Hallo Dames, Ik had gehoopt hier niet te hoeven schrijven, maar nu toch wel van toepassing. Ik zal als eerste even vertellen hoe of wat, en waarom wij dit traject misschien ingaan. Vorig jaar juni hebben man en ik besloten dat we samen een kindje willen. Ik was heel snel zwanger, stond begin oktober al met een positieve test in m'n handen. Ik heb een hele fijne zwangerschap gehad. Niet ziek, voelde me top! De 20-weken echo was perfect, en we kregen een meisje. Voor een bloedstollingsafwijking, waar ik tijdens m'n zwangerschap achterkwam, moesten we met 31 weken op controle in het ziekenhuis om te checken of ik thuis mocht bevallen of niet. Helaas, niet verstandig.. Voor de zekerheid doen ze even een check, en wordt er een echo gemaakt... Vanaf hier is onze nachtmerrie begonnen. Ik bleek geen vruchtwater meer te hebben.. Hierop zijn we doorgestuurd naar het Erasmus MC/Sophia kinderziekenhuis. Na allerlei onderzoeken bleek onze dochter vergrootte nieren te hebben. De vergrootte nieren blijken een genetische afwijking te zijn. Zowel man als ik blijken drager te zijn van de genen die ARPKD veroorzaken. (autosomal recessive polycystic kidney disease). De diagnose is zeer slecht, de kans op overleven is nagenoeg nihil. Dit komt doordat de nieren geen vruchtwater aanmaken omdat ze voornamelijk uit cysten bestaan en de nieren zo groot zijn dat alle andere organen in de verdrukking komen. Door de afwezigheid van vruchtwater en de grootte van de nieren kunnen de longen zich niet ontwikkelen. Na 37+6w is onze dochter via een keizersnede geboren. Ze heeft 13 uur moeten vechten voor haar leven, maar heeft dit helaas niet kunnen winnen. We zijn er kapot van! Onze droom, ons mooie meisje.. Nu is het verlangen naar een kindje zoooo ontzettend groot.. Ik heb heel kort mogen 'genieten' van het moederschap, maar kan m'n moedergevoelens nu niet kwijt. We zijn wel ouders, maar hebben geen kindje om voor te zorgen en van te genieten. We hebben 2 mogelijkheden; 1. via de natuurlijke manier zwanger worden met kans op herhaling. De kans is op 1op4. 2. via ivf+pgd met grote kans op een gezond kindje Beide opties vind ik moeilijk; Optie 1 omdat we nu ook de 25% hebben 'gepakt'. Ik niet nog een kindje wil verliezen, en je dan precies zal zien dat wij weer de pech hebben.. De andere kant is dat via de natuurlijke manier is dat er wel 75% kans is op een gezond kind, is ook veel! En ik hiermee (waarschijnlijk) sneller zwanger zal zijn. (Ik was nu ook binnen 3 maanden zwanger) Optie 2 staat me tegen vanwege de lange wachttijden, het spuiten van hormonen, en de relatief lage slagingskans. De reden dat ik daar wel voor zou willen kiezen is de mogelijkheid dat we wel een kindje kunnen krijgen die de ARPKD niet heeft, en dus gezond zal zijn. (voor zover en geen andere afwijkingen/ziekten zich voor doen) Zijn er dames hier die ook voor de keuze wel/niet de MMM in te gaan? Waarom hebben jullie juist die keuze gemaakt? Hebben jullie tips om mijn strijd enigszins makkelijker te kunnen maken? En wat zouden jullie in mijn geval doen? Ik weet dat de keuze uiteindelijk bij onszelf ligt, maar op het moment zie ik niet meer waar ik goed aan zal doen. Mijn gevoel speelt heel erg met beide opties.. Liefs, Malibuu
Hoi Malibuu, Wat een heftig verhaal, gecondoleerd met het verlies van jullie dochter. Het wel/niet kiezen voor PGD is ook een moeilijke keuze. Ik ben net gestart met onze derde (en laatste) PGD poging. In de familie van mijn vriend komt erfelijke borstkanker voor en wij kwamen er dmv een test 2,5 jaar geleden achter dat ook hij drager is van dit gen. Dat betekent dat wanneer wij een dochter krijgen die gendrager is, zij 70-80% kans heeft op borstkanker. Als we het gen doorgeven aan een zoon heeft hij ook verhoogde kans op borstkanker, maar dat is heel erg minimaal (rond de 1%) geloof ik. Je zou dus kunnen zeggen dat ik ons geval het ook 25% kans is op de verkeerde variant. Wij hadden destijds allebei heel sterk het gevoel dat we, indien mogelijk, het gen wilde "stoppen" en dus gekozen