Ik heb de afgelopen maanden ook heel veel discussies gehad over wel en niet bij je leggen. Mijn moeder van de oude stempel is heel duidelijk, maar tegenwoordig wordt weer het tegenovergestelde gezegd. Ik ben van mening dat het ene kond niet het andere is en het soms zoeken is wat werkt. Hier heeft een periode bij ons slapen geholpen en nu werkt het juist om hem weg te leggen. En op een gegeven moment ben je zo moe dat je niks anders kan. Ik blijf in ieder geval zoeken.
@ roomsoesje. Maar wat zegt dit onderzoek over het effect op laten we zeggen een maand later. Kan heel goed dat die synchroniciteit dan weer gevonden is toch en dit nog de overgangsfase is? Op welke manier is dit schadelijk?
Hier staat meer over de effecten van stress op jonge leeftijd en de gevolgen op langere termijn: https://books.google.nl/books?hl=nl&lr=lang_nl&id=4G0lAwAAQBAJ&oi=fnd&pg=PA161&dq=baby+stress+cortisol&ots=PQ6qpAeVXf&sig=QbeYNVWc8n25iVjHdyyTI8n1BXg#v=onepage&q=baby%20stress%20cortisol&f=false
Ok, ga ik zo lezen. Maar stress van twee nachten laten doorhuilen staat toch niet in verhouding met stress van jaar/jaren s'nachts huilen en onrustig zijn, zowel voor moeder als kind? Want wat ik in een oogwenk zie gaat dit om de effecten van langdurige stress op lange termijn. Niet op een paar pittige nachten, waarna het kindje door kan slapen. Ik vroeg het naar aanleiding van jouw onderzoek dat moeder en kind niet meer synchroon lopen, of dat later niet bijtrekt want dat is niet onderzocht. En je hebt natuurlijk ook de huilbaby's, die ook met aandacht en oppakken blijven krijsen, daar kan je dit dus ook niet voorkomen?
Ik moet er niet aan denken om mijn kleine mannetje te laten huilen. Helemaal moederziel alleen in zn bedje terwijl hij roept om papa/mama. Dat is zijn enige communicatiemiddel en dat ga je dan negeren... Ik kan me werkelijk niet voorstellen dat je dit als moeder zou gaan doen. Ik wil mijn kind vanaf dag 1 het gevoel geven van geborgenheid en veiligheid. Als hij mij nodig heeft dan ben ik er. Tuurlijk is dat soms zwaar. Maar ik zet mn kind voor mezelf
Jij hebt waarschijnlijk geen kind dat al weet ik hoelang huilt, huilt en huilt. Totdat je soms denkt dat je gek wordt. Alsjeblieft, doe niet zo hoogmoedig en geef andere moeders die er doorheen zitten niet zo'n rotgevoel. Bedankt allemaal voor de reacties, ik reageer straks even
Als je begint met 'laten huilen', dan weet je helemaal niet van te voren of het 'maar' voor 2 nachten is. Toevoeging: En in het AD artikel staat: Het niveau van het stresshormoon cortisol blijft hoog bij huilbaby's zelfs dagen nadat ze uit zichzelf stil zijn geworden, zo blijkt uit onderzoek. De conclusie is dat een huilbaby dagenlang ongelukkig blijft ook al lijkt het kind rustig. Voor de studie werd het hormoonniveau van cortisol bij baby's van tien tot vier maanden oud en hun moeders in de gaten gehouden. De meeste kinderen hadden moeite om rustig te worden tijdens een huilbui als ze niet getroost werden. Tijdens het onderzoek werden ze in bed gestopt en moesten ze uit zichzelf in slaap zien te vallen. De moeders verbleven in een kamer dichtbij, maar ze mochten niet naar hun kinderen toe. Bij zowel de moeders als de baby's werd het niveau van cortisol gemeten op de eerste en de derde nacht. Ontspannen moeder Op de laatste dag van het experiment huilden de baby's minder voor ze in slaap vielen, maar het niveau van cortisol bleef wel hoog. Bij de moeders daarentegen daalde de hoeveelheid van dit stresshormoon. Dit suggereert dat moeders zich konden ontspannen omdat hun kinderen stopten met huilen. Onderzoekster Wendy Middlemiss: 'Hoewel de kinderen aan de buitenkant geen tekenen van stress vertoonden, kampten ze hier wel mee. Door middel van slaaptraining leerden ze het af om hun innerlijke stress aan de buitenkant te vertonen. Maar zo leren ze dan weer niet hoe ze innerlijk moeten omgaan met hun ervaringen van stress en ongemak.' De eerste en de derde nacht dus. Dat lijken me die 'paar pittige nachten' van jou...
