Mijn zoon (net 6 jaar) is altijd al een ontzettend moeilijk kind geweest. Een paar jaar terug heb ik daar hier wel minstens 30 topic over geopend want we zijn wel vaker radeloos geweest over zijn gedrag. Hij heeft de diagnose tourette gekregen want regelmatig heeft hij last van tics. We hebben bij de artsen niet teveel nadruk op zijn gedrag gelegd omdat het voor ons nog wel uit te houden was en hij doet het op school gewoon goed. Zijn juffen noemen hem zelfs een rustig, serieus en voorbeeldig kind. Thuis is dat echter zo anders, vooral de laatste weken is het niet meer uit te houden met hem. Vooral nu hij de in de zomervakantie de hele dag thuis is, moet ik zeggen zitten wij als ouders er behoorlijk doorheen. Ik zal kort zijn gedrag van de laatste weken omschrijven. Driftbuien wanneer hij een nee krijgt. Schreeuwen, tekeer gaan en zelfs vloeken. Zo zegt hij de hele dag door 'houd je bek' tegen ons. Of als hij het ergens niet mee eens is " ben je gek geworden ofzo'. Constant zijn zusje pesten. Hyperactief, constant rennen, op de banken springen en zelfs op de eettafel. Aan een stuk door praten. Als hij niet zinnigs te vertellen heeft, dan zegt hij hele rare dingen. Zoals mama is een baby of dat zusje stinkt. Dit kan hij heel lang Volhouden. We zaten net te eten bij ikea, en hij ging door met hele rare dingen zeggen. Zo zei hij iets waar ik zo erg van schrok. Hij zei dat hij de ogen van zijn zusje in haar kont wil stoppen ik kon niets anders dan hem herl kwaad aankijken en hij kerk terug met een spottende blik. In dit alles is hij totaal niet te corrigeren . Ik heb van alles geprobeerd om dit gedrag uit hem te krijgen maar niks werkt. Vriendelijk vragen, naar kamer sturen, hem streng maar dan ook heel streng aanspreken. Niks werkt. Als ik kwaad word kan hij alleen maar uitlachen. Ik was zo fel tegen de corrigerende tik. Uit machteloosheid heeft hij ook dat gehad deze week. Vandaag hem flink door elkaar geschud, waar ik ook niet blij mee ben, maar ik weet het echt niet meer. Ik moet zeggen dat hij mij en ons gezin nu helemaal kapotmaakt zo. Mijn levenlust is weg, ik kan nog alleen maar huilen. Vandaag zat ik er na al die weken er ook helemaal doorheen. Ik zat op de bank en kon alleen nog maar voor me uit staren e huilen. Kon mijn andere twee kinderen ook geen aandacht meer geven en verzorgen. Gelukkig is mijn man nu thuis ivm vakantie. Dit is toch niet meer normaal. Ik weet dat ik nu ook echt hulp moet zoeken voor zijn gedrag, maar buitenshuis is hij zo'n leuk kind. Dat hoor ik van zijn juffen dus, van de moeders van zijn vriendjes. Onze buurjongen is zijn beste vriend en daar is hij ook vaak aan het spelen. Vanuit onze tuin kan ik goed horen hoe hij het daar doet, een totaal ander kind dus. Het is echt ongetwijfeld zo dat dit onhandelbaar gedrag alleen thuis plaatsvindt. Ik weet dat hij het niet expres doet en ook weet ik dat dit wellicht met zn tourette te maken heeft. Wat vinden jullie dat wij nu het beste kunnen doen. Hem ook voor zijn gedrag laten behandelen? Misschien krijgt hij dan ook een ander diagnose erbij. Misschien krijgt hij bepaalde medicijnen . Is dat dan niet zonde omdat hij buitenshuis een tegenovergesteld kind is?? We weten het echt niet meer.
Wauw klinkt heftig. Ik zou een afspraak maken met de huisarts en je door laten verwijzen, want dit is geen 'normaal' gedrag. Veel sterkte gewenst en een dikke knuffel.
Ik ken iemand die ook Tourette heeft (volwassen dan wel), maar zij kan soms ook zo "raar" qua opmerkingen uit de hoek komen. Ze kan hier echt niets aan doen en spanning verergerd het alleen maar. Ik zou contact opnemen met de huisarts/specialist en een verwijzing vragen. Niet alleen voor jullie zoontje, maar ook voor jullie. Ik lees veel vraagtekens mbt zijn gedrag en ziektebeeld. Vraag me echt af of jullie precies weten hoe/wat en ik denk dat jullie goed handvatten kunnen gebruiken om hiermee om te gaan.
Wow inderdaad zo snel mogelijk hulp zoeken want hier ga je aan onderdoor. Maar wat ik niet begrijp is dat hij op school of bij vriendjes thuis zich wel kan gedragen? Dus hij heeft wel controle over zijn gedrag? Begrijp me niet verkeerd, maar als hij tourettes of een andere stoornis heeft zou hij het buitenhuis toch ook niet onder controle kunnen houden? Hoe dan ook, heel veel sterkte gewenst!
Wat ontzettend vervelend dat hij zich thuis zo gedraagt! Is het dan ook alleen in jouw bijzijn of ook bij je partner? Ik lees over hem namelijk niets. Ik proef in je verhaal een beetje dat je liever niet wil medicaliseren. Zou je dan niet eerst eens een gedragsdeskundige of een opvoeddeskundige of iets dergelijks willen proberen? Als dat niets uitgaat kom je misschien alsnog tot de conclusie dat zoontje iets mankeert, maar dan heb jje ten minste iets anders geprobeerd.
