Ik vind lang haar bij jongens ook geen gezicht, maar als mijn zoon zijn haar wik laten groeien houd ik hem niet tegen. Hij heeft het recht zijn eigen voorkeuren te ontwikkelen.
Ik herken mezelf héél erg in jou verhaal. Ik belande ook nog in de fase dat ik een jongen wilde zijn, en dat ik Tim genoemd wilde worden in plaats van L****** Ik wilde stekels en droeg al jongens kleding, mijn vader vond dit helemaal niks en wilde mij echt niet zien zo. Mijn moeder daar in tegen heeft tot op zoverre mij m'n gang laten gaan, en ik kreeg ook kort haar, dat wat ik wilde. Ik zwom in een zwembroek ipv bikini of badpak en ik voelde me in de klas ook echt one of the guys. Uiteindelijk heeft dat ongeveer van mijn 4e tot mijn 11/12e jaar geduurd en daarna zag ik in dat het toch wel apart was dat ik zo'n 'jongetje' was in vergelijking met de rest van de meisjes uit mijn klas op de middelbareschool. Ik heb wel altijd met jongetjes gespeeld, zat op voetbal en basketbal, spaarde Pokemon kaarten, had een skelter, klom in bomen en speelde in de midden en het zand.. Ik was wel echt een jongetje qua doen en laten Nu ben ik weer helemaal 'normaal' in de zin dat ik jurkjes draag en m'n haren gewoon lang heb. Ik heb dagen er tussen zitten dat ik helemaal op en top mezelf een vrouw voel, maar ook momenten dat ik zin heb om er gewoon bij te lopen in het T-shirt van mijn man, met m'n ongekamde haren. Ik zag mezelf vroeger nooit moeder worden, en als het dan toch er van moest komen dan wel van een zoon, guess what, we krijgen een dochter.. Ik sloeg stijl achterover tijdens de echo haha. Ik zag al die afschuwelijk roze meisje meisje dingen en frutsels al voorbij komen. Maar stiekem ben ik tegenwoordig best bekeerd en hou ik van kleine meisjes jurkjes, schoentjes en alles wat 'licht' roze is en acceptabel is in mijn ogen haha Ik denk dat je het niet teveel tegen moet werken, qua speelgoed en kleding. Maar wat betreft haren knippen zou ik mijn kleine meid daar wel een beetje voor proberen te behoeden in zoverre dat lukt.
Kinderen moeten ook leren wat verzorgd is en wat niet. Stiefdochter wilde heel graag hotpants, bijvoorbeeld. Mocht ook niet. En zo kan ik nog wel meer voorbeelden noemen. Eigen stijl, hartstikke leuk. Maar wel binnen kaders.
https://www.facebook.com/Kwartjes/videos/1667898116780149/ Ik zeg: hij kan het hebben hoor Maar even om topic: hier een meisje wat ook graag 'jongensdingen' doet. Loopt bijv regelmatig in een cars-racepak. Haar in een korte bob, want Mw weigert elastiekjes/speldjes. En wil ook graag een jongetje zijn (laatst d'r broek ondergeplast, omdat ze 'als een jongetje wilde plassen' zwaar teleurgesteld was ze. Maar goed, vooralsnog ga ik ervan uit dat het slechts een fase is hoor. Ik denk dus tot op zekere hoogte lekker laten gaan.
Gewassen, gekamd haar is niet onverzorgd. Maar goed, mijn dochter mag straks ook best in hotpants lopen als ze dat wil.
Noo, ik was ook zo. Je kreeg me nooit never in een jurk of rok, mijn haar had ik zo kort mogelijk. Ik speelde alleen maar met de autos. Maar nu ben ik wel echt een meisje meisje zeg maar - rokken, jurken, dure panties etc. Vriendin van mij heeft een dochter van 11 en zij draagt ook graag langer zwembroeken en nooit en jurk of een rok. Of iemand daar zorgen om maakt, nee. Het kan een fase zijn en als het geen fase is dan wordt ze er niet beter op of gelukkiger van als je haar verplicht in een bikini en een jurk stopt.
