Bedankt allemaal voor de tips zeker wat aan. Het eerst iets geven en dan zeggen is ook een goeie en misschien wel iets goeds. De reden van zo vroeg vertellen is dat ik het mijn moeder verteld heb omdat zij momenteel borstkanker heeft en voor haar operatie kwam ik er achter en vond dat zij het wel al moest weten mocht het fout gaan. Daarop vond mijn vriend dat zijn moeder het dan ook moest weten en heeft het verteld
Ik heb alles even op mijn gemak doorgelezen. Er zijn mensen die vinden dat het allemaal niet zo een probleem is en mensen die het belachelijk vinden. Desalniettemin blijft het feit dat ts het niet prettig vind. Dit is haar volste recht en ze mag hier dan ook mee doen wat ze wil. Ik ga toch ook niet zeggen dat de mensen die vinden dat ts zich er maar overheen moet zetten raar in elkaar zitten en zich maar moeten veranderen. Klaarblijkelijk is het voor jullie allemaal prima maar dat is niet voor iedereen het geval. Niet alles is nu eenmaal onder "ze bedoelt het zo goed" weg te schuiven.
En als je nou eens met haar een middenweg afspreekt? Dat ze b.v. jou alleen een knuffel en aai over je buik geeft bij het hallo en gedag zeggen? Dan voelt zij zich niet achtergesteld en heb jij de rest van de tijd "rust" en weet je wanneer je het kan verwachten. Ik herken het puntje moeite met knuffelen en moeite met mensen die aan je buik zitten wel hoor. Heb er zelf ook moeite mee. Vreemde moeten echt niet aan me zitten! Maar mijn schoonmoeder doet het meesral alleen bij binnenkomst, nou dat vind ik dan niet zo erg. Het is een schat van een mens en idd voir haar ook bijzonder. Dus misschien gewoon afspraken maken met haar. Succes!
Ik wilde het ook niet hebben... Alleen mijn man mag aan mijn buik komen. Ik zou de volgende keer gewoon haar handen wegduwen en zeggen: nee dit wil ik niet, gevolgd door een korte maar duidelijke uitleg dat je het erg onprettig vindt en dat het jouw buik is. Doet ze het weer dan duw je haar hardhandig weg met een duidelijke Nee! Wie niet horen wil.... Echt, ga je grenzen aangeven voor je je kind op de wereld zet.
Het is gewoon een beetje apart. Kijk als je structureel gaat oppassen, ok dan wil je misschien wat vaste dingen in huis hebben. Maar als je niet structureel gaat oppassen dan is het toch raar als je een hele kamer hebt? Vooral als je niet wekelijks bij elkaar over de vloer komt. Bovendien lijkt het ook een soort competitie met de ouders soms en alsof de dingen die de ouders kopen (vooral als het om kleren, kinderwagen etc gaat) niet goed genoeg zijn. Ik ben blij dat mijn ouders of schoonouders het niet gedaan hebben. En overigens, zelfs als je ouders niet een officiele plek maken voor je kindje in huis dan kunnen ze er nog steeds slapen en spelen... bij mijn ouders werd speelgoed uit de kast gehaald en er was genoeg ruimte op de grond om te spelen toen hij klein was.
Wat ik er raar aan vind is dat het er al was voor ik het nieuws uberhaupt verteld had. Daarom had ik zoiets van WTF Structureel oppassen zal niet gaan gezien de afstand waarop we wonen.
Precies dit! Mijn ouders doen gewoon nuchter, niet hysterisch. Ze vinden het hardstikke leuk, de kleinkinderen over de vloer. Maar er wordt niet gedaan alsof ze ze zelf gaan opvoeden. Geen hele uitzet, geen gekrijs over wat ik moet doen (het was al mijn tweede kind btw), 'geef m maar spruiten met 4 maanden, dat vond zijn vader ook lekker' iedere keer weer maar zeuren over wanneer ik stop met borstvoeding (want ik geef niet genoeg schijnbaar. Mijn mollige baby zei toch iets anders) en wanneer ze m 4 dagen niet gezien had stond ze weer aan de deur. Mijn oudste was dan minder interessant. Kun je van vinden wat je wil, over leuk/lief/aardig/goed bedoeld maar dit werkt voor mij niet. Ze hoeft zich niet te bemoeien met alles, weet prima wat ik moet doen. En het is erg benauwend.
Doen waar jij je goed bij voelt ik heb door het zelfde een hele lange tijd geen contact meer gehad met me schoonmoeder en nu nog amper heb gewoon echt een hekel aan dat mens gekregen door haar opdringerige gedrag!
Hallo! Het is jouw buik! Ik vind het sowieso raar dat als je zwanger bent en je hebt al echt een buikje dat er blijkbaar op staat: raak mij aan! Dat doe je normaal toch ook niet? Het is jouw lichaam hoor meid. Wel goed voor jezelf opkomen!
