets van papa mee te geven naar bed (iets met zijn geur).
Is een 'papa stand-in' een idee? Een knuffeltje of doekje, waar papa eerst een nachtje mee slaapt, en vervolgens heel duidelijk introduceert bij je dochter. Haar vertelt dat als papa er niet is het knuffeltje voor hem haar in de gaten houdt en bij haar blijft. Die neemt ze lekker mee naar bed. Weet niet of dat zou werken hoor! Maar aangezien het waarschijnlijk om haar idee van veiligheid gaat (papa en mama horen er allebei te zijn als ze de 'lange nacht' in gaat en nu ontbreekt papa opeens) kan het haar misschien een veilig gevoel geven als papa's 'plaatsvervanger' wel bij haar blijft. Wat bij mijn dochter ook werkt (maar die is wat groter) is afspreken dat papa of mama haar nog een kus komt geven als die weer thuis komt. Ze neemt zich altijd voor om er op te liggen wachten maar valt dan vervolgens toch wel in slaap .
dat laatste deden mijn ouders bij mij altijd haha. works every time. Misschien kan papa een video of audio maken en dan kun je dat nog even kijken/luisteren met je dochter.
Mijn man is 2 weken achter elkaar weg, elke maand. De eerste dag was drama, totdat we op maandag al gingen vertellen dat papa woensdag om half 8 weg zou gaan. Daar krijgen we nu meer ritme in.. Duurt al wel een jaar