Lang zitten dubben hoe ik dit topic zou noemen, zo lijkt hij me het duidelijkst. In hoeverre bestaan er typische dingen voor een bepaald geslacht? Er is ons in deze maatschappij een stereotype beeld geschetst waarin meisjes van roze houden en met poppen spelen. Jongens houden van blauw en spelen voetbal. (Ja, heel kort door de bocht ) En uiteraard zullen er heeeeeel veel uitzonderingen zijn. De vraag is waar de acceptatie dan ophoudt. Jongens die met een keukentje spelen en een kroontje willen dragen zijn vaak geen probleem (hier thuis in ieder geval niet). Dit verandert vaak op het punt dat het over make-up en nagellak gaat, dit gaat menig mens weer te ver bij een jongetje, dit vind ik zelf ook too much. Verder loopt een jongen in jongens shirts en jongensboeken en draagt hij in het zwembad slechts een zwembroek met korte of lange pijpen, een bikini gaat weer té ver.... Dit zie je later ook terug, een man in vrouwenkleren is 'raar' terwijl ik in de stad veel vaker vrouwen in 'mannenkleren' zie, zeg maar de gemakkelijke wijde kleren die waarschijnlijk aan de andere kant van de winkel hingen. Maaaaaar... Nu vroeg ik mij af, waar trek ik die grens bij mijn dochter? Ze houdt echt van jongensdingen, heeft voor haar verjaardag alles van cars en planes en een skateboard gevraagd, dit vond ik prima, haar speelgoed haar keuze. Als ze tv kijkt is het ook vaak naar een 'jongensfilmpje'. Ik krijg haar absoluut niet in een jurkje of rokje, hoe wijder de broeken hoe beter, strakke shirtjes wil ze ook echt niet aan. Haar haar mag níét in een staart, het liefst knipt ze alles kort want ze wil stekels op dit punt heb ik iets van hoooo even, je hebt lange pijpenkrullen die gaan er niet af, maximaal tot de schouder. Niet verder. Ook wilde ze perse een lange zwembroek in plaats van een bikini, die cars zwembroek heeft ze dus gekregen en hier was ze zielsgelukkig mee. Voor een kind van 6 maakt dat nog niet uit, maar goed wat als dit nog langer duurt? Ze heeft inmiddels cars schoenen, Spider-Man shirts en veel skatebroeken. En ze weigert zowat om wat anders dan dat te dragen. Kennen meer van jullie deze fase en houdt dit vanzelf op? Als ze 12 is dan zal ze raar aangekeken worden als ze dan in een lange zwembroek met jongensprint loopt en gemillimeterd haar heeft. Waar zouden jullie de grens trekken? Ik vind het heel erg dubbel, waarom accepteer ik het wel dat mijn zoontje meisjesdingen doet, als hij lang haar wil is het geen probleem, waarom is het gewenste gemillimeterde haar van mijn dochter dan een brug te ver voor me? Mijn zoon mag de hele dag met een kroon op lopen, geen probleem. Maar ik vind het een lastig dilemma als ik denk aan mijn dochter over enkele jaren in jongenskleren tussen de meisjes in. Ook vind ik het apart dat ik niet meer gek omkijk van vrouwen in mannelijke kleren, terwijl ik me wel even zou omdraaien als ik een man in een jurkje voorbij zie lopen.... Ik ben benieuwd naar jullie mening hierover... Hoe zien jullie dit?
Ooo wat lastig. Maar ik denk er hetzelfde over als jij, ergens zit (vaag) een grens. Ik denk dat je moeite hebt met je dochtertje omdat je zelf de moeder bent, het is jouw meisje. Omgekeerd denk ik dat je vriend of man meer moeite zou hebben als jullie zoon in een jurk loopt. Zelf ben ik heel erg van de jurkjes en de poppen dus zou t moeilijk vinden als mijn dochter dit niet zou willen. Bij echt veranderingen van kapsels zou ik denk ik tegen haar zeggen dat ze dit op latere leeftijd zelf mag beslissen maar nu nog niet
Lastig idd! Wij proberen ons kind vrij neutraal op te voeden, maar hier dus een uitgesproken "meisje meisje" op bepaalde gebieden. Ze heeft zowel auto's, duplo, ballen, knuffels, poppen, keukentje etc. Dus in die zin proberen we haar niet een bepaalde richting in te duwen (hoop ik). Toch merk ik, dat zij zelf een uitgesproken voorkeur heeft voor jurkjes, poppen, roze etc. ('t tegenovergestelde van jouw dochter dus). Aan de andere kant is 't een enorme klimgeit en wildebras (maar dan verpakt in een jurkje). Mag ik vragen (wil niet onbeleefd zijn) of je dochter het verder wel oké vindt, dat ze een meisje is? Ik denk dat ik haar een beetje haar gang zou laten gaan. (al begrijp ik dat je prachtige krullen niet gemillimeterd wilt zien) Als je dochter zelf een probleem gaat krijgen met de buitenwereld, kun je er dan weer op in springen. Voor nu is het denk ik belangrijk dat ze geen problemen thuis heeft, en mag zijn wie ze is.
