Hhhmm dat klinkt "te doen". En je man geeft dan zijn donatie ook ergens op die dagen neem ik aan? De volgende stap is de echo op de 18e. Als ik dat nu wel red, want vandaag dus gevraagd om een extra echo want ik trok het al niet meer. Dan ben ik 8 weken, en bij de partiële mola's is het in die tijd gestopt. Dus als het de 18e goed is dan vraag ik een echo voor een week later. Is die ook goed, dan begin ik erin te geloven. We doen sowieso wel de combinatietest en als daar iets uitkomt wil ik de NIPT. Ik heb geen idee of mijn gyn een vruchtwaterpunctie of iets zou willen. Ik weet ook eigenlijk niet of die andere testen "nut" hebben in dat opzicht want volgens mij wordt triploïdie er niet mee gevonden. Maar dat zijn vragen die we gaan stellen als we de 9 weken hebben bereikt. Oh even op Google gekeken: ja ze kunnen dat er wel mee vinden geloof ik. Maar dan zou mijn voorkeur de NIPT zijn als dat ook kan. Dan betaal ik dat graag.
De 'donatie' gebeurt op de dag van de punctie. hij hoeft dus in principe ook maar 1x mee. Want de dag van de punctie mag je niet zelf rijden vanwege de verdoving. Wij hebben natuurlijk ook een chromosomenprobleem, dus ik weet dat ze met een vlokkentest het chromosomenpatroon van het kindje kunnen bepalen. Dat kan al rond 12 weken en meestal duurt de uitslag zo'n twee weken. Is te doen vind ik. Maar wat je zegt, de tijd daarvóór is minstens zo spannend vanwege je miskramen-geschiedenis. Ik zou in mijn geval ook blij zijn als ik de 10 weken heb gehaald met goede echo's. Dan is de kans echt groot dat het wel goed zit. Echt fijn Nuage dat je je echo's ook gewoon krijgt als je erom vraagt. Had je de vorige keer/keren ook al meerdere goede echo's gehad?
Ga je echt in je eentje naar Gent dan? Zou ik echt niet willen, het is ook veel te lang in de auto voor mij alleen. Maar ik begrijp het ja op zich kan er ook iemand anders mee in principe. Ja bij de vorige partiële mola's waren de echo's ook goed. Alleen met een week of 8 stopte dan het hartje. Pas na curettage kwamen ze erachter dat het een partiële mola was. En dan ook alleen maar omdat de placenta dus heel raar gaat doen, het kindje zelf kijken ze helemaal niet na standaard. Als ik voorbij die week 8 kom en het kindje groeit echt door tot 9 weken en doet het goed dan denk ik dat het goed zit. Gewoon door de voorgeschiedenis met de mola's. Maar ik wil het wel graag zeker weten. Hopelijk kan het ook met een NIPT want zo'n vruchtwaterpunctie of vlokkentest is ook niet zonder gevaren en lijkt me vreselijk.
Ik ben echt alleen gegaan dan ja. In onze omgeving weet ook niemand van ons mmm-traject af, behalve mijn schoonzusje/broer. En we kunnen dan niet altijd oppas vinden voor onze zoon. Een echo is echt maar eventjes werk dus vind het geen probleem om alleen te gaan dan.
Maar hoelang moet je daarvoor rijden? Ik zou 5 uur in de auto zitten in mijn eentje. Dan word ik echt gek
Oh dat is lekker zeg Ben jaloers op die afstand hihi. Hier is het vaak 3 uur rijden enkele reis als het verkeer tegenzit.
Op de site van Freya zijn verschillende therapeuten te vinden, misschien dat ik daar iets mee kan. Weet ook niet zo goed wat ik wil, maar denk wel dat ik er iets mee moet. Dit is zoiets groots en het lijkt me niet goed om dat weg te stoppen en weer verder te gaan. Vind het ook heel bizar, is net alsof het niet over ons en ons leven gaat. Maar is helaas wel zo. Er is nog een kleine mogelijkheid tot een volgende stap. Een donor. Heb dat steeds afgehouden, zolang er nog een kans, hoe klein ook, was op een kindje van ons samen. Nu is dat de enige overgebleven mogelijkheid om überhaupt ouders te worden. Weet echter niet of ik dat wil. En of ik dat kan opbrengen. En of we daar nog wel genoeg tijd voor hebben. Veel vragen om over na te denken. Volgende maand eerst maar op vakantie. Heb ik wel behoefte aan....
Het gaat op en af, heel wisselend. Gisteren een dag met verschillende huilmomenten en vandaag was weer prima. Blijft onwerkelijk. En het helpt niet dat mijn lief afgelopen weekend voor z'n werk voor twee weken naar het buitenland is vertrokken Blijf wel af en toe kijken hier en hoop dat het voor jullie wel mag lukken, want dit wens ik niemand toe....
Jeetje ook nog alleen thuis nu... Ik vind het onmenselijk zwaar voor je. Mijn hart huilt voor je... Wat voor donor zou het om gaan? Hoe staat je man daarin?
