Hoi Hoi, Iemand hier misschien bekend mee. Iemand in mijn directe omgeving is afgelopen donderdag naar de SEH gereden met lichamelijke klachten. Na enige testen is hij naar de psychiatrische afdeling gebracht en gisteren kreeg ik te horen welke medicijnen er gegeven worden. Dit blijkt een anti psychotica te zijn en dus heeft diegene een psychose. Hoelang kan zo'n opname duren? Kan er maar weinig over vinden en degene die ik het gevraagd heb mag niet antwoorden ivm geheimhoudingsplicht.
Geen ervaring mee en dus ook geen antwoord op je vragen, wilde je wel even een hart onder de riem steken en sterkte wensen. Zal niet makkelijk zijn om dat van dichtbij mee te moeten maken.
Ik werk als psycholoog op een psychiatrische afdeling. Het stomme is dat hier geen eenduidig antwoord op is.. Opname kan enkele dagen tot maanden duren afhankelijk van hoe de psychose verloopt en hoe de medicatie aanslaat. Bij ons begint het doorgaans met een paar dagen tot twee weken. Heel veel sterkte. Het is nooit makkelijk om van dichtbij te moeten meemaken.
Ligt er helemaal aan hoe de medicatie aanslaat, of dit de eerste keer is dat het een psychose is, of het een psychose is ivm een bipolaire stoornis Hoe gaat het nu met diegene nu hij/zij medicatie heeft?
Allebei bedankt voor het antwoorden. Het is zeker niet gemakkelijk. Vooral niet omdat het om mijn man gaat en ik met 2 kleine kindjes en een beginnende zwangerschap er helemaal alleen voor staat. Een zwangerschap die ik helaas volgende week donderdag af laat breken omdat het mij onverstandig lijkt om hier nu mee door te gaan. Inmiddels is hij een week weg en krijgt hij inderdaad medicijnen.
Iemand hoeft niet perse een psychose te hebben wanneer er een anti psychoticum voorgeschreven wordt. Mijn zoon gebruikt ook een anti psychoticum in hele lage dosis vanwege de dempende werking. Verder hier geen ervaring met plotselinge opnames. Edit: sorry, ik zie dat het om je man gaat, dus zul je wel precies weten wat hij heeft. Hopelijk gaat het snel wat beter met hem.
Helaas? Onverstandig? Je hebt het hier over een baby, die is gemaakt Door jullie 2 toen het nog wel goed ging en nu het minder gaat 'helaas' laten weghalen? Lijkt me juist 'onverstandig' om zo snel tot zo een beslissing te komen, wanneer het niet uitkomt maar weg te laten halen...:x
Zo snel tot een beslissing te komen? Heb er een tijd over nagedacht wat de beste keuze voor hetgeen wat ik nu heb en voor het ongeboren kindje. Ging het maar "wat minder" , het gaat juist enorm slecht. En een aantal lezers hier weet dat dit niet de eerste keer is. Er is elke keer wel iets namelijk. Ik had ook gehoopt gelukkig te kunnen zijn met 3 kindjes. Maar ik heb geen familie & vrienden in de buurt die mij bij kunnen springen. Misschien is hij wel maanden weg. Ik snap je reactie , zit zelf ook met dubbele gevoelens namelijk. Maar ik voel ook dat ik dit in mijn eentje allemaal niet aan kan.
Wat een rot situatie veel sterkte en hopelijk komt je man er snel weer bovenop. Ik heb het met mijn ex ook jaren meegemaakt, gelukkig wel zonder kinderen. Het is een onzekere periode
Wil je veel sterkte wensen en ook veel kracht. En voor er een discussie ontstaan. Ik begrijp waarom je nadenkt over het afbreken van de zwangerschap. Je hebt twee kids bijna te gelijk gekregen en zit straks met drie kids onder de drie jaar. Zeer pittig en zeker in jullie situatie. Als ik mij kan herinneren heeft hij ook nog twee andere kinderen toch. En ook begrijp ik je als je het wel houd... kies met je hart.
Dankjewel. Ja , Je hebt de goede voor je inderdaad Is inderdaad pittig en heb het gevoel er continue alleen voor te staan. En hij wilde het houden hoor en roept ook steeds dat hij er voor zijn gezin wilt zijn. Maar dit is hij niet! Ik moet er ook voor zorgen dat ik sterk blijf voor mijn kids. En dat gaat met een zwangerschap en verder geen hulp best moeilijk. Het is lastig allemaal..... QUOTE=penseel;18879818]Wil je veel sterkte wensen en ook veel kracht. En voor er een discussie ontstaan. Ik begrijp waarom je nadenkt over het afbreken van de zwangerschap. Je hebt twee kids bijna te gelijk gekregen en zit straks met drie kids onder de drie jaar. Zeer pittig en zeker in jullie situatie. Als ik mij kan herinneren heeft hij ook nog twee andere kinderen toch. En ook begrijp ik je als je het wel houd... kies met je hart.[/QUOTE]
Maar waarom dan voor nog een baby gaan als er elke x wel wat was, en hij er niet is voor jullie... En wie mag voor deze keuzes boeten? Juist.... Weet niet waar je woont? Anders zou ik je best willen helpen!!
