Waar komt het toch vandaan "respectvoor ouderen"? Begrijp me niet verkeerd ik heb voor ouderen echt wel respect en vind het heerlijk om ouderen in verzorgingstehuizen in het zonnetje te zetten met de kinderen van mijn klasje.Ik sta op voor ouderen in de bus enz.enz. Maar de moeder van mijn schoonmoeder is toch zooo'n vreselijk mens. En telkens krijg ik het weer te horen achjoh, beetje respect ze is al wat ouder. Korte uitleg. Oma van manlief reageerde verrast toen wij zwanger waren. Maar begon meteen met tips en meningen. Ooh maar als het een meisje is geen oorbellen toch en die kindjes van tegenwoordig zijn allemaal geen kind meer. Lopen erbij als minivolwassenen met spijkerbroekjes en t-shirtjes. Zo'n kindje tot een jaar of 3 moet gewoon kind zijn, met boxpakjes en babydingen. Ooh en wel dik aankleden hoor, niet naar buiten als het koud is. Enz. Misschien goed bedoeld, maar ik vind het nergens op slaan. Maar nu komt het.. Achteraf heeft ze gezegd "Eerst (ja, let op) NEMEN ZE een kind in dat huis daar. Dan nemen ze ook nog een hond. En dan ook nog al die dagjes weg, wie betaald dat en is er nooit eens rust. Jeetje mina" Ik heb dus NUL respect meer voor deze oma. Wat een verschrikkelijk mens! Dit wordt allemaal achter onze rug om gezegd. En dan vind ze het vreemd dat ik daar niet graag op visite kom. Ik spuw mijn gal vaak ff bij mijn mams, maar ook zij zegt ach, ze is oud, beetje respect. Nogmaals ik heb alle respect voor ouderen, voor iedereen die mij ook respecteert en/of waardeert trouwens. Maar in dit geval kan ik het gewoon niet (meer) opbrengen. Ik probeer me er weinig van aan te trekken, maar telkens zo'n opmerking, pff. Ik moest dit gewoon even van me afschrijven.
Ik zal wel bot/gemeen/asociaal zijn maar ik heb respect voor mensen die ook respect voor mij heeft. Ik benader iedereen met respect, krijg ik het niet 'terug' is het voor mij klaar.
Ik ben beleefd voor ouderen, maar respect moet iedereen verdienen bij mij. Ik heb niet standaard respect voor iemand omdat hij of zij een bepaalde leeftijd heeft. Ik werk in een winkel waar veel ouderen komen en wordt regelmatig afgezeken en niet netjes behandeld. Ja ik ben dan beleefd, maar nee heb geen respect voor ze
Had het laatst nog met mijn man erover hoe vreselijk onbeschoft sommige oudjes zijn! Van de week bij de ijswinkel ik loop naar binnen met dreumes aan mijn hand richting toonbank, nou mevrouw wist niet hoe snel ze me voorbij moest stormen om voor te kunnen. Of in winkels tegen van die meiden die er werken: "waar ligt de shampoo?". Een goedemiddag kan er niet vanaf. Ik ben altijd heel beleefd, maar ik vind dat men ook beetje fatsoenlijk terug moet doen.
Ik heb niet automatisch respect voor iemand omdat ie oud is en dat zal k ook nooit hebben. Dat gaat r bij mij niet in. Respect heeft wat mij betreft totaal niks met de leeftijd te maken. Dus als iemand zo slecht over jullie praat hoef je dat wat mij betreft niet te accepteren, alleen om t feit dat ze oud is De oma van mijn vriend erger ik me ook enorm aan omdat ze continue vraagt hoe ik heet, ik vermijd de situatie daarom gewoon en hij gaat er zElf heen, prima oplossing.
Dit! Sommige ouderen denken dat ze overal maar mee kunnen bemoeien en voorrang krijgen in de winkel of op de fiets.
Ach, in situaties van TS denk ik altijd maar; ja dat was vroeger vast zo. Het mensje weet niet beter. En dan zeg ik; ja hoor oma, en laat het verder. Tijden veranderen en dat is voor zulke oude mensen best heel moeilijk denk ik! Over voordringen in winkels heb ik het dan nu niet he
Dit dus. Wbt die oma; ik zou het het ene oor in en het andere oor uit laten gaan. Volgens mij bedoeld ze het niet verkeerd, ze is gwoon van een wat oudere generatie.
