Waar hebben we het nu eigenlijk over? Ik spreek over een periode van 4 maanden, en over niet werken tot 1 jaar. Ik heb het niet over jaren. Ik heb altijd gewerkt en mijn oudste heeft ook altijd op het kdv gezeten. Ik kies er nu voor om 1 jaar thuis te zijn met kind, volgens de regels waarin het wettelijk mag. Daarna wil ik prima gaan werken hoor..
Als ze wel zou samenwonen en zou vragen hod het zit met toeslagen zou iedereen gewoon antwoord geven... Zet alle thuisblijvende moeders dan maar aan het werk, gezin of niet... Zou weer een hoop toeslagen schelen... Dan kunnen we allemasl ons zelf redden zonder een cent van de belastingdienst.... Sjonge jonge
ik vind een verschil zitten in 'thuis zitten omdat ik kan geen werk kan vinden, maar wwb al afgelopen is...geen inkomen meer heb zelf en leef van toeslagen' en tussen 'stik er maar in ik wil pertinent niet werken maar wil wel graag toeslagen ontvangen' die eerste heb ik begrip voor, 2e niet. als je niet wil werken prima, maar zorg dan dat je vriend voldoende verdient, of profiteert van familie o.i.d. om rond te komen, maar weiger dan ook verdere hulp vanuit de overheid. ik moet ook hard werken voor m'n centen, en dat doe ik met alle liefde. ik kan in elk geval zeggen dat ik mijn uiterste best doe om ons kind, en onszelf, een goed leven te geven. dus wat mij betreft prima dat je die wwb stopzet, maar geef dan ook je recht op toeslagen op a.u.b.
Haha heerlijk die jaloezie weer mag TS misschien zelf weten of zij wel of niet wil werken? Ze heeft kinderen, ik heb veel meer respect voor een moeder die daar wil voor zorgen dan een moeder die alleen maar werkt en kind naar kdv dumpt niet iedereen wil dat. Ik werk ook maar 3 ochtenden en meer wil ik niet. Daarbij krijg ik het max. aan toeslagen. Daar heb je nou eenmaal recht op met een laag inkomen. Ik wil voor mn dochtertje zorgen, vind ik vele malen belangrijker dan werken. Als een ander liever werkt, ook prima. Laat iedereen zn eigen leven invullen zeg. Blijf jezelf niet verdedigen TS, als je onterecht uitkering ontvangt ben je een held en "zielig" maar als je eerlijk toeslagen wilt ontvangen ben je een profiteur. Tja dat is Zp, altijd lekker krom
Dit dus. Ts: elke moeder zou het liefste bij haar kindje thuis willen blijven, maar wanneer dit niet mogelijk is heb je geen keuze. Je zegt geen wwb meer te willen ontvangen maar wilt wel maximale toeslagen ontvangen? Als je het dan zo netjes wil doen, zorg er dan voor dat je vader en vriend je in alles voorzien.
Even advocaat van de duivel spelen hoor, maar.. Alle thuisblijfmoeders hier, of alle parttime werkenden, ontvangen die allemaal geen toeslagen? Want zo wel, dan kunnen die toch ook (meer) gaan werken?
Ik werk parttime en wij ontvangen geen toeslagen . Als je er bewust voor kiest om thuis te zijn, moet je ook beseffen dat je met minder moet gaan leven. Er van uitgaan dat toeslagen de boel wel kunnen aanvullen is niet mijn denkwijze en naar mijn menig zijn toeslagen daar ook niet voor bedoelt. Dit geldt ook voor thuisblijfmoeders. Ts kiest er voor om thuis te blijven, prima maar dan vind ik ook dat je in eigen onderhoud moet kunnen voorzien zonder afhankelijk te zijn van toeslagen.
Oeioeioei wat doen we weer aardig tegen elkaar. TS, ik snap je keuze om niet te willen werken en goed dat je dan de WWB stop zet, maar ik vind dan dat je ook nee moet zeggen tegen alle toeslagen en zelf in je eigen onderhoud voorzien. Wat is trouwens het probleem met je kindje naar een KDV of gastouder brengen? @Eppo, ik werk als gastouder en ontvang geen toeslagen, maar ook als ik helemaal zou stoppen met werken zou ik geen toeslagen ontvangen. Oh ja, ik ontvang wel de algemene heffingskorting en kinderbijslag, maar geen KGB, KOT, huur- of zorgtoeslag.
Alleen kinderopvangtoeslag (parttime hier). Maar dan heeft meer werken juist weinig zin. En als ik zou stoppen krijgen we geen toeslagen.
Ik vind trouwens dat bovenstaande opmerking ook kant noch wal raakt. Kinderen dumpen omdat je werkt? En er dus niet voor wilt zorgen? Maar dan wel een max. aan toeslagen laten bijschrijven op je rekening elke week...dat heb je nou eenmaal met een laag inkomen? Ja...als dat lage inkomen niet vrijwillig tot stand komt heb ik daar alle begrip voor...als je er zelf voor kiest vind ik niet dat je over moeders die meer uren werken zo kan praten. Zullen we allemaal eens 3 ochtenden gaan werken en dan allemaal de max. aan toeslagen laten bijschrijven? Ik denk dat wij dan met z'n allen -en jij dus ook- een paar honderd euro per maand minder zou krijgen... Wees maar blij dat er dus vrouwen zijn die hun kinderen dumpen op een KDV en er niet voor willen zorgen!
Wij krijgen ook aardig wat toeslagen. Maar eerlijk is eerlijk als ik zou werken (fulltime, laaggeschoolde/ongeschoolde baan, want ben nu bezig met een studie) en mijn man blijft dit doen (werkt in de psychiatrie): dan nog zouden wij recht hebben op toeslagen, zo weinig zou dat inkomen zijn. Nu werk ik aan een betere toekomst voor ons gezin door een hbo-studie te volgen en ben ik thuis bij de kinderen. Ja, dan 'profiteer' ik een paar jaar van de voorzieningen die Nederland biedt. Maar daarmee bied ik mijzelf en ons gezin (zowel nu als in de toekomst) wel veel meer en daar voel ik mij helemaal niet schuldig over. Begrijp mij niet verkeerd: ik ben mij zeer bewust van de luxe dat dit kan en daar ben ik ook heel dankbaar voor. Hopelijk kan ik door deze beslissing over 2-3 jaar mijn steentje terug bijdragen aan de samenleving door mijn toekomstige werk als ontwikkelingspsycholoog.
Helemaal mee eens! 👏🏼👏🏼 Idioot systeem trouwens dat diegenen die KIEZEN om niet of minder te werken toch (de maximale) toeslagen krijgen. De bijstand en toeslagen zouden alleen aan mensen uitgekeerd moeten worden die niet (meer) KUNNEN werken! 😏
Zoals ik al zei, dat vind ik ook prima. Iedereen moet dat zelf weten. Ik wil er zelf graag voor mn kleine zijn, die heeft niks in een kdv te zoeken. Kost nog klauwen met geld ook, die opvang. Als anderen liever veel werken, ook goed toch. Ik heb daar geen behoefte aan en het is financieel gezien dus ook niet nodig.
Hier een thuisblijf moeder, maar geen enkele toeslag. Mijn fiscale partner verdient veel te veel. Zoveel, dat ik mijn plaats op de arbeidsmarkt liever aan iemand af sta die het wel nodig heeft.