Toen ik dit berichtje las, schoot ik meteen weer vol... En wanneer is het onmenselijk? Ik vind wat jullie meemaken ook vreselijk zwaar en ik hoop zo op een goede afloop. Mijn lief is regelmatig weg, dus dat ben ik gewend. En er zijn mensen waarbij de partner nog veel langer van huis is. Madeline, jouw man is toch voor een langere periode weg? Ik werk zelf ook fulltime en vind het dus met name in het weekend lastig. Maar er zijn nog een hoop andere lieve mensen, die erg met ons meeleven. En een donor, tja. Heb daar gedurende ons traject wel eens naar gekeken, met name naar ervaringen van ouders en donorkinderen. Maar het was nooit een serieuze optie. Als artsen er over begonnen als mogelijk alternatief, kapte ik dat af. Als het met ons 'materiaal' niet lukte, zou het ophouden. Zolang de biologische deur nog niet volledig dichtzat, wilde ik het ook absoluut niet serieus overwegen. Mijn man staat daar iets anders in, praktischer denk ik. Als het biologisch niet kan en de wens wel enorm is, is het iets dat we moeten overwegen om toch ouders te kunnen worden. En dan is de vraag of de wens zo groot is dat we over die drempel heen kunnen en willen stappen. We staan echter nergens op een wachtlijst en als we nu op een lijst worden gezet, duurt het nog een hele tijd voor je kunt starten. Tenzij je iets via een commerciële spermabank regelt. Dan starten met IUI, wat ook weer een hoop (slopend) wachten oplevert. Gelukkig lees je allerlei positieve verhalen, over hoe snel het raak was met IUI. Maar ook dat het na 10 of 12 keer ook niet gelukt is. Op dit moment weet ik niet of ik dat kan en wil opbrengen. Nog een hoop spanning en stress, met de reële mogelijkheid dat je uiteindelijk toch met lege handen achterblijft. Het wordt tijd dat we vakantie hebben en samen even helemaal tot rust kunnen komen.
Ik vind het heel knap van je hoe je hiermee omgaat. Onwijs sterk en dan ook nog je man weg. Ja ik neem mijn petje ervoor af! Ik wist niet dat de wachtlijst zo lang was! Jeetje dat ook nog... Toch blij dat de deur toch nog op een kiertje staat en je man hier ook voor open zou staan. Dat zorgt toch voor nog wat hoop, hoop dat jij geen mama zonder kindje gaat blijven.
Oh Spookje, ik blijf het zo'n klote situatie voor je vinden. Ik vind ook dat je sterk overkomt. Je kan alles goed objectief vertellen en onderbouwen. Ik herken je standpunt over donoren eigenlijk heel erg. Voor ons is het natuurlijk nog niet zo ver dat we ook aan het eind van 3 pogingen staan, maar ik vind de stap naar een 'niet-biologisch' kindje ook heel groot. Het voelt hier ook alsof ik het serieus al moet overwegen, maar dat wil ik ook nog echt niet. Het lijkt me verschrikkelijk als ik nu in jouw schoenen zou staan, waarin dat dan eigenlijk de enige optie is. Maar ik denk dat wij er uiteindelijk toch voor zouden gaan, hoewel ik natuurlijk niet in de toekomst kan kijken. Hopelijk kunnen jij en je man een beetje de rust vinden om alles een plekje te geven en uiteindelijk vol overgave een keus maken om het af te sluiten of toch nog een vervolgtraject... Veel sterkte nog deze weken alleen!! (Gelukkig is het weekend dan weer voorbij.... ) Wel fijn ook om te horen dat jullie veel steun hebben van mensen om je heen. Dat scheelt denk ik ook een hoop. In ieder geval een hele dikke knuffel!!!
Klopt Spookje mijn man is inmiddels 5 weken weg. Nog 2 maanden te gaan. Maar omdat mijn man langer weg is wil niet zeggen dat het voor jou niet lastig is. Kaila hoe gaat het met het spuiten? Zag dat je wat problemen had met de naalden.. geen last van bijwerkingen? Ik werd vanmorgen vrolijk toe gelachen door mijn ovulatietest, dus de tp is volgende week maandag!
Ja, echt stom van die naalden... Gelukkig lukt het nu redelijk. De bijwerkingen vallen wel mee volgens mij. Ik ben wel heel snel chagrijnig en emotioneel, maar dat kan misschien ook gewoon de spanning van alles zijn. Ik weet het niet. Aanstaande vrijdag de eerste follikelmeting. Spannend Madeline, dat de tp dichtbij is nu!
Bij mij bleef er vaak ook wel iets achter, is ook goed gekomen! Vrijdag al de fm, gaat alweer snel! Ja die tp is idd ook dichtbij nu! Ik wilde het eigenlijk stil houden maar heb moeite om mn mond te houden haha.
Spannend joh! Hoe weten ze nu zeker dat de tp op 17/8 moet gebeuren? Wordt dat enkel gebaseerd op jouw ovutest? Is dit een gestimuleerde cyclus of eigen cyclus? De cryo is een blastocyste neem ik aan?
Oh wauw, dat klinkt als een goed embryo, toch? Ik heb er niet zo veel verstand van, maar A is het best en 4 is het aantal delingen dacht ik? Hier zit ik ook een beetje in dubio. Aan de ene kant wil ik niet iedereen tot in de details op de hoogte houden, maar aan de andere kant vind ik het ook allemaal wel weer zo spannend dat ik het toch vertel... In ieder geval hier hou ik jullie op de hoogte, aangezien (zover ik weet...) niemand uit mijn omgeving dit toch leest of weet dat ik het ben.