hebben we net gedaan ze slaapt nu gelukkig dus ik heb haar goed kunnen overleggen. Ze was ook moe omdat ze ook wat koortsig was. Het is zo lastig. Zo zoeken naar een goede manier die ook werkt voor haar ...
Pff zwaar he! Wij lopen hier ook tegenaan. Ik mag niet van haar kamertje af gaan..moet bij haar blijven. Vandaag ook weer..en dan zeggen mama niet slapen, niet slapen! Maar wel in dr oogjes wrijven. Ik vind het zelf echt pittig..en wordt er ook kriebelig van. Maar nu ik lees over de angst snap ik het beter. Ik dacht dat ze bang was maar snapte niet waarvoor. Nu slaapt dochter nog in ledikant, maar donderdag gaan we kijken naar een gewoon bedje en ik hoop dat er dan verbetering zal zijn. Elke nacht (of avond) wordt ze wakker en begint dan te krijsen...en dan neem ik dr mee naar onze kamer en gaat mw gelijk slapen. Dus ik heb geen tips voor je, maar wil je sterkte wensen. Ik ervaar het zelf als best pittig en het soms even niet meer weten is echt lastig.
Het wordt niet echt beter Ik weet ook echt even niet hoe ik ermee om moet gaan. Ze weigert pertinent om op tijd te gaan slapen. Wil niet in haar bedje blijven. Het is echt krijsen van boosheid. Ik zet haar in bed en ik geef haar een knuffel en ga dan op de gang staan (stil). Ik hoor dat ze haar tut en knuffel (en alle andere dieren) uit pure woede uit het bedje gooit. Ga ik terug om haar haar tutje te geven en ik loop weer weg, dan is het geheid nog harder krijsen, en nog bozer zijn. En ik vind het moeilijk om haar zo te laten huilen (ondanks dat ik altijd heb gezegd dat ik haar zou laten liggen) Ik vind dit moeilijk. Ik probeer haar op haar gemak te stellen, maar mijn aanwezigheid vaak maakt dingen erger heb ik het idee. En ik word er gefrustreerd van, temeer omdat ik 's avonds vaak dingen moet doen voor mijn eigen bedrijf en daar gewoon niet de mogelijkheid toe krijg. Vaak wordt het dus nachtwerk wat dat betreft, wat ook niet bepaald bijdraagt aan mijn humeur. Ze wil enkel bij mij zijn en het vreet mijn hele avond op, ook als mijn man thuis is. En ik voel me daar weer schuldig over We zijn gestart om haar maar 1 uurtje, max 1,5 uur 's middags te laten slapen, in de hoop dat ze dan meer 's avonds zal slapen. Maar vooralsnog is het drama. Gisteren is ze om 23.00 op de bank in slaap gevallen, de avond daarvoor ook. Gevolg is dat 's vanochtend als een zoutzak op de bank hing, want ze was natuurlijk nog onwijs moe. Ik weet gewoon echt niet mee wat ik moet doen. Nieuw bedje staat in de planning, hopelijk kunnen we die snel gaan halen.
Ook ik heb dit met mijn zoontje gehad. Hij zei dan steeds mama zitten? Dat deed ik dan en zodra ik weg wilde krijste hij alles bij elkaar. We hebben op een gegeven moment toch de 5 min methode gedaan en dit heeft super geholpen! Je komt steeds om de zoveel minuten terug en laat weten dat je er voor je kind bent. Maar dat het wel tijd is om te slapen en dat is boven in eigen bed. We moesten er even een paar dagen doorheen. Ons zoontje heeft de leeftijd dat hij heel goed weet wat hij wil en ons dus liet zitten op zijn kamer omdat hij dat gezellig vond. En wij maar denken dat hij bang was of...... Hopelijk heb je er wat aan......
Ook hier dezelfde taferelen gehad. In april, toen ze bijna 2 was, de 8 minuten methode gaan hanteren. Heb haar uitgelegd dat ik niet meer elke avond uren in de weer kon zijn en dat ze moest gaan slapen. Bij het naar bed gaan nemen we alle tijd voor knuffels, kusjes, slokjes water, dekentjes, knuffeldieren etc, maar ik kom er niet meer voor terug. Ik kom alleen nog terug om te zeggen dat het tijd is om te slapen en meer niet. Het was een paar avonden afzien, voor beide partijen, maar deze duidelijkheid blijkt voor onze dochter echt het beste te werken. De afgelopen maanden heeft ze prima geslapen. Onlangs is haar zusje geboren en dat maakte slapen weer een enorm ding. Wij zijn daar teveel in mee gegaan door steeds maar weer naar boven te gaan en mee te gaan in alles wat ze wilde. Deur open, traphekje open, deur beneden open, dekens, knuffels, slokjes water, etc. Resultaat, elke avond urenlang in de weer om haar in slaap te krijgen. Toen zijn we weer weer teruggegaan naar de methode die in april goed werkte. Het was twee avonden echt niet leuk, een woeste, gillende dochter die het niet eens was met ons beleid, maar inmiddels gaat ze heel rustig slapen, zonder problemen.
