Mijn oplossing zonder kind boodschappen doen ��. maar ja dat kan niet altijd.. Hier is het na een paar keer nee.. , ik heb al nee gezegd. Dus klaar met zeuren. Vervolgens geef ik geen antwoord meer. dit stukje zeur kan ik goed oost Indisch doof zijn, andere dingen.. Zeurderig/ bijna huilend neeeeee zeggen is dan wel weer een punt .
Haha ja dat is nu ook mn standaard antwoord..maar elke keer hetzelfde antwoord moeten geven gaat irriteren.
Ik denk dat het een beetje bij de leeftijd hoort.. wij hebben altijd heel bewust opgevoed. Geen beloningen, geen dubbel speelgoed in huis voor meerdere kinderen, niet het hele jaar door kopen. En toch kwam het besef van al dat moois rond 4,5jaar, is nooit overgegaan haha. Hier gaat het vooral om speelgoed en dagjes uit. In de winkel blijf ik heel neutraal en ga er ook niet op in. Mijn standaard antwoord op 'ik wil....', is 'ja, ik wil ook zoveel', of vraag het maar voor je verjaardag. En dan loop ik gewoon verder. Overigens ben ik altijd heel strikt geweest met kadotjes. Als 1 kind een kado krijgt voor bijv zwemdiploma of eerste uitgevallen tand, betekent het niet dat het ander kind ook iets krijgt. Ook met het kopen van kados voor andere kinderen. We gaan dan naar de winkel en ik zeg van te voren dat we alleen het kado gaan kopen voor X, en niks voor onszelf. En daar hou ik me aan. Het is dus ook duidelijk dat een bezoek aan een speelgoedwinkel lang niet altijd betekent dat je iets krijgt. Ik irriteer me vooral aan reacties op reclames. We gaan echt vaak dagjes weg, maar toch wordt bij elk voorbijkomend pretpark gezucht 'mogen we aub daar naartoe, daar zijn we maar 2X geweest!' Komt zo ondankbaar over 😔😔😔
Wat hier (nog) vaak helpt is benoemen dat dat idd ook erg leuk, mooi, lekker oid is, maar ook duidelijk dat we dat NIET meenemen. Heel soms zeg ik dat het een ander keertje wel kan, of om te trakteren een keertje oid. Een aantal dingen mag ze ook wel bepalen (welk fruit, welke groenten, welke kaas) en ze mag ook bepaalde dingen pakken en meehelpen met op de band leggen en weer inpakken etc.
Ik las ergens de tip om wat ze mooi vinden op te schrijven op een wenslijstje. Voor de kinderen was dat al genoeg. 'Oh vind je dat mooi, ik schrijf het op'.
Dit idee heb ik ook. We zijn altijd heel consequent geweest en dat werd altijd gewoon geaccepteerd. Toch is de oudste sinds kort constant aan het zeuren! In een winkel komt ze met van alles aanlopen, wil alles wel hebben, vind alles mooi en alles is opeens heel erg nodig. De jongste heeft dat totaal niet, net zoals de oudste dat voorheen ook niet had. Ik zeg altijd dingen als 'hebben we niet nodig', 'nee hoor, daar zijn we niet voor gekomen' of bevestig alleen dat het inderdaad erg mooi is door bijvoorbeeld te zeggen 'ja, dat is inderdaad heel lekker' of 'nou, mooi he!'. Dat was altijd voldoende. Ik zeg dat nu nog gewoon en negeer het gezeur verder. We hebben al aangeboden om haar klusjes te laten doen zodat ze geld kon verdienen om zelf iets te kopen. Dat gaf ze na een paar dagen echter al op met de woorden 'ik vraag het wel op mijn verjaardag want hier vind ik niks aan' Zolang ze het weer vergeten is wanneer we de winkel uitgestapt zijn dan vind ik negeren prima werken
Ik zou inderdaad samen met haar een lijstje maken en daar steeds naar toe verwijzen als ze afgeleid wordt. Staat het op het lijstje:nee? Dan nemen we het dus niet mee. Nu krijg je misschien dan wel dat ze de volgende keer denkt: wacht even, dus als het op het lijstje staat, mag het mee. Dus als ze zelf iets perse op het lijstje wil hebben (van te voren dus), zou ik vragen naar de motivatie. Als die dan plausibel klinkt in mijn oren, zou ik het ook op het lijstje zetten. Zo leer je gelijk het 'bewust' kopen. Het werkt bij mijn dochter in ieder geval erg goed.
