Ik ben moeder van twee kinderen. Een dochter van 5 jaar en een zoon van 1 jaar en 2 maanden. En ben gelukkig getrouwd.. Nu is het al een tijdje zo dat ik gewoon even geen zin meer heb om moeder te zijn. Dat ik blij ben als ze even bij de oppas zijn en ik ze met enige tegenzin weer ophaal. Ik kom helemaal niet meer aan mezelf toe. Verzorg mezelf slecht (loop met vet haar rond, eet ongezond, drink te weinig water etc.), gewoon omdat ik daar geen puf voor heb. En ik ben dan echt jaloers op moeders die het allemaal goed op een rijtje hebben.. Ik voel me echt heel slecht hierdoor, want ik hou echt wel heel veel van mijn kindjes. Maar de zorg word me gewoon vaak even teveel. De jongste is een slechte slaper (gaat nu iets beter), waardoor jezelf ook slecht slaapt. De oudste heeft een poep probleem (waarmee ik al bij een arts loop), fietst nog niet zonder zijwieltjes wat natuurlijk ook door mij en mijn man komt. Ze zit ook het liefst uren op de iPad, en ik heb gewoon niet de puf of wilskracht om haar aan iets anders te zetten. Ik baal hiervan en wil ook gewoon een leuke lieve mooie moeder zijn. Die overal weer zin in heeft. Maar het zit gewoon niet in me... Dit is nu al een paar maanden zo. En ik zie ook gewoon de pret er niet van in om met het gezin op pad te gaan, vind het allemaal maar gedoe... Wie kan me helpen, of heeft tips...
ik denk dat je het beste even contact op kan nemen met je huisarts en die je verder kan doorsturen voor de juiste hulp. klinkt namelijk als een depressie of het een of ander en dit kom je alleen niet te boven meestal. niets om je voor te schamen, half nederland heeft er last van maar zo doormodderen is niets en misschien als je de juiste hulp zoekt zit je over een par maanden weer veel beter in je vel. echt doen hoor! sterkte en succes
Dit inderdaad! Supervervelend voor je en ik kan me goed voorstellen dat dit niet is hoe je je wilt voelen... Succes en sterkte!
denk dat je zeker niet de enigste bent, denk ook dat veel dingen gewoon schone schijn zijn. heel eerlijk vond ik het nu ook heerlijk dat dochterlief 2 dagen bij opa en oma was. gewoon om even weer op adem te komen. tuurlijk ben ik enorm gek op mijn 2 meiden, maar het is ook soms gewoon zwaar. vraag hulp in ieder geval. denk dat naar de huisarts gaan wel een goed idee is, zodat je de handvaten krijgt om de moeder te worden die je wilt zijn.
Hier volledig mee eens! Zoek hier hulp bij! In de tussentijd kan ik je dit boek aanraden: Boek: Perfecte moeders bestaan niet (en mocht je in den haag eo wonen dan kan ik je de schrijfster ook aanraden als coach, zij coacht voornamelijk vrouwen met dit soort problemen).
Thanx voor jullie reacties.. Ik zit er ook al een tijdje over na te denken om hulp te zoeken. Maar dit staat me een beetje tegen omdat ik in het verleden (6 jaar geleden, voordat ik kinderen had) ook al bij een psycholoog en cognitieve gedragstherapeut heb gelopen voor een angststoornis. En me dit niet echt verder heeft geholpen. Dus ik ben gewoon bang dat ze me dan weer naar een psycholoog willen sturen en dit geen effect zal hebben. Maar er zit denk ik niks anders op? Klinkt dit echt als een soort van depressie?
Misschien was deze psycholoog en cognitieve therapie voor jouw op dat moment niet passend genoeg. Ga gewoon om hulp vragen, idd eerst bij de huisarts. Er zijn zo veel mogelijkheden om hulp te krijgen. Haal uit de therapie/coaching/of wat dan ook, wat jij ervan nodig hebt en wat jij ervan kunt leren. Je hebt nu al een goed doel voor ogen, ga ervoor! ps. Kijk naar de (hele kleine) dingen waar je wel plezier aan beleeft. Focus daar op.
