Ik heb wel heel heftige/overweldigende weeën, maar weinig pijn gehad. Kon nog ouwehoeren tussendoor... Ook beide keren vlot bevallen en nooit minder dan 10 cm ontsluiting gehad. Gelukkig beide keren wel gebroken vliezen, als signaal.
Dit heeft mijn moeder ook gehad. 2 kinderen zonder vk gekregen. Gelukkig was mijn vader thuis. Het was bellen het is begonnen en tien minuten later terug bellen met laat maar het hoeft niet meer
upje, Ik vind dit geweldig om te lezen en hoop na de kerst mijn eigen gebeurtenissen hier neer te zetten.
Ik heb mijn bevallingsverhaal compleet uitgewerkt, maar was weinig memorables aan.... Het enige grappige is dat ik continue maar sorrie bleef zeggen: voor mijn vreemde houdingen die ik aannam om de weeen op te vangen --> sorrie! als ik smeekte ofdat ik echt niet even kon slapen --> sorrie als ik weer eens zei "ik kan niet meer, nee ik kan echt niet meer" -->sorrie! En na het tig keer overgeven --> sorrie En om nog veel meer --> sorrie...... Ik mocht op een gegeven moment niet meer sorrie zeggen, want dat was niet nodig....sorrie hoor! Oh ja wat ik wel memorabel vond, ik ben 29, mijn man 32, en de verloskundige en kraamhulp die de bevalling hebben begeleidt waren 24 en 22......
Tussen de weeën door had ik aardig wat praatjes.. Ik was net een kind dat vraagt wanneer we op vakantie zijn, denk je dat ze er om 20uur al is, denk je dat het de 28ste of de 29ste wordt .. zo ging het de hele avond door alsof hun me konden vertellen hoelaat ze geboren zou worden Toen op handen en knieën weer terug op Mn rug moest zei ik dat dat niet kon omdat er een drol uit me hing haha Ook riep ik nog pak alsjeblieft een mes en snij dat kind eruit haha
Ik heb 20 minuten lopen schreeuwen (voor mijn gevoel) dat ik een ruggenprik wilde. Aangekomen op die plek bleek ik in die 20 minuten van half naar volledige ontsluiting te zijn gegaan. Dus ik kon weer naar boven gerold worden zonder prik. Daar ga je dan half schreeuwend over de gang voor niks
hier tijdens het pompje gevraagd of ik niet nog wat pijnstilling voor de weeën kon krijgen, de rest was wel te doen haha. Ik lag nog op mijn zijn met het pompje en voelde dat mijn lichaam het over ging nemen (persdrang) en moest dus op mijn rug gaan liggen, en mijn pompje "inleveren". Toen zij ik tegen de verlos neeeee niet mijn pompje!! hahaha 3 min. later was hij er..
- toen ik vroeg om pijnstilling, kreeg ik twee opties: Remyfentanil en ruggeprik. Bij beide opties riep ik zo hard ja, dat mijn man zei: wacht nou eens eerst af wat ze hebben. -toen de anesthesist binnen kwam met het tafeltje met instrumenten voor de ruggeprik, liep mijn man de verloskamer uit (wordt al panisch als ie een spuit ziet). Toen hij terugkwam, zei hij: 'Ik moet even naar huis, andere kleren aan doen.' Bleek compleet uit z'n broek te zijn gescheurd. Waardoor de verpleegsters heel hard lachend riepen: Totaalruptuur!! -toen de ruggeprik erin zat voelde en rook ik dat ik ontlasting liet lopen, dus ik vroeg de verpleegster of ze dat weg wilde halen. Zegt dat mens: Nou, als ik dat ook nog moet doen, dan ben ik de hele dag wel bezig (wtf?!). Dus gelukkig wilde m'n moeder het wel doen. Toen de kleine man geboren was en een uurtje op m'n borst had gelegen, maar de placenta niet kwam, moest ik naar de ok. Vlak voordat ik m'n zoontje aan m'n man wilde geven begon ik heel hard ongecontroleerd te schudden (volgens mij een soort uitwerking van de weeënopwekkers en ruggeprik oid), dus heb ik gevraagd of ze die kleine heel gauw van me wilden afpakken omdat ik bang was dat hij het baby shaken sydrome zou krijgen.. Over 3,5 week hoop ik nog meer leuke ervaringen met jullie te delen..
Inderdaad wtf! Wat belachelijk dat ze dat niet wou doen! Het is een normaal proces tijdens de bevalling en is een kleine moeite om het even weg te halen....wat een doos.
