Het is ook erg lastig want je kan zoveel van een huisdier houden (weet er alles van, heb 16 katten en 4 honden gehad, heb nu alleen nog maar een oud hondje). Ik had ook een kat ertussen die was altijd super lief en wilde veel knuffelen maar van het een op het andere moment beet hij gewoon tijdens het knuffelen (niet heel erg hard trouwens maar je schrok er wel eventjes van), dat was gewoon zijn manier om te zeggen dat hij er genoeg van had op dat moment. Ik negeerde hem dan volkomen en binnen 1 minuut was alles weer goed. Ik denk dat het wel goed is om een dierengedragstherapeut om hulp te vragen, die zullen je hier vast wel verder mee kunnen helpen. Het is voor je vriendin ook niet leuk als ze om de haverklap 'aangevallen' wordt natuurlijk en de veiligheid van jullie kindje gaat sowieso voor alles.
WERKELIJK!!! ik vraag me dan echt af... wie is belangrijker, die kat of jullie kind. Straks gaat het wel eens een keer flink mis, en dan??? Kat wegdoen zou voor mij hierin geen probleem zijn, hoe sneu dan ook en hoe moeilijk het ook even is... Daarbij is een kat nog altijd een dier. Met dierlijk gedrag en instincten. Straffen, belonen en emoties toepassen op een kat werkt echt niet! Mijn advies is om daar niet eens je energie in te steken. Je hogere macht inzetten en dat is de beschermende macht en zolang de kat in huis blijft, faal je daar in ( mijn inziens.. )
Nee, jij bent lekker! Je kan het ergens niet mee eens zijn, maar moet je dat op deze manier verwoorden? Dat zegt ook "aardig"wat over jou..
Hier ook een poes die af en toe wat onvoorspelbaar is. Ze is voornamelijk veel buiten. Maar eerlijk is eerlijk, ze heeft wel eens haar poot uitgestoken. Dat gebeurd voornamelijk in een situatie waarin ze zich in het nauw gedreven voelt. En dat voelt ze zich vrij snel. Een kat zal in principe niet zomaar uithalen. Er is in principe altijd een reden. Dat is niet altijd de schuld van de mens natuurlijk. Sommige katten hebben een grens die heel snel bereikt kan zijn. Het "we waren lekker aan het spelen en toen ging ie ineens bijten" is daar een typisch voorbeeld van. Heel goed op de lichaamstaal letten dus, en gewoon kort knuffelen of spelen. Om bovenstaande redenen llaten we poes niet binnen als alle kinderen in de huiskamer zijn. Dat is te druk, ze weet er geen raad mee.Verder hebben we de kinderen geleerd haar met rust te laten. Geen contact is echt het beste. Gelukkig hadden (hij is net overleden boehoeeee) we de allerliefste lieverd van de hele wereld, een schat van een kat, die in 15 jaar geen poot heeft uitgestoken.Alleen als ze aan zijn staart zaten. Maar dat mocht dus ook niet. Mijn idee: echt de kat nu weghouden van de kleine. Geen contact. Leren de kat te vermijden. Tot ze oud genoeg is om met deze kat om te gaan.Dat betekend: niet aan hem zitten, niet aan de oren, niet aan de staart. Ik heb hetzelfde gezien bij de kat van mijn vriendin. Die haalde ook uit. Maar dat gaat nu prima. Enne, de douche, nee. Een plantenspuit werkt inderdaad veel effectiever!
