Ander leven na moederschap

Ja erg verandert. Het eerste half jaar erg moeten zoeken in onze relatie wat we aan elkaar hadden. Gelukkig wel goed gekomen. Na een jaar vond ik het moederschap makkelijker en leuker worden. Ik moest ook erg wennen aan minder werken.

 

Oef ja, het heeft mij flink veranderd.

Ik was altijd erg mager en ben tijdens de zwangerschap van de oudste 20 kg (of meer?) aangekomen en dat heeft mijn figuur weinig goed gedaan.

En daarnaast je draai vinden in het constante verandwoordelijk zijn voor iemand. En constante zorg voor een hummeltje.

Bij mij duurde het een jaar voordat ik weer echt mij een beetje mezelf voelde. Mogelijk mede door alles wat er in dat jaar gebeurd is.

Wij hebben ook geen familie waar we op terug kunnen vallen kwa verzorging of even een avondje uit. Maar weet je? We redden het wel


Heb je ook ik-tijd?

 

Ik denk dat je leven sowieso heel erg veranderd...je hebt ineens de verantwoording over een ander mens(je). Die wetenschap vond ik in het begin best zwaar.
Maar ik ben sinds de geboorte van mijn oudste wel compleet comfortabel met mn nieuwe rol...vanaf het eerste moment al. Ik denk dat het echt mn roeping is.

 

Ik vond het een hele aanpassing. Het besef dat ik nooit meer 'alleen' kan zijn... Zeker die eerste weken vond ik dat soms erg verstikkend, dat die kleine meid mij voortdurend nodig had. Dat wordt natuurlijk beter met elke stap naar zelfstandigheid, maar toch blijft het een zware taak vind ik, die zorg voor iemand anders. En de verantwoordelijkheid om dat kleine mensje op te voeden tot een lieve, slimme en leuke volwassene. Oef, dat had ik toch onderschat.

Ik denk dat ik na een jaar mijn draai wel gevonden had in het moederschap. Hing natuurlijk ook samen met het feit dat dochter nogal een moeilijke baby was...

Maar een geboren moeder ben ik sowieso niet. Ik blijf het ervaren als iets moeilijks, dat mama zijn.

 

Ja het is een complete verandering natuurlijk. Je hoeft niet alleen maar op jezelf te letten maar je hebt de verantwoording over een kind.

Maar ik snap eigenlijk niet hoe je kan denken dat je niet verandert na het krijgen van een baby.

 

Ook bij mij is mijn leven veranderd, maar ik vind dit meer dan vanzelfsprekend en ik heb dit ook beseft voor ik überhaupt probeerde om zwanger te raken.
De relatie tussen mijn man en mij kan inderdaad wat beter, we hebben nog weinig tijd voor elkaar maar we genieten wel volop als gezin.
Onze dochter is nu 5,5 maand oud en volgende week gaat ze voor het eerst uit logeren en gaan mijn man en ik uit eten (ook omdat ik jarig ben en omdat het zo goed uit kwam). Daar heb ik erg veel zin in, maar ik vind het ook maar gek om onze dochter weg te brengen en zonder haar op stap te gaan!
En qua figuur.... tja..... ik ben nu nog een paar kilo zwaarder dan voor de zwangerschap. Ik ben nooit echt tevreden geweest met mijn lijf, ik heb jarenlang in een badbak gehad. Maar na de geboorte van mijn dochter heb ik een mooie bikini gekocht en shine ik met mijn straie. Ik ben nu een stuk trotser op mijn lijf en ik zou graag binnenkort een lekker willen shoppen voor goed passende kleding (zoals bijvoorbeeld een high-waist spijkerbroek, dat zal nu een stuk beter staan).
Dus ja, ik heb het moederschap geaccepteerd en ik ben tevreden en gelukkig!

 

Het moeilijkste vind ik dat ik minder tijd heb voor mezelf. Klinkt lekker egoistisch
De eerste 6,5 week was ze een huilbaby, huilde meer dan 10 uur per dag op een gegeven moment. Dat was wel een aanslag op onze relatie ook, lijkt me normaal. Allebei moe, hij moest gewoon weer werken, en dan ook nog 's nachts. Komt ie thuis, loop ik al uren met een huilend kind. Ik over de zeik. Nou ja, je kunt je er iets bij indenken.
Nu is ze meestal vrolijk, slaapt prima. Maar dan wel in een bed, thuis, of campingbed of op kdv. Een dagje weg gaat niet, ze slaapt niet in kinderwagen of maxicosi. Tijdens het autorijden max een uurtje. Dus we zijn bijna altijd thuis. Nu ben ik een huismus, dus heel erg vind ik het niet. En laatst zijn we naar Intratuin geweest en dat ging goed, dus het wordt wel beter.
Onze relatie heeft zich ook wel weer verdiept, de liefde voor je kind kun je met niemand anders delen. Ik vind het zo mooi om te zien, hij als papa.