Ja dat bemoeien, grrr. Vorig jaar vroeg mijn zoon van 4 in de winkel aan mij of hij snoep mocht. Mijn antwoord: nee schat, we kopen geen snoep. Zoon zegt: oh jammer. Zegt een bejaarde vrouw: ach geef hem toch snoep, hij vraagt het zo lief. Mijn antwoordt: Dylan, hoor je dat? Die mevrouw wil graag snoep voor jou kopen! Kom we gaan met haar mee naar de kassa. Zegt ze: nou dat was niet de bedoeling. Mijn antwoord: oh nee? Als dat niet uw bedoeling was, waarom zegt u het dan? Mij een beetje door de strot te drukken dat ik snoep moet kopen! Toen kwam er nog iemand erbij en die gaf mij gelijk. Heb mijn zoon een hand gegeven en ben weggegaan. Echt wat een lef, bah.
Respect moet je verdienen .. Ik behandel mensen met respect als ze mij ook zo behandelden .. Anders doei.. Respect voor mijn opa 79 jaar .. Nee absoluut niet meer Respect voor zijn'lover' nee absoluut niet zei is geloof ik ook midden 70 .. Dus omdat ze oud zijn moet ik het maar slikken en respect hebben ? Terwijl de ons zo ook niet behandelen ... Nee echt niet .. Wel altijd gedacht hoor .. Ik wildeverhaal halen omdat dingen maar zei steeds 'nee hij is al oud laat maar 'maar je kan te ver gaan ...
Ik heb gewerkt in de ouderenzorg en het klopt dat echt niet alle oudjes even lief zijn. Sommigen glimlachen lief naar je en dan hoor je van collega's dat ze je eigenlijk een slechte zuster vinden etc. Zwaar achter de ellebogen dus. Ook proberen sommigen bewust de zusters tegen elkaar op te zetten. Soms spelen ze een smerig spelletje met je en je moet echt je grenzen trekken. Gelukkig zijn lang niet alle ouderen zo en heb ik met de meesten een goede ervaring. Ik zeg altijd: tja je hebt vervelende baby's, vervelende tieners, volwassenen en ja ook ouderen!
Dat voordringen doet me denken aan een situatie vorige week. Stond op het station te wachten, komen er 4 wat oudere dames naar mij toe. (2 van buitenlandse afkomst, 2 onzeker.. misschien ook nederlands). of daar de trein naar gouda was kwam. Ik kijken op het bord, en zeg ja. (ging verder naar den haag, en zei hadden het idee dat de trein alleen daar stopte). Zei lopen een stukje verder, en ik blijf gewoon wachten waar ik stond. Trein komt. ik stap bij een andere deur in, en kijk naar waar zei instappen. Komt een hele stoet eruit, maar wachten daarop, ho maar hoor. Proppen zichzelf gewoon door die mensenmassa heen. Ik zit een aantal stoelen verderop, maar hoor hen nog de hele tijd (luidruchtig) kibbelen over de trein enzo. Op een gegeven moment, staat een vrouw in de trein, bij de deur(proberen de deur open te doen) en zeg oh, hij rijd weg. kijk ik naar buiten. waren er toch een uitgestapt door wat voor reden dan ook. moest ik stiekum toch wel gniffelen. En idd, wat al eerder hier gezegd is. als ik het eenrichtingsweg is, dan ben ik er snel klaar mee.
Ik kom ook een hoop ouderen tegen die respect verwachten, maar zelf denken alles te mogen zeggen/doen. Als ze een weerwoord krijgen (niet van mij want ik ben een schijterd ) ligt het aan de jeugd van tegenwoordig. Nee, eigenlijk zou je respect echt niet moeten verdienen alleen om je leeftijd inderdaad.
Ik heb een half jaar in diverse verpleeghuizen gewerkt (uitzendkracht), maar jeetje mina, pas toen realiseerde ik mij dat ik toch best wel een hekel aan oudjes begon te krijgen. Sommige zijn leuk maar merendeel toch niet. No offence verder tegenover ieder oud persoon persoonlijk, maar sommigen hebben echt gewoon geen zak te doen dat ze alleen maar in een stoel kunnen zitten klagen en zeuren over van alles en nog wat. Daarbij nog het praten tegen iedereen over iedereen, inclusief over jezelf als je weg bent en ik kan er niet goed tegen, haha. Ik behandel de mensen die goed voor mij zijn ook goed. Ik sta op voor oudere mensen in het openbaar vervoer en help oma's met oversteken of een tas boodschappen dragen maar dan houdt het wel zo'n beetje op met het overmatig respect toepassen. En het is bij mij allang geen "u" meer, want daar heb ik echt een hekel aan gekregen door een paar oude tangen (sorry, weet niet op iemand persoonlijk gericht).
