Ik heb laatst zoiets raars mee gemaakt, dat ik me af vraag of het nou aan mij ligt of niet. Ik zat met mijn vriend en zoontje in het OV. Mijn zoontje is over het algemeen echt heel rustig en heeft verder nog nooit interesse getoond in andere kindjes en doet gewoon z'n ding verder. Maar op de één of andere manier vond hij dat kindje reuze interessant en begon uit blijdschap te gillen. Dat andere kindje deed het ook terug en zo had je twee blije kinderen. Weet niet of het wat mee speelt, maar mijn zoontje kan nog helemaal niet praten, ik weet niet of de ander dat wel kon, maar op een 'normale' manier praten kon in dit geval dus ook niet. Ergens was ik blij dat hij contact maakte, op zijn manier communiceerde en dat hij erg blij was. Maar aan de andere kant, je zit in OV dus dan vind ik dat je toch een beetje rustig moet doen en probeer ik hem toch een beetje rustig te houden. Komt de vrouw achter mij ineens naar voren gebogen en begint keihard in onze oor te gillen Ik was even te verbaasd om te reageren, maar zat achteraf ook te denken; tsja hoe moet je daarop nou reageren? Ben niet iemand die gauw z'n woordje klaar heeft staan, dus ik wist ook echt even niet wat ik er nou mee moest doen. Wist op dat moment nou ook even niet of ze 'mee deed' of het uit boosheid oid deed. Ook al kwam er daarna op een heel lullige manier uit; "zoo die zijn ook weer stil haha" Vond het ook zo zielig voor m'n zoontje, want hij schrok er ook heel erg van. En mijn vriend zei achteraf tegen me dat ze het niet deed om leuk te zijn maar ze het deed omdat ze er niet blij mee was oid. Want die stond met zijn gezicht mijn kant uit en zag het haar dus doen. Maar ligt het nou aan mij, of is het een geheel vreemde, rare reactie van die vrouw? Ik snap best dat het irritant kan zijn, maar zit toch ook te denken dat je in dezelfde plaats ook een kind kan hebben dat overstuur is en hard huilt. En het was nu ook niet continue maar af en toe eventjes. En dan alsnog kan je toch ook even normaal vragen? In plaats van zelf nog even het slechte voorbeeld te geven. Of is haar reactie helemaal niet zo raar als ik nu zelf denk? Ik ben wel even benieuwd, hoe zouden jullie reageren hierop? Zowel vanuit haar kant als mijn kant. Hebben jullie ook wel eens een keer zo'n zelfde soort situatie mee gemaakt?
Vind haar reactie heel vreemd en had dan ook gevraagd wat haar bedoeling was. Sommige mensen zijn ook gewoon echt zo nors en kunnen niks hebben van kinderen.
Noujaaaa zeg vind ik zeker niet normaal! Als mijn vriend er bij was geweest had ie vast en zeker even terug in haar oor geschreeuwd haha Het zijn kinderen kom op zeg! Wat je zegt ze hadden ook kunnen huilen of weet ik t wat, en dan nog kan je daar soms ook niets aan doen. Dit was gewoon uit blijdschap en zoals ik het lees lijkt t me niet dat dit nu heel vervelend of storend over zou komen, op mij dan teminste. Raar hoor!
Ja helaas ook eens mee gemaakt in een lunchroom. Hier toen ook topic geplaatst omdat ik ook best van slag was Dochter had t ineens gehad en zette het op een krijsen. Wij snel opeten wat we nog konden eten en tassen inpakken. Toch vond die vrouw het nodig om aan de andere kant van de tent te gaan staan en iets te schreeuwen als : kan het nog harder?! We willen elkaar verstaan ja! Was echt heel hard en mijn dochter was meteen stil. Ze schrok ervan / was onder de indruk. Iedereen stil daar en kijken. En ik dacht ook : wtf Just happend? ! En voelde me geraakt omdat iemand mijn dochter aanviel en ze was nog maar 1.5 jaar ofzo. Weet het gekukkig niet precies meer. Na even nadenken en ondertussen spullen inpakken kon ik het niet maken om zomaar met staart tussen mn benen af te druipen. Ben naar dr toe gegaan (oudere vrouw met wat vriendinnen ) en gevraagd of ze de volgende keer een beetje wil dimmen en dat ze normaal moet doen tegen zo een klein kind. Toen vol emoties weg gelopen. Was ook zwanger dus t kwam extra hard binnen Dus ook die reactie van die vrouw bij jullie vind ik niet normaal en was ook vast niet aardig bedoeld en zo kinderachtig. Snap ook dat je op dat moment niet wist te reageren,je verwacht zoiets niet. Mensen (vooral ouderen vind ik) kunnen steeds minder hebben tegenwoordig van kleine kinderen...