Je kat is een rare...je vriendin kan het aan zien komen, je kind niet. Je zult nog een heeeeele lange tijd op je hoede moeten zijn bij deze kat en het kind. Het gaat nu met de kleine nog goed, maar als kids ouder worden, worden veel katten minder tolerant. Dit levert mogelijk nare situaties op, kattenbeten kunnen hele nare gevolgen geven (infecties waarvoor uiteindelijk soms zelfs ziekenhuisopnames nodig zijn). Niet iets om lichtzinnig mee om te gaan (wat je ook niet doet, want je ziet het probleem geloof ik wel). De "straf" werkt niet, hij doet het nog steeds. Mijn eerste gevoel is: een ander plekje zoeken voor de kat waar hij minder problemen kan maken (in ieder geval eennhuis zonder kids). Als je hier nog niet aan wilt moet je hulp zoeken om het patroon te doorbreken. Eerlijk gezegd, als ik je partner was...had ik al niet geaccepteerd dat hij mij beet. Je hebt waarschijnlijk een hele tolerante partner...maar je moet een probleem als dit wel oplossen voordat er iets gebeurt wat je jezelf de rest van je leven kwalijk neemt. Je bent vast gek op je kat, maar een huisdier zou eigenlijk nooit zoveel invloed mogen hebben op een gezin. Je hebt een huisdier uiteindelijk toch omdat het leuk is. Niet om gebeten te worden. Tuurlijk heb je met elk huisdier mindere momenten. Je hoeft ze daarom natuurlijk niet op straat te zetten. Maar ga een passende oplossing zoeken.
Lullig dat je je rot voelt. Ik heb die regel expres toegevoegd, omdat ik vond dat je ongepast laconiek hierover schrijft. Alsof het een spannend verhaal betreft. Katten zijn kleine roofdieren, het zijn geen groepsdieren zoals honden. Ze vallen niet 'per ongeluk' aan, zo'n beest heeft scherpere zintuigen en reflexen dan wij. Nu hij de baby heeft geraakt, zou ik je vriendin adviseren de kat weg te meppen zodra hij in de buurt vd baby komt / naar buiten te lokken met verse stukjes hart (wat goed voelt voor jullie he), maar dus niet haar armen onder de dekens te doen. Als ze denkt dat hij aan wil vallen dan pakt ze minimaal een plantenspuit (dit laatste wellicht ten overvloede)
Ik heb niet alle reacties gelezen maar zitten best heftige tussen. Hier ook een kat die soms ongewenst gedrag kan laten zien. Ze grijpt mij dan als een soort schrik reactie bij mijn hoofd. Dit doet ze alleen als ze bij mij ligt en ongeveer 1x per maand. Er lijkt geen duidelijke reden voor te zijn, lijkt alsof ze droomt? De kat heeft geen goede start gehad, altijd bang voor vreemden en ze heeft tijdens de bevalling onder het bed gezeten. Hierna heeft ze het een paar weken erg moeilijk gehad. Maar op dit moment gaat het wel goed. Ze is veel boven, komt eigenlijk alleen 's avonds naar beneden en mijdt DL. Als DL te dichtbij komt blaast de kat en leren we DL dat ze rustig om moet draaien. DL weet ook dat de een kat 'mauw' zegt en de andere 'ksssss' (blaast) Het lijkt me erg lastig om de kat weg te moeten doen. Zolang ze naast elkaar kunnen leven en de kat nog tevreden is blijft ze lekker bij ons!
@Ts, ik hoop dat je deze reactie nog leest... Niet om je bang te maken, maar wel om je alert te houden. Katten kunnen verschillende bacterien bij zich dragen en dus overbrengen op kinderen. Het lichaam van een kind kan hierdoor reageren door een abces te maken. Als dit gebeurd kan je beter direct naar je ha en uitleggen dat dit is gebeurd. Dus zie je ergens een bult ontstaan even aan de bel trekken
Ik zit mij zelf op te vreten hier..... (wat een nare mensen zijn er af en toe) Beste Sebastiaan, jou poezenbeestje heeft veel karakter kenmerken met onze rode kater. Beestje is veel te vroeg bij zijn moeder weg gehaald waardoor hij veel levenslessen heeft gemist en onze kater is het eerste half jaar opgegroeid in een veel te klein kooitje (bench achtig iets). Wij leren ons ventje nu al dat hij voorzichtig moet doen en laten hem niet alleen met poes. Alleen kan je veel niet voorkomen. Dan leert hij dat poes dat niet wil. Poes kan je niet leren om met de baby om te gaan, de baby kan je wel leren met poes om te gaan...... Voel je niet rot, niet schuldig of niet rottig. Je houd van beiden (zowel poes als baby en beiden wil je geen verdriet doen). 1 Tip wat betreft straffen, gelijk handelen op wat niet goed is (caught in the act), zodra je een minuut of langer wacht, dan snapt poes niet goed waarvoor je hem straft. Dan kan je verkeerd gedrag aanleren zonder dat je dat wilt. Wij straffen onze kat niet, omdat hij echt een rot begin heeft gehad en hij terug vecht als je straft, heel natuurlijk gedrag). Wij duwen hem voorzichtig weg en houden gepaste afstand met de baby. Gewoon beiden kroelen en knuffelen..... En tip, als het een kater is, dan geen vriendjes erbij doen. Katers leven in het wild solistisch en dulden vaak geen nieuwkomers.
