Dit was niet als serieus antwoord bedoeld toch? Als bij hem blijven al slecht voor mn zoontje moet zijn, dan dit al helemaal. Daarbij kàn ik niet eens vreemdgaan. Voor een miljard zou ik nog niet met een ander naar bed gaan. Waarom zouden we een open relatie beginnen als we juist veel spijt hebben van onze daden? Als vriendin kon ik het inderdaad, als moeder zou ik het echt niet kunnen.
Dus omdat ze 16 was mag het niet kwetsend zijn? Bovendien is het daarna ook nog een keer gebeurd, uit wraak nota bene Ik heb er even over nagedacht, maar nee. Ik ga mijn mening niet geven. Sterkte.
Dus? Ze blijven beide vreemdgaan. Op mijn 16e wist ik evht wel dat ik andere kon kwetsen met mijn daden
Oké: hij was te mild voor mij toen ik 16 was, zal ik ook nooit ontkennen. En ik had het toen moeten uitmaken. Want dat hij nou accepteerde dat ik zoende met andere jongens, betekent niet dat ik dat moest accepteren. Ik had hem de pijn moeten besparen en ik heb er ook echt veel spijt van, wat niks goedpraat. En mijn bladen van toen zullen me ook altijd achtervolgen en me een slechter mens maken. Ik heb dus niet gezegd dat ik niet naar mezelf kijk, want ik ben onserieus aan onze relatie begonnen. Walgelijk was ik. Hij zoende me voor het eerst en zei stomdronken dat hij van me hield, ik lachte hem uit en zei dat hij het de volgende dag vergeten zou zijn, en ik zoende een andere jongen toen hij weg was. Ik heb hem echt gekwetst. Maar betekent dat dat ik niet mag zeggen dat ik nu een beter persoon ben? Het klopt niet altijd dat als je eens vreemdgaat je het altijd zal doen... we zijn tijdens de zwangerschap met een schone lei begonnen.
Waar lees jij dat ik nog vreemd ga? Het is 2 maanden uit geweest vorig jaar. Pas na 5 dates heb ik met die jongen gezoend die ik toen echt leuk vond. En zelfs toen voelde ik me schuldig terwijl ik vrijgezel was... Nee vreemdgaan doe ik nu 2,5 jaar niet meer en zal ook nooit meer gebeuren.
Meisjes zijn vaker eerder volwassen. Dat duurt even bij mannen. Hij maakt nu de fouten. Oke 4 jaar later, maar volgens mij klopt dat verschil ook.
Ik merk al wel weer dat ik mijn leeftijd niet had moeten noemen. Altijd die vooroordelen over jong moederschap. Maar ik zal altijd blij en trots blijven dat ik mijn zoontje heb gehouden. Hij haalt het beste in me naar boven. Ik heb zelf fouten gemaakt en nieuwe kansen gekregen, ik vind dat ik hetzelfde voor mijn vriend moet doen. Het is geen beslissing voor het leven. Ik wil kijken hoe het gaat lopen, uit elkaar gaan kan over een paar weken of maanden ook nog. Als je eenmaal de verkeerde keuze hebt gemaakt kun je het niet meer terugdraaien. Dat weet ik maar al te goed.
Bijna een jaar geleden en ik was al bijna 2 maand vrijgezel. Zoiets heet geen vreemdgaan. Dat heet verdergaan met je leven.
Dan zou je dus beter moeten weten. Leeftijd heeft niks met goed moederschap te maken. Ik maak in 1e instantie keuzes die goed zijn voor mijn kind maar in dit geval is het wat we alle 3 willen. Hij is gek op zijn papa en roept het de hele dag door. En dan heb ik het nog niet eens over de brede glimlach op zijn gezichtje als zijn vader thuis komt. Ik ben gek op ze, ondanks alles. En nee dat ik 16 was maakt helemaal niks uit. Wat ik heb gedaan kon echt niet, welke leeftijd dan ook.
Jij maakt een keuze die goed is voor je kind? Sorry maar denk je nou echt dat een kind die spanningen niet voelt? Ik kan me voorstellen dat je het een kans wilt geven. Maar het is water naar de zee brengen met een vergiet. Veel succes en sterkte!
Je bent lekker op dreef he? Ik denk ook niet dat de relatie veel kans van slagen heeft, maar heb er wel respect voor dat ts probeert een gezin te vormen voor haar kind. Iedereen maakt wel eens fouten, als ze beiden bereid zijn om eraan te werken, heeft het misschien nog best een kans. Lukt het niet, heeft ze het in ieder geval geprobeerd.
Bedankt ! Een wat positievere reactie. Ja we zijn beiden dom geweest maar willen niet voor de makkelijke weg gaan door er dan maar mee te stoppen. We hebben even ervaren hoe het was om een hecht gezin te zijn, en we willen nog 1 laatste keer proberen om dat weer te worden. En idd dan hebben we het tenminste geprobeerd. We zijn al eens 2 maanden uit elkaar geweest, dat is precies waarom we dat niet weer willen. We misten elkaar te erg en hielden nog te veel van elkaar.
Hopelijk gaat dat werken, wat ik lees is dat jij al wel zover bent en ervoor gaat. Maar dat hij het wel zegt maar niet doet en dus nog niet zover is. Maar respect dat je het wel probeert, wel 1 ding.. denk om jezelf en je kleine pop. Mocht het nu echt niet werken in de aankomende tijd, kies dan voor jezelf en je kleine. Succes en sterkte, want makkelijk zal het niet zijn.
Ja hij zal het ook moeten bewijzen, door zich open te stellen en met me te praten. Ik heb al een mailtje gestuurd voor een afspraak. Er moet gewoon even iemand bijzitten die wel zorgt dat hij praat, en hopelijk kunnen we het dan zelf na een tijdje. En we zullen echt beiden 100% ervoor moeten gaan, en anders kies ik ook echt wel voor mezelf en mijn zoontje. Hij verdient gewoon het beste ! En dat moet zijn vader ook inzien, anders houdt het op