Helemaal mee eens en ik zou je keuze voor een abortus dan ook heel goed kunnen begrijpen, je moet dat kindje natuurlijk veel meer kunnen bieden dan liefde en die 'ene aardappel meer'. Kies voor de kindjes die je al hebt en kies met je verstand juist in dit geval. 😏 Probeer in de tussentijd een zo zelfstandig mogelijk leven op te bouwen zonder je man, omdat er al zó lang problemen waren is de kans groot dat het niet meer goed komt. Dus zoek werk, psychische hulp voor jezelf en eventueel de meisjes, bouw een vriendenkring op en zoek wat hobby's. Jij moet nu het rol model voor jullie kindjes zijn, dus geef ze het goede voorbeeld zodat ze later trots op hun mama kunnen zijn! 😊 Heel veel sterkte de komende tijd, stuur gerust pb als ik je ergens mee kan helpen lieverd. xx
In jouw situatie....zonder een eigen goed inkomen en woning, zonder een stabiele relatie, zelf geestelijk op zijn, zonder hulp van vrienden en familie en met twee reeds aanwezige kinderen......IK zou dan voor een abortus kiezen en juist daardoor ook voor mijn ongeboren kindje die ik een veel betere basis zou gunnen.
Jee, wat heb jij het zwaar! En wat goed dat je ondanks de heftigheid van dit moment naar de toekomst kijkt, om die zo goed mogelijk voor jezelf en je kids en hopelijk ook man in te richten. Het lastige op dit moment is dat je deze keuze echt alleen zelf kan maken, wat anderen ook zeggen. In een van je laatste Posts zeg je dat je 8 weken zwanger bent. Is het een optie om de beslissing een paar weken uit te stellen? Het nadeel daarvan is dat je kindje in je buik groter wordt en meer gaat leven, echt en voor je gevoel, maar volgens de richtlijnen mag je nog wel een paar weken wachten. Bij mij komt namelijk maar zo erg naar boven dat je nu geen ingrijpende beslissingen moet nemen. De situatie is nu zo heftig dat het bijna onmogelijk is om een weloverwogen besluit te nemen. Met alle risico's op spijt van welke beslissing dan ook nadien. Wie weet voor jezelf een beslissingsdatum vastzetten en tot die tijd het parkeren? Want lijsten met voor- en nadelen zijn zo gemaakt, maar gevoel laat zich daar niet in vangen. Maar juist je gevoel is nu overhoop door alle heftige gebeurtenissen. Heel veel sterkte.
Zoooo lekker empatisch vermogen! Bah, dit is zoveel onwetendheid dat ik het nutteloos vind om inhoudelijk in te gaan op je domme uitspraak. TS, wat een nare tijd. Probeer tot jezelf te komen en je te bedenken wat je zou kiezen op het moment dat geen enkele externe factor een rol zou spelen. Wat wil jij? Ik heb mijn tweede zwangerschap alleen gedaan, en geloof me, alles lijkt enger van te voren! Ik vond het genieten! Er is geen twijfel of je het kan, maar kijk naar wat het meest haalbare en fijne is voor jou en je gezin. Heel veel sterkte!
Ts wat een heftige tijd!! Heel erg veel sterkte!! Kies ket je hart jij weet wat het beste is viir je gezin... Want daar ben jij nu de beschermer voor. Als jij het denkt aan te kunnen moet je het niet weg halen. Maar denk he dat het niet goed zal zijn voor je gezin dan moet je kiezen voor een abortus. Ik werk zelf met mensen met een psychische stoornis. Het is super heftig! Zeker voor jou en je kinderen. Nogmaals veel sterkte met de situatie en deze moeilijke beslissing. Volg je hart!!
Ik zou denk ik ook nog even goed zou nadenken over de keuze. Maar ik snap ook dat je niet te lang wilt wachten. Het kindje groeit en ook wil je de onzekerheid niet. Maar ik zou zeker begrijpen als je voor abortus zou kiezen. Want een situatie als deze zal naar mijn mening niet snel blijvend veranderen.
Ik ben eigenlijk nog niet zo lang thuis van het gesprek met een maatschappelijk werker. Er is mij nu wel het 1 en ander duidelijk geworden. Hij heeft geen psychose maar vertoont paranoia, angstig en achterdochtig gedrag. Zo dacht hij dat ik hier thuis werd voorzien van drugs door een patient die daar ook verblijft. Zegt hij dat hij angstig is voor mij en trekt dit weer in. Hij heeft zeer wisselende stemmingen en hoe hij op de medicijnen reageert is ook verschillend. Morgen overlegt deze man het met zijn psychiater en kan ik bellen om 09.45 zodat ik weet hoe en wat het verder gaat. Hij begon ook over de zwangerschap en mijn eventuele keuze voor abortus. Hoe vervelend het ook is , zei ik..Ik denk dat je hiermee toch de beste keus maak. Dus ik denk wel dat ik het door gaat zetten.