Nou ja zeg, wat een rare reactie van die vrouw! Het zijn en blijven kinderen, en ja die maken lawaai. Je kan toch niet verwachten dat kleine kinderen met gevouwen handjes, spik en span braaf de hele dag stil zitten, egaal waar het is... Tuurlijk, je wil niet dat ze op bepaalde plekken gaan schreeuwen en stout doen, zoals in een restaurant of in de trein, maar je kunt geen tape er op plakken. En als zo'n kleintje lacht en gild van blijdschap, dan kan je moeilijk gaan toespreken lijkt me? Zeker we moeten allemaal rekening houden met een ander, maar je moet toch ook begrijpen dat kinderen niet altijd stil zijn. Ik ben ook heel verlegen, snap dat je even niks kon zeggen. Maar het is echt een maffe reactie van die vrouw, of het nou "grappig" was bedoeld of niet, bah.
En trouwens dan had ze maar in een eerste klas stilte coupe (als t in de trein was) moeten gaan zitten.
Wij hebben het ook wel eens gehad. Onze kinderen waren aan het spelen in het zwembad (kinderbadje nota bene) en gilden daarbij af en toe. En niet eens zo extreem. Begon er een vrouw die daar lag keihard tegen onze kinderen te gillen.. Wij stonden allemaal verbaasd toe te kijken, maar volgens mij zei mijn man er wel nog wat van..
Nou ja zeg wat een reactie. Ze zal zelf wel geen kinderen hebben. Denk dat er vervelende dingen zijn dan een lachend en enthousiast kind. Heb zelf ook meestal wel een woordje klaar maar zou dan ook even niks kunnen zeggen denk ik...
Ik heb ook vaak genoeg gehad, dat ik aan het werk was en bijna me nek brak over rennende kinderen. Ik vroeg dan gewoon aan de ouders of de kindjes misschien aan de zijkant/ achterkant van het terras wilde spelen. Of ik gaf ze een kleurplaat, en heb nooit gehad dat ouders lelijk deden of het niet begrepen. Als je het netjes vraagt. (Het was ook wel een echt terras voor wandelaars, met veel honden, kinderen vanalles) Ik heb trouwens wel eens kinderen "omgekocht" met een snoepje of een kleurplaat vooral de bekende kindjes. Maar wat ik hiermee bedoel is dat als je last hebt van kinderen/ dieren of bv rook, dat je het gewoon even kan vragen of zeggen, dan is er niks aan de hand, maar helaas gaan mensen steeds onvriendelijker met elkaar om.
Je hebt mensen en je hebt fietsbellen. Deze valt bij mij onder de categorie fietsbel Ik liep eens met mij oudste in de supermarkt en ze liep ontzettend te drammen en te klagen. Er liep al een tijdje een ouder vrouwtje telkens bij mij in de buurt en op een gegeven moment toen mijn dochter weer een keel opzette omdat ze linksaf wilde ipv rechtsaf (tja het kan maar in je koppie zitten) hoorde ik die vrouw overdreven zuchten en zag haar afkeurend haar hoofd schudden. Ik kon het niet laten en zei haar: Pfff het zou je kind maar zijn he?! Heb mijn dochter opgetild, geknuffeld en ben verder gegaan met mijn boodschappen pakken. Vrouw stond vol verbazing te kijken Soms lijkt het wel of mensen vergeten hoe ze zichzelf hebben gedragen als kind. Overigens zou ik not amused zijn als iemand in mijn oor begint te gillen en had daar zeker iets van gezegd.