Dan moet ik mezelf vrees ik maar over mijn gevoel heenzetten ... en haar dus laten huilen. Ik probeer het wel, maar na bijna een uur krijsen ga ik dan toch weer overstag ... fout fout fout ... weet ik. Nou ja ... vanavond maar weer een poging doen.
Klote Suzy. Kunnen het niet haar oortjes zijn, dat ze een ontsteking heeft? Verder zou ik inmiddels ook laten huilen denk ik, ze is op een leeftijd dat ze je prima kan begrijpen. Duidelijk zeggen wat je van haar verwacht en consequent blijven. Moeilijk, dat snap ik hoor!!! sterker nog, ik vind het knap dat je het een uur volhoudt, ik ben een slappe hap wat dat betreft. Maar goed, na zoveel maanden is het misschien een gewoonte geworden voor haar om drama te maken? Zit me net te bedenken; is het gen optie om haar een nachtje te laten logeren? Kijken of ze dan wel braaf gaat slapen?
Gefeliciteerd met je dochter! Hoe gaat het? Dit doe ik ook. Ik heb een mak schaapje, maar ze probeert de laatste tijd mij naar boven te lokken. Smoesjes, datvze water wil drinken etc, vervolgens gaat ze gezellig een kletspraatje met me houden. Heb vanaf het begin meteen gezegd dat ze maar een keer water krijgt en dat ik geen 2e keer naar boven kom. Gelukkig pikt ze dit. Maar duidelijk zijn en consequent zijn werkt hier (nog) goed.
Nee, ik denk niet dat het iets medisch is ... zodra ik haar uit bed haal, dan is het huilen ook direct over, brabbelt "mama" (daar smelt ik dan weer van ) en dirigeert me naar waar ze me wil hebben. Als we op ons bed zitten valt ze tegen me aan en valt in slaap. Maar ja, dat is verder geen optie, zodra ik haar overleg wordt ze wakker en begint het hele feest weer van voor af aan. Logeren is voor mij absoluut een optie ... manlief daarentegen is zo'n mietje die dat niet wil. Want waarom zouden we, we zijn toch thuis. Mijn moeder vind dat echt jammer, die wil zo graag dat ze eens komt logeren, maar ja ...mijn vent he Ik denk ondertussen dat het echt uitproberen is. Net even naar de super geweest, en ze mocht niet van mij in de auto-winkelwagen. Zoveel tijd hadden we niet. De hele winkel door heeft ze gekrijst, boos dat ze niet in de "auto" mocht. En uiteraard kom je dan overal een kindje tegen in zo'n ding .. dus het was een en al drama. En ik quasi stoicijns verder winkelen. Het moment dat we de winkel uit waren was het over ... Mijn engel is echt een draakje geworden ondertussen.
Haha, berg je dan maar alvast! 2 is echt een superleeftijd, maar ze leren ook het woordje NEE!!!! 😂 Ik zou tegen je man zeggen dat het uit logeren gaan een goede test is om na te gaan of het een gedragsprobleempje is. Wie weet wordt er hierdoor een cyclus doorbroken. Is het anders een optie om een avondje weg te zijn om te zien hoe ze naar bed gaat als jouw man dit dan moet doen?
Heb je haar oren wel een keer na laten kijken of paracetamol gegeven om te testen? Hier hadden wij maanden terug ook ineens een driftkikker. Woedeaanvallen, kort lontje, hysterisch in bed. Alleen bij mij werd hij rustig wb slapen. Ik dacht ook een fase, maar achteraf was het wel een dubbele oorontsteking. Hij was er verder lange tijd niet ziek van. Pas na weken kreeg hij koorts en kwamen we er achter. AB gekregen en ik had mijn ventje weer terug. Misschien toch verstandig om na te laten kijken. Het kan maar uitgesloten zijn.