 

Iemand die zegt dat er niks veranderd is spreekt niet de waarheid. Zo'n kleintje verandert alles. Ik vind het persoonlijk prachtig die veranderingen en ben een geboren mama. Het is mijn lust en mijn leven.

 

Er wordt altijd gezegd: 9 maanden op en 9 maanden af. Oftewel: je hebt 9 maanden nodig om te ontzwangeren.
Maar ik hoor veel om me heen dat dat veel langer duurt en dat is ook mijn eigen ervaring.
Relax dus: je kindje is nog maar 9 maanden en dus ook erg afhankelijk van jou nog. Dat wordt stapsgewijs wat minder en als ze naar school gaan, krijg je weer ruimte voor jezelf
Tot aan de puberteit, dan wordt het weer even heftiger.
En ja: je leven verandert enorm door kinderen.

 

Het veranderd zeker je leven.

Mijn zoon was een echt zorgenkindje qua gezondheid toen.
Meerdere zh opnames waarvan 1 heel kritisch met 6 weken.

Ik ben alleen dus ik weet dat alle zorg op mij alleen komt.
Al hebben is mijn zoon deze week 2 dagen naar mijn ouders geweest omdat ik echt ziek was, voorhoofdholteontsteking.
En mijn dochter te zwaar was voor mijn moeder haar gezondheid nu.
Kan heel erg genieten van beide kids.
Maar ik tijd is er nijna niet meer.

 

Een hele verandering! Nou moet ik zeggen...dat ik blij de eerste het pittig vond, ook een erg moeilijke baby, maar vrij snel mijn draai kon vinden...
Nu ik 2 kinderen heb kan ik nog moeilijk mijn draai vinden....
Ook mijn 2e is een moeilijke baby, pittiger nog dan de 1e..terwijl wij zoiets hadden, erger kan niet hahahaha.
Hij is inmiddels 7 maanden en gaat heel iets beter, maar alles is zwaarder...
Even weg gaan, oppas regelen ( mijn moeder kan ivm gezond heids redenen maar op 1 kindje tegelijk passen ) dus dan moet het altijd als mijn vader er ook is...en die werkt onregelmatig.
Logeren doen wij onder de 4 jaar niet aan, dus ook geen optie ( onze keuze )
Maar ja, eigen tijd zit er amper omdat ik mijn man na het werken in het weekend hem ook gun te ontspannen, en ik ga 1x in de maand met vriendinnen wat doen dat hij de kids heeft, maar max 2,5 uur omdat hij het ook erg zwaar vind nog...
Maar het komt vast goed
Hoe meer zelfstandiger ze worden hoe makkelijker het word en hoe leuker!!
Komt goed, probeer vooral te genieten! Ook al is het van de mini dingen....maar dat houd je sterk!

 

Ik heb mij er vooraf op ingesteld dat alles zou veranderen en dat is het ook.
onze relatie is veranders,ik ben veranderd wij zijn veranderd.
Het is anders maar ja dat is logisch toch.
Zo'n klein wezentje totaal afhankelijk van je,een moeder als controle freak een papa die lekker zijn ding blijft doen tsja het hoort er allemaal bij.
Maar het is genieten,ook al denk ik wel eens pffff als meneertje een jengel dag heeft.
Het allermooiste is als meneer wakker Word,begint te lachten omdat mama komt,zijn armen uitsteekt en daarna met zijn warme lijfje tegen je aan komt kroelen.
Dan vergeet je die moeheid,discussies en het vorige jengel dagje en probeer je van de nieuwe dag weer het beste van te maken.
En wat scheelt af en toe eens denken nee ik doe nu even helemaal niks als hij slaapt en ik ga met mijn benen omhoog op de bank zitten televisie aan en verstand op 0

 

De lichamelijke veranderingen vallen mij ook tegen, buikje idd maar ook veel meer rimpeltjes sinds de zwangerschap
Verder zijn leven en relatie hier wel weer op de rit sinds dl (bijna 2) wat minder slaapt/zorgen nodig heeft. Ze kan nu ook gewoon gezellig mee uit eten en we hebben een oppasbuurmeisje.

 

Ik vond het eerste jaar heel pittig. Natuurlijk wist ik dat ons leven zou veranderen, maar hoe dat voelde heb ik echt onderschat. De relatie met mn man heeft ook redelijk onder druk gestaan en tijdens mn pnd ben ik echt wel eens bang geweest dat we het niet zouden redden samen. Gelukkig is het allemaal goed gekomen en hebben we nog 2zonen mogen krijgen. De 2de was al minder heftig, maar ook toen vond ik het eerste jaar pittig. Nu de 3de 7weken is valt het me nog mee, maar ik denk dat im volgend jaar ook weer terug kijk op een heftig jaar. Ik weet dat het allemaal goed komt en die wetenschap maakt het een stuk makkelijker.

