De deur uit getrapt...

Als je die plicht tot informeren hebt zoals rietje88 verteld dan wil dat nog niet zeggen dat hij erbij mag zijn tijdens de bevalling je mag ten alle tijden weigeren ouderlijk gezag en erkenning verschillen nogal gelukkig

 

Vind dit echt te zot voor woorden van je ex :x

Maar goed, nu praktisch. Ik weet niet of je overwogen hebt om borstvoeding te geven? Je kind is dan volledig op jou aangewezen, waardoor jullie niet gescheiden mogen worden lijkt mij. Misschien een optie om even naar te kijken?
Als je de fles geeft, dan kan je ex de baby zonder jou een hele dag verzorgen. Met bv gaat dit niet

 

Ik zou hem niet bij de bevalling laten zijn en niet de aangifte laten doen!
Informatieplicht: ja hoor, vertel hem maar gewoon dat zijn kind is geboren.
Na erkenning moet gezag nog schriftelijk worden aangevraagd; dat zou ik voorlopig nog even niet doen.

De babyspullen moeten gehaald worden: zo snel mogelijk! Dat lijkt me nu hetgeen wat geregeld moet worden. De rest wacht wel.

 

Ik ben het met alles eens hierboven geschreven.
Dik gedrukte.
Ik zal sowieso iemand anders de aangifte laten doen, in veel ziekenhuizen is zelfs al de mogelijkheid om het zelf te doen in het zkh.
Hij zal je maar willen narren (nog meer verdriet) en een andere naam geven aan jou kindje.
Nou dan ben je nog verder van huis.

Ik spreek uit ervaring (niet mezelf maar een vriendin) die heeft dat gehad en dat kindje heeft dus niet de namen die ze had uitgezocht

 

Ik ben het met je eens dat je kwaad bent omdat hij je het huis uit heeft gezet. Dat is belachelijk en gemeen. Daarbij ook nog binnen no time een nieuwe minderjarige vriendin is helemaal niet normaal!
Maar zou het niet kunnen dat hij gewoon bang is geworden? Hoeveel invloed hebben die vrienden van hem op zijn denkwijze? Hebben zij hem niet gewoon bepraat?

Ik kan eerlijk gezegd niet geloven dat er hier zoveel vrouwen het volmondig met jou eens zijn dat je hem helemaal erbuiten moet houden. Het is ook zijn kind, en hij pakt het toch niet van je af? Dat zou hem nooit lukken. Ik vind het echt niet normaal dat vrouwen zo makkelijk denken, van ik ben de moeder en als de vader niet doet zoals ik wil dan mag hij het kind niet zien??
Hoe volwassen ben je dan zelf??

Mijn man is op precies dezelfde wijze behandeld. Hij ging bij zijn vriendin weg omdat het niet werkte, zij bleek zwanger en chanteerde hem om terug te komen. Dat deed hij niet want hij had mij ontmoet (soort van liefde op het eerste gezicht), ook al heb ik hem gezegd dat hij terug bij zijn vriendin moest gaan. Maar dat wou hij niet en BAM hij heeft zijn kind nog 1 maar 1x mogen zien na de geboorte. Dat jongetje is nu 3 jaar. Het heeft mijn man getekend voor zijn leven, want door zijn keuzes is hij zijn kind kwijt en hij heeft het er nog iedere dag enorm moeilijk mee.

Alsjeblieft doe niet zomaar dingen omdat je nu boos en gekwetst bent, hij word vast nog volwassen en zal dan enorm spijt hebben en zijn kind enorm missen. Daar ben ik zeker van.

Verder wil je veel sterkte wensen, begrijp me goed, ik snap dat je enorm goor bent behandeld en dit verdien je niet! Hou je taai.

 

Wat een vreselijke situatie.
Het meeste is al gezegd, zorg dat je spulletjes hebt voor die kleine.
Dan kan je 'rustig' bevallen.

Maar denk nog eens hard na over zijn rol. Het is voor een kind behoorlijk wat om zonder vader (of moeder, 2e ouder iig) op te groeien.
Je maakt het voor jezelf mss wel 'gemakkelijk' in contact met hem. Maar dat wil niet zeggen dat je het ook voor je kindj goed doet.