voor deze weg. Het is zoals je zelf ook aangeeft een lange weg (wij zijn nu dus 2,5 jaar bezig) en inderdaad een relatief lage slagingskans. En met een omgeving waar veel vrienden inmiddels al 1 of 2 kinderen hebben wordt het er niet makkelijker op. Maar als het nu wel lukt is het het wachten en de spanning meer dan waard geweest. Heb je al een informatiegesprek gehad in het ziekenhuis in Maastricht? Wellicht dat dat je ook kan helpen bij de keuze. Zij geven dan alle informatie over het het traject zou gaan lopen voor jullie (of je nog toestemming moet krijgen van een commissie, hoe lang het duurt om test te ontwikkelen, de lengte van de wachttijden voordat je met IVF kunt beginnen, etc). Er is ook veel informatie te vinden op de website van pgdnederland. Is er bij jullie ook een mogelijkheid om het gen van ARPKD wel door te geven, maar dat jullie kindje de ziekte niet krijgt? Want je moet er met PGD ook rekening mee houden dat ze enkel embryo's terugplaatsen die de genafwijking niet hebben. Zo zal er in ons geval ook nooit een jongetje teruggeplaatst worden die gendrager is (ook al zou hij daar prima mee kunnen leven). Ik vind het heel lastig om te zeggen wat ik zou doen als ik jullie was. Zoals je zelf ook al zegt, je bent al moeder, maar je hebt je kindje veel te snel moeten laten gaan. Dat maakt de emotionele kant van deze keuze zoveel moeilijker lijkt me. Rationeel gezien zou ik denk ik kiezen voor PGD, je moet er rekening mee houden dat het een jaar duurt voordat je met eerste poging kunt beginnen, maar als het lukt, is het het wachten denk ik meer dan waard. Maar doe uiteindelijk altijd hetgeen waar jullie beiden achter staan, wat omgeving of anderen ook zeggen. Er is hier op het forum nog een topic over PGD : http://www.zwangerschapspagina.nl/vruchtbaarheidsbehandelingen/427791-pgd-ivf-icsi-traject.html Hier schrijven meer meiden die bezig zijn met het PGD traject of dit hebben doorlopen. Er is ook een topic over de keuze wel/geen PGD: http://www.zwangerschapspagina.nl/zwanger-worden/564422-natuurlijk-pgd-ivf.html Wellicht dat deze je ook kunnen helpen bij het maken van deze moeilijke keuze. In ieder geval heel erg veel sterkte!!
Wat verdrietig dat jullie je meisje hebben verloren. Echt heel erg. Wij waren zelf 8 maanden bezig om zwanger te worden toen we erachter kwamen dat mijn man een erfelijke ziekte had. Hij heeft zelf een milde variant zonder duidelijke klachten, waardoor we er ook pas recent achter kwamen. De kans dat hij het doorgeeft is bij ons 50%. Hoe ernstig ons kind het gaat krijgen is niet te voorspellen. Het kan ook een milde vorm zijn maar kan net zo goed heel heftig zijn. Wij hebben gekozen om zelf zwanger te worden. Ik vind het lastig te selecteren terwijl de kans het grootst is dat ons kind het nietckrijgt of met een goed leefbare vorm zoals mijn man. Bovendien wilde ik dat traject liever niet in omdat je maar 3 kansen hebt in feite. En bij ons speelde ook nog ethisch oogpunt mee. Nu zijn we bijna 3 jaar verder en beginnen we binnenkort aan onze eerste ivf poging. Ik heb erg getwijfeld of we niet alsnog de pgd eraan moeten "vastplakken" . Sinds kort is ook ontdekt dat ik mogelijk drager ben van het borstkankergen. Omdat de afwijking van mijn man op hetzelfde chromosoom zit, zouden we moeten kiezen welke ziekte we uit willen bannen. Maarja, waar kies je voor? Lastige keuze die je denk ik zelf moet maken. De kans is groter op een gezond kind. Maar ik kan mij ook heel goed voorstellen dat je het risico niet wil nemen en het traject liever niet wilt ingaan. Maar aan de andere kant, als je een gezond kindje in je armen hebt maakt het niet meer uit hoe lang je erover gedaan hebt denk ik. Ik had nooit gedacht na 3,5 jaar nog niet zwanger te zijn.. maar als ik straks zwanger ben maakt me dat niks meer uit. Heel veel succes gewenst met je keuze. En een tip. Vraag niet teveel mensen in je omgeving om een mening. Ze kunnen simpelweg niet weten hoe het is en toch brengen ze jou in de war met hun meningen, hoe goed bedoelt ook.