Waarom moet er een grens zitten? Het geluk van mijn kinderen staat voorop, als zij gemillimeterd haar willen of juist lang haar, wie ben ik om dit tegen te houden? Zij mogen deze beslissingen in goed overleg zelf maken. Wel zit er voor mij een grens aan bijvoorbeeld kleding die ze willen dragen naar school, een joggingbroek zou ik niet ok vinden.
Mijn zusje was zo als kimd, mijn moeder heeft haar altijd vrij gelaten in wat ze wilde, dus ze heeft ook een tijd kort haar gehad. Rond een jaar of 12/13 veranderde dat, ze is nooit echt een 'tutje' geworden, meer een stoere vrouw, maar begon toen ook met lang haar en rokjes etc. Ik zou het dus ook laten.
Ghehehe zo'n meisje heb ik ook, dat is haar tweelingzus! Die wil alles zo knalroze mogelijk en houdt van vlechten en nagels lakken maar klimt ook in bomen. Met haar jurk of rok aan, want dat zijn de mooooooiste kleertjes Ter info, het meisje waar dit over gaat is autistisch. Heel erg introvert en haat het als mensen haar aanspreken. Wat mensen juist doen als ze er 'anders' uitziet. Ze heeft ook zo vaak haar kadootjes moeten verklaren op school en bij de bso enzovoort. Dan kijkt ze doodsbang. Dus ze zegt vaak ' ik wou dat ik een jongen was, dan zou niemand mij vragen stellen en mocht ik gewoon doen wat ik leuk vond'
Hoop niet dat ik een gevoelige snaar raak of iets. Maar het klinkt enigszins bekend. Meisje uit het dorp was ook zo, inmiddels is ze al een eind op weg met de hormonen en kennen nieuwe contacten haar niet beter als een jongen. Als een voorzichtig gepeild of ze zichzelf meer een jongetje dan een meisje voelt? Sowieso lekker dr gang laten gaan, vooral voor autisten is het prettig als ze mogen zijn wie ze zijn, aanpassen is al moeilijk genoeg. Wel vervelend dat omstanders vraagtekens hebben n dit ook uitspreken.
Ach wat lastig joh, ook voor jou als mama om haar daarmee te begeleiden. Zou het een optie zijn om een (spel)therapeut in te schakelen? Zodat ze kan leren om te gaan met de buitenwereld (dus bv dat ze hulp krijgt bij "hoe vertel je mensen dat je graag een carsbroek wilt dragen"), zonder dat ze concessies hoeft te doen aan haar eigen "ik"?
Ik was vroeger ook zo. Wilde vroeger altijd een jongetje zijn, ik droeg jongenskleren, deed 'jongens dingen' en had een hekel aan alles wat meisjesachtig was. Sinds m'n 12de heb ik kort haar en heb ik het nooit weer lang gehad, nooit make-up gedragen en ga ik ook niet doen. Jurkjes etc. moet ik niks van hebben. Toch is het niet zo dat ik écht een jongetje wilde zijn, tenminste na m'n 10de ongeveer niet meer. Ik ben gelukkig met wie ik ben, nooit een echt 'meisje meisje' geweest en zal dat ook nooit worden. Mijn ouders lieten me hier vrij in waar ik ze heel erg dankbaar voor ben, ik kreeg vaak genoeg (vervelende) reacties maar ben altijd mezelf gebleven, waar ik mijn ouders dus dankbaar voor ben Ik zou haar dus laten..
Aan de ene kant is 6 nog wel jong, maar aan de andere kant komt ze heel stellig over en lijkt ze er zelf wel echt over na te denken als ik jou zo hoor. Als zij zich denkt prettig te voelen met een kort koppie zou ik een paar voorbeelden van internet halen waar jij ook tevreden mee bent. Je kan haar dan laten kiezen uit 3 korte kapsels, kort hoeft niet direct mannelijk te zijn (ook niet bij kinderen). Zoek eens op pixie cuts kids.