Nee een psychose in de tijd met mij nog nooit gehad. Volgens eigen zeggen nog nooit gehad. Anderhalve maand geleden begon hij raar gedrag te vertonen. Zoals mijn ondergoed controleren. Apps installeren zodat hij kon volgen wat ik op internet deed en beweren dat ik met "mannen" afsprak terwijl ik gewoon binnen zat. Zo erg dat hij een keer binnen kwam gevlogen nadat hij zijn auto ergens anders had gezet omdat hij mij in het park dacht te zien. Maar ik zat binnen toen hij de deur open deed. Ronde lopen met de honden en op de terug weg denken te zien dat er een auto voorbij rijdt die we een week eerder op de vuilstort hebben gezien. Reed voorbij ons huis volgens hem terwijl ik stond te wachten op hem. Ik kon die gasten die er in zaten zei die. Maar ik heb heel die Jeep niet zien rijden Al met al behoorlijk zorgwekkend gedrag.
Ja ik snap je... Het is ook een in en intrieste situatie. Als ik dit van te voren geweten had , maar dit had ik nooit verwacht. Hetgeen wat ik hierboven schreef : Toen dacht ik " hij is onzeker ofzo ". Omdat hij dit zelf ook elke keer aangaf. Iemand met een psychose beleeft alles anders dan dat wij doen. Na goed gepraat te hebben besloten het kindje te houden. Ik was namelijk niet gepland zwanger geworden en gebruikte anticonceptie. Maar nu is de situatie veranderd en weet ik het zelf niet meer. Nu heb ik 2 kindjes met een moeder die voor ze kan zorgen. Straks zou ik er dan 3 hebben , zonder papa en een moeder die helemaal op is. Dan moet ik kiezen voor de meisjes die ik nu heb!
Pff lijkt me super heftig. Heel veel sterkte. Kan me voorstellen dat gezien de situatie je tegen een zwangerschap opziet. Ik zou doen wat voor jou 'goed' voelt.
Ik heb er geen ervaring mee maar ik wil je heel veel sterkte wensen. Zo een keuze maak je niet "even" en je zult er vast en zeker goed over hebben nagedacht. Doen wat het beste voor je is!
Jeetje Jacq wat erg zeg, en idd loodzwaar!! Ik heb zelf 1 keer een psychose meegemaakt van een hele goede vriend van ons, is al wel 20 jaar geleden... Hij was altijd al wel een beetje een rare, maar we gingen met een groep op vakantie en op het vliegveld kreeg hij achtervolgingswaanzin. Wij waren nog zo jong en dachten dat ie stiekem gedronken had of iets...Totdat hij dus in Spanje van het appartementencomplex af sprong. Ik zat met een vriendin onder aan een tafeltje toen we terugkwamen van het stappen, en hij dondert zo vlak voor onze neus neer.. Hij leefde nog en heeft heel lang in het ziekenhuis gelegen. Eigenlijk is hij nooit meer de oude geworden, leeft op medicijnen en woont nu met zijn 41 jaar nog bij zijn moeder. Ik snap je daarom echt goed qua keuzes die je nu moet maken. En dat zal je heus niet voor de lol doen. Wil je heel veel sterkte wensen meid, en idd kies nu voor je kindjes die je al hebt. Je zit in een loodzware periode en dan ook nog ver weg van je familie. Ik weet niet waar je woont maar je mag me altijd hier pb/en en wil je heel veel sterkte wensen. Knuf!!
Denk goed na over je beslissing, je man is nu je man even niet. En als het goed is, is deze situatie niet blijvend. Heel veel sterkte met alles.
Pff heftig, ook voor je kindjes... Vriend van ons heeft er een gehad. Was erbij toen hij ineens 'omsloeg' Midden in een gesprek ineens steeds warriger, rare ogen. Wilde ineens niet meer naar binnen want we zouden hem allemaal besodemieteren. En hij had door dat we allemaal 'nep' waren.... Later thuis is hij uit zijn raam geklommen en liep over het dak. Gelukkig hebben ze hem eraf gekregen. Hij slikt nog steeds medicijnen maar is weer de oude. Zijn pas nog met ze weekje op vakantie geweest. Hopelijk komt jouw man er ook weer bovenop. Sterkte meid!