Ondanks dat alle oma's het vaak 'goed' bedoelen kan het wel heel benauwd voelen. En als je dan ook eigenlijk al duidelijk aangeeft het niet op prijs te stellen en er toch doorgegaan word is het ondanks alle goede bedoelingen wel heel vervelend en irriterend waardoor je na zoveel keren gezegd te hebben het niet op prijs te stellen je maar weg blijft omdat jij anders met alle irritaties zit.
Als ze dichterbij komt om je te knuffelen of te aaien, een stap terug doen of je een kwartslag draaien. Uitstekende handen kun je ook 'aannemen'
Ja, uiteraard is dat aan TS, en heeft zij daar het volste recht tor. Ik kan mij alleen voorstellen dat sm dat jammer zou vinden. Bij ons was juist mijn sm degene die ik er een plezier mee deed, mijn eigen moeder heeft daar zelfs nooit naar gevraagd en dat was ook prima! Wij zijn ook niet echt een knuffel familie. Nou ja, ik nu wel met mijn man en kinderen.
Dit dus... Ik krijg een beetje de indruk dat "omdat het allemaal zo goed bedoelt is" je het daarom ook allemaal maar moet accepteren. Maar het is ook een beetje de fluwelen handschoen met de stalen vuist op die manier... Jouw lichaam, jouw grenzen... Mijn SM is niet van de knuffels maar wel geobsedeerd door zwangerschappen. Eist dus ook dat ze aan mijn buik mag zitten etc. Euh nee... mijn buik.... en ik wil 't niet. Voor mij voelt 't als grensoverschrijdend gedrag. Ik ben best een conflictmijder, maar hier houd ik toch elke keer nog weer aan vast. Laatst was ze op bezoek, heeft ze ook, ondanks dat ze weet dat ik 't niet wil, op talloze manieren geprobeerd om mijn buik te kunnen aanraken.:x
Duidelijk aangeven en als dat niet helpt heel overdreven terug wrijven over haar buik en vragen of zij het dan prettig vind. En daarbij dus zeggen dat jij dat dus niet prettig vind. Dan maar bot als ze niet wilt luisteren naar jou gevoelens.
Ja dat snap ik zeker. Ik liet ook moeder, vader, zusje, (klote) schoonmoeder en vriendinnen voelen. Maar alleen als ik het aangaf of als ze eerst netjes vroegen. Deze sm verpest het alleen voor zichzelf, want straks wordt alle (lichamelijke) contact afgewezen.
Oh god, lijkt mijn verhaal wel. Ook hier al sinds 5 weken zwangerschap graaiende handen over mijn buik. Ik ben gewoon niet lichamelijk ingesteld en toch iedere keer weer doen. Ook na 1000 X aangeven dat ik het niet wil. Zelfs mijn moeder heeft een keer gezegd tegen d'r toen ze het weer deed. 'Ja maar ik vind het zo fijn'. Euh, het draait hier niet om jou, het is mijn lichaam potverdriedubbeltjes! Zelfs mijn moeder en beste vriendin deden dat niet zonder te vragen. Omdat ze wisten dat ik er niet op gesteld ben, dat zomaar ineens aanraken. Is nog steeds mijn lichaam! Ik zou echt stelliger gaan zijn en duidelijker je grenzen gaan aangeven want hier liep het ook bijna uit de hand (zelfde verhaal rond bevalling) en dat heeft mijn man kunnen tegenhouden. Werd helemaal mooi, ik moest bevallen en zij wilde maar vanalles. Het liefste had ze met de neus bovenop mijn *** gezeten bij de bevalling Kan er nog boos om worden zoals je merkt Nu is het weer hetzelfde verhaal nu hij bijna een jaar oud is, en geloof me je wordt er niet vrolijker van. Een blije oma oke, helemaal goed. Ik snap dat er akeligere loeders zijn maar dit werkt zó benauwend! Kinderkamer klaar voordat wij dat hadden, wandelwagen in huis en meer van dat soort dingen. Leek net alsof zij een kind kreeg. En zo gedraagt ze zich nog steeds. Laat het niet zover komen! Want hier moet ik binnenkort weer een gesprek gaan voeren (zucht...)