Ik ben een beetje teleurgesteld in de reacties. Er wordt nota bene door een vader hulp gevraagd. Er zijn denk niet veel papa's op dit forum en zo wordt er met hem om gegaan??? Beetje respect voor elkaar. Voor mens en dier. Ik houd enorm van dieren en doe er ook alles aan zodat onze diertjes gelukkig zijn en dat ons kindje gelukkig. Bij ons thuis geldt, de kater heeft de oudste rechten maar ons ventje de meeste rechten. En een gevleugelde uitspraak: eerst de kater, de rest komt later. (die roept om uitleg). Dat houd in: Als mijn man thuis komt uit werk, dan eerst de kater knuffelen, snoepje geven en aandacht, dan komt eigenlijk altijd ons mannetje en ik sluit de rij af. Mensen die hier zo gemeen hebben gereageerd, ik hoop niet dat ze diertjes hebben. Want dan leren die kindjes dat diertjes niets waard zijn. En dat is volgens mij niet de bedoeling. Het zijn levende wezens waar wij als mens voor kiezen om te zorgen. Als je een kitten/pup of wat dan ook neemt, je zit er 10 jaar aan vast..... Minimaal (ik hoop dat echt dat onze kater 20 wordt).
Sorry hoor maar dat vind ik persoonlijk echt veel te ver gaan. Ik ben dol op dieren heb ze altijd gehad en het zijn echt maatjes van mij. Maar wèl dieren maatjes, het is en blijft een dier. Dus mijn dieren zullen nooit in de buurt komen qua 'rechten' t.o.v. mijn kind en nogmaals de veiligheid van mijn kind gaat sowieso boven alles en iedereen...dus ook het eventuele welbevinden van een kat. En een dier wat onvoorspelbaar (!!!) bijt gedrag toont zal niet onder één dak met mijn kinderen wonen, heel simpel. 😐
TS, hier ook zo'n kater. Een schat maar eentje met een gebruiksaanwijzing, hij bijt ons soms ook maar tolereert werkelijk alles van de baby, nog nooit uitgehaald. Maar we blijven enorm alert en laten ze nooit alleen samen. Onze gebruiksaanwijzing: Veel spelen met een speeltje aan een touwtje en propjes etc. Knuffelen, even kroelen en een aai maar niet te lang want dan te druk en soms een uithaal. Lekker laten liggen dus zonder aan te raken. Als de kat ergens ligt, niet weghalen en zelf een ander plekje zoeken anders is het bijten. Klinkt alsof zo'n beestje dan bepaalt, maar het beestje moet ook erg wennen aan de nieuwe situatie en drastisch minder aandacht, dan is z'n eigen plekje heilig. Zelf heel rustig blijven als de baby en kat samen zijn, als je denkt dat er iets mis gaat dan rustig uit de situatie weggaan. En ook: vertrouw je kat voor geen meter, het blijft een beest, blijf altijd alert. Misschien kun je een manier vinden om hem bij jullie te houden. Voor mij zou de kleine echt bijten wel echt de grens zijn, dan gaat 'ie weg en dat hebben we ook afgesproken.