Ons meisje sliep tot vorige week bij ons (co-slapen). Ook geef ik borstvoeding, ze kwam geregeld nog 5-7x per nacht. Ik heb ook nog twee andere kinderen, dit was gewoon echt niet meer vol te houden voor mij. Ons zoontje heeft tot bijna anderhalf bij ons op de kamer geslapen. Twee maanden voor zijn zusje werd geboren ging hij naar zn eigen kamertje. Dit ging direct goed, vandaar dat we nu dachten dat dit misschien zou helpen, dat ze wellicht wakker werd van onze slaapgeluiden. @fee90: als ik niet zo'n huilend kind had gehad zou ik je reactie direct verworpen hebben maar inmiddels ben ik zover dat ik daar wel enig heil in zie. Alleen vraag ik me af welke variatie ik zou moeten kiezen. Uren achtereen laten huilen voelt gewoon niet goed. Echter, als ik wist dat ze na drie nachten (zo goed als) door zou slapen zou ik het doen. Gecontroleerd laten huilen (dus bijvoorbeeld om de 10 min heen gaan) werkt gewoon ook niet. Elke keer als we weglopen begint het weer van voor af aan en is ze weer zo overstuur. Dit hebben we al zo vaak geprobeerd. Ik breng mijn zoontje bijna nooit meer zelf naar bed (rond 19.30) omdat ik na het eten altijd met dochtertje in de weer ben. We laten haar vooralsnog geen uren huilen, maar ik zit dus wel minstens een uur (soms iets korter) in haar kamertje voordat ik weg kan lopen. En dan is het vaak na 10 minuten dat het weer van voor af aan begint. @elliepellie: ik zie wel iets in jouw methode, echter merk ik dat ik gewoon te moe ben om daar de energie voor op te brengen @mavi derya Dat boek had ik bij zoontje ook en werkte super!! Bij dochterlief ben ik hier vanaf het begin mee bezig geweest. Strak ritueel, voeden na het slapen, bij eerste slaaptekenen op bed enz. Maar het werkt gewoon niet voldoende bij haar. Wat ik ook doe, ze blijft huilen als ik weg loop. @schmidt: sterkte Pittig he.. @roomsoesje27: ik ben ook niet bang dat ze op haar 16e nog bij ons in bed ligt, dat is niet waar het om gaat. Ik slaap gewoon vreselijk slecht als ze tussen ons in ligt. Ik kan niet lekker liggen en ik word wakker met spierpijn, wss omdat ik de hele nacht in een kramp lig omdat ik onderbewust nog bang ben dat ik de dekens over haar heen trek ofzo. Rosa1981: op zich neig ik hier ook naar, maar ik ben wel bang dat ze er dan aan went bij ons te liggen en het zodoende nog veel langer duurt voor ze naar haar eigen bedje gaat Sunbeam, Celika : ik weet het, de verlatingsperiode (en evt tandjes, sprong etc.) Maar ons dochtertje heeft dit al maanden, dit is niet iets van de laatste weken Hilly1980: je geeft aan, 'ik ben weleens een uur bezig geweest, dit is heel pittig'. Maar echt, voor een uurtje teken ik! Het gaat hier niet om een uurtje, het gaat echt om hele avonden en nachten. Overdag gaat het pas sinds een tijdje wat beter, maar ook nog niet altijd. Het enige slaapje dat bijna altijd goed gaat (dwz: zonder huilen gaan slapen) is het ochtendslaapje.
