Ik wist niet zo goed waar ik het kon zetten, vandaar hier. Ik ben nu de 32 weken gepasseerd en merk dat ik toch wel eng begin te vinden. Vorige zwangerschap hebben ze me te lang laten rondlopen met zwangerschapsvergiftiging. Ik was ontzettend ziek en nieren & lever begonnen het niet fijn meer te vinden. (Beginnend hellp) ik was met mn 1.64-53 kilo, ruim 25 kilo aangekomen. Uiteindelijk gyn geweest, die stuurde me naar huis met er is niks aan de hand zit tussen je oren. Mn moeder drong er toen op aan dat ze bloed en urine controlle deden.. Dit deed hij met tegen zin. Ik werd naar huisgestuurd met er is niks aan de hand, totdat ik opgebeld werd en hij zei je moet met spoed terug komen.. Uitslagen zijn niet goed. Daarop volgende dag gelijk ingeleid. Ik merk nu pas dat het toch wel zn sporen heeft achtergelaten en nu het einde over 8 weken in zicht komt ik m toch wel begin te knijpen. Bang dat ik weer ziek word, ondanks dat ik weet dat dat het niet persé hoeft. Is het herkenbaar en hoe gaan jullie er mee om? Liefs
Ik heb niet dezelfde ervaring als jou, maar na mijn bbz ben ik nu voor de 2x zwanger. Ik maak me ook weer heel veel zorgen. Zo'n gebeurtenis heeft gewoon veel impact. Ik zou het gewoon bespreken dat je dit gevoel van angst hebt. Je kunt dan eventueel duidelijke afspraken maken dat als je je niet lekker voelt ze wat eerder al bloed laten prikken en urine controleren. Zo wordt jij wellicht wat meer gerustgesteld. Mn schoonzus was na dr 1e traumatische bevalling ook ontzettend bang. Ze heeft dit met dr gynaecoloog besproken en ze hebben toen fijne afspraken kunnen maken. Wellicht is dat een idee? Heb je weer dezelfde gynaecoloog? Probeer je niet al te druk te maken dat is ook niet goed voor je baby! Succes ermee
Krijg je deze keer wel de juiste begeleiding? Het is niet goed te praten dat je gyn vorige keer te laat heeft gereageerd maar voor je eigen gemoedsrust is het dan juist extra belangrijk dat ze je deze keer niet weer door deze hel laten gaan! Ik ben ingeleid met een hoge bloeddruk en bij de bevalling 3l bloed verloren. Er is toen ook veel te lang gewacht met actie ondernemen en ik heb best een grote kans dat het weer gebeurt. Daarom word ik nu tijdens de zwangerschap al beter in de gaten gehouden en bespreken we heel erg wat we kunnen doen om de gevolgen zo veel mogelijk te beperken. Die gesprekken vind ik heel belangrijk, dat geeft me wat meer vertrouwen ondanks dat er preventief helemaal niks kan gedaan worden. Bepaal voor jezelf wat jij nodig hebt om minder bang te zijn en bespreek dat met je gyn. Als het voor jou werkt om een keer extra bloed te prikken om je waardes te controleren, dan moet een goed arts daar in jouw geval echt wel achter staan of anders een goed alternatief plan aanbieden.
Toen ik uiteindelijk zwanger werd (liep daarvoor bij gyn) mocht ik kiezen of ik terug wilde naar een vk of bij de gyn. Ik heb gekozen voor gyn ivm betere begeleiding en aangegeven dat ik die specifieke gyn niet meer wilde hebben. Dit begrepen ze volledig. Ik krijg nu meer echo's om de 2 weken ivm groei van onze kleine meid. Ik werk niet meer ivm bekkeninstabiliteit, (vorige zwangerschap daardoor in rolstoel beland). Ik heb nog niet specifiek aan gegeven dat ik me zorgen maak toch wel bang ben omdat het eigenlijk pas sinds een week ongeveer speelt. Vorige zwangerschap begon ik me ziek te voelen vanaf 32 weken & uiteindelijk met 39.3 bevallen. Volgende week krijg ik weer een extra groeiecho & controlle en zal het dan ook aangeven. Ik probeer me geen zorgen te maken maar merk dat ik het toch wel doe ondanks dat ik heel nuchter ben 'ik zie het wel'.
Ik kan me je angst heel goed voorstellen. Zelf ook PE/HELLP gehad... Wat in jouw voordeel is is dat je vrij laat PE/HELLP hebt ontwikkeld. Als je het al krijgt in een volgende zwangerschap is dat vaak 4 weken later dan de eerste keer... Hou jezelf in acht, trek op tijd aan de bel bij klachten. Ik ga ervan uit dat ze dit keer niet zo laks zullen reageren gezien je voorgeschiedenis.
Bedankt voor je reactie, ze houden het nu gelukkig goed in de gaten. Vorige keer begon het met vocht vasthouden. Daar let ik zelf nu ook erg op. Gyn gaf ook aan dat ik altijd mag bellen bij klachten, kan dat gewoon de afdeling bellen in t ziekenhuis. Dat geeft ook wel wat rust. Ze gaf ook zelf aan liever te vaak bellen.
Je moeder heeft je de vorige keer bijgestaan in de communicatie met je gyn. Als je je daardoor veiliger voelt, zou ik m'n moeder (bij klachten) weer meenemen. In mijn familie hebben we wat ziektes en we komen prima voor elkaar op, maar voor onszelf lijkt het niet te lukken. Daarom gaat er met gesprekken die van belang zijn altijd iemand mee om bij te springen. En dat werkt!
Hee! Dacht reageer even hierop! Ik begrijp je angst heel goed hoor! Als je een nare ervaring hebt meegemaakt dan gebeurt dat en is dat heel normaal! Besef wel dat elke zwangerschap anders is! Het hoeft niet hetzelfde te zijn als de keer ervoor. Voel je je ziek of niet lekker, ga langs de dokter/gyn/ of vk en laat het eventueel nakijken. Dat zal je ook gerust stellen! Het komt vast en zeker goed en geniet van je laatste weekjes!