Dit dus. Je hebt het al aangegeven maar zij kiest er zelf voor om het niet te willen horen. Dan maar even goed duidelijk maken. Misschien zal ze even op haar teentjes getrapt zijn, maar dan kan je zeggen: luister, je bent een hele lieve schoonmoeder maar ik wil niet dat iemand constant ongevraagd aan mijn buik zit, zelfs van mijn eigen moeder zou ik dat niét prettig vinden.
Die van mij kan dat ook! Gaat ze over mijn buik aaien en met zon piepstemmetje: ja kleintje hier is oma hoor! Tja... ik maak me meer zorgen over dat ze er straks gevraagd en ongevraagd elke keer is. En inderdaad vriend lief zeg: ach schat mn moeder is alleen maar erg enthousiast... Hormonen spelen denk ik ook wel mee haha!
Volgens mij zijn dit ook echt heel persoonlijke dingetjes. Ik zou 't niet als competitie opvatten hoor, het zou mij namelijk niet uitmaken, in tegendeel.... Ze doen maar lekker met hun geld en hun huis wat zij willen.... zolang ze maar onthouden dat 't kind in kwestie van ons is
Dit ja, totaal mee eens! Ennuh, ik val onder de groep 'baas over mijn eigen lichaam en dus ook buik!'
Het ergste wat ik eens heb meegemaakt mbt dit onderwerp vind ik nog wel dat iemand in m'n omgeving tijdens m'n eerste zs m'n boobs ophoog duwde... zo van jeutje die worden ook zwaar! (Wel een vrouw)
Ik vind dit topic aan de ene kant soms een beetje grappig, op een real-life soap manier..ik kan me die gevoelens zo levendig voorstellen namelijk. Ik heb een hele ander soort ervaring. Mijn schoonmoeder is een kil, afstandelijk en vaak onvriendelijk mens. Mijn vriend heeft geen bijzonder goed contact met haar, die twee botsen ontzettend. Ik moet zeggen, als ik naar de schoonmoederwinkel was gegaan was ik ook niet met deze thuisgekomen hoor.. maar goed. Een voorbeeld is, mijn vriend belde om zijn moeder te vertellen dat de echo allemaal prima was, haar antwoord was ja dus?. Zijn gezicht zakte toen helemaal in, dat vond ik echt heel erg om te zien. Toen hij haar daar later op aansprak was het ja, maar ik heb toch al kleinkinderen(van zijn zus dus). Ook een vervelende opmerking. Inmiddels kan ik wel relativeren en weet ik dat ze nou eenmaal zo is maar ik ben blij dat mijn eigen ouders wel erg enthousiast zijn. Mijn vader kan dat niet zo goed uiten maar is wel erg blij, en mijn moeder slaat soms een beetje door in haar enthousiasme Ik denk dat mijn vriend haar als schoonmoeder soms als erg intens ervaart, maar gelukkig kan ik haar wel de halt toeroepen omdat het mijn moeder is. Ik wil haar bijvoorbeeld ook bewust niet bij de bevalling hebben omdat ze erg aanwezig is en ik wil dat het tussen mijn vriend en mij is. Ze zal nooit zomaar aan mijn buik zitten, maar heeft aangegeven dat ze wel graag zou willen voelen als er geschopt gaat worden. Nu voel je dat door mijn speklaag niet zo heel erg goed, dus voorlopig heeft ze daar nog niet zo heel veel aan Ik moet zeggen dat ik er ook niet echt van houd als mensen zomaar aan me gaan zitten. Ik heb 1 collegaatje/vriendin die wel heel erg touchy-feely is en van haar kan ik het wel hebben, maar de meeste mensen moeten gewoon van me afblijven. Ik straal dat ook wel uit geloof ik, plus dat mensen nu vaak nog niet weten of ik gewoon dik ben, of zwanger.. en dat komt me dan wel weer handig uit TS, ik vind zeker dat je je eigen grenzen moet kunnen bewaken. Dat wil ik mijn kinderen ook meegeven, als ze niet willen zoenen, knuffelen, kussen noem maar op.. dan hoeft dat niet. Het is hun lichaam, en dat is gewoon heilig. Als zij iets niet willen, dan hoeven ze dat niet, en daar heeft niemand wat over te zeggen.. klaar. Een handje geven is ook prima vind ik. Datzelfde geldt ook voor jou. Met je lichaamstaal heel duidelijk maken dat je het niet wilt, armen kruisen en wegdraaien. Verder vind ik eigenlijk dat jouw man ook zijn steentje bij moet dragen door zijn moeder tot de orde te roepen en achter jou te staan.