Oh, maar dit is nu. In het begin was het veel heftiger. Ik heb ook menigmaal huilend op mn bed gezeten met een huilend kind in mijn armen. En daarnaast komt mijn zoontje nog steeds 3/4x per nacht. Dus echt, slapen is hier geen walk in the park. Tot een week of 4 geleden sliep ons zoontje 's nachts naast mij. In principe in de co-sleeper, maar meestentijds in mijn armen. Over zelf beroerd slapen kan ik dus ook echt meepraten. Overdag kan ik me niet permitteren om elk slaapje met hem mee te slapen en dus sliep hij die in ons bed of in zijn eigen bedje. Ik heb hem altijd in slaap gevoed en slapend weggelegd, maar ook dat is niet zaligmakend en ook niet eeuwig vol te houden. En daarom hanteer ik nu de aanpak zoals ik je schreef. Ik realiseer me dat ik geen huilbaby heb hoor. Maar een groot gedeelte herken ik echt wel in je verhaal. Met hem in slaap voeden kies ik voor de weg van de minste weerstand, omdat het alternatief krijsen is.
@ Hilly. Ja maar dan? Heftig dit. Verdrietig ook. Maar 1 onderzoek. En laat verder niet zien wat het effect is op langere termijn. Voor hetzelfde geld zijn na een maand die waardes helemaal gestabiliseerd? Tuurlijk is het stress vol voor een kind om te huilen, maar als het daarna helemaal weg is en er geen blijvende schade is? Je weet van tevoren niet of het werkt nee,maar mocht het na 5 nachten niet werken kan je altijd stoppen en terug naar oude ritme toch? Ik kan alleen maar vanuit mijn ervaring praten als kind wat door is laten huilen dat ik me NOOIT onveilig heb gevoeld bij mijn ouders. Wij alle drie niet. We hebben een open band, kunnen alles bespreken en hebben absoluut geen hechtingsproblemen. Dus ja, zal ook meespelen dat ik er vrij nuchter naar kijk. Iedereen moet doen waar hij/zij zich goed bij voelt, voor zelfde geld slapen mijn kinderen straks tot hun 16e bij me in bed Ik weet alleen dat wij er goed uit gekomen zijn en de onderzoeken neem ik zeker serieus maar tot nu toe lees ik nog niks waarop je kan baseren dat het schadelijk is voor kinderen na laten we zeggen een maand.dat zeggen onderzoekers zelf ook, er is nog te weinig bekend.
Ik vind persoonlijk dat je bij een kind van 9 maanden best eens kunt uitproberen wat er gebeurt als je 'm wat langer zou laten huilen. Maar jij had het over 4 weken oud en daar zit wat mij betreft de kneep. Ik vind een baby van een paar weken oud echt te klein om te laten huilen. Dus als ik TS was, dan zou ik dat echt wel overwegen hoor. Maar ik zou dat nooit doen met een kleintje. Als ze zo klein zijn, dan hebben ze je nog zo ontzettend nodig. Ik heb in het begin hele dagen met mijn zoontje in een draagdoek gelopen omdat hij dat nodig had. Ik wil niemand beledigen, maar het zijn toch net baby-aapjes die zich aan hun moeder vastklampen
Ho ho, nee ik zei dat het zo vroeger ging en de oude garde dat adviseerde!! 8 pond niet meer zeuren! Heb al paar keer gezegd dat ik me daar zeker niet zomaar achter schaar!! Maar als wij dat al overleefd hebben dan lijkt me 9 maanden inderdaad best te doen. Ik reageer nu ook niet in het topic van moeder van een 4/6 weken oud prulleke.
Er 10x per nacht uit moeten of mee bezig zijn geeft ook een hoop stress na weken:maanden. Dat is ook niet goed. Ik neem die onderzoeken met een korreltje zout. Het is dat ik het zelf moeilijk vind een kind uiteindelijk te laten huilen (nee niet al met 1/2 mnd) Ook ik ben een lastige baby geweest en ook Mij hebben ze meermalen laten liggen. En ik geloof noet dat ik hier de gevolgen van mee draag.