 

Ik vond het verschil van voor mn oudste dochter en na mn oudste dochter ook gigantisch groot! Ik heb heel lang stiekem gedacht, als ik dit eerder geweten had was ik er nooit aan begonnen.... Natuurlijk wist ik wel dat er minder vrijheid zou zijn en dat ons fijne leventje van veel werken, veel reizen en meerdere keren uiteten / uitgaan als zodanig niet meer haalbaar zou zijn. Ik kon me echter niet goed indenken wat er dan voor in de plaats zou komen en hoe ik daar op zou reageren.
Het heeft bij mij echt wel een jaar geduurd voor ik me met mn nieuwe lot had verzoend. Daarna werd mn nieuwe leven business as usual. Nu zou ik niet meer anders willen. Ik denk dat mn "hippe, flitsende" leven toch al langzaam voorbij zijn houdbaarheisdatum aan het kruipen was gezien onze leeftijd. Dus ook zonder kinderen zou het waarschijnlijk wat meer huisje, boompje, beestje geworden zijn. Kinderen hebben dit traject alleen in een sneltreinvaart gezet en nu kan ik oprecht zeggen dat ik intens geniet van al onze huisje, boompje, beestje momentjes.

 

Even voorop gesteld ik ben gek op me meisje en zou haar niet meer kunnen en willen missen, maar waar ik erg aan moet wennen is dat me huishouden niet meer zo loopt als eerder. Ik werk onregelmatig en deed altijd me huishouden op mijn vrije dag overdag, zodat de avonden dat ik vrij ben voor mijn man en mij waren,, lekker na t eten afwas doen, douchen en op de bank ploffen..
Hoe anders is dat nu, badkamer moet ineens s avonds gebeuren als dl op bed ligt, want overdag wordt ze er wakker van, en zo zijn er meer klussen die we nu s avonds moeten doen of als dl wakker is, en dan kun je niet echt lekker doorgaan.. Dat is eigenlijk vooral waar ik aan moet wennen.. En ik ben nogal een poets muts en vind een schoon opgeruimd huis gewoon heel erg fijn..
Figuur is ook wel veranderd, maar daar kan ik wel mee leven, hoewel ik natuurlijk graag mijn platte buik ooit nog weer terug zou krijgen..
Maar ach ik geniet zo van me meisje,, en er komt een tijd dat ze minder hoeft te slapen en dan wordt t vast allemaal weer makkelijker..

 

Over 9 maanden op, 9 maanden af.

Toen ik bevallen was van onze jongste las ik een artikel dat dit zo niet ervaren wordt door de meeste moeders. Gemiddeld duurde het zelfs 18 maanden tot de moeders zich weer zichzelf voelde!

 

9 maanden op 9 maanden af, dus het komt helemaal goed meid!

Hier is het natuurlijk ook compleet veranderd, me lichaam ook, heb gelukkig geen overgewicht ofzo maar wel (kleine) keizersnede litteken, wat wel aan het vervagen is. Verder is het hier stuk makkelijker omdat manlief zaterdag zondag maandag vrij is heb ik wel tijd voor mezelf, en dinsdag werkt hij vanuit huis (en andere 3 dagen werkt hij maar van 09:00 tot 16:30) dus ik kan makkelijk tijd voor mezelf maken ik zelf werk niet (bewust voor gekozen). En ons beide ouders wonen hier vlakbij (3 min loopafstand) dus als we samen uit willen eten of bioscoop komt mijn mam & pap gelijk oppassen met liefde (kids vinden dat alleen maar geweldig) daarom gaan wij ook 2 x permaand samen uit. En verder heb ik best makkelijke kindjes die ritme hebben, dus ik vind het prima zo. En ik geniet enorm veel van ze!

Maak je geen zorgen, probeer zoveel mogelijk te genieten van je kleintje, tijd vliegt zó om! Dikke knufff

 

Herkenbaar. Ik ga nog steeds uit, en in de zomer naar festivals, maar wel een heel stuk minder (eerst was er elke week meerdere keren wat). Dat is een heel groot verschil geweest, ook iets waar we beiden aan moesten wennen, we zijn nogal uithuizige mensen.

Verder moest ik wennen aan het weinig slapen en het feit dat er altijd iemand is waar je voor moet zorgen. Ik kon niet zomaar de deur uitgaan, er was een klein wezentje dat mijn zorg nodig had. Daar moest ik aan wennen! Alles moest gepland worden, want slaapjes/voedingen/spullen inpakken. Even op en neer naar de supermarkt duurde ineens een heel stuk langer.

Maar verder vooral heel veel liefde. De relatie met mijn vriend is heel sterk geworden, nog sterker. En het is gewoonweg heel erg gezellig.