Ik kan er naar laten kijken, maar op het kdv slaapt ze prima, zonder drama. Dus ik denk echt niet dat het medisch is
Dankjewel het gaat goed. Ze is 5 weken te vroeg geboren, dat was heftig maar ze is heel lief en een enorme slaapkop. Heerlijk verschil met onze oudste die huilbaby was en uren achtereen krijste vanaf dag een. Eentje voor de heling zei de verpleegkundige op de neonatologie. Wij zijn nog elke keer verbaasd dat ze alweer/nog steeds slaapt ❤️ Consequent zijn werkt het beste voor onze oudste. Strijkkraal: wij maakten diezelfde "fout" hoor. Dan namen we ons voor dat het nu afgelopen was en dat we die 8 minuten methode gingen hanteren. Heel consequent. Totdat een van ons na een half uur of een uur niet meer kon en naar boven ging. Hoppa, alles teniet gedaan. De kunst is om echt vol te houden, minimaal een paar weken doe je dit, of het nodig is merk je wel, misschien is het na een paar dagen bekeken, misschien duurt het langer of gaat het de ene dag beter dan de andere. Zorg dat je af kunt wisselen, dan kun je elkaar herinneren aan het feit dat consequent doorzetten heel belangrijk is. Wel handig om je van tevoren ervan te vergewissen dat ze geen oorontsteking of iets dergelijks heeft. Want dat zou heel erg sneu zijn. Als dat niet het geval is leg je haar overdag duidelijk uit wat je gaat doen en dat herhaal je bij het naar bed gaan. En dan volhouden. Onze dochter was zo kwaad dat de buren zich afvroegen of de exorcist bij ons was ingetrokken. Een paar dagen geleden kreeg ik een appje: of ie was verhuisd want ze hoorden hem niet meer
Nou ... het feest is begonnen. ik heb haar voor alle zekerheid een para-zetpil gegeven, en heb haar naar bed gebracht na een dikke kroel en kus ... en nu is ze boos ... pffff ... volhoudenvolhoudenvolhoudenvolhouden...
Ze zal nog wel een tijdje boos zijn, dit is heel anders dan ze gewend is en dus gaat ze haar uiterste best doen om je toch zover te krijgen om van dit beleid af te stappen. Heb je steun thuis? Of ben je alleen? In ieder geval sterkte, zet hem op, op naar betere tijden, etc
Wat gebeurt er als ze bij jou in slaap valt, op jouw bed en ze daar mag blijven slapen? Dat je gewoon naast elkaar ligt en ze dus tegen je aan in slaap valt? Dan hoef je haar niet meer weg te leggen. Laat haar geen uur huilen hoor! Dat is gewoon niet goed en wat leert ze daar van? Ze heeft het duidelijk moeilijk, blijkbaar een gevoelig kind en heeft zo duidelijk aan je nodig te hebben. Ik weet van mijn eigen dochter dat het zwaar kan zijn maar het is voor hun nog het zwaarste.
@ username: nee, ben momenteel alleen helaas. @ carino. Het probleem is twee ledig. Als ik haar meeneem naar mijn bed, is ze nog een lange tijd wakker, ze wil dan spelen, donderstenen etc. De laatste tijd slaapt ze gemiddeld pas rond 23.00 uur en dat is gewoon veels te laat. Eender welk bed ze dan in ligt hoor, de hare, de mijne of zelfs op de bank. En dat breekt zich op, omdat ze gewoon doodmoe is maar pertinent weigert om wat voor reden dan ook. Ze slaap dan 's middags opeens rustig 3 a 4 uurtjes als we haar laten (ja snap ik ... als je zo weinig slaapt 's nachts). Op het KDV zijn we nu begonnen om haar max 1,5 uur te laten slapen, omdat ze anders helemaal niet meer uit dat ritme komt. En slapen in haar eigen bed. Dat heeft ze altijd gedaan, en op eens was het over. Al maanden. In het begin kon ik haar nog wel bij mij in slaap laten vallen en was het klaar, maar van lieverlee is het alsmaar later geworden, wilde ze spelen, lezen, op bed springen etc. Maarrrr ... ik durf het niet te zeggen ... het is nu al een paar minuten stil ...
jajajajaja ... ik durf het echt niet hardop te zeggen ... maar ze is in slaap gevallen zo'n uurtje geleden ...
Fijn ik hoop dat jullie een goede nacht hebben vannacht. Volhouden de komende tijd en je zult echt zien dat het inslapen steeds makkelijker gaat.