Ik dacht ruim een jaar geleden dat ik de enigste was in deze situatie maar na het lezen van de verhalen hier blijkt het niet zo te zijn. En ook allemaal hetzelfde patroon: Buik voelen Kinderkamer Spullen aanschaffen al voor je het zelf hebt Bevalling.
Waarom moeten opa's en oma's ook een hele babyuitzet aanschaffen?? Lijkt me vreemd?! Een bedje kan ik me nog voorstellen maar een complete kinderkamer? Wandelwagen? Ik zou me geloof ik kapot ergeren, goed bedoeld of niet. En over die buik...kennelijk denken veel mensen dat t gepast is om eraan te voelen; ik vind het hoogst ongepast om dat zomaar te doen. En als je het niet prettig vindt, mag je dat gewoon kenbaar maken; ook als een ander zich dan beledigd voelt. Moet niet gekker worden...
Precies! Het is allemaal onder de noemer ' ja maar ik bedoel het zo goed'. Ikzelf vind het uiterst raar dat oma al de gehele (!) babyuitzet bij elkaar heeft terwijl pap en mam in spe daar nog niet aan denken. Een campingbedje is prima maar de hele rambam? Vindt je het gek dat ik er helemaal loos van wordt! Bloed begint alweer te koken hier haha!
Als ze dat voor eigen gebruik aanschaffen... mogen ze dat natuurlijk zelf weten Daar zou ik mij niet aan storen. Moeten ze lekker zelf weten. Ik doe t voor ons in ons tempo en laten zij 't lekker voor hun in hun eigen tempo doen. Hun geld, hun spullen en dus hun beslissing. Of 't allemaal al dan niet gebruikt gaat worden, dat is niet mijn verantwoording. Ik vind niet dat opa en oma daarvoor toestemming behoeven te hebben van de aanstaande ouders. Zolang ze 't maar niet aanschaffen voor mij. Hier overigens schoonouders die zelfs te beroerd zijn om een stukje speelgoed aan te schaffen voor als hun kleinkinderen komen... dat is absoluut ook niet leuk. En die het prima vinden om kleinkinderen los in de auto te vervoeren, want die autostoelen is zonde van 't geld...
Hier ook. Wilde beide een hele baby kamer inrichten! Wtf. ... Alsof me baby daar ook echt dagen gaat logeren!... En dan ook nog eens het onderlinge gevecht tussen mijn moeder en schoonmoeder! Dat ze allebei willen oppassen en niet de een meer dan de ander ... "ik ben toch potverdorie de moeder en bepaal toch echt zelf wel bij wie ons kleintje blijft qua oppassen"... hmmpf. . Als je zwanger bent lijken de oma's ineens ook last van iets te krijgen. Ik heb zelfs gehad dat me schoonmoeder helemaal ging overdrijven en mee ging doen. "Oh ik ben ook helemaal mee zwanger" "ben jij ook zo misselijk, ja ik heb er ook last van" ( als ik misselijk was) aan je buik zitten terwijl er nog niks te voelen is. Of dat ze echt op haar zou lijken en je echt zou merken dat het HAAR klein kind is. Zulk soort dingen! Ik heb het laten gaan en toen het wat teveel werd qua aanraken aan me buik en ik me echt ongemakkelijk ging voelen Door bepaalde uitspraken heeft me man zijn moeder op een rustige manier aangesproken. Dat heeft ze na een paar keer wel opgepakt
Het hoeft toch niet gelijk onvriendelijk? Ik zou gewoon zeggen 'joh, ik weet dat je het alleen maar lief bedoelt en dat je gewoon nu al dol bent op de kleine, maar ik vind het echt niet prettig als je aan mijn buik zit.' En haar dan ter compensatie lekker betrekken bij de zwangerschap. Vertel haar erover, laat haar een keertje voelen zodra de baby voelbaar schopt, neem haar een keer mee naar de vk, dat soort dingen. En spreek het vooral gewoon uit: 'Ik vind het geweldig dat je zo enthousiast bent en je wordt een top-oma! Maar aan mijn buik zitten wil ik echt niet, dat vind ik te intiem/ongemakkelijk enzv'. En zeg ook wat hier al een paar keer voorbij is gekomen: dat wil je niet als je niet zwanger bent en dus ook niet als je wel zwanger bent.
