Haha elke keer als ik wat verstuurd heb staat er al van alles boven. ik ben nog ff wat mosterd na de maaltijd
Ik vind dat niemand je kan verplichten om het te proberen. Ik ben nu zwanger vd 6e en denk er sterk aan om het niet te gaan proberen. Ik zou het niet op prijs stellen als ze me gaan proberen te overtuigen. Even proberen is lastig hoor met bv. Je lichaam gaat melk aanmaken en dat moet ook weer afgebouwd worden. Je moet de baby aan de fles laten wennen, is een heel andere drinktechniek. Daar gaat echt wel wat tijd en energie in zitten en die heb je vaak voor je herstel nodig na je bevalling.
Voor jou kennelijk niet, voor mij wel. Laat elkaar gewoon in zijn waarde. Ik vind het normaal dat vrouwen borstvoeding geven, maar mijn eigen borstvoedingsperiode met mijn zoontje vond ik super bijzonder. Iedere voeding heb ik genoten van dat speciale contact met hem en ik vond het erg jammer om die periode af te sluiten. Ik ben erg trots op het feit dat ik hem zo lang heb kunnen voeden. Dat is mijn gevoel erbij en zegt niks over iemand anders. Als iemand hier moeite mee heeft zegt dat alleen iets over diegene en niks over mij. Hetzelfde geldt bijvoorbeeld voor mijn bevalling. Het is gewoon dat vrouwen kunnen bevallen, maar mijn eigen bevalling heb ik als heel bijzonder ervaren.
Nee hoor, iedereen moet zelf kiezen wat ze wil, heb ik ook al eerder aangegeven. Ik vind het wel raar dat iemand het niet eerst wil proberen, omdat het je niets lijkt. Ik vind borstvoeding er gewoon bij horen als je bevallen bent. Dat maakt jou niet minder, ik snap het gewoon niet, that's all . Misschien wel mijn gebrek Oh en als iemand echt geen borstvoeding wil geven ivm misbruik verleden, dat snap ik heel goed. Ik veroordeel iemand er ook echt niet om als ze sowieso geen borstvoeding wil geven. Je weet inderdaad niet wat erachter zit. En ook ik vond het een raar gevoel hoor in eerste instantie. Maar dat went
Even proberen kan prima hoor. Je je moet daarna afbouwen als je het niet doorzet, maar meestal stappen vrouwen als borstvoeding niet lukt of bevalt al snel over op flesvoeding en dat geeft dan meestal echt geen problemen. Over het algemeen drinkt een baby niet ouder dan 5 weken zonder problemen gewoon een flesje. En als je een zware bevalling hebt gehad snap ik het heel goed dat je misschien niet de energie hebt om de borstvoeding door te zetten. Zelf geen ervaring mee gehad gelukkig.
Misschien klinkt het heel gek, maar door alle foto's die ik (het lijkt wel overal) tegenkom, krijg ik steeds minder zin om straks zelf bv te gaan geven.. Hebben hier meer vrouwen last van?
Mij zou het persoonlijk geen snars interesseren hoe iemand zichzelf openbaar vertoont, dat is haar/zijn eigen keuze. 2 weken geleden heb ik op vakantie een vrouw zien wandelen door een eeuwenoude stad tussen duizend toeristen in haar bikinistring. Frapant genoeg had ze wel een t-shirt aan. Veel mensen hebben erover geklaagd, vooral toen ze zo een kathedraal in wilde stappen. Maar op zich liep ze er hartstikke natuurlijk bij..
Ik zie 'even proberen' toch echt heel anders door mijn 2 ervaringen. Bij mijn oudste en jongste lukte de bv niet. Zat ik met enorme stuwing door het even proberen wat ik niet weg gekolfd kreeg. Waardoor ik 2x borstontsteking kreeg. Verder veel problemen met het wennen aan de fles. Beiden helemaal overstuur door de plastic speen in hun mond enz. Ik heb zelf ernstige vorm van candida die niet onder controle te krijgen is. Mijn baby's worden besmet geboren, bij mij zit het standaard in mijn melkgangen. Hierdoor vanaf de 1e voeding ernstige kloven en een besmette baby die mij weer besmet als ij het een beetje onder controle heb door zware medicatie. Als ik nu weer bv wil gaan geven moet ik nu al op een streng dieet. (ben 12 wkn zwanger) en loop ik weer het risico om het alsnog te krijgen en kan ik alleen bv geven als ik de hoogste dosis fluconazol ga slikken. Ik ben er dus nog niet over uit..