In het bijzijn van zijn vader is zijn gedrag op zijn allerergst!!! Zijn vader heeft adhd, dus ook een ontzettend druk en onrustig persoon En dat botst met elkaar. Wanneer papa thuis is ben ik na afloop van die dag ook helemaal op. We zitten nu in een scheiding en dit is ook een van de vele redenen, en misschien wel de belangrijkste reden, dat ik heb besloten om een einde te maken aan onze relatie.
Het lijkt wel of je mijn zoon van net 8 beschrijft.. wij lopen nu bij een orthopedagoog. Zij is hem aan het testen en onderzoeken.. ze denkt nu richting ADD. Ik ben heel blij dat de vakantie bijna afgelopen is want het begint hier ook behoorlijk te escaleren. Vanmiddag waren ze samen buiten zoon van 8 en van 3. En ze gooiden stenen naar elkaar dus moesten ze allebei naar binnen en hij werd toch kwaad.. dingen als k*tmoeder en ik haat je vlogen door de kamer.. Hier helpt ook geen enkele vorm van corrigeren om dat gedrag er uit te krijgen..
Ik zou ook zelf hulp zoeken als ik jou was. Zo te lezen zit je in een hele heftige situatie, waar je in lijkt te verdrinken. Je zoon voelt dit feilloos aan. Een scheiding heeft een hele heftige impact op een kind. Kan je met iemand (professioneel) praten? Ik zou je adviseren contact op te nemen met je huisarts, die kan je vast verwijzen naar de juiste hulpverleners. Voor je zoon, maar ook voor jou. Heel veel sterkte.
Is zijn gedrag niet een uiting van de tourette? Juist dat beeld wat je schetst over zich op school of bij anderen goed gedragen en thuis (waar het veilig is en waar het 'mag') zich helemaal laten gaan is volgens mij erg treffend voor tourette. Hij kan nu buitenshuis een leuk kind zijn omdat hij thuis alles eruit gooit. Buiten dat lijkt het me loodzwaar voor je! Snap dat je er helemaal doorheen zit. Ik zou ook gaan voor verder kijken wat er nog gedaan kan worden. Dat hoeft natuurlijk helemaal niet te betekenen dat er medicijnen gegeven worden. Wellicht kunnen ze beginnen met bepaalde dingen voor jullie en voor hem om een rustigere omgeving te creeren en om te gaan met het gedrag.
Bedankt voor jullie reacties. Dit gedrag is voor ons, hoe heftig ook, vanzelfsprekend geworden. Zo opgeschreven merk je toch echt dat het alles behalve normaal is. Jullie zijn het er dus over eens dat het nu echt de tijd is om zijn gedrag te laten onderzoeken. Ik heb dat altijd uitgesteld, misschien heel onverstandig, omdat hij het alleen thuis doet. Ik had altijd zoiets van beter thuis onhandelbaar en op school poeslief dan andersom. Wij accepteren hem wel, maar dit wordt voor ons nu toch een loodzware opgave
Ik zal het met zijn kinderarts bespreken. Ik kan professionele steun hierin maar ook ivm de scheiding wel heel goedgebruiken nu ; (
Misschien dat hij toch buitenshuis heel veel tics onderdrukt??? En dat dit er dus thuis dubbel zo erg uitkomt? Sterkte niets aan. En dat grof taalgebruik past toch wel bij Tourette toch? Dus als dat de oorzaak ervan is dan kan hij er zelf ook niets aan doen uiteindelijk?
We maken sowieso gelijk een afspraak bij de kinderarts. Ook omdat ik twijfel aan de diagnose tourette. Hij heeft nu zeker 5 maanden geen last van tics en om van tourette te spreken mogen decticvrije periodes niet langer duren dan drie maanden. Wellicht is er iets heel anders aan de hand wat o.a. tics als uiting heeft. Misschien een bepaalde (lichte) vorm van autisme of add??
Een virtuele knuffel, wat een zware tijd voor jullie.. Zoek hulp, voor je zoon, maar daarmee ook voor jezelf. Je hoeft dit niet alleen op te lossen!
Maar is het dan niet een combinatie van allerlei zaken? Als ik me goed herinner ben je ook nog niet zo lang geleden bevallen en ik denk dat dit in combinatie met een naderende scheiding wel een hele grote invloed heeft op je zoon. Ik hoop dat jullie snel de hulp krijgen die jullie nodig helpen. Nogmaals een dikke knuffel.
Dikke knuff voor jou!! Heel herkenbaar dit gedrag. Ook de vreemde uitspraken en tics ed en buitenshuis een schatje zijn Zoon heeft pdd-nos/mcdd. Dit verklaart zijn gedrag dus wij weten wel hoe het komt. Sinds anderhalf jaar heeft ie medicatie omdat zijn gedrag echt vreselijk erg werd ( als we wandelde dan kon ie uit het niets tegen me zeggen : direcht komt er een auto en dan duw ik jou ervoor en dan rijd ie over je heen en dan ligt er overal bloed en ga je dood en ik ga dan heel hard lachen............( Hij was toen nog geen 7 jaar ) Toen ook al een aantal keer geprobeerd in een woede uitbarsting om uit het raam te springen en zichzelf te verdrinken in bad. Met de medicatie zijn de scherpste randjes ervan af en gaf ons wat meer ademruimte. en hem ook. Ik hoop dat je zo snel mogelijk de juiste hulp krijgt! Sterkte!!
Ik denk ook dat hij zich buitenshuis inhoudt, dat kost vast veel energie, thuis in zijn vertrouwde omgeving komt het er dan uit. Daarnaast, een scheiding, een vader met adhd, een bevalling?, allemaal ingrijpende dingen die het gedrag zullen versterken. Ik zou zeker hulp zoeken, voor je zoontje en voor jezelf, zo houden jullie het niet lang vol.