Allereerst wat verdrietig dat jullie je dochter zijn verloren. Gecondoleerd daarmee. Hoe komen jullie bij spontane zwangerschap kans 1 op 4? Hebben de artsen dat gezegd. Ip is het nl 50-50 kans. Ik schrijf ook in het topic ivf/pgd je bent daar welkom of stuur mij een pb. Wil graag je vragen beantwoorden
Hi Tabbey, Ik heb deze topic net ontdekt. Ik heb een vraag n.a.v. je reactie. Ik ben ook aan het nadenken over het wel niet ingaan van een PGD/IVF-traject. Mijn dochtertje is in juni geboren en 19 min. later overleden doordat ze ARPKD had (net zoals het dochtertje van Malibuu). Wat voor mij met name de keuze lastig maakt is het weggooien van bevruchte eicellen. Nu lees ik in je reactie aan Malibuu dat bij PGD ook bevruchte eicellen die enkel drager zijn van de slechte gen niet teruggeplaatst worden. Is dit bij alle gevallen zo (dus bij alle gevallen die voor PGD in aanmerking komen)? Of kunnen wij aangeven dat we wel een terugplaatsing willen als de bevruchte eicel enkel drager is (dus de ziekte niet krijgt) of is het een vast staand gegeven dat enkel bevruchte eicellen worden teruggeplaatst waar de gemuteerde gen niet in voorkomt?
Hoi Tabbey, Bedankt voor je reactie. Wij hebben wel een aanvraag lopen voor een informatief gesprek in Maastricht. Het wachten is nu op een uitnodiging. Ik hoop dat deze snel zal volgen, zodat we in ieder geval iets meer weten en we het een en ander vast in gang kunnen zetten, mochten we voor pgd kiezen. Ik vraag me wel af of we dan weer opnieuw allerlei onderzoeken moeten doorlopen, aangezien we in het Erasmus al allerlei onderzoeken hebben laten doen, DNA-onderzoek bij man, dochter en mezelf, Ze weten namelijk precies welke genen aangedaan zijn en waar ze dus gericht op moeten behandelen of zoeken. Ben ook wel benieuwd of er al mensen met ARPKD voor zijn gegaan, dat scheelt volgens mij ook een hoop tijd omdat ze dan al een 'behandeling' hebben. Al komt ARPKD heel weinig voor, dus verwacht nog niks. Ik moet sowieso nog 4 maanden wachten voordat ik uberhaupt zwanger zou mogen worden, vanwege de keizersnede raden ze aan minimaal een half jaar te wachten met een volgende zwangerschap. Bij ons maakt het niet uit of ze een jongen of meisje zouden terugplaatsen. Beide geslachten hebben evenveel kans. (zie afbeelding) Onze klinische genetica heeft ons verteld dat er bevruchte eicellen terug geplaatst gaan worden die de ARPKD afwijking niet hebben, maar dat ze niet selecteren op dragerschap. (Ik zal dit noteren als vraag, misschien heb ik het verkeerd begrepen) Ik ga beide topic eens doorlezen, wellicht vindt ik daar ook een hoop informatie.
Ik ben drager van een translocatie en zit ook in het pgd-traject. Ik loop in het UZ Gent. Hier plaatsten ze in eerste instantie de embryo's terug die geen drager zijn, als dat niet lukt komen de 'dragers' ook gewoon in aanmerking voor een tp. Dat is mss afhankelijk van de afwijking waarvoor je pgd doet. In ons geval heeft dragerschap enkel gevolgen voor de kinderwens van het kind.