Je hoeft dat niet nu te beslissen, en ze hoeven (zeker nu nog niet) alleen met zijn 2e te zijn. Maar dat je kind weet wie de vader is en daar een band mee mag hebbrn, is wel een meerwaarde. Al is het de komende jaren iedere week een uurtje waar jij bij bent (desnoods met nog iemand).

 

Dat is dus precies wat ik ook zei. Ik begrijp werkelijk waar niet dat vrouwen een kind als eigendom of onderhandelingsmateriaal zien. Kindje mag dan uit moeders buik komen, maar zonder vaders zaadje had je ook geen kindje. Topic startster is zelf volgens mij ook nog erg jong, dat kan icm de zwangerschap de heftige reactie verklaren. Maar pak nooit iemand zijn kind af! Zolang hij goed is voor zijn kind heb je dat recht echt niet. Het is egoïstisch om te denken dat het jouw kindje is, want wat voor idioot de vader ook is, het kindje is van jullie samen en in zijn of haar belang zal je de komende 18 jaar veel moeten communiceren met de vader.

En nogmaals, erkenning en gezag is (gelukkig!) zelden tegen te houden.

 

Ja, precies. Wat jij zegt

Ik wil je moeder in kwestie absoluut niet voor het hoofd stoten, maar het stoot mij wel voor het hoofd dat vrouwen hun kind gewoon vaak gebruiken om hun zin te krijgen.

 

Ik denk dat dit ook echt niet de intentie zal zijn waarmee ze zal gaan handelen maar een ieder heeft toch recht om boos te zijn als er zich zo'n heftige situatie voor doet??? Uiteindelijk zal je ook vanuit mijn mening een weg moeten vinden om het samen/apart te moeten gaan doen en daar duidelijke afspraken over maken. Maar voor nu kan ik me heel goed voorstellen dat ze boos en gekwetst is en hem even niet bij de situatie wil betrekken. Laten we wel wezen, hij heeft er zelf voor gekozen om afstand te doen van haar en hun relatie. Hiermee wil ik niet zeggen dat hij overal buiten moet worden gehouden maar eisen hebben over aanwezig zijn bij een bevalling enz vindt ik wel te ver gaan. Dit is nog altijd aan haar.

 

Heb je het hele topic gelezen? TS wil volgens mij nu alleen maar een veilig thuis voor haar kindje wat snel gaat komen. Dat is nu bij haar ouders, en ze wil haar spullen. Daarnaast wil ze haar kindje niet in een situatie waar een 16 jarige voor haar kindje kan zorgen! Ik heb echt niet het idee dat ze de jongen niet als vader ziet, maar wel dat ze rust nodig heeft om de situatie goed te kunnen beoordelen in de toekomst. Haar vriend heeft haar er uit gezet en gaat met een minderjarig meisje er vandoor, je kunt het haar toch niet kwalijk nemen dat ze haar vriend dan onverantwoordelijk acht om een kind op te voeden??

Ik lees nergens dat ze haar zin wil hebben, ik lees enkel verdriet en verwardheid.

 

Ik ben het helemaal met je eens dromer83

Inderdaad hij heeft haar afgestoten en buiten het huis gezet hij heeft er dus zelf voor gekozen en als ze niet wilt dat hij bij de bevalling is is dat haar goed recht

En veel vrouwen hier zeggen indd dat de vader nu geen gezag moet krijgen (niet meteen of nog niet!) En dat ze zelf eerst van de kraamtijd moet gaan genieten en herstellen als je al zo in de stress zit moet je ook even kunnen herstellen en nee daar hoeft hij niet meteen bij te zijn het is tenslotte zijn eigen keus afstand te doen dus nu mag Ts zelf beslissen waneer ze er klaar voor is om over gezag praten vind ik en dan erbij zie ik nergens staan dat ze haar kind gebruikt om haar zin te krijgen ze heeft haar eigen spullen nog niet eens terug gekregen

na de geboorte zal wel blijken wat voor vader hij zal zijn want zoiets veranderd je leven ongeacht van welke leeftijd dat je bent maar voor nu vind ik dat de "vader" helemaal niet bij de bevalling hoeft te zijn hij wacht desnoods maar in de familie kamer

 

Ik heb alles gelezen ja. Ik verwijt hier ook niemand iets ik probeer alleen maar voorzichtig te zeggen dat boosheid en gekwetst heide tot beslissingen kunnen leiden die niet altijd goed zijn voor het kind. Meer zeg ik niet. Ik ben er ook duidelijk genoeg in dat ik haar ook heel goed kan begrijpen in hoe ze nu reageerd.