Als ze achter me zat en ineens in m'n oor begon te loeien dan had ik haar waarschijnlijk uit automatisme een hoek gegeven met m'n elleboog
Ik zelf ben meestal redelijk voorzichtig, maar als iemand onverwacht in mijn oor begint te brullen dan kan ik best raar uit de hoek komen en had ik haar waarschijnlijk een flinke uitbrander gegeven. En mijn man is helemaal niet op zijn mondje gevallen, dus die had sowieso wel iets gezegd. Ik vind haar reactie dus niet normaal en enorm kinderachtig! Toen mijn zoontje een paar weken oud was gingen wij met de bus. En hij huilde, want hij had het de hele dag al op zn heupjes. En toen zei een jongen achter ons (jaar of 18), of we dat kind niet stil konden houden. HOE DAN?! Dus mijn man staat direct op en draait zich naar die jongen toe 'Wat zei jij?!' maar die jongen keek snel weg. Dus mijn man zei 'Als ik nog 1 keer zo'n opmerking hoor over een kind van een paar weken oud, dan zorg ik er persoonlijk voor dat diegene binnen 2 tellen uit de bus ligt' en gaat weer rustig zitten. Mijn zoontje heeft de hele busreis doorgehuild, maar we hebben niks meer gehoord. Ook geen gefluister.
Ik erger me ook enorm aan gegil of gehuil van andere kinderen. Waarom weet ik eigenlijk niet.. Ik weet dat ouders er niet altijd iets aan kunnen doen maar ik vind t ook bloedirritant. Maargoed gillen in je oor slaat werkelijk nergens op, had er wel wat van gezegd (denk ik )
Ik had dit ook altijd, tot ik zelf een kindje kreeg dat geregeld een keel opzette in openbare ruimten. Dan ga je toch wat meer respect hebben voor de ouders van die kinderen. Ik kan me nog wel doodergeren aan kinderen die strontvervelend zijn en dat ouders geen poot uitsteken en alleen maar liefje, schatje, popje roepen.
Nee ik vind het ook niet normaal. Wat denkt ze wel niet. Dan gaat ze toch lekker in de stiltecoupe zitten. Pff sommige mensen zijn denk ik volwassen geboren ofzo
Die had zeker van mij een sneer teruggekregen. Wat denkt ze wel niet. Laat kinderen toch plezier hebben....
Wat een achtelijke reactie. Ik had het pas in de trein zoon gaf een gil een jongere meid deed sttt ik zei pardon zegt ze ik heb last van mijn horen zei kan dat kind toch niks aan doen
Ik laat juist altijd duidelijk merken dat we dir als ouders allemaal wel eens hebben. De ene wat meer dan de andere, maar ik geloof gewoon niet dat we allemaal niet eens een moment hebben gehad dat je niet wist waar je het zoeken moest ... of het nou uit blijdschap of baldadigheid is maakt in die zin niks uit... mn middelste kon behoorlijk schreeuwen van blijdschap en ja dat gaf overlast. Maar hè je kunt het maar tot op zekere hoogte corrigeren! Ik vind overigens dat je als ouder ook (even los van mensen die zo reageren) best even kan laten merken aan mede-passagiers dat je het vervelend vind dat je kindje overlast bezorgd.... daarmee creëer je juist ook meet begrip dan door te doen alsof het allemaal geoorloofd gedrag is (want dat is het in mijn ogen namelijk hoe dan ook niet en dat mag je dus ook laten merken naar zowel je kind als anderen)
Nee maar een kind moet wel leren dat schreeuwen niet acceptabel gedrag is.. en dat kunnen ze echt al wel jong leren.... Of ze het altijd doen is een tweede, maar ik kan me wel storen aan ouders die er niks van zeggen bij hun kinderen onder het mom van "tja het zijn tenslotte nog kinderen " Een baby probeer je ook te sussen....
Dit dus. Als ik r last van zou hebben en de ouders zeggen niks zou ik ook "ssjt" zeggen of vragen of t wat zachter kan. Een baby is wat anders maar een kind dat al iets kan begrijpen hoeft niet om niks te gillen Dat je maar in een stiltecoupe moet gaan zitten vind k ook een mooie zeg in de andere coupes moet je net zo goed rekening houden met de anderen