Ts wat naar dat je je zo voelt. Dikke knuffel voor jou meis. Ik vind dit idd ook klinken als een depressie. Vorig jaar liep ik zelf bij een psycholoog/psychiater en ik had medicatie. Was ik niet erg fan van maar het heeft me zo geholpen! Mijn huisarts had me doorverwezen naar de praktijk ondersteuner en zij heeft me weer doorverwezen naar PsyQ. Ik heb er niet zo heel lang gelopen maar dat is bij iedereen anders natuurlijk. Heel veel sterkte!
Vergeet niet dat je tijdens een behandeling ook altijd feedback mag geven over de therapie en aan kunt geven wat voor jou wel en niet werkt. Het is JOUW therapie! En je kunt zelfs switchen als je helemaal geen klik hebt met de therapeut. Als iets jou niet verder helpt, dan gelijk aangeven! Ik heb idd ook goede ervaringen met PsyQ. Ik denk dat je op dit moment 3 keuzes hebt: of je doet niets, of je probeert zelf en/of met je partner dingen te veranderen (dan zou ik klein beginnen overigens) of je zoekt hulp om dingen te veranderen. Dat hoeft natuurlijk niet met cognitieve gedragstherapie er zijn zo veel verschillende dingen. De huisarts kan je helpen om daar chocola van te maken. Wat je in elk geval nooit moet vergeten is: jij doet je best met wat je hebt en wat er zich aandient! Je zit hier niet moedwillig dingen te verstieren. Hoe dan ook ben je een goede moeder, dat je dingen anders wil doet daar niets aan af. Je bent het waard om goed voor te zorgen en aardig tegen te zijn en door nu hier een bericht te zetten, zet je daar een stap in!
Bedankt voor jullie lieve reacties. Komt ook bij dat ik voor de buitenwereld mooi weer speel. Niemand (behalve mijn partner, deels) weet dat ik zo in zak en as zit. Ze denken allemaal dat het super goed gaat! Ik voel me echt een slechte moeder, ben zo bang dat ik mijn kindjes tekort doe met mijn gedoe. Vooral de oudste heeft zo weinig aan me, omdat ik nergens zin in heb. Het enige wat ik zou willen is een week naar een vakantieoord met m'n partner, om te luieren en leuke dingen te doen en uit te slapen... Maar daarna zal alles weer hetzelfde zijn, dus ben bang dat dat geen oplossing is.
laat je niet tegenhouden door een slechte ervaring met hulpverlening uit het verleden hoor. ik zelf heb jaren geleden eens hulp gehad via de ggd. ( was toen nog) was 10 niks. paar jaar geleden ook voor een andere angststoornis en depressie hulp gezocht bij ipzo in nieuwegein. maar hebben meerdere vestigingen. was een heel andere therapie en benadering en ze hebben me fantastisch geholpen. ik zat toen op het randje dat ik het dak wilde afspringen en voel me nu beter dan ooit. het kan dus echt hoor
Precies mijn verhaal. Jongste sliep een jaar heel slecht en huilde veel s nachts. Een half jaar haar in bed gehad dus nee niet veel geslapen. Bij mij kwam het echt door de overgrote, oververmoeidheid. Ik ben nu een paar maanden een stuk beter maar nog niet eens helemaal. Zoveel doet dat met je. Kan het dit bij jouw ook zijn?
Hoi 2jees, Ja de jongste sliep ook een jaar lang heel slecht (wel vijf keer wakker s nachts). Nu gaat het iets beter, maar op het moment heeft hij weer last van tanden dus gaat het weer minder. Ik denk ook wel dat het de oververmoeidheid kan zijn. Het werkt in ieder geval niet mee aan je gemoedstoestand. Maar is het dan ook normaal dat je je kinderen soms liever kwijt dan rijk bent? Dus dat je gewoon echt geen zin hebt om met ze bezig te zijn? Ik kijk bijv wel altijd uit naar de avondjes dagjes dat ik alleen ben of met m'n man op stap ga.
Niet herkenbaar! (Hier ook 2 kids). Enige tip die ik kan geven is, ga naar de huisarts! Sterkte! Knuf!