Eens. Hier ook altijd dieren gehad. Momenteel een hond met gebruiksaanwijzing (chronisch gehandicapt en daarnaast bang voor kleine kinderen). Maar hij heeft een lief karakter en zal nooit bijten, ook niet als dl hem in een onbewaakt ogenblik pijn doet. Je bent als ouder verantwoordelijk voor je kind. Daar valt echt niks tegenin te brengen, zijn geen uitvluchten of excuses voor. 'Sorry lieverd, je bent als baby blind aan 1 oog geworden, maar ons huisdier had het een beetje moeilijk en we hielden veel van hem'. Dat klinkt toch raar niet?
Heel veel reacties, niet alles gelezen. (eerste en laatste pagina) Even meedenkend in de kat zijn straf. Nu bijt hij, je pakt hem en houd hem onder de douche. Je moet ervoor opstaan en naar de douche lopen. Kraan aan, kat nat, jij nat... hij kegt de link niet tussen bijten en de douche. Voor jullie meer een middel om hem even uit zijn bijtbui te 'snappen'. Wat je nog kunt proberen is een opgerolde krant of plastic fles gevuld met stenen/zand. Zie je dat het beestje wil gaan bijten knal die krant dan op de grond of rammel flink met de fles. Het geluid kan hem misschien bij zinnen krijgen en wie weet legt hij zo sneller de link. Ik ga bijten en daarop volgt een hard geluid waar ik van schrik. Hier ook altijd katten gehad maar een plantenspuit? Hahaha mijn katten vonden het een paar keer 'vervelend' maar daarna kon je spuiten maar ze waren er echt niet van onder de indruk. Een krant even flink op de vloer meppen werkte echter wel. Verder kun je denk ik weinig 'trainen' aan een kat. Die gaat gewoon zijn eigen gangetje. Niet te vergelijken met een hond. Katten gebben in hun ogen personeel en geen baasje. Hopelijk heb je wat aan de tip.
Ik weet niet of TS nog meeleest, maar wij hebben precies dezelfde ervaringen met onze poes. Ze is altijd een kat met gebruiksaanwijzing geweest. Viel mij regelmatig uit het niets aan als ik ergens rustig lag/zat (ook geen platte oren of andere tekenen van agressie). Ook ik lag altijd met mijn handen en voeten onder de dekens. Mijn man deed hij zelden iets. We zijn er voor bij de dierenarts geweest, hebben nog een kater aangeschaft, een gedragsdeskundige ingeschakeld, ze kon altijd naar buiten (waar ze de liefste kat ooit was). Niks hielp. Toen onze oudste dochter geboren is hebben we het nog een paar jaar aangekeken. Misschien zou ze wel rustiger worden naarmate ze ouder werd. Het gedrag werd niet meer, maar ook niet minder. We moesten altijd op onze hoede zijn, constant onze dochter waarschuwen dat ze bv niet te lang naar onze poes moest kijken (dat kon een trigger zijn voor agressief gedrag). En aaien was helemaal uit den boze. Ze deed altijd braaf wat wij zeiden hoor, aan onze dochter lag het niet. Wij hebben er uiteindelijk voor gekozen om onze poes weg te doen. Met pijn in ons hart. Maar deze situatie was voor niemand leuk. Ik ga hier verder niet teveel op in, maar er is vanaf die dag een last van mijn schouders af gevallen. Wat een rust in huis. Onze oudste dochter is altijd wat huiverig naar huisdieren geweest. Ze moest altijd op haar hoede zijn en dat heeft zijn sporen nagelaten. Wij hebben nog een kat (een lieverd, alleen soms wat speels), en het heeft even geduurd voordat onze dochter hem vertrouwde. Eerlijk gezegd heb ik er achteraf spijt van dat we zo lang met onze poes zijn door blijven tobben. Het kan niet de bedoeling zijn dat een huisdier zo'n negatieve stempel drukt op de sfeer binnen een gezin..