Dit heeft hier goed geholpen al ging het hier meer om activiteiten dan om spulletjes. Wat je ook kan doen is er in mee gaan door erover te fantaseren. Bv, ze wil koekjes. Ik zeg dan, Jaaa die zou ik ook wel willen. En dan zou ik er 100 eten. Tot mijn buik zo rond was als een springkussen, jij ook? Of zou je ze uitdelen en al je vriendinnen laten komen en blablabla leuk verhaal. Tegen die tijd ben je in elk geval 3 schappen verder.
Is het zo dat jouw dochter op andere gebieden wel van een 'nee' een 'ja' kan maken. Dan zou dat een goede reden zijn -van haar- om het zo strikt vol te houden. Daarnaast zou ik gewoon thuis afspraken maken, in de winkel maar één keer nee zeggen en haar andere vragen negeren. Wie weet wordt ze boos, omdat je haar negeert. Maar dan kun je dat spiegelen: "Ik zeg ook iedere keer 'nee' en jij negeert mij ook." Dit alles uiteraard nadat je alle registers al uit de kast heb getrokken: samen lijstje maken, opdrachten geven in de winkel, etc.
Hier ook heel herkenbaar. Ze wil van alles. Hier heeft het geholpen (een beetje ) om haar dingen te laten kopen van haar eigen geld. Ze krijgt weleens een centje voor in haar spaarpot en dat tikte toch behoorlijk aan. Nu heeft ze in 1 week voor 50 euro verbrast. Ik moest echt wel even slikken.... Maar nu is het op, tja en nu dan.... Nu moet ze weer sparen. Net als wij. Denk dat het echt een leeftijdsdingetje is. De wereld wordt steeds groter en ze zien zoveel moois, leuks en lekkers. Dat is ook lastig te weerstaan.
Haha dit heb ik gisteren toevallig voor het eerst gezegd. Hij was gisteren voor de eerste keer aan het zeuren. We waren in de speelgoedwinkel en hij zag auto's staan en wilde erin zitten. Hij is gek op auto's dus no way dat ik hem erin ging zetten want dan krijg ik hem er niet meer uit. Als die auto's nu 30 euro waren mocht hij erij zitten en kreeg hij die misschien maar 120 euro. Ben toch niet gek. Zelfs die lelijke hello kitty auto was 99 euro dus ik wilde hem niet voeden door hem erin te zetten haha Toen zei ik. Vraag dat maar aan sinterklaas en zwarte piet Hopelijk is hij het dan vergeten
Ja klopt...de jongste is nu bezig met zindelijkheid...om een beetje motivatie te geven heb ik een kaart gemaakt dat als hij een aantal stickertjes heeft verdiend metpl plassen dat hij dan een klein autootje krijgt. De eerste keer had ze zoiets van: uhh ik krijg niks en heb haar toen uitgelegd dat zij dat toendertijd ook kreeg en dat het nu dus echt voor de jongste is. En die pretparken...ze wil dolgraag naar julianatoren en oud valkeveen en smeekt ook bij elke reclame. Is hier niet eens in de buurt en zelfs toen ze net uit disneyland terugkwam
Ik ben in elk geval blij te horen dat het niet alleen hier is. Want ik vind het zo erg zo'n zeurend kind.
Zie het als iemand die niet altijd maar ja en amen zegt en zomaar een 'nee' accepteert. Is een goede eigenschap in de grote mensen wereld.
Haha ja wij roepen hier wel eens gekscherend dat ze later zo'n gijzelingsonderhandelaar moet worden met al haar onderhandelingstechnieken.
Niet herkenbaar sinds ik gewoon zeg zet maar op je verlanglijstje. Dan zegt hij ja dat ga ik doen (doe ik voor hem)en dan kunnen we gewoon doorlopen. Ook handig om te weten, dan kan je mensen tips geven wat ze cadeau kunnen geven
Als ik vind dat de grens is bereikt, dan ga ik naar zijn ooghoogte en zeg rustig en duidelijk: het antwoord was nee, is nee en blijft nee. Er is geen discussie over mogelijk, dus houd nu maar gewoon op. Daarna ga ik verder met de boodschappen. Het is wel zo dat ik mijn lijstje redelijk vrij maak. Er staat dus "groenten, fruit, hartig broodbeleg" ipv "bloemkool, appels, ham". Daardoor bespreek ik in de winkel vaak wel wat we gaan kopen. Dat zorgt voor meer onderhandelingsruimte en werkt heel prettig voor ons. Ik kan ook goed sturen, bijvoorbeeld "de spinazie is nu erg duur, maar de boontjes zijn in de aanbieding. Wat vind je lekker om daarbij te eten?" Dat zorgt er weliswaar voor dat boodschappen doen langer duurt, maar ik vind het wel gezellig.