Ik ben daar wat dat betreft heel open in, dat is ook wat ik zie in mijn omgeving. Ik ken een meisje van 21 die ooit een jongen was, een volwassen man die zich in zijn vrije tijd graag in jurken kleedt en op hoge hakken loopt en een meisje van net 5 dat van haar vader zichzelf een jongen mag noemen. Zij draagt dus ook jongenskleding, heeft kort stekeltjeshaar en gaat bij dagjes uit naar de jongenswc (op school zijn er nog gewoon gemengde wc's). Ook haar naam heeft ze inmiddels iets aangepast en ze wil hij genoemd worden. Nu merk ik dat hier nog steeds met "zij" en "haar" spreek maar dat komt misschien omdat ik ze niet zo vaak zie en zeker niet sinds ze als jongetje door het leven gaat, sindsdien nog maar 2 keer gezien. Dus ja, het kost tijd om eraan te wennen maar uiteindelijk vind ik het helemaal niet gek. Nu is hij (ik ga even over op hij want dat is hoe het kindje zelf aangesproken wil worden) een extreem geval. Niet alleen jongensdingen leuk vinden maar ook echt een jongen willen zijn. En ik weet dat zijn vader (hij is alleenstaand en voedt fulltime zelf zijn kinderen op) er veel moeite mee had maar uiteindelijk is overgaan op: waarom eigenlijk niet? En als het een fase blijkt en het kind zegt over een jaar of 2 "ik ben toch gewoon een meisje", dan heeft het meisje in ieder geval een mooie periode achter de rug waarin ze weet dat ze van haar vader mag zijn wie ze wil zijn. En ik denk dat dat uiteindelijk het belangrijkste is voor een kind. Laatst had ik het overigens over de lila muur in mijn slaapkamer die ik het eerste jaar zal gaan delen met mijn kindje. Iemand vroeg: "wat als het een jongen is, dan heeft hij een lila muur". Iemand anders reageerde met "waarom zou een lila muur voor een jongen niet kunnen?" Goede vraag. Uiteindelijk is die scheiding niet meer dan iets wat de maatschappij bedacht heeft.
Ooh dit lijkt me heel moeilijk. Hier is mijn dochter blij met haar lange haren en jurkjes die mee dansen. En mijn zoon vind roze voor meisjes..... Maar ook houd hij er soms van een jurkje aan te hebben qua verkleden en wil hij ook wel eens nageltjes lakken. Dat mag, vaak alleen de pink of tenen. Ik vind de grens hierin ook lastig, terwijl we ook willen dat ze gelukkig zijn en ze proberen te leren dat er niet alleen jongens of meisjes dingen zijn. Maar dat het voor beiden ook kan. Maar wij zijn niet de enige opvoeders of omstanders (denk aan school, oma opa, familie, vrienden). Maar in het geval van jullie ts, denk ik ook dat als ze er zo duidelijk in is, dat ik zoveel mogelijk de keuzes van mijn kind zou accepteren. Ze lijkt er heel duidelijk in te zijn. Ik vind dat je het heel netjes en knap doet. Echt!! Dat de haren een brug te ver zijn, snap ik ook. Misschien kun je het steeds een stapje korter doen om jezelf en je kindje er ook aan te laten wennen? Verder denk ik dat je het heel goed doet. Volg je gevoel en ook je kind natuurlijk. En hou dingen bespreekbaar, dus ook als je dochter misschien toch een jongetje wil zijn. Het lijkt me oprecht enorm lastig, petje af zoals je het doet!
Oh ja, mijn dochter heeft trouwens oogpleisters.. Van cars. De eerste keer ben ik door de apotheek gebeld of ik wel de goede pleisters had besteld, want deze waren voor jongens
Hier ook geen meisje meisje, in tegendeel zelfs! Mama heeft het daar ook moeilijk mee gehad. Mijn broer wilde een keukentje van sinterklaas en ik auto'tjes. Mijn broer moest op voetbal, ik mocht niet. Tot de trainer mij liet meetrainen (ik was 5) omdat ik stond te smachten langs het veld... Mijn broer ging niet meer voetballen en ik mocht beginnen! Papa fier dat er toch iemand op voetbal zat... Ik heb gevoetbald tot mijn 15'de! Ik wilde geen kleedje voor mijn communie, en ook die strijd heb ik gewonnen, steeds kort haar! Toch wilde ik nooit een jongen zijn hoor . Ik was gewoon een meisje (met alleen broeken, geen kleedjes en kort haar) tussen de jongens, ik mocht als enige naar de feestjes van de jongens... Iedereen was het zo gewend, wat ik zat op voetbal... toen ik mijn eerste vriendje kreeg, heel het dorp verbaasd Een meisje die voetbalt en niet lesbisch is (!)... Ik haat roze! Ik wil het geslacht niet weten zodat mijn man geen roze kleertjes kan kopen en we dus wel unisex moeten kopen Maar jawel vorig jaar ben ik als een echte prinses getrouwd in een trouwKLEED, liet ik mijn haar groeien (voor mijn man, hij vindt het mooier)... Alles is dus goed gekomen met mij en ik was een gelukkig kind omdat ik mezelf mocht zijn!
