Ik werd mijn mijn bmi van 43 net zo serieus genomen als nu met 22. En ik denk dat het er erg vanaf hangt van hoe je overkomt bij anderen qua zelfverzekerheid en hoe je jezelf verzorgt. Het is maar net hoe je er zelf mee omgaat. Dat is mijn persoonlijke ervaring. Ik ken overigens ook mensen die slank zijn waar bij ik soms denk van oh daar heb je ...... ook weer. Maar dat ligt ook vaak in het karakter
Ik wel. Maar ik ben in het verleden veel aanwezig geweest bij een rugbyclub. Ben toen zelf gevraagd om aan te sluiten bij een damesteam omdat ik zo dun en snel was (toen 50kg en 1.66m. Ik kwam gewoon niet aan. Dat is inmiddels wel anders met een BMI van 26. Ik ken dus beide kanten). Dat je niet iemand kent, wil niet zeggen dat die mensen er niet zijn he? Natuurlijk is overgewicht nooit heel goed, maar dat is ondergewicht ook niet. En iedereen is anders. Geen conditie is juist heel slecht. Je lichaam kan veel meer aan als je een goede conditie hebt, je bent minder snel moe en voelt je beter en daar heeft gewicht eigenlijk niks mee te maken. Zelf kan ik mijzelf heel mooi als voorbeeld geven. Mijn ideaalgewicht zou 60kg zijn. Maar als ik zo licht ben, blijft mijn menstruatie uit! Pas als ik boven de 65kg ben (en dus te dik volgens de normen) is dit regelmatig. Een voller postuur hoort gewoon bij mij, dit is hoe mijn lichaam in elkaar zit, alhoewel dit niet zo erg is dat mensen zeggen dat ik dik ben. OT: dit geeft eigenlijk wel aan dat TS gelijk heeft. Mensen met overgewicht (maar ook met ondergewicht, dus eigenlijk iedereen die niet aan de norm 'normaal' voldoet) worden door een aantal wel degelijk minder serieus genomen. Jammer dat mensen zo snel een oordeel vellen zonder de persoon in kwestie goed te kennen, maar dit is helaas de realiteit.
Ik oordeel op inhoud, niet de verpakking. 💡💡💡 Echter uit allerlei studies blijkt dat dunne en aantrekkelijke mensen meer verdienen, sneller worden aangenomen, minder vaak werkeloos zijn en ga zo maar door. Dus helaas denkt de maatschappij er anders over. 😏 Ik moet eerlijkheidshalve bekennen dat wij ook wat terughoudend zijn met het aannemen van mensen met een extreem hoog bmi, vanwege het gezondheidsrisico, ook al beoordelen wij wel iedereen individueel daarvoor.
Vroeg ik mij ook af. Maar laat ik het wat anders verwoorden....hoe kom je op een bmi van 40 wanneer je zo veel beweegt? Of is je inname van calorieën te hoog of heeft het een medische oorzaak?
Confronterend, een aantal van deze reacties. Maar goed, ik ben zelf ook niet vrij van vooroordelen (op andere gebieden dan gewicht). Ik denk dat het belangrijk is dat we van onszelf weten dat een vooroordeel hebben meer over ons zegt dan over de ander, zodat we er niet naar gaan handelen en de ander lastigvallen met onze eigen kortzichtigheid.
Waarom ik dat niet zou willen? Omdat ik me op deze manier gewoon prettig voel. Ik ben gezond, kan alles doen wat ik Wil, omdat ik gezond ben. Waarom die eeuwige strijd aangaan? Jij bent gelukkig met maat 36 (bij wijze van) ik met maat 48.
Bij mij heeft het een medische oorzaak, maar dat hoort bij mij. Mijn calorieinname is tussen de 1600 en 2000 per dag (en ja, ik eet ook wel eens een patatje of een ijsje in het openbaar!). heb gelukkig nooit hinder ondervonden van mijn gewicht. Nooit gepest, altijd veel gesport, probeer er altijd verzorgd bij te lopen en ik heb een goede baan. prima toch? Het gaat er toch om of je gelukkig bent?
Maat 48, morbide obesitas, veel gezondheidskosten cq risico's. Ik begrijp werkelijk waar niet waarom je als moeder zo gelukkig kunt zijn. Geloof me maar dat je kinds straks gepest wordt met "dat varken als moeder" Zo ging dat vroeger nl. al op het schoolpleinen tegenwoordig zijn ze nog harder. Ik heb ook maar 40/42 maar geen morbide obesitas....
Ik denk dat dit meer over jouw normen en waarden zegt dan over die van mij. Mag toch hopen dat je kinderen dit soort gedrag niet van jou leren.
Ach wat een onvoorstelbaar gelul zeg. Er zit een hoop in verpakking. Ik heb je ook altijd goed gevoeld met mijn overgewicht, was gezond (en dat is regelmatig gechecked). Dat ik uiteindelijk ben afgevallen was omdat ik zelf vond dat het teveel werd en ik uiteindelijk wel de beperkingen met mijn dochter zag (lichaamlijk). Maar uiterlijk ben ik werkelijk nog nooit voor "dat varken van een moeder" uitgemaakt hoor. Kom op zeg ... misschien moet je eens met je hoofd uit de jaren 80 komen ... Oh ... en ik heb op hoog niveau gezwommen, en heb (net als Petra) altijd op landelijk niveau aan stijldansen gedaan ...
Dat zit tussen jouw oren: jij denkt het, jij zegt het. Ik ga liever om met een vrouw met morbide obesitas en een gouden hart dan met iemand die er zulke enge denkwijzen op nahoudt als jij.
Het grootste vooroordeel wat ik lees in dit topic is dat dikke mensen geen verstand zouden hebben van voeding. Dat zou betekenen dat mensen met een goed gewicht dat wel hebben? Ronduit hysterisch! Je kan te dik worden van gezonde voeding en je kan een prima gewicht hebben terwijl je ongezond eet.