Ben echt een katte kenner en lief hebber. Je ziet het ver van te voren vaak al aan komen dat een kat gaat bijten en of uithalen. Ogen oren staart lichaamshouding. En dan je handen onder de dekens stoppen( daar zit het probleem hij wilde spelen en achter die hand aan) waarschijnlijk mis gehapt. Een kat voor straf onder de douche zetten( Moet niet gekker woorden) je vriendin is toch vrouw genoeg om even de kat van het bed te duwen of wat!!! Goed in de gaten houden de meeste katten bijten niet voorde lol en als ze het al doen is het spelend of geven ze daar voor al aan dat ze het niet fijn vinden. Zelf een kat gehad liep je op de trap moest je uit kijken voor je enkels ( dat vond die super grappig en spannend) en ben al zo vaak gebeten of gekrabt door een kat) voor het kindje vind ik het wel sneu die is het al weer vergeten gelukkig is het kind jong let op de kat en het kind kind in kamer kat in andere kamer of even lekker naar buiten. Kat onder de douche.!!!! zo raar.
Wij hebben ook zo'n kat, die vooral vroeger uit het niks kon bijten. Dan zat je gewoon op de bank, kwam ze ineens aangevlogen en hap in je arm (of been, of zij, waar ze maar bij kon). Onze kleine heeft ze echter nog nooit aangevallen! Behalve dan als meneer aan dr staart trekt of iets dergelijks, en dan nog doet ze zachtjes. Wel knippen wij altijd de nagels van onze katten (ook omdat zij niet buiten komen). Dit gedrag toont ze nu eigenlijk alleen nog maar, naar mannen Wat wel scheelde, was toen wij een vriendje voor haar in huis namen, waar ze mee kon spelen. Ik weet niet of jullie verder nog een andere kat hebben? En heeft de kat een plek, waar hij zich terug kan trekken en met rust gelaten kan worden? Ik denk wel dat iedereen hier even moet onthouden, dat de kat niet de baby wilde bijten, maar to zijn vriendin! Want er wordt aardig gesuggereerd dat de kat de baby aan heeft gevallen, terwijl zijn 'doel' niet de baby was. En nee, dat praat niet goed dat de kat de baby heeft gebeten, maar het was niet de opzet van de kat. Straffen met water hebben wij overigens ook wel eens gedaan, niet onder de douche, maar even een seconde met de kop onder de kraan (niet z'n hele kop, maar dat zijn nek nat wordt...voordat er wordt geroepen dat wij onze katten verdrinken en mishandelen). Werkt hier ook prima om onze kater even uit zijn te enthousiaste bui te halen, hij heeft nog wel eens de neiging om te hardhandig te spelen met de andere kat. Dat je baby er een trauma aan over houdt, dat denk ik niet hoor. Als ze straks groter is, en met de kat wil gaan 'spelen', zal ze nog wel vaker een haal krijgen. Wij zijn ook opgegroeid met katten, liepen regelmatig met krassen op onze handen omdat wij door bleven gaan als de kat niet meer wilde spelen, en 30 jaar later hebben we nog steeds katten Wel zou ik inderdaad eens goed gaan opletten wat de trigger van de kat is, om te gaan bijten. En klinkt heel lullig, maar misschien vindt je kat je vriendin gewoon niet leuk. Onze kat heeft ook een hekel aan schoonvader, terwijl schoonvader nooit verder iets raars met de kat heeft gedaan.
Ik ben opgegroeid met katten en daar zaten ook wel 'probleemkatten' bij. Mijn ouders hebben ook een hele lieve kater gehad (raskat), maar als de houder van de cattery van zijn vader aan de deur stond, vloog hij haar gewoon aan. Echt heel vreemd, want hij deed dat alleen bij haar. Verder deed hij geen vlieg kwaad. Het kan dus ook echt aan een persoon liggen. Voor degene die roepen dat je de kat maar gewoon weg moet doen, hoe kun je dat zeggen? Een kat is echt je maatje en die doe je niet zomaar weg! (zelf heb ik 2 katten van 14 jaar en één van 10 jaar. Gelukkig heel lief met mijn dochter ondanks dat die van 10 een probleemkat is ivm socialisatie na de kritische 10 weken)