Jeeeeeetje wat een discussie! Gaat toch allang niet meer over het nieuwsbericht in de OP? Maar goed, ik ben ook trots dat ik bv geef. Niet om allerlei zweverige redenen, maar om wat Lovely83 zegt: Dat is de spijker op z'n kop. Het is hard werken, althans voor de meeste vrouwen. Ook ik vond en vind het echt niet altijd leuk en fijn en fantastisch. Zeker niet het kolven, dat doe ik dus ook niet meer (geef nu alleen ochtend- en avondvoeding nog). Maar ik heb het gedaan omdat ik ervan overtuigd was dat het het beste was voor mijn dochter, zeker in de eerste zes maanden. En trots zijn op een inspanning is toch heel normaal? Als je een marathon hebt gelopen, ben je daar ook trots op, ook al heeft 'de natuur' voor je geregeld dat je lichaam ertoe in staat is, je hebt er wel zelf de tijd en energie in gestoken om het ook echt voor elkaar te boksen.
Omdat juist door deze groep het standpunt in het leven gehouden wordt dat dus niet iets is dat gewoon erbij hoort als je een kind krijgt. Ik heb het zelfs altijd als iets doodnormaals gevonden TOTDAT vrouwen het massaal begonnen te verkondigen als een prestatie/trots enz van zichzelf. Die houding houdt het idee in stand dat het hier dus niet om iets gaat wat normaal is als je een kind krijgt. Terwijl het net zo natuurlijk is als kind baren, kind zichzelf zien optrekken en gaat lopen, op gegeven moment uit zichzelf woorden gaat zeggen enz. Dat is hoe de natuur het bedoelt heeft, en hoe gezonde mensen functioneren. En de eerste dagen/weken zijn al deze gebeurtenissen heel bijzonder. Maar verder zijn het dingen die vanzelfsprekend zijn en bij een gezond mens horen. En we doen er ook niet spastisch over, Juist OMDAT het natuurlijk en normaal is.
Sure, heb je helemaal gelijk in. Helaas is de moderne maatschappij in zo veel opzichten niet 'natuurlijk' dat de natuurlijkste dingen een groot beroep doen op je doorzettingsvermogen en veel energie vragen. Als iedereen een jaar verlof kreeg en er niet zo veel eisen werden gesteld aan vrouwen, op allerlei vlakken, zouden vast veel meer vrouwen bv geven en er ook langer mee doorgaan. Maar zo is het niet.
Zo zie ik het ook hoor, maar toen het bij de 2e wel lukte nadat het bij de 1e niet lukte, vond ik het toch wel speciaal en bijzonder. En was ik er best trots op dat ik naar allerlei oplossingen had gezocht die er voor zorgden dat het nu wel lukte. (zware medicatie en een streng dieet) En het was zwaar en zeker niet natuurlijk. Dat bleek wel tijdens mijn laatste kraamperiode toen t weer allemaal niet ging. Het is dus een persoonlijk iets of het bijzonder is voor jezelf. Dat de natuur het geregeld heeft dat t kan is eigenlijk normaal. Eigenlijk net zo met zwanger worden, is ook zo natuurlijk als wat, maar als t niet lukt ga je het zien als iets bijzonders. Misschien zou je t eens in deze context moeten zien als moeders praten over trots, bijzonder, prestatie enz.
Dit inderdaad. Na een seksueel misbruik periode was het voor mij echt een enorme overwinning om trots op mijn lichaam (en mijn borsten!) te zijn. Heel natuurlijk dat alles deed wat het moest doen, maar psychisch was het best een ding, helemaal met een bijna anti-bv omgeving. Ik was en ben trots dat ik mijn lijf nu zie als iets wat ook hele goede en mooie dingen kan i.p.v. een 'ding' waar ik vreselijk van walg. Dat anderen het door trotse gevoelens van een ander als minder 'normaal' gaan zien. Tja, dat is aan henzelf. Ik zie het nog steeds als iets heel natuurlijks, maar voor mij persoonlijk dus ook als iets heel bijzonders.