Alle dingen die makkelijk weer 'terug te veranderen' zijn, mogen ze zelf grotendeels bepalen: kleren, schoenen, tassen, speelgoed. Dingen als haar zijn moeilijker; als ze spijt hebben is het niet zomaar terug gegroeid. Daarom overleg ik wel, maar drastische dingen mogen ze vanaf groep 7 bepalen, hebben we afgesproken. Dan hebben ze nog twee jaar om een eigen look uit te vinden voor ze naar de middelbare school gaan
Mijn dochter heeft het ook min of meer, maar zij is nog maar 3. Haar lievelingskleur is blauw, gek op Cars, speelt op de psz vooral met jongens, wilt later geen borstels (borsten) zoals mama, wilt ook kort haar en heeft zelfs uitgesproken dat ze een jongetje wilt zijn. Daarentegen is ze dol op paardjes, speelt ze met haar theeserviesje, speelt ze met haar Hello Kitty huisje, moet haar knuffel mee naar buiten in haar poppenwagen, heeft nagellak op, onafscheidelijk met haar roze poezen pyjama. Ik laat haar er vrij in, maar haar haartjes blijven voorlopig lang en bepaal ik wat ze aan krijgt. Heb er laatst een topic over geopend, maar mijn tablet werkt niet mee dus kan 'm niet linken. Via mijn account vast wel te vinden
Ik voed mijn kinderen sekseneutraal op. Ze dragen meestal uniseks kleren (soms ook niet hoor, maar de baby krijgt dadelijk gewoon dezelfde kleren als zijn zus), mogen met al het speelgoed spelen dat ze willen (tenzij ik het niet geschikt vind, maar dat is weer om andere redenen). Tuurlijk zijn er typische verschillen tussen man en vrouw, ik denk alleen dat die lijn niet zwart/wit is, maar heel erg vloeibaar en in elkaar kan overlopen. Ik zou in jouw geval mijn dochter lekker haar ding laten doen. Niet zo naar als het gevoel te hebben dat je ouders je niet accepteren. Tuurlijk zal het even omschakelen zijn, maar je dochter is nu eenmaal een tomboy, als ze daar tevreden mee is, prima toch?
Ik werd als kind op de basisschool ook vaak aangezien als jongen. In groep 3 heb ik mijn haren kort laten knippen, mijn moeder heeft van te voren tig keer gevraagd of ik zeker wist. Maar ze had zoiets zij wil het, dan houd ik haar niet tegen. In groep 7/8 liet ik mijn haar groeien, en ging ook weer meisjes dingen doen.
Ik weet het niet; het is wel een moeilijke situatie en niet zo 1,2,3 zwart/wit en ik denk dat het heel anders wordt als je er zelf in zit. Dat te hebben gezegd; ik denk dat ik mijn kind zo vrij mogelijk probeer te laten en de grens trek bij 'gepest worden' of iets dergelijks. Mijn toekomstige dochter mag best gemillimeterd haar hebben of een lange zwembroek aan - maar op het moment dat ze secundaire geslachtskenmerken krijgt, gaat er toch echt wel een bovenstukje aan. Wanneer ze echt het mikpunt wordt van pesterijen (dat het geen flauwe geintjes meer zijn, maar haar als persoon aantasten) dan zou ik zeggen: weet je, doe die jongensdingen maar gewoon op voetbal, in de familie of thuis. Hetzelfde geldt natuurlijk voor mijn zoontje. Wanneer hij een jurk aan wil - en ik weet dat hij daar op school door gepest gaat worden - mag hij thuis en in de vakantie desnoods 24-7 een jurk aan, maar dan gebeurt het op school niet. Er zijn gewoon bepaalde dingen die je leven een stuk moeilijker maken wanneer je ervoor uit komt. Net zoals homoseksualiteit op de middelbare school. Je mag het wel zijn, maar wanneer je het gaat verkondigen in het openbaar, zijn er altijd van die pestkoppen die je gaan pesten. En daar zou ik mijn kind voor af willen schermen. Althans, zeg ik nu Als ouders zijnde is het vast heel anders. Ik bedoel; je krijgt een kind met een duidelijk geslacht en het kind wil zelf anders zijn. Dan kan het wel lastig zijn wanneer je kind andere dingen doet die niet in één lijn met je verwachtingen ligt. Dat is denk ik het allerzwaarste van ouders zijn. Je weet het pas na een jaar of 20 helemaal zeker of je het goed hebt gedaan.