Werk zelf met ouderen in de thuiszorg dus weet heeeel goed hoe ouderen ook kunnen zijn. Gelukkig zijn mijn huidige clienten stuk voor stuk repectvol. Laatst stond ik in de ah en ging er edn kassa open voor de eerst volgende in de rij wat ik dus was. Maar voor ik het wist rende er een oude vrouw naar die kassa. Gelukkig attendeerde de cassiere die mw er op dat ik toch echt eerst was.
Respect is wat mij betreft niet leeftijdsgebonden. In mijn omgeving zijn de ouderen namelijk de meest respectloze groep. Denken dat ze alles kunnen doen en zeggen, want ja, zij hebben de oorlog nog meegemaakt.
Mijn oma toen ik vertelde dat ik zwanger was: tja meid, wie zich brandt moet op de blaren zitten... Maar weet je wat leuk nieuws is? Je nicht is zwanger! Ik ga er nog steeds op bezoek en achteraf bleek deze k u t opmerking het begin van dementie. Ze begon echt verbale diarree te krijgen, heftig Nu is ze wel heel lief voor ons en haar achterkleinkinderen, dus het is haar vergeven. Wat ik wel heel vervelend vond, is toen ik naar de audicien moest met mijn oudste zoon. Hij had vreselijk last van oorontstekingen en elke keer als hij een ontsteking heeft ergens, slaat zijn immuunsysteem ophol met soms een zkh opname tot gevolg. Heftig dus en hij moest oordopjes aan laten meten. Ik had de audicien gebeld en ze hadden 2 dagen in de week een inloopspreekuur, dan konden we komen. Ik dus met twee (autistische) kinderen op pad, kom daar tien minuten voor het inloopspreekuur begint aan (ik dacht: hoef ik niet te lang te wachten, maar dat dacht het halve dorp kennelijk met mij), zit uiteraard de hele wachtkamer vol. Met oude mensen, de een nog chagrijniger dan de ander. Er waren nog twee stoelen over, dus ik ga zitten, mijn jongste op schoot en de oudste naast me. Even later komt er een ouder stel binnen. Ik bied hen onze zitplaatsen aan. Geen knikje, geen bedankje, niks. Zo onbeschoft. Daarna begonnen mijn kinderen te spelen, niets overdreven druks of vervelend, gewoon rond kijken en giechelen samen. De assistente kwam de eerste halen, zag hoeveel mensen er waren en vroeg toen aan de koningen en koninginnen daar: 'vind u het goed als ik dit kindje eerst help? Het duurt voor hem maar 5 minuten en dan kan hij buiten verder spelen'. Geen reactie, alleen boze hoofden. Ze ging een beetje zenuwachtig verder: 'anders moet hij zeker een uur wachten en dat is te lang voor zulke jonge kindjes'. Nog bozere hoofden en weer geen reactie. Toen zei ze opgewekt: mooi! Wie zwijgt stemt toe! Dus ik opgelucht, want ik was inmiddels behoorlijk zenuwachtig geworden van zoveel chagrijnige lui om me hee. Loop ik de wachtkamer uit, hoor ik zo'n kenau zeggen: in onze tijd, zaten kinderen gewoon stil op hun stoel *trekt een zuurpruimhoofd* ik draaide me om en schoot zo keihard in de lach. Ik kon me nog net inhouden: oh ja, vroegah, toen het gras nog groen was en sex nog vies Wat een idioten zeg. Ze zullen het wel druk gehad hebben die dag! Stel je voor, wakker worden, steunkousjes aan, theetje maken, kruiswoordpuzzeltje maken, chagrijnig om je heen kijken, oh he-le-maal naar de audicien, waar een zwetende jonge moeder zit met twee kindjes, ermahgerd! Ja, ik ben dol op oudere mensen, vooral als ze gewoon lief zijn en tumtummetjes in hun jaszak hebben.
Tja, mijn oma vraagt ook wie ik ben, wie mijn man is en bij wie de kinderen horen. Ze heeft alzheimer. Kan t haar moeilijk kwalijk nemen.
Ik denk dat het respect voor ouderen nog wel eens verward wordt met begrip. In de tijd van oma ging alles anders en had men en heel andere gedachtegang. Veel ouderen hebben die gedachtegang nooit los kunnen laten. Zij begrijpen de huidige maatschappij niet (goed) en wij kunnen ons het maar moeilijk voorstellen hoe het er toen aan toe ging. Waar dat bemoeien vandaan komt, geen idee. Misschien was dat ook iets heel gebruikelijks in die tijd? Ongeacht Alzheimer of niet, ouderen vergeten sneller dingen (oke, de oma van mijn man is een grote uitzondering )