Zou het kunnen zijn dat ze in de loop van de dag toch wat overprikkeld raakt? Dat is het eerste waar ik aan denk, wanneer ik je verhaal lees. Omdat het 's ochtends wel goed gaat. Ik heb 3 zeer alerte, nieuwsgierige, slecht slapende baby's gehad (worstel nu nog met eentje van 5,5 maand). En ondanks dat ik ook een duidelijk ritme hanteer, sluipt het er toch vaak stiekem in, dat ik ze eigenlijk net te laat op bed legde gaandeweg op de dag. Wat mij dan hielp was een paar dagen heel goed opletten, de baby observeren, het ritme strak volgen. En dan bleek dat hij/zij eigenlijk al moe was voor de overduidelijke slaapsignalen. Dan ging het een tijdje wat beter (het blijven baby's tenslotte ), totdat ik merkte dat het weer stiekem minder ging, omdat ik minder oplette. En zo gaat dat een beetje op en neer. Wat betreft samen slapen; is het een idee om een cosleeper naast je man/vriend te zetten? Misschien dat hij beter slaapt. Of wat wij op een gegeven moment een tijdje met de middelste hebben gedaan; op een matras naast zijn ledikant gelegen. Hij had echt duidelijk verlatingsangst. Nadat hij een tijd bij ons had geslapen, hebben we het zo gedaan, om hem toch aan zijn eigen bed te laten wennen. En wees idd niet te ongerust dat het nooit meer goed komt, of dat je haar teveel laat wennen ergens aan. Eerst moet er voor iedereen wat rust in de tent komen en dan kun je een plan van aanpak gaan bedenken en heb je ook de energie om het vol te houden. Misschien ook ter geruststelling:. De 2 oudste hier (3 en 2 jaar) slapen al een hele tijd heerlijk op hun eigen kamer. Sterkte iig!
Hier hetzelfde (mijn dochter heeft in haar 11 maanden 2 weken doorgeslapen) maar wij Hebben ervoor gekozen om haar in bed te nemen. Ik zie het probleem namelijk niet zo daarvan. Ze slaapt overdag prima in haar bedje, slaapt ook Goed in savonds in eigen bed maar heel slecht door (vaak En lang wakker als in uuurreennnn midden in DE nacht) door haar in bed te nemen slaapt ze sneller in, dus beter uiterust volgende dag en papa en Mama ook. Verder laat ik haar op deze manier niet huilen want dat vind ik onnodig en duurt het nog langer allemaal.
Eerlijk gezegd zou ik (als alles medisch is uitgesloten) toch wel gaan proberen dan langer te laten huilen. Als niks werkt, je op bent van de slaap, stress en vermoeidheid. Je wil toch ook een leuke moeder zijn voor iedereen. Misschien heb ik makkelijk praten of ben ik barbaars omdat ik mijn dochter wel eens heb laten huilen. Ik snap heel goed dat mensen het niet doen, maar in sommige gevallen denk ik dat het wel kan helpen.
Onze dochter bleek last van haar oren te hebben waardoor ze midden in de nacht telkens wakker werd. Nu ze buisjes heeft geen problemen meer. Helaas wel ellende gehad van 6 tot 13 maanden... Na oppakken is het snel weer over omdat de druk op de oortjes weer minder werd. We hebben ook 2 of 3 keer en fase van slecht slapen gehad, toen duidelijk uitgelegd dat het avond was een tijd om te slapen, dat we nog een keer komen kijken als ze slaapt. Daarna bij het huilen elke 5 minuten gegaan, in bed getroost en verteld dat ze moet gaan slapen. Dit huilen was vreselijk om aan te horen, maar de eerste keer na 20 minuten al in slaap, dagen erna steeds korter. Hielp goed dus maar vast niet helemaal verantwoord
Het is niet mijn bedoeling om "hoogmoedig" over te komen of iemand een rot gevoel te geven. Ik mag wel mijn mening geven dat ik mijn kind niet uren moederziel alleen laat huilen. Ik reageerde op het stukje van Fee. Het lijkt mij gewoon niet goed voor een kind. Snap dat je er doorheen zit, want verrassing ik heb ook met een krijsend kind gezeten en zelfs na een paar weken zat ik er al helemaal doorheen. Hier had het een medische oorzaak. Is het geen optie om langs de huisarts te gaan? Ik weet dat er hier in de buurt ook een soort "huil poli's" zijn in t ziekenhuis. Wie weet kunnen ze daar tips geven of hulp bieden
Co-sleeper? Eerst proberen eigen bed. Lukt dat niet dan naast je leggen in de co sleeper. Hand op haar buikje, en jij hoeft niet bang te zijn dat je op haar gaat liggen of de dekens er over heen trekt.