ik herken mezelf in je dochter. Oke, cars bestond nog niet maar ik was meer jongen dan meisje auto's, turtles, ballen,... poppen moest ik niks van weten. Heb ook mijn haren heel kort gehad. Als ik die foto's terugbekijk vraag ik me wel af waaaarommmm? Trok op niks schreeuwde heel het dorp bij elkaar als ik een jurk of rok miest dragen dus dat hebben mijn ouders maar opgegeven toen ik een jaar of 7 was. maar ik was gelukkig dat ik mocht zijn zoals ik me voelde. Daar ben ik heel blij mee. als kapsel misschien iets kiezen wat voor jongens en meisjes kan? Je hebt ook stoere kapsels voor meisjes die niet te meisjesachtig zijn. nog steeds ben ik geen meisje. Nog steeds geen jurken en rokken en liefst gewoon casual kleding.
Ik had ook kort haar en vind dat nou niet per se symbool voor jongensachtig. Leuk kort haar bij een meid kan prima. Ik denk dat je voorkeuren niet kunt ombuigen. Heeft geen zin. En denk je eens in dat iemand jou vroeger je eigen voorkeuren zou hebben verboden. En ik vind opmerkingen van sommigen hier (haar pas afknippen als ze ouder is) eigenlijk niet zo bemoedigend. Zou het loslaten. En je ook geen zorgen maken over direct zoiets als transgendertoestanden. Het merendeel van de kinderen die moeite hebben met onze culturele rolpatronen, is na de pubertijd gewoon tevreden met het lichaam waarin hij/zij geboren is.
Ik ben van mening dat een kind zich moet kunnen ontwikkelen zoals het kind het wil, zo heeft de oudste van mijn partner (jongen) vaak nagellak op, danst op K3, is verzot op roze en verkleden in meisjes kleding inclusief hakken. Ik zeg wel eens gekscherend als deze geen homo word/is dan weet ik het ook niet meer (niet waar hij zelf bij is natuurlijk) daarbij is onze meid een monster eerste klas, nog lomper dan lomp, klimmen, enz enz maar inmiddels begint ze langzaamaan dol te zijn op haar lange haren, en vraagt ze steeds vaker om een rokje ik verwacht dat het allemaal wel goed komt met ze en of dat nou is als het geslacht waar ze in geboren zijn, homo, transgender of wat dan ook mijn kind kan dan zeggen dat hij/zij altijd zichzelf heeft kunnen zijn en zal zich hoe dan ook niet schamen...
Ik heb zelf ook zo'n periode/ fase gehad. Vanaf mijn 3e tot mijn 18e. Mijn moeder zei altijd dat ik last had van penisnijd. Mijn haar was kort in stekeltjes. Ik had alleen maar jongensspeelgoed en ik ging echt niet in een jurk of dergelijks. Zodra ik naar de middelbare ging veranderde dit geleidelijk heel langzaam. Ik heb op de middelbare nog de richting electrotechniek gedaan met alleen maar jongens op de afdeling. Ik kon hier beter mee overweg dan meiden. Liep ook daar nog geregeld in jongenkleding,dan had ik ook het voordeel dat ik hele lange armen heb en mijn armen niet in dames truien passen en dus gedoemd ben tot heren truien. Je zult mij nog niet in een jurk zien en kleding kopen voor mijn zoon gaat mij makkelijker af dan voor mijn oudste dochter. Dat is een echt meisje,meisje het liefst rokken met tule. Het