Ik neem mensen met overgewicht over het algemeen niet minder serieus, maar ik moet wel zeggen dat dat afhankelijk is van de situatie. Een dik persoon die iets over voeding gaat vertellen is idd een no-go. Of een huisartsassistente met obesitas vind ik moeilijk te begrijpen. Daarentegen vind ik iemand die erg mager is en bij Ulla popken werkt ook vreemd. Of een tandarts met een slecht gebit. Verder vind ik het wel belangrijk hoe verzorgd mensen zijn. Iemand met een normaal BMI met een buikje die een veel te strakke broek aan heeft waardoor het uitpuilt vind ik storender dan een net geklede maat 44.
Het maakt mij niet uit of iemand dik dun mooi knap lelijk of zo er uit ziet, ik neem iedereen zoals hij is. Ik heb een hekel aan vooroordelen. Wil ze ook liever niet hebben. Tuurlijk als ik een hele onverzorgde junk zie lopen, dan denk ik daar ook wat van. Of als ik een grote groep luidruchtige hangjongeren tegen kom in het park, loop ik ook door. Zelf ben ik heel onzeker, en mensen hebben over mij ook heel snel hun oordeel klaar, omdat ik (ja ik weet het van mezelf) mezelf altijd klein maak en het liefst naar de grond kijk. Daarom zal ik absoluut niet snel oordelen of iemand slim is of niet, ik vind het belangrijk iedereen in z'n waarde te laten. Gewicht heeft daar niks mee te maken!
Je hoeft met mij geen medelijden te hebben, maar ik vind kinderen van 2,5 die tegen obesitas aan zitten heel vreemd. Ja je kan je bouw tegen hebben, maar obesitas? Ik begrijp dat gewoon niet, dan maar kortzichtig hoor. Mijn zoontje was ook een spekkie als baby maar die krijgt gewoon alleen water, nadat hij met de melk stopte, en gezonde voeding en dat was er zo af......
Heb je gelezen dat ze een tweeling heeft die ongeveer hetzelfde eet? Ik denk het niet. Het heeft heel veel met genen te maken. En ik heb mijn genen mee, maar dat betekent niet dat ik niet weet hoe moeilijk het kan zijn voor wat zwaardere mensen.
Ik beoordeel mensen vooral op verzorging, uitstraling en gewoon hoe ze in gedrag zijn. Dan maakt het niet uit of ze dik, dun of normaal zijn.
Ik word een beetje moe en verdrietig van deze veroordelende maatschappij. Leef en laat leven! Voor mijn gevoel wordt het ook steeds erger, door invloed van internet, social media enz. Of komt het omdat we ouder worden?
Hier wel een juf op school (gehad) die naar mijn idee gewoon te dik was om fatsoenlijk les te kunnen geven. Dan heb ik liever niet dat mijn kind bij haar in de klas kwam. Dat was puur gebaseerd op haar uiterlijk, niet op haar kwaliteiten qua les geven.
Ik zeg altijd 'vroeger, toen ik nog jong en naief was, was alles beter. Ik zag de slechte dingen toen nog niet'
Inderdaad! En als ik dan mijn dochter zie die zo'n beetje naar alles en iedereen lacht, dan denk ik wel eens; zo moet het zijn, zonder vooroordelen!
Dit. Ik denk er precies zo over. Ook herken ik de onzekerheid en het naar de grond kijken. Ik vind de uitstraling heel belangrijk. Ik merk dat dat me aantrekt. Als vollere vrouw vind ik Karin Bloemen bijvoorbeeld prachtig. Dus dik of dun, knap of lelijk maakt me niet uit. Geen vooroordelen dus. Ik vind het belangrijker of iemand wat zinnigs te vertellen heeft.
Te dik om fatsoenlijk les te geven? Die moet je even uitleggen. Het klinkt als discriminatie, but correct me if i'm wrong. On topic: Ik veroordeel en beoordeel niemand op uiterlijk, zelfs niet als iemand er slonzig uit ziet. Ik neem iedereen even serieus en dat zou iedereen moeten doen. Behandel iedereen zoals je zelf ook behandelt wenst te worden.
hier is de arts van het cb echt...ja sorry.echt superdik. Dat vind ik ook wel apart. Wbt adviezen dan over voeding.
Ik ben zelf iemand met overgewicht. Helaas door een medische oorzaak maar Dat zien mensen niet. De ellende bij mij is dat ik zelf heel erg onzeker ben geworden (als je in een half jaar tijd even 57 kilo aankomt en geen arts die je kan helpen) Ik zie heel veel mensen kijken. Ik eet in het openbaar nauwelijks tot niet en beperkt me tot een watertje. En ja er is alweer 28 kilo van af maar dat valt niet op. Ik loop in grote kleding. Alles moet los zitten. Ik zie mensen kijken en ze draaien een keer met hun ogen of ze beginnen te praten wil ik alleen maar vluchten. Ik ben het liefste thuis met feestjes ga ik maar niet mee want ik eet en drink niets en als ik wel een hapje neem dan voel ik de mensen kijken. Dus ja ik voel me totaal niet serieus genomen
Ze kan de kinderen niet onder controle houden op het schoolplein, als er een kleuter wegrent kan ze niks, niet met ze naar de bieb, veel moe, veel op haar stoel. Vind dat geen goede houding. Ze hijgt, puft, doet gewoon niet lekker mee.
Ah oke. Dus toch niet enkel gebaseerd op uiterlijk en wel op de kwaliteiten? Je legt het nu anders uit dan je eerdere post doet vermoeden.
Ja hoe ze les geeft heb ik geen idee van. Dit is puur wat ik zie als gevolg van haar hoge gewicht. Ze is nu ook weg, kon zelfs amper lopen.