Stiekem toch wel blij dat mijn schoonouders het wel leren. Desondanks heef thet me toch weken gekost voor ze door hadden dat ik aangeraakt worden totaal niet prettig vind en dat mijn opvattingen niet altijd met die van hun overeenkomen. Meestal laat ik ze gaan en negeer ik het. Opkomen voor jezelf is lastig, vooral als ze zo doet. Bij mij hielp het dat ik zei niet doen en vervolgens met een grote donderwolk rond bleef lopen er na. Wegtikken is misschien voor je gevoel ongepast. Ik draaide me altijd weg en dan duwde ik de hand weg. Voelde niet als aftikken, maar de hand gaat dan wel van je buik af. Wat betreft hele inboedel kopen. Pffff vervelend als ze zo enthousiast zijn dat ze vergeten wie er echt de 'baas' is. Gewoon je eigen spullen meegeven zoals je ook bij anderen zou doen als die oppassen? En san verontwaardigt zijn alsbje merkt dat ze toch hun eigen spullen gebruiken? Snap wel dat het dan zonde van hun geld is, maar voor de kleine is het ook niet goed dat die niet zn vertrouwde spullen om zich heen heeft. Plus het gevaar dat ze de kleine inderdaad als hun eigen kind gaan zien, compleet met eigen regels. Dit is dan ontzettend verwarrend voor het kindje.
Pas maar op als je verder bent! Hier hebben toch een aantal mensen in de supermarkt ongevraagd mijn buik gevoeld... Goed dat je man mrt je schoonmoeder gaat praten, zou er zelf ook ontzettend kriegel van worden als ze (vooral bij zo kort) steeds aan mijn buik zou zitten. Blijft ze het doen dan zou ik zelf ook aangeven dat je het niet fijn vind, dat ze straks als je buik groter wordt echt wel af en toe mag voelen maar dat je dat dan zelf aangeeft. Hier heeft sm (en overigens mijn eigen moeder ook) maar sporadisch mijn buik gevoeld, dan gaf ik het zelf ook steeds aan.
Ik snap echt niet wat mensen zo storend vinden aan oma's (en opa's) die een kamertje voor de baby inrichten of allerlei spulletjes kopen. Het is hún geld en hún huis en ze willen alles geweldig maken voor hún kleinkind. Dat is toch hartstikke lief!
Ik zou het allemaal een beetje relativeren. Ten eerste ben je zelf vol van de hormonen op dit moment en anderzijds is je sm gewoon dolgelukkig met een kleinkind. Vroeger was het gewoon de taak van de moeders en de schoonmoeders om mee te helpen tijdens de zwangerschap en na de geboorte van het kleinkind. Dat ziet zij als haar taak waarschijnlijk. Vergeet niet dat het ook haar kleinkind is en dat zij er even bij betrokken wil zijn als een ander. Ik ben zelf ook niet van het aaien over buiken en knuffels geven, maar als een ander dat wel wil doen (knuffels geven) heb ik er ook niets op tegen. Aaien over mijn buik mag alleen mijn familie en de familie van mijn vriend doen. Tenslotte is het alleen maar een teken van affectie. En alhoewel ik het soms raar vond, moest ik me er gewoon maar over zetten. Dat is toch zo erg niet? Verder was ik tijdens mijn eerste zwangerschap net als jij. Mijn schoonmoeder ergerde me. Heb er hier nog over gepost. Ze kocht een nieuwe lamp voor op mijn kinderkamer (want de mijne was bruin en dat kon volgens haar niet), ze wouden de kamer (onze kinderkamer dus) blauw schilderen (was geel), ze wou met mij gaan shoppen voor kledij, etc. Ik kon het toen echt niet hebben. Maar heb er op aanraden van mijn partner en mijn eigen moeder toen niets van gezegd. Uiteindelijk hebben we de kamer niet geschilderd, is de bruine lamp blijven staan en ben ik niet gaan shoppen. Wat ik haar wel gevraagd heb is of zij het eerste pakje van onze zoon (en ook onze dochter) wou uitkiezen. Dat vond ze gewoonweg super. Daarna heeft mijn man gezegd dat hij het niet op prijs stelde dat ze de kamer van ons zoontje naar haar smaak wou inrichten en sindsdien heeft ze