Ja, echt hè? Ik heb 3 ploegen vk's en verpleegsters meegemaakt die dag, maar zij was echt de ergste. Op een gegeven moment moest er een katheter worden gezet en dat deed ze in d'r eentje. Terwijl je dit met 2 man zou moeten doen ivm verpakking die niet meer steriel is. Toen mijn moeder (zelf verzorgende) alleen maar vroeg: 'Hoeven jullie dat niet met 2 man te doen ivm infectiegevaar?' Zei die verpleegster: 'U werkt zeker in de zorg of niet? Laat mij nou maar gewoon m'n werk doen, dan laat ik u het uwe doen.' En mijn lieve moedertje bedoelde het alleen maar goed..
het meest rare dat ik me nog kan herinneren van mijn laatste bevalling, was dat ik tijdens het persen een bisquitje in mn mond geduwd kreeg onder het mom van ' energie' en dat dat zo droog was dat ik helemaal gek werd, ik moest me concentreren op de baby er uit krijgen maar in plaats daar van was ik meer bezig om die droge meuk uit mn mond te krijgen. een beetje dat idee van een droge beschuit weg zien te werken zonder drinken. oh en toen mijn jongste eenmaal geboren was wilde de placenta niet er uit komen, heb bijna een uur naakt op mn knieën op het bed gezeten met 2 scharen die tussen mn benen bungelden om de navelstreng af te klemmen en opeens voel ik toch een scherpe brandende pijn tussen mn benen, dus ik begin ontzettend te gillen naar de vk. help! de schaar knipt in mn ..... komt de vk er aan om te kijken wat er aan de hand is terwijl ze zegt dat ik echt niet in mn .. geknipt word want die scharen zijn stomp. dan blijkt dat ik een iniminie scheurtje van onderen heb, wat pijn deed door de navelstreng en de stompe scharen die daar heen en weer bungelden. Oeps
Mijn laatste bevalling is voor de co - assistent een heel memorabel moment geweest. Het was haar eerste bevalling ooit. Ik zag haar steeds witter worden en haar ogen vielen bijna uit haar hoofd, haha! Op het moment van de geboorte stond ze zich letterlijk overeind te houden aan een stoel! Verder was ik behoorlijk bang voor hechtingen. Vond dat bij de oudste zo'n pijn doen! Dus het eerste wat ik vroeg toen dochter geboren was, was: wat is de schade, ik hoef toch niet gehecht te worden he. Waarop de vk zei: het valt mee, maar er zijn er voor het mooie toch een paar nodig. Ik: pfff, het hoeft van mij niet mooi te zijn daar hoor!
Ik heb iets vergelijkbaars meegemaakt. Ik verloor nogal grote hoeveelheden vruchtwater dus de celstofmatjes waren niet aan te slepen. En de verpleegster maar zuchten en mopperen...alweer nat!...dadelijk moet ik nog nieuwe matjes gaan halen!... Uiteindelijk zei ze dat ik nu toch echt gewoon aan het plassen was hoor want het kwam er in stralen uit (op verontwaardigd toontje). Mijn verloskundige was het gezeur kennelijk ook zat want ze dook met haar neus bijna in het matje om met een grijns te constateren dat dit toch echt niet naar urine rook Toen ik na de bevalling mocht gaan douchen was elke druppel vocht/bloed dat ik op de grond morste de verpleegster al teveel. En ja de lakens van het bed waren niet schoon gebleven...ook dat nog! Het was toch echt niet haar eerste bevalling dus je zou denken dat ze toch wel iets gewend zou zijn.
Pff wat een dozen zeg! Ik zat na de bevalling onder het smeer en had me kapot gezweet. Kon niet wachten tot ik kon douchen maar nee dat kon wel wachten tot de volgende ochtend? Heb op de wc met wcpapier en water de ergste bloedvlekken van mn borst staan wassen
Waar ik gelijk aan moet denken als ik aan mijn bevalling terugdenk: onze dochter kwam eruit en instinctief trok ik haar naar me toe. Die hele verloskamer roepen: 'Ze zit nog vast, ze zit nog vast!'
Ik heb het hele topic nog niet uitgelezen, maar ik ben inmiddels ook bevallen. Geen leuke bevalling, wee-opwekkers, mislukte ruggenprik en dus heel veel pijn (ik gilde het uit bij iedere ontsluitingswee)... Toen de gyn op een gegeven moment weer binnenkwam: "Haal hem eruit!!! Nu!!! Desnoods in stukjes!!!" Gelukkig werd er niet geluisterd naar mijn wanhopige verzoek
Dit klopt niet helemaal. Je kan/mag een katheter zeker in je eentje plaatsen terwijl alles steriel blijft. Je maakt dan gebruik van steriel veld. In de wijkverpleging wordt dit altijd door 1 iemand gedaan, omdat je daar bijna nooit met 2 mensen werkt. In het ziekenhuis doen ze het vaak wel met 2 omdat het wat makkelijker werkt. Neemt niet weg dat de reacties van deze verpleegkundige heel raar waren en ook absoluut niet horen! Als je geen ontlasting op wil ruimen moet je niet in de zorg gaan werken.. Hier gelukkig hele fijne mensen om me heen gehad tijdens de bevalling.
"Desnoods in stukjes! " Ik heb geen heel vreemde dingen meegemaakt voor zover ik me kan herinneren. Mijn vriend voelde zich alleen wel wat gepikeerd door mijn gedrag. Hij wilde me op het moment suprême (persen) lief ondersteunen en assisteren en als ie dan boven me hing zei ik 'JE STINKT, ga weg!'