Hoe voel je je dan, ook echt erg moe? Nergens meer toe komen/op de automatische piloot? Of is dat zodra de kids weg zijn over? Dat is de cruciale vraag denk ik. Maar ik herken het zelf wel.. Al blijft die moederband, je denkt toch we eens anders..
Wel echt moe ook. Gewoon geen puf hebben om iets te ondernemen. 's avonds denk ik nog, morgen ga ik dit en dat doen. En als het dan morgen is dan heb ik er geen zin meer in, te moe denk ik dan. Als de kinderen weg zijn dan heb ik meer zoiets van, oh nu moeten we er op uit, dus uit eten of naar de bios, shoppen. Omdat dat dingen zijn die niet echt kunnen met de kinderen. En dat vind ik dan ook echt leuk om te doen. Maar beter zou voor me zijn om bij te slapen, en ik merk ook wel dat als we uit gaan ik het ook niet altijd volhoud, snel moe ben... Wispelturig ook. Ben ik met de kinderen, hunker ik naar een dagje zonder. En ben ik zonder ze dan wil ik ook wel weer naar ze toe... Pff niet goed in m'n vel... Ik weet ook niet of dit nou een depressie is of oververmoeidheid. Of een depressie door de vermoeidheid?😌
Ik denk niet direct aan een depressie. Bij een depressie denk ik toch eerder aan mensen die nergens meer van kunnen genieten en het liefst de gordijnen dicht houden de hele dag. Jij kunt nog wel genieten van samen leuke dingen doen toch? Het valt je gewoon een beetje zwaar momenteel. Het heet ook niet voor niets 'de tropenjaren'. Het klinkt mij als een gebrek aan energie. Het zou voor jou denk ik een uitkomst zijn om hier wat ondersteuning bij te krijgen. Hulp bij het huishouden is al een uitkomst. En voor de zekerheid een keertje bloed laten prikken. Wie weet heb je ijzertekort oid je moet er wel voor waken dat het geen depressie gaat worden. In zo'n situatie ben je er wel gevoeliger voor. Succes!
Toen ik nog zonder werk thuis zat, vond ik het ook fijn om eens iets voor mezelf te doen. Nu werk ik weer en mis ik mijn dochter op werkdagen wel. Op vrije dagen laat ik dochter vaak 's ochtends te lang tv kijken. We liggen s ochtend ook samen nog even lekker in bed. Even kroelen, boekje lezen en gek doen. Ik weet dan ook nooit zo goed wat ik met haar moet doen. Ik ben nogal een chaoot, geen ochtendmens en kan er maar geen ritme in krijgen. Aan huishoudelijke taken begin ik niet, want ik heb het idee dat ik bij haar moet zitten. Hierdoor voel ik mij ook slecht. Soms lukt het wel, op tijd in de kleren, even naar de speeltuin of boodschapje doen of ergens een kopje koffie drinken. Bij ons is er in korte tijd ook veel gebeurt, dat is ook vermoeiend. Ik zou ook graag meer energie willen hebben om een leukere moeder te zijn. Misschien kun je beginnen met gezonder te eten. Van slechte voeding wordt je ook vermoeid. Daarnaast zou ik je partner inlichten en samen een stappenplan bedenken en evt. naar de ha gaan en ga op tijd op bed. (Dat laatste moet ik zelf ook doen) het vraagt wel wat zelfdiscipline. Succes.
Een deel herkenbaar en een deel ook niet!! en dan heb ik er nog Maar 1 rond lopen!! ik vind het soms ook zwaar en geniet er echt van als ie even slaapt en ik wat dingen voor mezelf kan doen!! ook ik ben wel eens moe en heb niet altijd even zin om hem te vermaken!! Maar een dagje kinderboerderij of iets anders vind ik dan wel leuk om te doen met hem!! die gedachten dat ik hem liever kwijt ben dan rijk heb ik soms ook gehad omdat het me ff te veel wordt of hij doet iets stouts!! ik mis ook idd mijn vrijheid af en toe! Maar als ik naar hem kijk en zo lief zie spelen ben ik toch blij dat ik hem in mijn leven heb! en kan ik niet zonder hem! dus ik snap voor een deel je gevoel.