Jacq, het blijft heftig. Ook de keuze voor abortus. Ik denk tussen de regels door te lezen dat je het eigenlijk wel zeker weet welke keuze je gaat maken.. Ik wil je veel sterkte wensen.
Dat zijn heftige dingen zeg jeetje! Ik hoop dat er snel duidelijkheid komt wat hij mankeert en dat ze een gerichte behandeling kunnen gaan starten. Daarbij wil ik toch nog even benadrukken dat jij echt een mega mega sterke vrouw bent! Want de keus die jij moet maken is niet niks! En wat je ook doet doe het vanuit jouw gevoel, niemand maar dan ook niemand kan en mag jou vertellen wat je moet of kan doen. En oordelen doet iedereen want de beste stuurlui staan aan wal. Ik vind jou een power vrouw!
tja ik kan me er ook wel iets bij voorstellen, ik hoop alleen oprecht dat ik ongelijk heb en je niet straks ongelofelijk veel spijt hebt van het kleintje wat je kwijt raakt... zeker als de ergste storm weer voorbij is... ik hoop dat je het een plekje kan geven en dat jullie er snel weer uitkomen en dat alles weer in een paar weken/maanden stabiel is...
Liever een schuldgevoel dan een kind niets kunnen bieden. Ik heb een abortus ondergaan. Had ik spijt? Ja. Was het klote? Ja. Denk ik er nu jaren later nog aan terug? Ja. Maar op dat moment was het ECHT beter voor het kind en voor mij. Soms moet je verstandige keuzes maken. Daar wil ik overigens niet mee zeggen dat de TO dezelfde keuze moet maken als ik destijds, echt niet. Maar om alleen maar het kind te houden, omdat je anders een schuldgevoel krijgt, is gewoonweg geen goede reden. Je moet de situatie van alle kanten bekijken. En het is gewoon ontzettend lastig.
tja ik blijf erbij, dat er altijd een mouw aan te passen is. en het is en blijft een leven wat je dood maakt... zeker als het al zelfs lekker rondspartelt... ik zou dan toch echt alles op alles zetten voor mijn kind... maar goed... zeker als het eigenlijk wel gewenst is... maar dat is ieder voor zich...
Helemaal mee eens. Ik wil jou heel veel sterkte wensen. Blijf bij jezelf! En net wat iemand schreef: welke beslissing je ook maakt, schrijf op waarom jij die beslissing heb gemaakt.
Ach lieverd wat een ellende en onzekerheid als je man zo ver heen is. Ik wens jou en je gezinnetje het allerbeste toe en zeker met je keuze om al dan niet een abortus te ondergaan. Heel veel sterkte. 🌹
Wat een vreselijke situatie waar jullie je in begeven. Ineens valt je man weg. M.b.t. zwangerschap afbreken of niet, iedereen heeft een mening maar volg je eigen hart en je eigen intuitie. Maak de keuze die nu goed voelt en ook later de juiste beslissing zal zijn. Het zal voor sommigen vreemd klinken uit mijn mond omdat wij van alles doen voor een (doorgaande) zwangerschap maar als ik in een situatie zou zitten waarbij het niet eerlijk zou zijn om een kindje daar middenin te zetten dan zou ik ook die afweging maken. Al is dat nu moeilijk voor te stellen. En ik geloof zeker dat je deze keuze niet zult maken zonder pijn in je hart. Ik kan niet anders dan jullie beiden alle sterkte van de wereld te wensen met de situatie en de moeilijke keuzes die jullie moeten maken en ik wens jullie veel wijsheid toe de komende periode.
Vind ik ook. En vooral: ga niet zo over het gevoel van ts heen. Ze probeert te doen wat zij het beste acht, ook al denken anderen daar anders over.
Bedankt allemaal voor jullie lieve reacties. Ik moest vandaag om 09.45 weer contact opnemen met de man die ik gisteren gesproken heb. Over het plan van aanpak. Ze gaan zijn medicatie verhogen en hij mag morgen een dag naar huis omdat ik jarig ben , en voor de kids. Hij moet dan weer terug en dan moet ik 13 augustus weer bellen om te kijken hoe het verder gaat. Ook gaan ze een MRI-scan maken van zijn hersenen.