Hoi Meisje1977, De kans 1op4 is zo: 25% kans dat wij beide een gezond gen doorgeven, dus ook geen dragerschap. 25% kans dat ik een gezond gen doorgeef en man een ongezond gen, dus alleen dragerschap maar wel gezond in ons geval dus een levend kindje. 25% kans dat ik een ongezond gen doorgeef en man een gezond gen, dus alleen dragerschap maar wel gezond in ons geval dus een levend kindje. 25% kans dat zowel ik als man een ongezond gen doorgeven waardoor de afwijking dus tot uiting komt bij het kindje, zoals bij onze dochter het geval is geweest. De eerste 3 opties zijn dus prima! Dragerschap is prima mee te leven. En mocht een volgend kindje drager zijn, is dit in ieder geval bekend mocht hij/zij dan later ook kinderen willen Wij zijn zelf verder ook gezond, voor zover we dat weten. (ik op een bloedstollingsafwijking na, meer kans op trombose) Eigenlijk heeft de PGD dus ook dezelfde kans als de natuurlijke manier... Zij selecteren ook de eerste 3 opties. Stel dat we dus kiezen om via de natuurlijke manier, doen we eigenlijk hetzelfde, alleen kunnen we het pas te weten komen met 12 weken door middel van een punctie, waar pgd dit al doet voordat er wat teruggeplaatst wordt. Lastig lastig.. Nooit gedacht dat we ooit in zo'n situatie terecht zouden komen. Je denkt, we zijn beide nog jong (25j) dus alles zal wel goed gaan.. Maar niets blijkt minder waar..
Goeie vraag IEZ!! Ik ben hier ook wel heel benieuwd naar. Als dat zo is zou de kans op een gezond kindje maar 25% procent zijn in ons geval. Als ze ook dragerschap terug plaatsen wordt het 75%. Ik zet deze vraag ook op m'n lijstje voor het gesprek in Maastricht.
Zou dit per ziekenhuis verschillen? Als ze bij ons dragers terug zouden plaatsen zou dit ook gevolg kunnen hebben bij de kinderwens van het kind. In ons geval is daar prima mee te leven, alleen moeten ze niet ook nog een drager als partner hebben zoals in ons geval. In ons geval is dragerschap kans 1/70. Dat je elkaar dan treft is ook een kleine kans, weet niet precies hoeveel. (wij grappen tegen elkaar dat we elkaar beter niet hadden kunnen vinden ) En dat je dan ook nog een ziek kindje krijgt, die kans is 1/10.000 Ik heb bij mijn verzekering uitgezocht of evt. behandeling in buitenland vergoed wordt. Ik las namelijk dat ze in België verder zijn qua ontwikkeling en er minder lange wachtlijsten zijn. Helaas vergoed mijn verzekering dit niet.
in het umc utrecht plaatsen ze alleen gezonde embryo's terug. Ik heb een paar keer een embryo gehad waarbij ze geen uitsluitsel konden geven. Die werden niet gebruikt
@ iez: Wat verdrietig dat jullie dochtertje hetzelfde is overkomen, gecondoleerd en veel sterkte. @ iez & malibuu: In ons geval, dus voor het BRCA1 gen is duidelijk aangegeven dat ze enkel embryo's terugplaatsen die het gen niet hebben. Nu ben ik hier ook niet verder op door gegaan omdat wij, nu we voor dit traject gekozen hebben, het gen ook helemaal niet door willen geven ook niet aan een zoon, want die komt dan voor hetzelfde dilemma te staan als mijn vriend nu. Of dit voor alle genetische afwijkingen zo geldt, dat durf ik niet te zeggen. Vraag het vooral na bij de arts wat de mogelijkheden zijn en wat procedure is. Mocht het toch zo zijn dat ze alleen embryo's terugplaatsen die geen drager zijn en je wilt dit eigenlijk wel. Bespreek dit vooral met duidelijk met de arts, wellicht dat ze dit dan bespreekbaar maken in ethische commissie oid. Ik merkte namelijk dat wij ons altijd vrij snel lieten leiden door wat artsen zeiden, je denkt toch, zij hebben er verstand van, totdat discussie kwam voor 3e poging om 1 of 2 embryo's terug te laten plaatsen. Uiteindelijk wordt nu na goed overleg tussen IVF-arts en gynaecoloog toch van het protocol afgeweken (mits we ook twee embryo's over gaan houden). Wat meisje ook aangeeft, embryo's waar ze geen uitsluitsel over kunnen geven worden in ieder geval niet teruggeplaatst. Daarvan hadden wij er afgelopen poging ook een paar en dan gaat het hard met de afvallers...