 

Ja dat laatste had ik niet moeten zeggen. Dat is ook niet van toepassing op TS en dat zal ik ook veranderen. Mn reactie hierboven legt het uit wat ik bedoel.

 

Sorry, ik kan het niet veranderen zie ik nu. Maar ik bedoelde dus niet dat TS haar zin probeert te krijgen, maar dat dat wel vaak gebeurd. Excuses als dit anders opgevat word dan dat ik het bedoel.

 

Je zult ook lezen, dat bij de meeste topics vrouwen net als jij reageren (gelukkig). Daar zeggen veel meiden hier dat je de vader moet betrekken.
De vader wil dit dan ook, alleen de mama in spe niet.

Alleen is dit een andere situatie waar de vader de keuze maakt er niet voor de moeder van zijn kind te zijn. En dan wel denkt rechten te hebben bij een heftig moment als een bevalling?

 

Precies in deze situatie vind ik dat de vader zijn "rechten" verspeeld heeft om bij de bevalling te zijn door zijn hoogzwangere partner t huis uit te zetten.

Ik ben er wel mee eens dat verdere beslissingen nu gebaseerd op boosheid niet per definitie de goede beslissingen voor in de toekomst zijn. Maar nu mag TS toch even lekker fijn helemaal aan zichzelf denken!
En als hij uit bangheid zo reageert nou dat vind ik geen excuus

Safraantje ik hoop dat je je kunt ontspannen als je kindje zich aankondigt en dat je een voorspoedige bevalling zult hebben

 

Eerst de zaken op orde hebben. Zodra je er klaar voor bent kan je hem uitnodigen. Hij heeft er zoizo voor gekozen om genoeg te missen. Laat je niet teveel onder druk zetten. Bevallen is niet niks, vooral niet als je het alleen moet doen.

 

Ik vind het echt erg dat hij je al eerder met je voet tussen de deur gekneld heeft zodat je gehecht(!) moest worden. Lijkt me inderdaad geen vreedzaam persoon die je nu in je buurt moet hebben.
Ik zou inderdaad je spullen uit het huis proberen te krijgen en, als je er geen behoefte aan hebt hem bij je bevalling te hebben, dat zeker niet te doen. Een bevalling is al indrukwekkend genoeg, daar wil je toch niet een man bij die je nota bene eruit gegooid heeft terwijl je 37 weken zwanger was. Lijkt me erg stressvol voor je.

Je kunt de moeder van je eigen kindje, die je met alle liefde en warmte hoort te behandelen, toch niet letterlijk uit huis gooien? Ook niet na een ruzie. En dan vervolgens wel "claimen" zeker bij de bevalling te zijn? Nee, dat kan er bij mij echt niet in.

Ik kan me heel goed voorstellen dat je hier nu klaar mee bent. Hij komt me als een agressief persoon over hoor. Krijg er de kriebels van...

 

Jeetje wat moet dat naar geweest zijn om te horen.
Heb je je spullen al terug?

Ik hoop echt dat je toch een prachtige bevalling zal hebben en een fijne kraamtijd. En de tijd zal het wel leren.

Hopelijk lukt het ook om even afstand van hem te nemen
Et al die gemene acties van hem. Het contact zal hoe dan ook toch wel weer een keer moeten komen. Ik kan me haast niet voorstellen dat als je samen voor een baby kiest hij er echt niks meer mee van doen wil hebben.
Geen idee wat voor typje zn nieuwe vriendin is. Maar ik hoop niet dat zij hem deze dingen influisterd.

Sterkte.