Hier ook zo eigenlijk. Ik vind het echt wel heel druk, onze jongste is ook erg pittig, nog steeds. Maar absoluut geen spijt van. Nu voelt het ook helemaal compleet.
Ik heb er nu 3 dagen 3 omdat ik er eentje opvang tijdelijk maar ik ben kapot... De 2 dames hebben elke keer ruzie als de ene met iets speelt dan moet de andere het hebben en als de andere wat anders doet dan moet de ene dat natuurlijk ook. Het is natuurlijk niet mijn eigen kind maar ik denk elke keer weer dat we de goede keuze hebben gemaakt!
Ik denk dat dat niet te vergelijken valt, een oppas kind is niet in jullie gezin gegroeid en je lontje is korter omdat het niet "eigen" is!
Een vriendin van ons heeft dat jarenlang gehad met haar 2 dochters. (Inmiddels spelen ze gelukkig wel leuk samen hoor).
Dit bovenstaande was ook mijn motivatie voor een derde kindje. Nu wordt onze jongste deze week al 2. En ja, het is drukker dan 2 kinderen. En nee, ik zou niet anders willen .
Onze eerste 2 zijn er natuurlijk gekomen, de derde via ivf. Dat was een hele stap, maar het voelde nog niet compleet voor ons beide. Nu hij er is, zijn we 'klaar'. Het voelt goed. We hebben niets meer in de vriezer, maar ik snap je dilemma. Ik denk dat wij het ook nog wel gedaan hadden als we nog meer cryos hadden gehad. Maar die derde, serieus, dat is echt een cadeautje. Vind het niet veel drukker, maar echt heel leuk. Wij genieten dubbel
Vind ik ook. Ik werk als gastouder dus soms heb ik er in totaal 4/5/6 lopen, inclusief mijn eigen twee. Dat is dan ook echt werk en ook mega druk. Iedereen moet wat, veel van ongeveer dezelfde leeftijd. Maar..... Met een eindtijd en niet alle dagen..!
De overgang van 2 naar 3 vond ik niet veel anders dan van 1 naar 2. Die van 0 naar 1, pffffff, dat was wennen. Maar hier drie kinderen, vrij vlot op elkaar. Ik vind het heerlijk en ach, het is druk, maar dat is het ook met 1 of 2. Onze oudste heeft ASS, daar hebben we al heel wat mee beleefd en hoewel we onze draai daarin redelijk gevonden hebben, staan we nog wel eens met de handen in het haar. De tweede is een gigantische draak. Een drukke stuiterbal met meer energie dan een duracel konijn en oren die er voor de sier aanzitten. De derde is de koningin der makkelijke kinderen. Als baby, als dreumes en nu met haar net 3 als peuter ook nog steeds. Ze vermaken elkaar prima, maar ze jutten elkaar ook vreselijk op. Na het eten zou ik het liefst oordoppen indoen, want dan is hier het ren en vlieg-uurtje aangebroken met het nodige volume. Maar het is heerlijk. Zou er best een vierde bij willen, maar ja, manlief niet meer. En heel eerlijk, nu de jongste ook drie is, heb ik ook helemaal geen zin meer in die babytijd/kraamtijd. Want dat vond ik helemaal niet zo leuk.
Wij kregen na de eerste een tweeling, dus wij hadden weing keus. Hoewel ik ontzettend blij met mn kindjes ben en ik er niet één meer wil en kan missen, zou het, als ik de keuze had gehad, bij 2 kindjes gebleven zijn. Ik vind het best pittig met 3. Je hebt altijd 1 hand tekort. Ze maken momenteel best veel ruzie en het is heel vaak twee tegen 1. Het is ook lastiger met oppas zoeken. Voor de opa's en oma's is het ook net wat te druk, al doen ze het met alle plezier. Zoals anderen ook zeggen, ik zou goed overwegen of je zonder een derde kindje je nog niet compleet voelt. Want alleen omdat het zonde is van je eitjes zou ik niet het juiste argument vinden. Ik heb ook nog eitjes in mn buik die ook een keer opraken, maar toch overweeg ik niet nog een kindje omdat ik me gelukkig voel met mn gezin zoals het nu is.
Onze derde was een cadeautje. Niet gepland, wel gewenst, maar we zagen nogal op tegen het gedoe van weer een baby, terwijl we net een beetje uit de luiers waren. Het is idd een heel gedoe, nog steeds. Ik heb 2 jaar lang vreselijk slecht geslapen, ben zo ontzettend moe geweest. Het is ook heel druk, normaal zou ik nu in de situatie zitten dat mijn kinderen naar school gaan en ik af en toe een paar uurtjes rust heb. Maar nummer drie is nog wel een paar jaar thuis. De was is met 3 kinderen echt ge-explodeerd, de rommel is verdrievoudigd in huis, daar merk ik echt veel verschil. De oudste twee spelen nu meestal boven, maar nog steeds is het beneden een puinhoop van duplo en treinbanen. Maar dat is gelukkig tijdelijk, haha. Bovendien zit er wat leeftijdsverschil tussen (ze zijn nu 8, 6 en 2) en dan merk je dat de belangen wat uit elkaar gaan lopen. De oudste twee kunnen en willen al van alles, waar de jongste nog niet aan mee kan doen, dus dagjes uit, vakantie, is soms wat ingewikkeld om het iedereen naar de zin te maken. Dat hebben we afgelopen vakantie ook heel erg gemerkt. Waar de oudste twee zich prima samen vermaken, moeten we de jongste nog heel erg entertainen, hij moet echt af en toe nog even 's middags slapen, dus het dagritme moest best een beetje om hem heen gebouwd worden en daar baalden de andere twee dan weer van soms. Maar we zijn wel heel blij met ons cadeautje. Hij is zo'n leuke lieve vrolijke peuter, we zijn allemaal dol op hem. Ik ben blij dat we hem gewoon gekregen hebben, want als het van ons had af gehangen, was hij er misschien nooit gekomen en dan hadden we toch heel veel moeten missen. Maar nu zijn we echt compleet hoor, nog een kind erbij dat trek ik echt niet, haha.
Bedankt voor jullie openhartige reacties. Het altijd een hand tekort hebben, daar zie ik ook wel tegenop. En al die slapeloze nachten... Terwijl ons hart echt groot genoeg is, hoor. Het zou gewoon allebei kunnen.