Adriana85: bedankt voor je reactie. Ik zal deze vraag (het terugplaatsen van embryo's die enkel drager van de gen zijn) ook bij de andere fora stellen, want ik ben idd benieuwd of alle 4 de zkh hetzelfde beleid hanteren of dat het toch uitmaakt of je in Amsterdam, Utrecht, Groningen of Maastricht wordt behandeld. Of zoals je zegt of het per aandoening verschilt. Malibuu: fijn dat je die vraag hebt genoteerd. Hebben ze een indicatie gegeven van hoe lang het gaat duren voordat je op gesprek kan gaan? En ook ben benieuwd of je alle onderzoeken overnieuw moet doen, hopelijk niet dat scheelt weer tijd. Via deze uitzending kwam ik erachter dat er bloed moet worden afgenomen bij familieleden. Hebben ze daar iets over verteld aan jou? Want in ons geval is dat heel erg lastig, ik heb geen enkele bloedverwant hier in Nederland. Ik had nog 1 vraagje: komt ARPKD sowieso in aanmerking voor PGD of was dit 1 van de aandoeningen die eerst besproken moesten worden in de commissie? (omdat ik het niet in het lijstje terug zie op de website van pgdnederland) Gezonde embryo's zijn in dit geval embryo's die de gen helemaal niet hebben of ook embryo's die drager zijn (maar verder in de praktijk niet ziek worden)? En wat zijn embryo's waar geen uitsluitsel over gegeven kan worden? Tabbey: bedankt voor je condoleances. Hoeveel eitjes worden er ongeveer per punctie gemiddeld genomen eruit gehaald? En hoeveel overleven de bevruchting gemiddeld genomen? Is het ook mogelijk om een 2 sporen beleid te volgen? Dus dat we in afwachting van het mogen starten van PGD gewoon natuurlijk proberen. Stel het lukt natuurlijk dan kunnen we voor een eerstvolgende zwangerschap dus het PGD traject in gaan. Het kan natuurlijk ook zo zijn dat je in afwachting van het PGD-traject helemaal niet zwanger raakt. Of verbieden ze je de natuurlijke weg uit te proberen als je eenmaal een PGD-traject bent gestart?
@IEZ. Onze eerste pgd poging is mislukt (geen celdeling bij ICSI). We zijn nu in afwachting van poging 2 en proberen gewoon op natuurlijke wijze verder. De volgende poging staat al gepland voor oktober maar we hebben tot 7 september 'bedenktijd'. Heel fijn vind ik dat. Ik denk dat het wel te maken heeft met de reden waarvoor je pgd doet. Een translocatie is relatief makkelijk te onderscheiden maar sommige aandoeningen hebben een speciaal ontwikkelde test nodig, dan zal het niet op prijs worden gesteld dat je op het laatste moment afblaast.
iez: geen uitsluitsel kunnen geven is dat ze met de test niet konden achterhalen of het embryo ziek is of niet Mij is verteld dat de meeste ziektes in de commissie worden besproken . Per punctie is per vrouw en per behandeling verschillend. Sommige hebben veel sommige hebben weinig. Voor ivf-pgd is het streven 4 embryo's Poging 1: 13 eicellen, 8 bevrucht, 2 gezond Poging 2: 11 eicellen, 10 bevrucht, 2 gezond Poging 3: 5 eicellen, 4 ziek, 1 niet te bepalen, geen terugplaatsing . Bij ons werd verteld dat het spontaan zwanger worden in het traject "not-done"is omdat de testen etc ontzettend veel geld kost
Aantal eitjes per punctie en aantal bevruchte eitjes is heel wisselend per persoon en ook weer afhankelijk zijn van hoeveelheid stimulatie. Meestal hanteert het ziekenhuis wel een minimum aantal eiblaasjes dat gegroeid moet zijn voor de punctie. Bij mij is het tot nu toe als volgt gegaan: Poging 1: 9 eitjes, 4 bevrucht, 6 ziek, 2 gezond (maar 1 terugplaatsing omdat 2e embryo van onvoldoende kwaliteit was om in te vriezen). Poging 2: 13 eitjes, 8 bevrucht, 4 ziek, 2 niet te bepalen, 2 gezond en wederom maar 1 terugplaatsing ivm kwaliteit embryo's. Qua 2 sporen beleid, dit kun je natuurlijk doen. Het ziekenhuis kan je natuurlijk niets verbieden willen dat zeker niet. Er wordt een hoop werk gedaan, kosten gemaakt en tijd gereserveerd die anders besteed kan worden aan iemand anders die aan het wachten is. Bovendien denk ik ook dat je niet zomaar met dit traject begint, dat doe je om het doorgeven van het gen te voorkomen en zeker te weten dat je niet zwanger wordt van een ziek kindje. Dus waarom dan toch nog natuurlijk proberen.