het begrepen. Maar ik zou haar dus eerst iets "geven" alvorens je haar zegt wat je denkt. Zo komt het ook minder hard aan en voelt ze zich mss wat meer betrokken. Anders kan het overkomen alsof je haar buitensluit. Ik wou trouwens ook niet dat mijn schoonouders er direct na de bevalling zouden zijn. Had tegen mijn vriend gezegd dat hij ze pas mocht bellen een uurtje of zo erna zodat we wat tijd met ons drieën zouden hebben. Ik beviel in het ziekenhuis en toen de kleine er was zei ik tegen mijn vriend dat hij mocht bellen en bleek dat hij al van in het begin gebeld had en dat mijn schoonouders direct gekomen waren. Eerst waren ze zelfs mijn eigen moeder gaan oppikken, wat ik erg lief vond. Al die uren zaten ze al te wachten daar in de wachtkamer en ik moest zeggen dat ik het super vond dat ze er direct waren want ik was maar al te trots om ons manneke te laten zien. Ik lag in een bed en ze reden me door de gang naar de kamer en mijn schoonmoeder stond daar te wachten. Ze liet de verpleger stoppen, omhelsde me en zei met tranen in haar ogen: "Dank je, dank je voor dit mooie geschenk". Toen realiseerde ik me hoe erg ook zij naar dit kindje uitgekeken hebben. Wat die kinderkamer in haar huis betreft: ik zou willen dat mijn sm dat ook deed in haar huis. De kleine is daar 1x per week op zondag en heel af en toe blijft hij er ook slapen maar de logeerkamer waar hij op slaapt is en blijft een logeerkamer/opslagruimte waar ze gewoon een bedje neergezet hebben. Zijn speelgoed staat allemaal opgeborgen. Hij heeft dus geen speelhoek of iets dergelijks. Wat met zich meebrengt dat hij daar dus bijna niet speelt. Ik zou net willen dat die van mij dus een kinderkamer daar inrichtte. Zou voor mijn zoontje (en dochtertje) ook veel leuker zijn. Maar ach, ze zijn nu eenmaal zo en ze zijn gek van hun kleinkinderen en dat is het voornaamste.
Volgens mij heb je al veel tips gekregen.. bovenstaande tip kijkt mij ook wel wat door haar iets te geven, hoeft ze ook niet constant te komen... mijn eerste idee wad alleen waarom al met 5 weken vertellen?Als je je al eerder irriteerde... Uiteindelijk is t natuurlijk alleen maar een teken van liefde van haar voor jullie kindje. Misschien helpt het om te benoemen dat het fijn is voor jullie kindje dat hj/zij zon betrokken oma krijgt.
Ik kan me heel goed voorstellen dat je het als vervelend ervaart al dat knuffelen en nu ook aan je buik zitten. Wat betreft je buik zou je nu ook kunnen aangeven dat er nog niets te voelen is en dat je later als er wel wat te voelen is het aan zult geven. Mijn sm is soms ook heel erg opdringerig. gelukkig heb ik het aan de buik zitten een beetje kunnen afwenden. Het is soms geven en nemen, dus iets aangeven wat je niet goed vind en dan met een compromis komen. Zo wil mijn sm met hun 30e trouwdag (volgend jaar) een weekend naar de bosrijk en efteling als er kleinkinderen zouden zijn. Nu hebben wij aangegeven dat we dat niet zo'n goed idee vonden met een kindje van +/- 10 maanden en we beter ergens naar een huisje kunnen en dan 1 dagje de vrouwen op stap en een dag de mannen op stap en dat degene die thuis blijft dan op de kleine past en daar wat leuks mee gaan doen, maar dat de kleine dan wel gewoon in een bedje kan slapen enz. En dat we dan wel een keer naar de efteling zouden gaan als ons kind er zelf ook wat aan had. Ze moest toegeven dat we gelijk hadden en dat we ons idee beter konden doen. Toen wou ze maar naar een huisje in Duitsland, maar bedacht zelf dat 6 uur in de auto misschien ook niet zo handig was. Nu zijn er nog wel een aantal dingen die we met ze moeten bespreken, maar dat doen we stapje voor stapje i.p.v. alles tegelijk, dan is het niet gelijk zo'n waslijst.