Verklaart een heleboel, wat mij betreft. Lang haar is lastiger dan kort, dus voor een kind met autisme kan ik me voorstellen dat kort haar dan fijner is. Ook de fascinatie voor 1 onderwerp, (stoere jongenshelden), past erg bij autisme. Ik zou het in het geval van je dochter dus zien vanuit haar autisme en daarop aansluiting zoeken.
Mijn zoon mag later geen lang haar. Niet omdat dat meisjesachtig zou zijn, maar omdat ik dat geen gezicht vind. Net zoals dat haren kammen niet optioneel is, dat gebeurt gewoon. Qua genderneutraal etc: ik weet nog niet waar mijn zoontje mee wil spelen. Als hij alleen maar 'een meisje' wil zijn en in jurkjes wil lopen enzo, dan zou ik denk ik wel uit gaan zoeken of er meer achter zit. Als het een fase is, naast ook jongensgedrag, dan zou ik het laten gaan.
Heb deze twee dingen even er uit gehaald. Ik snap dat met het haar niet zo eigenlijk. Je dochter vindt lang haar niet prettig en wil liever kort, waarom houdt jij dan vast aan lang haar? Het is toch haar hoofd? Zij moet er toch mee rond lopen? Dat lange haar kan heel naar, kriebelig en warm aanvoelen als je liever kort hebt. Ben het eens met degene die zij: kies een paar leuke korte kapsels uit en laat haar kiezen. Zijn jullie allebei tevreden. En het is maar haar he! Het groeit weer als ze dat zou willen. @Hilly: jouw opmerking vind ik ook opvallend. Als je zoon wat ouder is, heb jij er weinig meer over te zeggen Dan zou je lang haar niet kunnen tegenhouden. Andere punt vond ik ook opvallend omdat je jezelf tegenspreekt, voor je dochter vind je het niet fijn als je aan haar denkt in mannelijke kleding later maar op straat bij anderen vind je het verder niet opvallend. Ik denk ook dat een meisje dat zich wat minder meisjesachtig kleed vele malen meer geaccepteerd is dan een jongen die zich wat minder jongensachtig kleed. Ik zou me vooralsnog niet te druk maken over de kleren en gewoon kijken naar wat je dochter fijn vindt
Nog een afterthought: er zijn genoeg meisjes die van skateboarden houden en van superhelden etc. Daar kijkt niemand raar van op. Je kunt ook echt een vrouw/meisje zijn en van die dingen houden zonder dat je perse een jongen/man wil zijn. Ik heb bijvoorbeeld ook allstars met superman er op en een batman t-shirt (ja echt en ik ben 38 en ze zijn superstoer en hou je mond ) ik hou van actiefilms (marvel, fast&furious etc) etc. Maar ik voel toch echt een vrouw en er zijn ook meer vrouwen dingen die ik leuk vind. Ik denk dat het punt nu is dat het voor kinderen zo gesegregeerd is qua speelgoed en kleren dat het opvallend is als een meisje autootjes etc leuk vindt en superhelden op haar kleren wil. Er zijn bijna geen meisjeskleren met die dingen er op, dus waar moet je die dan halen: bij de jongens. Misschien ziet zij nu ook gewoon weinig meisjes en vrouwen waar ze zich mee kan identificeren. Je zou haar ook eens films kunnen laten zien waar wat meer stoere meisjes in zitten (hoe tem je een draak: Astrid is behoorlijk stoer; brave: Merida wil ook geen meisje meisje zijn; big hero 6: ook 2 meisjes die behoorlijk stoere dingen doen)
Ik las het net al, maar ik moest ook meteen denken aan de ass icm lang haar. Mijn zoon vindt het heel vervelend wanneer dingen kriebelen of zijn haar te lang wordt. Daarom koop ik vaak zachte kleding en houden we zijn haar kort. Misschien voelt ze zich veiliger op die manier? Maar ik snap dat je dit heel moeilijk vind, want zo'n meisje met lange pijpenkrullen, dat is niet niks om af te knippen. Ik zou zeker eens gaan praten met haar begeleider (heeft ze die van school oid?) en bespreken wat je kunt doen om het haar zo comfortabel mogelijk te maken, zonder daarbij je eigen gevoel voorbij te gaan. Waarschijnlijk kun jij je gevoel steeds meer oprekken, waardoor je je steeds minder aan gaat trekken van wat anderen vinden. Als kind met ass (en als moeder van een kind met ass) ben je waarschijnlijk al bekend met commentaar en blikken van mensen die geen benul hebben Wees trots op jezelf, op haar en wees jezelf, laat haar dat ook zijn