Ik heb nog niks gehoord. Afgelopen week zijn we nog in het ziekenhuis geweest bij de psycholoog (toevallig op afdeling Klinische Genetica) dus heb ik gevraagd hoe het met de aanvraag stond, deze was nog niet verstuurd... Daar baalde ik wel van, aangezien het al 3 weken geleden was dat de arts zei dat ze ons ging aanmelden. Ik heb ook met Maastricht gebeld, die geven aan dat als de aanvraag binnen is ze gaan kijken bij welke arts je ingepland gaat worden. De tijd die ze geven voordat je 'op gesprek' mag ongeveer 5-6 weken bedraagt. Ik ga er eigenlijk vanuit dat we niet alle onderzoeken opnieuw hoeven laten doen, anders hadden we dat niet hoeven doen.. DNA onderzoek is bij mij, man en overleden dochter gedaan. Weet iemand hoe dit zit qua onderzoek? Welke onderzoeken hebben jullie (nog) moeten doen? Ook familiair onderzoek? Qua familie leden weet ik niet hoe dit zit, heb ik onze arts niet over gehoord, maar ik heb er wel over gelezen. Dit wordt bij mij ook wel lastig, aangezien ik met m'n moeder geen contact heb en m'n vader weinig tot geen. Oudere zus heb ik ook geen contact mee, jonger zusje is overleden. Moeten broer/zussen zich ook laten onderzoeken? ARPKD is volgens onze arts wel een aandoening die in aanmerking komt voor PGD. Maar ik geloof dat deze wel eerst besproken wordt, en wat ik begreep van degene die ik aan de telefoon had, doen ze dit al voordat ze je voor een informatief gesprek laten komen. Zo kunnen ze je gericht informatie geven geloof ik. (Hoop dat ik het goed begrepen heb, t is heel veel 'nieuwe' info)
Wat ik me afvraag; Waarom plaatsen ze die 2e gezonde embryo ook niet terug? Deze wordt nu toch weggegooid vanwege kwaliteit? Voor hetzelfde geld raak je van deze wel zwanger.. (niet geschoten is altijd mis, zou ik denken.. Maar misschien denk ik hier te nuchter over? ) Of mogen ze echt maar 1 embryo terug plaatsen? Mogen ze niet afwijken van hun beleid? Ik kan heel goed begrijpen dat een ziekenhuis geen voorkeur geeft aan het 2 sporen beleid. Ze investeren in een traject, en gaan er denk ik vanuit dat je dat als stel ook zal doen. Ik zelf zou dit niet zo snel doen. Al is dit bij ons niet van toepassing. Mijn man geeft heel zwart/wit aan dat het voor hem geen optie is om nog via de natuurlijke manier zwanger te worden. Pertinent niet! Nu moet ik mezelf er dus bij neerleggen, wat ik heel erg moeilijk vindt. De 'makkelijke' manier van zwanger worden is dus van de baan.. Nu moeten we ons dus geheel focussen op het PGD-traject.
onderzoeken die bij ons gedaan zijn: bloedafname mijn ouders en mijn broer. Ik had gevraagd alleen ouders en dan maar ze willen graag ook nog iemand van je broers/zussen die is aangedaan bloedafname ouders vriend in het ziekenhuis umc: zaadonderzoek, bloedafname bij mij, echo baarmoeder
Het is afhankelijk de kwaliteit van de embryos en welke poging het betreft. Bent u jonger dan 38, dan krijgt u in de 1ste en de 2e poging slechts 1 embryo terug. In de 3e poging krijgt u 1 of 2 embryo´s terug, afhankelijk van de kwaliteit van de embryo´s. Bent u ouder dan 38, dan worden er indien aanwezig, altijd 2 embryos teruggeplaatst